Ik wil voor ik mijn verhaal uittyp duidelijk hebben dat bepaalde sensatiezoekers waarvan ik weet dat ze mij ontzettend spannend vinden, dit prima mogen lezen, het is tenslotte een open forum, en roddel vooral flink om me maar jullie totaal nutteloze niet bijdragende reacties hier, heb ik geen belang bij! nu mijn probleem, wat me echt enorm zwaar valt, ik heel lang gewtijfeld heb of ik het hier wil plaatsen vooral vanwege bovenstaande, maar ik besef me ook dat er hier een heleboel superleuke meiden zitten die me wel goed advies/steun kunnen geven. Ik ben weer zwanger, zoals je ziet, ondanks spiraal en volledige borstvoeding, bijna net zo bizar als het meisje zonder vagina verhaal maar toch is het zo... In eerste instantie dacht ik, na de eerste schok en vraag van, hoe kan dit?!, ach, waar er 6 zijn kunnen er ook 7 zijn... Ik begin inmiddels, mede door heftige veranderingen in mijn situatie ernstig te twijfelen waar ik goed aan doe. Mijn (inmiddels ex) vriend is alleen de vader van mijn jongste zoon van 5 maanden, de andere 5 kinderen had ik al voor ik hem ontmoette dus. Hij dwong me gelijk tot een beslissing mbt tot deze zwangerschap, ik heb daartegen geprotesteerd, maar meneer is erg dominant en kan vrij agressief doen als hij zijn zin niet krijgt dus ik heb anavankelijk eerst gezegd dat ik het dan houd, waarop hij zijn spullen heeft gepakt en is vertrokken zonder pardon (onze relatie was al zo zo hoor dat besef ik me heel goed). Nu zijn er intussen vrij heftige dingen gebeurd. Mijn ex kwam op (afgelopen) donderdag ochtend onze zoon bezoeken en ging zomaar achter mijn pc zitten, nu heb ik intussen natuurlijk een heleboel besproken over wat er gaande is met vriendinnen op msn en vond ik bovendien dat hij me aan de kant zette dan wil ik mijn privacy ook terug en heb je niks te zoeken op mijn pc of in mijn slaapkamer ofzo (liep hij ook zo heen). Ik heb daar voorzichtig wat van gezegd en toen begon hij in het wilde weg te schreeuwen, waar al mijn kinderen bij stonden en met de baby op de arm, tegen me en driegde de baby mee te nemen en ik moest hem maar zien tegen te houden (ik heb alleen het gezag over onze zoon gelukkig). Ik heb mij koest gehouden uit angst voor hem en heb zodra hij weg was de politie hierover gebeld, zij hebben hem gebeld en hem verzocht zaterdag niet te komen aangezien wat er gebeurd is en hij ondertussen mij tig keer belde, mailde en sms-te met manipulerende (bijna bedreigende) berichtjes en toch is hij zaterdag geweest natuurlijk, want NIEMAND houdt hem tegen als hij iets in de kop heeft hoor... Inmiddels heeft hij bedacht dat hij wel co ouderschap wil! En heeft een advocata en gaat een rechtzaak beginnen, gelukkig heb ik zelf ook een advocate, die mij geadviseerd heeft om tot die tijd de mondeling afgesproken bezoekregelingen stop te zetten aangezien meneer alle redelijke vormen van omgang weigert (hij wil PERSE hier in huis zitten, als ik aangeef dat ik dat niet wil en dat dat niet meer kan, eist hij dat ik dan ALLEEN zonder anderen bij hem kom onze zoon brengen...?) en in de tussentijd tot er een zitting is humanitas bezoek onder toezicht aan te vragen. Ik voel me hier wel schuldig over, en waarom? Ik ben nog niet los uit zijn "macht" dat hij over mij heeft uitgeoefend, hij heeft me doen geloven dat ik alles verkeerd zie en dat ik hem van alles heb aangedaan en dat daarom alles wat hij doet gerechtvaardigd is... Jaja ik, degene met een hele sterke mening, en grote bek als het nodig is, heeft zich zo in laten palmen...ongelofelijk he...ik kan er zelf nog niet bij dat dit me gebeurd is. als de deurbel gaat krijg ik hartkloppingen, als de telefoon gaat slaat mijn hart over, als ik zie dat ik een email erbij heb in mijn inbox, open ik mijn mail met trillende handen en WAAROM?! Hij is toch al weg?! Ik heb inmiddels therapie hiervoor omdat ik gewoon half gebrainwashed ben ofzo, zo afhankelijk ben ik van hem geworden, ik heb nog steeds de neiging om dingen goed te praten voor hem, ondanks dat hij zo doet! Ik weet niet of ik dit kindje wil...wil ik een kindje geboren laten worden als de ouders zo tegen over elkaar staan? Afgezien van de vraag of ik dit wel allemaal trek, een zwangerschap naast zo'n fijne rechtzaak waarin je elkaar volledig af zult maken, en stel dat de rechter WEL co ouderschap uitspreekt? Mijn God dan heb ik 18 jaar gevangenisstraf want bij mijn ex telt mijn mening niet hoor,hij doet wat hij wi, wanneer hij wil en waarom hij wil, als hij iets zo ziet, ziet hij het zo, punt, kan de Lieve Heer zelf naar beneden komen, zal hij nog doen wat hij wil, zonder na te denken of het voor onze zoon fijn is om co ouderschap te hebben met 2 totaal niet met elkaar kunnen functionerende ouders. Zijn redenatie is, tis de helft mijn kind dus ik wil m voor de helft! "gelukkig" heeft hij geen geschikte woning en werkt hij 40 uur, ik ben thuisblijfmoeder, maarja hij kan natuurlijk een huis vinden binnenkort en weet ik watregelen met zijn werk? (heeft geen vast contract dus zal ook wankel zijn dan) Begrijp me niet verkeerd, ik wil mijn zoon niet bij zn vader weghouden hoor! Dat recht heb ik niet, ik heb ook al van allerlei regelingen aangeboden maar meneer wijst alles af hij heeft zijn zinnen gezet op de helft, hij heeft 2 keer mediation geweigerd via mijn advocate. Tegenwoordig krijgen vaders meer voor elkaar en dat is natuurlijk aan 1 kant fijn, maar in ons geval zal hij ons kind naast dat hij hem natuurlijk wel graag wil zien wat logisch is hij houdt ook heus van hem, hem, als hij co ouderschap mocht krijgen, gebruiken als machtsmiddel om mij/mijn leven te blijven sturen naar zijn wens. en dan blijf het dilemma deze zwangerschap nog....wat is wijsheid? Ik wete het niet meer, ik zit zo gevangen in allerlei heftige emoties, dat ik bang ben om een beslissing te maken. Ergens denk ik nee, dit kan niet, dit is niet reeel, maarja dat oergevoel he...en geloofsovertuiging speelt ook wel een rol... Nou, misschien schrikken jullie van mijn verhaal, want ik heb altijd mijn leven heel erg prive willen houden op dit forum maar ik zit er echt doorheen en weet niet wat ik hiermee moet allemaal.
hey meid, Het is idd heftig, maar wat je vooral moet doen is, luister naar je hart, en luister naar je gevoel. Als jij dit kindje een stabiele thuis situatie kunt geven met veel liefde en warmte, dan moet je het gewoon door zetten. het is niet goed voor kinderen als je stress hebt of ruzie, maar is daarin tegen het verdriet (wat je altijd blijft houden, en de andere kinderen ook voelen mee krijgen) van een abortus/adoptie het wel waard. toen ik net zwanger was ging het over met mijn relatie, en ik twijfelde ook, ik kan mijn kleine wonder niet weg doen (dat hebben mijn ouders ook met mij gedaan) ik zal vechten voor dit kind, en alles geven wat het nodig heeft. Ik zou als ik in jou situatie zat, de zwangerschap voldragen, en via de rechter zorgen dat de vader zich aan de regels houd, desnoods met een 3e persoon zodat jullie elkaar niet hoeven te zien, ik zou ik niet negatief spreken over de vader waar de kinderen bij zijn. verander je email adres, msn adres zodat jij rust krijgt. is niet altijd makkelijk, en dan zorgt die 3e persoon dat de vader de kleine mag zien (evt met toezicht). en jij en de vader komen elkaar dan alleen tegen in de rechtbank. Ik weet zeker dat je kunt regelen in de rechtbank/advocaat voor een straat verbod omdat het contact met je ex voor veel spanningen en dergelijke zorgt wat slecht is voor je kinderen. en die 3e zorgt dan dat hij zijn zoontje mag zien, zo komt hij niet meer (athans mag hij niet meer) bij je thuis. beetje lang verhaal geloof ik, maar ik hoop dat je er wat aan hebt. XXX Gusam
Volgens mij kan je niet gedwongen worden tot co-ouderschap. Een van de voorwaarden voor co-ouderschap is dat de communicatie tussen beide ouders goed is. Ik denk dat jij ervoor moet zorgen dat je alles goed op een rijtje hebt, dus via een advocaat met een reeele omgangsregeling komen. Jezelf daar heel goed aan houden, dus nooit zelf komen met kan het iets eerder/later omdat dat beter uit komt. Communiceer vooral schriftelijk, dan kan je rustig nadenken over je antwoord en zeg je dus minder ongenuanceerde dingen. En kan je een rustig niet emotioneel antwoord geven. Leg op deze manier een soort van dossier aan waarin je dus laat zien dat de communicatie slecht is. En dan bedoel ik dus alleen dingen waar jullie perse onderling over moet communiceren alle andere dingen zou ik via een advocaat doen. Ik heb geen advies voor je over wat je met deze zwangerschap moet doen. Het is een heel persoonlijke keuze en ik denk dat je dat echt met jezelf moet uitvechten. Heeft je ex dit kindje al erkent? Je kan erkenning weigeren en dan duurt het wel even voordat hij dat afgedwongen heeft. En weet je dingen goed praten en toch nog onder invloed staan is heel normaal. Ik ben nu al een hele tijd weg bij mijn ex maar doe nog steeds de deur op slot als ik weet dat hij mijn zoontje komt halen. Ben nog steeds niet helemaal los. Maak me nog steeds druk over wat hij van bepaalde dingen zou vinden. Het wordt wel minder maar toch.
Ik kan je zo geen tips oid geven, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd!!! Virtuele knuffel!
Hoi, Ik kan je geen advies geven, maar ik weet zeker dat jij de juiste keuze gaat maken voor jou en de kleine.. Heel veel sterkte gewenst Dikke x
Meisje wat een heftige toestand zitten jij en je kindjes in.. Ik kan je helaas op juridisch gebied geen advies geven voor wat betreft de omgangsregeling maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen met de beslissing omtrent het kindje dat nu in je buik groeit. Ik hoop dat je voor jezelf de juiste keuze kan maken en wat je zelf al zegt waar 6 kindjes kunnen opgroeien kan een 7e dat ook. Heb je een beetje een goede familie/vriendenkring die je kunnen helpen? Nogmaals heel veel sterkte!
Ojeej, schrik wel een beetje van je verhaal, ken je nog omdat je eerst meeschreef bij de sept mama's Ja ik kan ook alleen zeggen volg je hart, anders krijg je misschien nog spijt van je beslissingen. Wens je in ieder geval ook veel sterkte en dat je tot een goede beslissing kan komen.
hey meis, ik kan je wel tips geven heb helaas op met dat bijltje gehakt, mijn ex was en is ook zeer geweldadig en uit eidelijk er voor veroordeelt.Je staat volgens mij al best sterk, aangezien jou ex 2x mediation heb geweigerd, dit zal in zijn nadeel gaan werken, ik heb een vraag heb je alle bedreigen van hem bewaart? het zei voice mails , emails ,brieven? Dit moet je wel doen dit is belastend bewijs materiaal tegen over je ex. ook als je ex voor je deur staat zorg dat je je telefoon op geluidsopname heb staan zodat je alles kan opnemen. en probeer er voor te zorgen er iemand bij je aanwezig is in huis als hij komt of ligt eventueel je buren in, ok dat laatste is niet prettig maar ze zouden eventueel voor je kunnen getuigen, ik weet niet hoe oud je kids zijn maar van af 12 jaar mogen hun ook getuigen. Heb je een video camera? Verstop die ergens in huis zodat in ieder geval het geluid en wat er afspeelt in huis opgenomen wordt. dan sta je in ieder geval veel sterker! Laat je niet manipuleren tot een bezoek regeling, jij hebt dit geprobeert hij geweigerd, luister aub naar je advocaat, want de dreiging dat die je zoon mee wilde nemen zou ik niet ongegrond verklaren(mijn ex had wel namelijk me dochter 2 weken ontvoerd toen ze 3 maand oud was!) ik wil je verders heel veel kracht en moed toe wensen en wat betreft dit wondertje wat in je groeit.... ik denk dat je er zelf wel uit bent, want waar 6 kunnen er toch ook 7 eten??
Pff wat een verhaal zeg ... Tja ik kan jou natuurlijk alleen maar zeggen hoe ik het zie en ik ben nu heel eerlijk maar ik denk dat je beter zoals ik het hier zie met je verstand kan denken dan met je hart ... en daar wil ik niet direct mee zeggen dat je beter een abortus kan laten plegen maar ik zou het wel overwegen .. weet natuurlijk niet hoe ver je al bent maar je gaat echt een hele strijd aan en dan heb je natuurlijk al dat je ex macht kan uitoefenen op 1 kind maar dan zijn het er 2 .. en net wat je zelf al zegt je kinderen hebben nu natuurlijk al te maken met een hele grote verandering , je ex gaat weg een hele strijd om je jongste maar dan ook nog eens een zwangerschap erbij en jij natuurlijk de zorg van nog eens 6 kinderen .. ik zou toch eens een keer gaan praten met een professioneel iemand en ik hoop dat je op basis daarvan de juiste keuze kan maken .... heel veel succes
jeetje, ik heb er allemaal helemaal geen verstand van, maar wilde je sterkte wensen. wat een verhaal zeg.. Ik hoop dat je de juiste beslissingen zult weten en kunnen nemen! Succes!!!!
Och jeetje meis al 6 kids en nog eentje op komst!? ik vraag me gelijk af hoe je dat wilt betalen ik bedoel je bent thuisblijfmoeder daar heb je niet veel inkomsten van lijkt me?(bijstand) klinkt idd niet reeel maar goed het is jouw keuze maar jeetje wat zal dat pittig zijn zeg
Klopt, ik ben voor de laatste al gestopt met mijn studie en werk, maar opzich is financieel niet een doorslaggevende reden...weegt wel mee natuurlijk.
Meis, Ga je heel veel sterke wens... Advies kan ik je niet geven, helaas... toy toy toy Liefs Catheleine
Wil je veel sterkte wensen allereerst! Eigenlijk schoot het eerste bij me binnen toen ik je eerste stukje las, zul je je na dit kindje laten helpen? Sorry dat ik dit meteen dacht hoor. Hoe zijn al je kinderen hieronder? Dit moet voor hun ook niet goed zijn. Heb je daar hulp bij? Is er geen mogelijkheid te verhuizen, dit mag he en zonder aan te geven aan je ex gezien hij je laatste kindje dus jullie kindje niet erkent heeft. En al zou je ex een rechtzaak gaan beginnen dan zal dit nog een hele lange tijd gaan duren (gezien het niet erkennen en zijn achtergrond die ook bij de politie bekent is) en lijkt me dat je advocaat ook niet zomaar overal in mee zal gaan. Succes nogmaals!
@missmom, ik wilde na mijn 6e kind geen kinderen meer, ik heb altijd een groot gezin gewild en dat heb ik, ik ben gelukkig zo met mijn gezin (even die rotzak buiten beschouweing gelaten dan) ik zou me al laten steriliseren na de bevalling, maar toen moest ik verplicht nog gesprekken (screening zeg maar) hebben van de arts die dat uit zou voeren, vandaar dat ik in de tussentijd een spiraal heb laten zetten, nou en kijk nu... Anyway, is onze zoon wel erkend door hem, dat zou ik ook niet willen tegen houden, dat vind ik voor een kind belangrijk dat het erkend is door de vader, opzich is hij niet "bekend" bij de politie (zover ik weet hoor, ik kan zijn gegevens moeilijk opvragen bij de eerste date he ) op deze dreigingen na wel. Verhuizen? Hell no! Ik ben net verhuisd naar een prachtig huis! Ik ga niet voor zo'n zak mijn huis uit en nog meer onrust maken voor mijn kinderen. Ik meende ook dat co ouderschap niet af te dwingen is, zoiets is alleen gezond voor het kind (en de ouders) als dat in normaal overleg kan en ook van beide kanten dat je zoiets ziet zitten, ik vind een "zwervend" bestaan voor een kind tussen 2 huizen, zeker zo'n jong kind niet de meest fijne aituatie lijkt me. Daarnaast is het ook nog eens een heel snel geprikkeld kindje. Mijn advocaat zegt dat zetegenwoordig wel pro co ouderschap zijn Koste wat het kost? sinds die vaders hebben lopen protesteren gaat het blijkbaar om het beste belang van de vader en niet meer van het kind! Iemand ervaring met zulke zaken?
Over de zwangerschap...ik had gister al een echo afspraak staan en ik ben er wel geweest ondanks dat ik nog niet weet wat het beste is, ik wilde ook niet laf weglopen voor de realiteit, de termijn klopt niet, ik heb dik 3 weken geleden positief getest, en niet heel lichtjes hoor, en ik ben nu NET 6+0 zei die dame, nou dat kan haast niet, misschien heeft het gewoon niet zo moeten zijn...? Maandag moet ik weer komen. Verder bedankt iedereen voor de reacties
jeetje meid, wat een verhaal! ik heb ook geen tips of advies, maar ik wil je heel veel sterkte wensen! Liefs Sanne
Ik ga je ook heel veel sterkte en kracht toe wensen.. Meid wat zal jij het moeilijk hebben! *knuffel* Misschien heb ik erover heen gelezen, maar even een gedachtengang van mij.. Hij wil dit kindje niet, kan ik uit het verhaal opmaken dat hij je dwong tot de keuze als je het kindje houdt ben ik weg? (zo ongeveer toch?) Maar hoe precies wil hij co ouderschap dan? Hij wil dit kindje eigenlijk niet, maar als je het houd dan wil hij wel "papa zijn" of wil hij alleen co ouderschap over jullie andere kindje? Vind het persoonlijk nogal dom van hem dat hij eerst wil dat je het kindje weg haalt, of dat hij weg gaat als je het houd, en dan co ouderschap gaan eisen, daardoor sta jij denk ik (hoop ik) een stuk sterker... Maar meis, wat er ook gebeurd, zorg goed voor jezelf, en je andere kindjes.. heel veel sterkte