Hallo Allemaal, Mijn partner en ik weten nu 3 dagen dat ik voor de eerste keer zwanger ben. Het is zo onwerkelijk allemaal, omdat wij dit totaal niet verwachten hadden. ( Wel gehoopt natuurlijk ) Ik heb namelijk altijd een onregelmatige cyclus gehad van soms zelfs 90 dagen en de kortste ongeveer 42 dagen. Mijn huisarts wilde ons een jaar geleden al doorsturen naar een fertiliteitsarts, omdat hij dacht dat de kans op een spontane zwangerschap zeer klein was. Dit hebben we heel lang uitgesteld omdat ik niet durfde. Ik was zó bang dat er vanalles mis zou zijn met me, maar uiteindelijk heb ik afgelopen kerst besloten toch maar een afspraak te maken. Ik was al 1,5 jaar gestopt met de pil en steeds weer een negatieve test. Dus toen ik op 7 februari bij de fertiliteitsarts kwam had ik dan ook van tevoren geen test gedaan omdat ik geen zin had in die teleurstelling van het niet zwanger zijn. Vervolgens hebben we een intakegesprek gehad en heb ik met haar afgesproken dat ik zou bellen voor een uitgangsecho zodra ik ongesteld zou worden. Mocht ik 2 weken na de afspraak nog niet ongesteld zijn dan moest ik een zw. test doen en als ik dan nog niet zwanger was mocht ik dan gewoon alsnog een afspraak maken voor een echo, omdat ik anders zo lang zou moeten wachten. Nouja goed, afgelopen woensdag dus zw. test gedaan en tot mijn grote verbazing was ik inderdaad zwanger. Vandaag precies 7 weken. Op 13 maart hebben we de eerste echo, omdat mijn gyn op vakantie is, anders had ik aankomende week al mogen komen. Maar ik ben ZO ontzettend bang. Ik vind het allemaal zo onwerkelijk en onverwacht. We hebben ontzettend geluk gehad en nu haal ik me vanalles in mijn hoofd dat het geluk een keer ophoudt en dat bijvoorbeeld het hartje niet blijkt te kloppen op 13 maart. Telkens wanneer ik naar het toilet moet ben ik bang dat ik bloed.. Het is gewoon ontzettend irritant dat ik niet durf te genieten en blij durf te zijn. Zijn er mensen die dit enigszins herkennen of snappen? Mijn vriend zegt steeds: wees nou positief en het komt allemaal goed.. maar ik vind het zo moeilijk te geloven.. Sorry voor dit lange verhaal, maar het helpt al enorm dat ik het even van me af heb kunnen schrijven. Groetjes, Maddy
Als eerste gefeliciteerd! Mijn eerste gevoel als ik je verhaal zo lees, is dat jij erg onzeker bent. Beetje minderwaardigheidsgevoel. Waarom zou het erg zijn als er iets met jou ' mis ' zou zijn op gebied van zwangerschappen? Ben je daar minder vrouw door? Nee toch!! Je bent nu gewoon spontaan zwanger geworden, zonder hulp van welke arts, hormoon of behandeling dan ook...wees daar juist blij mee!!!!! Mocht het onverhoopt toch mis gaan, de eerste drie maanden zijn voor ELKE vrouw zoooo spannend, dan weet je dat je gewoon zelf zwanger kan worden en dan hoop ik dat je dat minderwaardigheidsgevoel los kan laten, das nergens voor nodig. En nergens goed voor. Wij zijn 13 jaar bezig geweest voordat ik eindelijk goed zwanger ben, nu. Dertien jaar ziekenhuis in en uit, de ene behandeling na de andere. Een adoptieprocedure opgestart een prachtige zoon uit China mogen krijgen, en over 20 weken een brusje voor hem! Het 'ligt' aan ons allebei! Mijn man is vermindert tot niet vruchtbaar, en ik heb Hashimoto waar k niet goed voor ingesteld was en dus 5 missed abortions heb gehad voordat ze dat ontdekten. Geen enkele keer heb ik me minder gevoeld omdat er iets ' mis' met me was. Geen seconde. Je kan er niets aan doen als er iets in je lichaam niet functioneert zoals het zou behoren. Ga genieten van je zwangerschap, wees gelukkig dat het gelukt is..en onthoudt dat elke vrouw onzeker is in een zwangerschap de een wat meer dan de ander, vaak door voorgeschiedenis.
gefeliciteerd met je zwangerschap en probeer te genieten meis!! sluit me verder helemaal bij ukoldaatje aan!! idd elke vrouw vind het spannend en eng.. ik kijk nog steeds elke keer of ik geen bloed verlies (mk in verleden) maar ik geniet wel van mn zwanger zijn.. mijn ervaring: je blijft je hele zwangerschap op sommige momenten wat bang en onzeker.. maar het is je gegunt dus geniet er van!! straks word je kleintje geboren en baal je dat je geen moment van je zwangerschap hebt genoten!
Dankjewel voor jullie reacties dames! Ik ga echt proberen om er gewoon van te genieten in plaats van me steeds zorgen te maken! Kan niet wachten tot 13 maart, dan kan ik eindelijk zien hoe het allemaal gaat daar in mijn buik