M'n nicht haar man zit een half jaar in Afganistan. Ze heeft met haar dochtertje hier al een paar keer gelogeerd. Nu was ze net op msn, en vroeg ze of ik een paar dagen daar kwam logeren. Heb netjes gemaild, liever niet, ik kom liever gewoon gezellig een dag bij jullie;met m'n gezin. En toen was ze boos... ik ga doei msnde ze.... Tja haar man is weg, daar kiest hij zelf voor, ze kan hier komen wanneer ze wil, maar ik heb hier wel m'n gezin, en m'n man wil Steven ook elke dag zien. Zucht ik ben toch eerlijk?
Balen Mensi... het lijkt me ook niet makkelijk als ze haar man zo lang moet missen naar ik vermoed een gevaarlijk gebied. Het was van haar niet zo netjes om zo te reageren. Jij hebt ook je eigen leven/gezin. Wellicht zat het haar even heel erg hoog dat ze haar man mist en won de emotie van het verstand omdat ze het nu erg moeilijk heeft. Misschien zal ze er later spijt van hebben zo te hebben gereageerd naar jou toe. Want jou treft zeker geen blaam. Hopelijk komen jullie er samen uit. Liefs Manuela
Misschien was ze helemaal niet boos, maar gewoon verdrietig. niet zo zeer naar jou toe, maar gewoon omdat ze zich alleen voelt. ik haal niet echt uit ik ga doei.. dat iemand boos is.. of heeft ze meer gezegt?
Nou ja ze sloot ineens af, zonder enige reden..... Dus dan weet ik wel zeker dat je het dan niet leuk vind. Tja ik ben eerlijk, ik weet ook wel dat ze zich alleen voelt, maar ik heb hier een gezin, dan moet ze hier maar komen, haar man heeft er voor gekozen, mijn man niet, om alleen te zitten. Ze smste net al, of ik niet 1 nacht zonder m'n man kon? Sorry ze moet het maar snappen, als het andersom was geweest zou ik het ook begrijpen. Je kunt beter eerlijk zijn, dan er omheen draaien, daar heb je helemaal niks aan. groetjes Mensi.
Misschien had ze gedacht gewoon ff meiden onder elkaar te zijn, zonder man en aanhang? ff alleen maar meidenpraat zeg maar..?
Sorry, maar dat vind ik nogal een vreemde opmerking. Ik heb ook een hele tijd met een militair gewoond ( nog steeds met dezelfde jongen, alleen is hij nu burger geworden) Hij kiest helemaal niet om weg te zijn bij zijn gezin. Hij kiest wel voor een baan waar dat af en toe moet. Dat neemt niet weg dat zij zich rot voelt. Misschien had ze niet zo direct moeten afsluiten, maar ik snap haar reactie wel. Ik denk dat ze inderdaad verdrietig is, en het erg vervelend vond dat jij het " gezin" zo naar voren haalde. Ik zie het dus van een andere kant. Ik snap dat jij je niet kan voorstellen hoe dat is, maar neem van mij aan dat het niet altijd makkelijk is. Misschien is het zelfs beter voor haar als je even geen contact hebt, omdat je haar verder niet echt kan steunen. Ik heb anders wel een leuk forum voor haar, legerwijffies, misschien kan ze daar meer haar ei kwijt.
Maar als ze al een paar keer bij jou is geweest kan ik me wel voorstellen dat ze het ook wel leuk vindt als jij eens daar heen gaat. Natuurlijk mag je vinden dat je gezin voor gaat, maar misschien vindt ze het gewoon gezellig als je daar eens komt logeren. Moet natuurlijk niet alleen van 1 kant komen. En je man kan jullie vast wel een nachtje missen haha... of vind je het logeren zelf gewoon niet leuk? want dan moet je het natuurlijk niet doen. Maar als je het zelf wel leuk vindt, dan kan je man mee en anders kan ie thuis een mannen-avond houden Als ik met de kids uit logeren ga bij een vriendin van me, dan haalt mijn vriend de die hard films tevoorschijn en de schietspellen uit de kast haha...
Mijn broertje moet trouwens binnenkort naar afghanistan * zucht* hij zat een paar jaar terug al in Irak...
Nou ik steun haar genoeg hoor;ze heeft hier al vaak gelogeerd, en hier mag en kan alles ook, ik heb gewoon geen zin om daar te logeren met Steven alleen, ik hoef er toch geen hele verantwoording voor af te leggen? ten opzichte van haar?, als ik niet wil, wil ik niet SIMPEL. Ik ben toch eerlijk als ik dat zeg? Ik heb haar al veel mailtjes, en smsjes en kaartjes gestuurd, maar ze reageert dan of niet, of pas na een paar dagen, en dat vind ik jammer. En by the way die opmerking haar man kiest ervoor, heb ik niet gezegd tegen haar.
Nee dat snap ik ook wel. Ik snap beide kanten.Ik snap jou, dat jij er geen zin in hebt, maar ook haar kant en haar emoties op dit moment nu haar man/vriend er niet is. Daarom is het misschien voor jullie beide beter om elkaar minder te zien,omdat je elkaar gewoon nu minder goed begrijpt. Ik vind ook helemaal niet dat je vreemd reageert. Gelukkig heb je dat inderdaad niet tegen haar gezegt,
ok, ik zie wel wanneer ze weer belt of mailt. Ze moet alleen niet metteen boos reageren, en de smn afsluiten met ik ga doei, en later een sms sturen sorry m'n kindje huilde dat is gelul van haar.Toen had ze dus al spijt dat je zo had gereageerd. Laat mensen in hun waarde, ook al vind je het niet leuk, dan slik je maar een keer. Ze is toch een half jaar alleen, moet ze niet op z'n manier omgaan met mij, want ik ben er wel altijd voor haar, en ik was wel diegene die haar meteen belde toen haar man net weg was... Ze woont nl best ver vandaan.... anders was ik er wel heen gereden.
Moeilijk hoor, dit soort dingen. Heb ook een broer die militair is. Toen hij in Irak zat woonde hij nog niet samen. Toch namen we zijn vriendinnetje wel eens een weekend te logeren. Het is een hele moeilijke situatie, zo'n uitzending. Probeer nog eens met haar te praten en kijk wat jullie voor elkaar kunnen betekenen. Misschien begrijpen jullie elkaar helemaal niet goed. Sterkte, Elmo
Sinds wanneer is een militair geen burger? Ik vind het zo dom dat er op die manier onderscheid gemaakt wordt. Je kiest ervoor om militair te worden, je weet dat je dan uitgezonden wordt en dat je dus langere tijd van huis moet. Dat je dan ook bij je gezin weg moet weet je ook en die keuze maak je dan. Een Keuze dus. Net zoals mijn vader ooit de keuze heeft gemaakt om brandweerman te worden en dus onregelmatig moest werken en dus ook 24 uur bij zijn gezin was en 24 uur bij zijn baas. Net al ik de keuze heb gemaakt om bejaardenverzorgster te worden en dus onregelmatig moest werken en dus ook 's nachts niet altijd thuis kon slapen. En je kunt dus ook kiezen om een beroep niet meer uit te willen voeren omdat je niet van huis af wilt. Groetjes Anita
Juist Pluk, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik heb toendertijd gekozen voor zorgkundig coach, daardoor wist ik dat ik onregelmatige diensten moest draaien. Nu ik Iman heb, heb ik ervoor gekozen om thuis te zijn voorlopig. Een militair is ook gewoon n beroep. En als je voor een bepaald beroep kiest heeft dat consequenties.
Toch heb je militairen en burgers....kan je het niet mee eens zijn...maar het is zo Bedacht door....? Geen idee eigenlijk. Is ook niet echt het punt van discussie nu denk ik
Ehm, misschien een andere stomme opmerking, maar daarom ben ik ook zo minder van de msn, dat is net als mailen, je kan alles zo verkeerd interpreteren! Misschien moest ze wel heel snel weg, ik noem maar iets! Ik heb een keer bijna heel erg mot met een klant gekregen door de mail, één telefoontje later bleek er helemaal niets aan de hand! Gewoon ff bellen, dat zou ik doen.....
Ik snap dat jij er geen zin in heb maar ik snap haar ook....zij zit alleen omdat haar man weg is voor een half jaar en dat lijkt me best moeilijk. Ja ze zal het wel geweten hebben dat hij uitgezonden kon worden maar soms heb je er iets meer moeite mee dan de andere keer. En haar man heeft die keuze van beroep gemaakt niet zij! dus ik vind het wel een vreemde uitspraak dat haar man het gekozen en de jouwe niet, daar heeft zij nu geen boodschap aan.
tja lastige situatie. mijn vriend heeft sinds 5 jaar een baan in de burgermaatschappij, maar daarvoor was hij ook beroeps en is hij ook uitgezonden. wij wisten dit allebei en wij kozen daar ook zelf voor. nu hebben we in de familie nog iemand in het leger en die is onlangs ook weer uitgezonden. mijn mening is dat iemand daar wel voor kiest , je weet wat voor een contract je tekent. ook als partner zijnde kies je daarvoor en ik neem aan als je aan kindjes begint je daar dan toch goed over nadenkt. maar goed dat is eigenlijk niet waar het hier over gaat, maar ik vind wel dat ze overdreven reageert en ik denk dat ze had verwacht dat jij het hartstikke leuk zou vinden. misschien dat als ze er even een paar dagen overnadenkt dat ze het wel snapt. zo te horen uit je verhaal steun je haar voldoende. ik denk dat ze gewoon een ander antwoord had verwacht! geef het een paar dagen en laat het initiatief een keer van haar kant komen.! succes! joyce