Ik zou er zelf ook zeker niet vrijwillig voor kiezen om thuis te blijven zitten. Vind het heerlijk om thuis te zijn hoor, daar niet van Maar 7 dagen/week, 52 weken/jaar, jaar in jaar uit? Nee dank je... Ook als we bijv. de staatsloterij zouden winnen (ik droom nog even verder ) of m'n man zou een andere baan nemen waarmee hij zoveel meer zou gaan verdienen dat ik niet meer zou hoeven te werken om rond te kunnen komen, dan zou ik ook nog altijd blijven werken. Gewoon omdat ik dat fijn vind! En dat geldt dus ook voor als ik in de bijstand zou zitten... (moet je wel nog een baan vinden, maar zou het in elk geval wel willen)
Ik ken inderdaad ook wel van die verhalen van gezinnen waar beide ouders 5 dagen/week werken, beide 60 uur/week ofzo. En dan in het weekend de kinderen het liefst ook nog bij opa & oma brengen, want ze moeten natuurlijk wel bij kunnen komen van zo'n drukke werkweek Bij dat soort lui vraag ik me dan af waarom ze überhaupt kinderen hebben... Maar volgens mij zijn dat wel de excessen hoor en komt dat gelukkig maar weinig voor.
Herkenbaar... Voor ik bij m'n huidige werkgever terecht ben gekomen, heb ik ook op zo'n beetje alles gesolliciteerd wat me ook maar min of meer aantrekkelijk leek (ja, ik ben wel enigzins kieskeurig. Wil wel met plezier naar m'n werk kunnen!), ook van diverse soorten winkels tot bedrijven die aansloten bij m'n studie. En dat nota bene in een tijd dat werkloosheid juist heel laag was en het aantal vacatures (dus) veel hoger. Heb het echt meegemaakt dat ik door de manager van zo'n zaak gewoon vreemd aangekeken werd, dat ik daar gesolliciteerd had... Snapten ze niets van omdat ik er te slim voor zou zijn ofzo... (lees: had VWO afgemaakt en op de universiteit gestudeerd...) Word je dan niet afgewezen omdat ze je al te oud vinden, dan vinden ze je dus wel 'overgekwalificeerd' :x (en 3 maanden later zie je nog de vacature in de etalage-ruit hangen :x) Dus ja, er zijn misschien genoeg vacatures, dat is helaas echter geen garantie dat je dan *ergens* wel aangenomen wordt...
Jij werkt dan zoveel omdat je simpelweg geen keus hebt, als alleenstaande moeder. Dan vind je dus je carrière niet belangrijker dan je kind. Bij het plaatsen van die opmerking dacht ik overigens ook aan een 'gewoon' 2-ouder gezin, dat is mijn fout geweest dan Ik ben persoonlijk wel van mening dat in een 2-ouder gezin, wanneer je bewust voor kinderen kiest, je er dan ook bewust voor mag kiezen om je kinderen niet 5 dagen/week naar de opvang te sturen. Dat je dan allebei 4 dagen/week gaat werken ofzo, of 1 van de 2 gaat minder (3/4 dagen) werken ofzo (hoeft zeker niet persé de moeder te zijn trouwens). Of je probeert het te regelen dat je 4x9 uur kan werken, zodat je wel 1 dag in de week vrij bent, maar toch fulltime kan blijven werken. Er zijn best mogelijkheden te verzinnen wat dat betreft. Maar nogmaals, dan heb ik het dus wel over een situatie waarbij er 2 ouders in beeld zijn en ze allebei werken. (En zelfs dan zullen er nog vast situaties denkbaar zijn waarbij het niet anders gaat dan dat beide ouders 5 dagen in de week werken...)
Iew... ik krijg dus echt rillingen van die soort mannetjes... Maar het leuke is, zij zijn de eersten die in een dwangbuis belanden als ze zelf iets meemaken wat niet volledig in hun "boekje" past... Heerlijk.
Ik heb onlangs nog gesolliciteerd op een (parttime!) baan in mijn werkveld, waar ik dus daadwerkelijk inmiddels een jaar of 4 werkervaring in heb... Kreeg een brief terug "er hebben 37 mensen gesolliciteerd en daar zaten geschiktere kandidaten tussen". Nou heb ik werk, bij een werkgever waarbij ik niet echt bang hoef te zijn dat die door de crisis op de fles gaat. En zit daar opzich prima, dus een afwijzing is voor mij niet erg wat dat aangaat. Maar wat ik wil zeggen, een half jaar terug ofzo zelfs nog was er bij het bedrijf waar ik toen zat (werk in de detachering) een soortgelijke vacature, alleen dan fulltime. Daar kwamen welgeteld 2 sollicitaties op binnen, waarvan 1tje van een vriendin van 1 van de collega's daar.... Nu dus op een parttime functie (werk in de IT, een mannenwereld dus) 37 reacties! Als je er dan met relevante werkervaring en goede argumenten om parttime te willen werken (dat werd belangrijk gevonden, dat je dat goed kon motiveren) nog niet tussen komt... Probeer dan maar te bedenken hoe lastig het wordt als je geen relevante werkervaring en/of diploma's hebt...
Volgens mij tot haar 30e recht op studiefinanciering Ik start in augustus weer met school en ben bijna 29
been there, done that... (toen ik een jaar of 26 was, dus zeker geen 18 meer...) en wat krijg je te horen? dat je overgekwalificeerd bent... Werd nog net niet de winkel uit gelachen... Dus ik weet uit ervaring dat het ook best tegen kan vallen met het 'prima aangenomen worden' als je maar gemotiveerd bent (aan motivatie lag het in elk geval heus niet)
Wat nou zo apart is al schrijf ik hier dat dat stel een uitkering heeft omdat ze tussen wal en schip zijn gevallen ivm wajong,toch krijg ik hier als feedback WERKEN! (Wat zo is omdat ze juist dachten het goed te doen en mee te doen aan de maatschappij,en wat hun uiteindelijk de kop gekost heeft...) Sommige mensen kun je niet in een hoekje stoppen in de vorm van "Ohh je hebt handen,dan kan je ook werken"
Nou sommigen doen het er wel degelijk om en zijn ook gewoon te beroerd voor bepaalde banen. Voorbeeld. Bij mijn man op het werk is een nieuwe collega aangenomen. Hij zegt ja heb de baan nu maar aangenomen ,want als ik weer zou afwijzen werd mijn uitkering stop gezet hadden zeg gezegd. Nou van zulke berichten zakt mij de broek vanaf
Precies en weet je wat het is ,het stikt van zulke mensen. Daarom zijn er vaak ook zoveel vooroordelen.
Goedemorgen, deze werkeloze moeder heeft zo kut geslapen vannacht ... word schijtziek van die keelpijn ... Denk dat het komt omdat ik gisteren in de regen met me Jerry cans water heb moeten halen ...
Gelukkig ben ik niet zo Heb dan ook geen uitkering ... Heb wel iets gehoord over soort van aanrecht geld dat ik daar recht op heb maar geen idee wat dat precies is ... morgen maar ff uitzoeken ...
Hier zelf een tijdje intercedente geweest en ben ermee gestopt omdat ik na een jaar zag wat een gemeen spelletje er gespeeld wordt op de arbeidsmarkt. Mij werd gewoon letterlijk gezegd (toen de crisis nog niet eens in beeld was) dat ik mensen met een middelbaar niveau maar moest proberen af te schepen, of bij lang aandringen inschrijven en er dan vervolgens niets voor doen. Dit betrof geen uitzendbureau die voor alleen maar hooggeschoolden bemiddelde. Ik zag wekelijks mensen die heel trouw kwamen vragen of er nog iets voor ze was. En ik hielp deze mensen toch, tot grote ontzetting van de rayonmanager. Vergeet niet dat ook een uitzendbureau een winstgevende en commerciële instelling is. Ik geloof echt dat er mensen zijn die in deze tijd echt geen baan kunnen vinden. Ik ben wel gestopt bij dat uitzendbureau, ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen al die welwillende mensen weg te sturen.
heb ook eens bij een uitzendbureau gewerkt (zal de naam niet noemen) en hoe ze daar ook praten over mensen die niet hoogopgeleid zijn is niet normaal!