oohjee. Mijn zoon is net 2 En doet precies zo. Alleen ik roep veel dingen wel een halt toe. Jammer dan, maar vandaag brengt papa je naar bed of doet papa je in bad, of je dat nu leuk vind of niet. ( ik kan niet zoveel ook ivm bekkeninstabiliteit...) Tandenpoetsen is geen keus. Dan maar huilend, maar het moet gebeuren. Scheelt dan wel denk dat hij 2 is en het uiteindelijk wel toelaat. Hij wil ook alles mee in bed, hij is nog klein dus vind sommige dingen nog beetje eng, of juist te groot, een beer even groot als hij zelf blijft beneden Maar een autootje, knuffel nummer zoveel.. een badeend oid gaat hier ook mee. Thuis moeten direct zn schoenen uit en pantoffels aan. JE KAN NIET SPELEN OP SCHOENEN. Nu vind ik dat prima, maar is net zoiets als t verkleden bij jouw dochter. Voor hem is t gewoon iets dat MOET. En zeg nou eerlijk, stiekem willen wij toch ook thuis onze prinsessenjurk induiken Mijn zoontje moet ook altijd even loskomen. Hij kan daarna heerlijk spelen, met iedereen geiten, maar eerste kwartiertje ofzo zit hij bij mij. Hij moet van mij altijd wel even handjes geven.
Ik lees alleen maar erg herkenbare zaken (dochters)... Mijn jongste is gevoelig, maar ook temperamentvol, die combi is soms wel een beetje uitdaging . 3-jarige kindjes zijn sowieso nog bezig met peuterpubertijd, dus aardig handje van dwingend/eisend gedrag, angst, eenkennigheid e.d. Zover ik weet zijn mijn dochters niet 'standaard', maar is alles nog zeker een variatie van normaal
Ik herken wel dingen terug van mijn jongste.. Hij weet echt duidelijk wat hij wil. En op die leeftijd van een jaar of 3 is dat even heftig. Ze weten dondersgoed dat ze iets willen, maar ze kunnen nog niet zo goed snappen dat sommige dingen niet kunnen/later kunnen/onmogelijk zijn.. Hier werd het vanaf een jaar of 5 weer beter, omdat je meer kunt praten en uitleggen. Wel hebben we bewust gekozen om hem niet altijd zijn zin te laten krijgen. Tandenpoetstijd = tandenpoetstijd. En dan gebeurd dat ook. Hij heeft een sterke wil, maar ik ook.. Sommige dingen hebben we wel voor lief genomen. bijv eten dwingen gaat gewoon niet, maar als hij niet at, dan was het gevolg ook voor hem (bijv geen koekje bij de avondthee of even een half uurtje wat honger tot het volgende eetmoment). Dus even kiezen waar je de strijd aan wil gaan, wat echt belangrijk is en te sturen is. En de rest komt later wel..
Ik lees ook niets raars. Ze zal een pittig meisje zijn. Ik herken alles van mijn dochter (die wel heel erg de grenzen opzoekt sinds ze 3 jaar is geworden).
Weet je ook de reden? Als het alleen is omdat het kind het leuk vindt, dan idd, dat gaat hier niet gebeuren. Maar misschien hebben de ouders elke dag stress omdat het kind zijn hakken heel flink in het zand zet s'ochtends met aankleden en hebben ze dit als consequentie zo gedaan (zodat het vanaf vandaag duidelijk en klaar is, niet op tijd aankleden = in je pyjama naar school zodat ze wel op tijd zijn). Dat zou ik zeker goed begrijpen.
Haha, dit heb ik ook wel eens gedaan. Alleen dan niet naar school maar zaterdagochtend naar de zwemles.. Niemand heeft het gezien (jas over de pyama en bij het zwembad rechtstreeks naar de kleedkamer en pyjama uit) maar mijn dochter was er echt heel erg van geschrokken. Ik ben maar alleen en heb nog een kindje van 2 in de ochtend aan te kleden, dus vind dat mijn oudste (5 jaar) zich prima zelf kan aankleden. Na dagen van strijd elke ochtend (niet zichzelf willen aankleden, mama moet het doen), en daardoor steeds bijna te laat, was dit de consequentie...