Hier een hele moeilijke vraag. Ik moet hem even kwijt.. Ik ben nu 5 of 6 weken zwanger. Partner is helemaal van mening veranderd en wil nu absoluut geen kinderen. Hij wil de verantwoordelijkheid niet aan. (Hij wil nu geen kinderen misschien in de toekomst wel) Hij wil dus dat ik het laat weghalen. Ik niet omdat er toch consequenties aanzitten. Ben 31 dus de kans dat ik daarna nog kinderen kan krijgen wordt volgens mij dan heel klein. Ik wil hem ook niet kwijt raken. Ik begrijp alleen niet waarom hij opeens nu het zover is niet meer wil. Er valt ook bijna niet over te discuseren. Wat moet ik doen???? ben ten einderaad........Ik wil blij zijn maar dat kan nu niet..............
Jeej meis wat rot voor je!! Dit zou echt een lastige situatie voor je zijn. Normaal ben je blij om te horen dat je zwanger bent maar voor jou zou het op dit moment zeer dubbelzinnig zijn. Het is natuurlijk heel lastig als het moment erop eens is dat je zwanger bent. Alles word dan echie he! Maar als jij dit kindje zo graag wilt en je biologische klokje wel doortikt zou ik toch goed nadenken over wat je ZELF wilt. Tis natuurlijk lastig en ik geef je alleen me ideetjes erover aangezien ik dit niet heb meegemaakt. Maar toch weet ik wel hoe een verlangen naar een kleine babytje is. Ik hoop voor je dat je partner een beetje bijdraait. Dat is natuurlijk de beste oplossing. Maar luister echt naar je eigen hartje. Je weet duidelijk wat je wilt Heel veel sterkte!!!
Ik vind dit heel moeilijk. Allereerst wil ik je natuurlijk van harte feliciteren met je zwangerschap. Als ik je berichten erop nasla, zijn jullie wel serieus en bewust bezig geweest om zwanger te worden. Ik vind uiteraard dat iedereen recht heeft op zijn eigen mening en beslissingen. Als ik heel eerlijk ben, vind ik wel dat als je eenmaal de beslissing hebt genomen om voor kinderen te gaan, je begint er samen aan en als je dan zwanger bent, moet je samen de consequenties nemen. Ik zou denk ik mijn vriend tot de orde roepen en erop wijzen dat we deze beslissing samen hebben genomen en niet reeel is om dit nu terug te draaien. Abortus is natuurlijk een mogelijkheid, maar ik zou het zelf (denk ik) nooit doen in deze situatie. Heel veel sterkte en wijsheid in deze moeilijke situatie. Gr. Carmen
Wat vervelend zeg! Jammer dat hij er nu ineens zo anders over denkt nu het zover is...Maar zou het niet alleen even de schrik kunnen zijn denk je? Het zet je leven nogal op zijn kop natuurlijk als je erachter komt dat jullie een kindje krijgen, ook al ging je ervoor. Misschien heeft hij even tijd nodig om het te verwerken en om aan het idee te wennen... Sterkte in ieder geval!! Liefs Daan
Jeetje wat lastig.. Ik weet natuurlijk niet hoe de situatie is.. Maar ik denk dat je hem heel duidelijk moet maken dat hij wel eerder had mogen bedenken dat hij er eigenlijk niet aan toe was..want aangezien je dus geen voorbehoedsmiddelen meer gebruikte wist hij dat de kans er in zat..en wist hij waar hij mee bezig was wanneer hij samen met jou in bed lag.. Ik vind het heel onverantwoordelijk om wanneer het zo ver is het maar terug te willen draaien. We hebben het hier wel over een levend wezen.. Ik snap dat je je gekwetst voelt..en misschien heb je het gevoel dat het jou schuld is..en dat jij misschien wel meer wou dan hij het wou.. Maar ik zou hem flink laten weten dat het gedrag dat hij nu vertoont niet getollereerd kan worden. Maar goed..hierbij ga ik er vanuit dat jullie echt heel bewust voor een kindje bezig waren. Wij waren misschien niet heel bewust bezig..maar we wisten dat de kans er wel in zat.. En als het dan gebeurd..dan moet je het niet terug willen draaien...want dat had je dan eerder moeten bedenken.. Hopelijk komt je vriend tot de ontdekking dat hij mis zit..
jeetje sabinen! waar komt dat 180 graden draaien van je vriend ineens vandaan?? hij wist toch ook waar jullie mee bezig waren? beseft hij nu pas dat het definitief is of zo? laat hem maar even rustig nadenken, en maak voor jezelf geen overhaaste beslissingen!!!! zwanger worden is een geschenk.....sterkte meis liefs elfje
Ten eerste gefeliciteerd met de zwangerschap. Ik denk dat je gewoon moet doen wat je gevoel ingeeft. Het is best een moeilijke beslissing, maar hij heeft er zelf ook aan meegewerkt. wat ik van sommige bekenden wel eens gehoort heb wel de lusten maar niet de lasten. misschien is hij bang voor iets want het komt nu dichterbij. Ik hoop voor je dat je voor jezelf de goeie beslissing kan nemen en dat hij uiteindelijk bijdraait, want zoals ik heb gelezen waren jullie er wel mee bezig. Ik wens je heel veel sterkte met je beslissing. Persoonlijk zou ik het kind houden. een oude collega van mij was ook rond de 30 en haar man wou geen kinderen, maar toen ze zwanger bleek te zijn vond hij het ook maar niks, maar toen uiteindelijk het kindje er was was hij niet meer bij zijn kind weg te slaan. hij ging zelf overal met het kindje heen. hij vond dat geweldig en was erg trots. veel liefs sandra.
Hoi Sabine, dat is een lastige situatie. Aan de ene kant zegt mijn analytische kant dat het onverstandig is om zo'n belangrijke keuze aan iemand op te dringen. Ik heb je oude berichten terug gelezen en zie dat er geen overduidelijk moment is geweest waarop hij volmondig zei "kom op we gaan er voor". Dat is wel vervelend, want met de huidige situatie beinvloed je drie levens en zoals ik het nu lees is er maar 1 die daar uit overtuiging om gevraagd heeft. Aan de andere kant vind ik net als de andere dames hier dat je vriend niet erg duidelijk geweest is in zijn wensen, en misschien ook wel naief om toch met jou te vrijen terwijl hij wist dat je van de pil af was. Ik kan me voorstellen dat jij denkt "als hij echt geen kinderen had gewild had hij ook niet met me in bed moeten duiken" Ik denk dat je voor jezelf de situatie moet analyseren in twee lijstjes: plus- en minpunten van de situatie met kind en plus- en minpunten van de situatie met abortus. Daarbij moet je er, vind ik tenminste, aan blijven denken dat je ongeboren kind sowieso nergens om gevraagd heeft en dus buiten beschouwing moet blijven. Het gaat in de discussie nu om de levens van jou en je vriend. Succes! Groetjes Maris
Jeetje wat rot voor je! Ik zou het persoonlijk nooit laten weghalen, zeker niet omdat hij nu ineens niet meer wil... dan heb ik nieuws voor hem... HET IS AL TE LAAT! Had hij niet moeten zeggen dat hij het zag zitten en hij was er ook bij toen het kleintje gemaakt werd... Misschien heeft hij gewoon last van angst hoor, moet hij er aan wennen dat het zover is.... Je hoort dat vaker... misschien is hij gewoon bang voor het onbekende. Mijn tip aan jou is: kies voor je kindje, je bent 31 en misschien lukt het hierna niet meer ofzo... moet je toch niet aan denken dat je je kindje laat weghalen en daarna niet meer zwanger raakt en daarbij... kan je het wel geestelijk aan dat je je kindje dat zo gewenst is bij jou laat weghalen omdat hij het niet meer wil? Het is een dilemma en ik hoop dat het allemaal goed komt voor je! Liefs Wendy
Hallo, Wat een nare situatie kom jij nu voor te staan. Ik kan best wel begrijpen dat je het moeilijk hebt, want je komt voor een moeilijke keuze te staan. Zo te horen, is het kiezen tussen je baby of je vriend. Persoonlijk zou ik er toch eens goed over nadenken hoor en nog niet te vlug voor een abortus kiezen. Toch niet, als je zelf dat kindje graag zou hebben. En aangezien je zelf al aangegeven hebt dat je biologische klok tikt, is er nog een reden te meer om er serieus over na te denken. Het is natuurlijk niet leuk dat je vriend je voor zo'n keuze zet. Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe in het nemen van een beslissing en hoop voor jou dat je de juiste keuze maakt. Liefs kathy
Wat een vervelende situatie.. en vind het heel vreemd dat je vriend nu opeens geen kinderen meer wil, maar er een tijdje terug nog om stond te springen.. anders was ie er niet mee begonnen.. Misschien is het handig om eens uit te proberen vissen, waarom hij opeens van gedachten is veranderd.. Dat helpt voor jou om een keus te maken.. en wie weet, als hij er eenmaal duidelijk over gesproken heeft, dat hij het uitgesproken heeft, dat hij alles weer in een ander daglicht zet.. Ik hoop voor jullie dat jullie eruit komen.. Ik wil nog 1 ding zeggen.. dit verhaal komt me zeer bekent voor in de oren, een vriendin van mee heeft hetzelfde gehad, en zij heeft voor haar vriend gekozen.. Nu zijn ze 2 jaar verder.. en nog ziet ze hem hier nog steeds voor aan.. zo erg dat de relatie op springen staat.. Denk goed na over wat JIJ wil.. en of je het hem dan ook kan vergeven dat hij je hiertoe dwingt.. Misschien krijg je wel nooit geen kans meer om een kindje te krijgen.. Wil je leven met zo'n gedachte, ik was zo dichtbij.. maar toch zover weg.. Klinkt misschien allemaal wel hard.. maar zo werkt het wel.. Ken je wel niet persoonlijk, maar weet van heel dichtbij wat dit uit kan halen.. Groetjes Kalush
Luister naar je eigen gevoel. Als je nu wel zou laten halen denk ik dat je er een enorm schuldgevoel aan over zal houden. Je zegt dat je al 31 bent en het later misschien niet meer lukt maar dat hoeft natuurlijk niet, er zijn hier zat andere vrouwen die ouder zijn (ik ben bijv. al 34). Maar als jullie er over een paar jaar wel voor gaan en het lukt niet dan zal jouw man dat misschien ook weer niet kunnen accepteren. Ik vind hem zeer egoistisch (sorry); ik bedoel je bent zwanger van hem. Op dit moment groeit jullie kindje in jouw buik. Doet hem dit dan helemaal niks en denkt hij alleen aan z'n eigen? Sterkte meid met je beslissing. Maar als ik in jouw schoenen stond zou ik het nooit weg laten halen. Jullie hebben de stap gezet, draag nu je verantwoordelijkheid. Silly
Hoi sabinen, Ik vind't echt heel vervelend voor je dat je die keus moet maken en wil je heel veel sterkte wensen. Ik kan je niet echt een specifiek advies geven behalve luister naar je gevoel en neem je tijd ervoor. Echt heel veel sterkte. Liefs, Pamela
Lieve Sabinen, Wat ontzettend erg voor je. Ik weet hoe je je voelt, want ik heb ooit hetzelfde meegemaakt. Mijn vriend toen, wilde plots ook het kindje niet meer houden, en na lang vijfen en zessen, en met ontzettend veel weerstand heb ik toen ervoor gekozen om abortus te plegen. Achteraf heb ik daar zo'n enorme spijt van gehad, en heel veel tijd voor nodig gehad om het een plaats te kunnen geven ( jaren ). De relatie is daardoor ook nooit meer goed gekomen, want diep van binnen bleef ik mijn toenmalige vriend altijd de schuld van de abortus geven. Denk goed na wat je doet, lieve Sabinen, ik gun je het allerbeste en hoop dat welk besluit je ook neemt, jij daar vrede mee hebt, en laat je niet dwingen tot dingen die je niet wilt. Heel veel liefs Angelina
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Geeft me veel steun. Mijn vriend geeft toe dat hij een egoist is. Dus dat is al één ding. Hij zegt vandaag weer te twijfelen. En dat hij mij ook geen pijn wil doen. Misschien is het toch als een klap aangekomen en moet hij aan het idee wennen. Ik hoop op het laatste en dat hij snel inziet dat het mooiste geschenk is die je samen kan krijgen. Arbortus ziet er denk ik niet in. Dan zou ik mezelf niet meer aan kunnen kijken en zou ik mijn vriend altijd de schuld hiervoor geven. En dat betekend zeker einde relatie. Dus vanavond gaan we weer om de tafel zitten. nu maar hopen dat hij snel bijdraait. Verder gaat heel goed met mij. Ik heb weinig klachten. Ben vooral moe in de avond uren. Dus lig al om 20.30 in bed. gelukkig nog geen last van misselijkheid.. Vandaag voor het eerst naar de huisarts geweest. bloeddruk was goed. Dus ga volgende week een afspraak maken met de verloskundige. liefs en een fijn weekend allemaal.
hoi sabinen, Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap en veel succes vanavond tijdens jullie gesprek. Ik hoop voor je dat ie bijdraait. Het komt op mij een beetje over alsof je vriend het idee heeft van, nu ben ik toe aan een kind, dus dan precies op dat moment pas mag het... We weten hier allemaal dat het zo niet werkt, en dat je juist erg blij mag zijn dat het jullie gelukt is. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie een beslissing kunnen nemen waar jullie samen achter staan, groetjes Kaily
Veel succes vanavond tijdens het gesprek. Mijn vriend was in het begin heel erg bang en ik kreeg echt het idee dat hij het kindje niet wilde. Maar hij moest gewoon alles goed op een rijtje zetten. Je levert een stuk vrijheid in maar je krijgt er zoveel voor terug. Ik hoop dat je vriend ook gewoon bang is en dat hij er snel achter komt dat hij gewoon samen met jou dit kindje wil.
ik hoop dat jullie er uit kunnen komen, maar blijf naar je eigen gevoel luisteren....dat is het aller belangrijkste!
PARDON???!!! Sorry hoor, maar hij is van mening veranderd, dus moet het kindje maar weg vrij maken voor zijn "vrijheid". Kan ik me erg boos om maken zeg... nogmaals sorry als ik je kwets, maar dit kan toch niet??!!!! Ik hoop echt dat je een wijs besluit kunt nemen op de manier hoe het nu gaat en dat je toch gelukkig word...
hoi sabien, Als eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Mijn vriend, inmiddels ex, is bij me weggegaan en ik ben zwanger. In eerste instantie leek hij heel blij en zei dat ook, maar blijkbaar niet blij genoeg, want hij heeft de deur achter zich dicht getrokken. Heb niets meer van hem gehoord. Heeft ander tel nummer genomen. Wat anderen hier neerzetten over het weghalen van het kindje.... Ik weet van mezelf dat ik dat geestelijk nooit, maar dan ook nooit, rond zou kunnen krijgen in mijn koppie. Dus..... Mijn advies aan jou, jullie, praat, praat, praat. Alleen dan kom je er samen uit. Ik wens je heel veel succes. En als je je hart wil luchten..... Wij zijn er voor je en luisteren naar je. Dikke knuf juudje