Wij gaan het iedereen vertellen (voor zover dat nog nie gebeurt is haha) wil nu ook geen neutrale pakjes meer lekker blauw natuurlijk!
Waarom persé alles blauw MissyM? Is dat niet een beetje ouderwets? Pff wij moeten nog 2,5 week wachten voor we het weten. Hier opzich geen last van de warmte maar ik word wel helemaal gestoort van de hooikoorts, en wat doet het niezen dan pijn. En Linda, wat leuk dat je je moeder en schoonmoeder meeneemt, ik nam mn schoonmoeder nog niet mee al kreeg ik geld toe.
amaranta ik merk het al ook zo'n goede band met je schoonmoeder. ik heb dat ook niet ik doe het echt voor mijn man en ook om dan van het gezeik af te zijn. ik wil haar niet bij de bevalling hebben, maar mijn moeder wel en zij gaat ook mee naar de controles als mijn man niet kan. Zij heeft ook geen begrip voor de siutatie. Maar ik doe het dus echt voor mijn man en om verder geen gezeik te hebben. En ik heb mijn moeder bij me en dik laat ik aan de andere kant van mijn bed zitten. Zij mag ergens in een hoekje gaan zitten.
Wat dat betreft bof ik, de band tussen mijn man en zijn moeder is ook minimaal. Wat betreft de bevalling. Mn schoonmoeder krijgt wel een telefoontje als de baby er is, die moet echt niet denken dat ze erbij kan/mag zijn. Mijn eigen moeder overigens ook niet persé hoor. Het liefst zou ik niet bevallen maar dat is weer een ander verhaal ik heb helaas geen keuze...owoowow wat ben ik bang voor de bevalling..
gaaf zou november de jongensmaand worden ? ik heb mijn schoonmoeder wel meegenomen naar de echo maar echt interesse toonde ze niet dus dat was de eerste en de laatste keer. (zou het speciale eraf zijn bij het 25e kleinkind?) ik ga ff snel naar de videotheek filmpje huren voor mijn jongens.
25e kleinkind? Haha, drukke oma! Ben ook niet zo close met m'n schoonmoeder. Ik begin helaas ook steeds meer moeite te krijgen met m'n eigen moeder. Ze stelt zich op als mede-opvoeder van Sofia (ze past twee dagen per week op). Als ik bedenk dat Sofia vroeger naar bed moet, vindt m'n moeder dat het later zou moeten en vind ik dat Sofia later naar bed moet, dan vindt zij dat ze eerder zou moeten gaan slapen. Elke keer als ik er ben heeft ze weer op internet gezeten/ herinneringen opgehaald aan hoe het vroeger in háár tijd ging etc. en komt ze weer aan met tips en adviezen. Ik hoor continu: "Als ik jou was, zou ik...". Ik overdrijf niet als ik zeg dat werkelijk op alles wat er in mijn plan/ schema voorkomt, commentaar wordt geleverd. Nu hebben mijn moeder en ik sowieso een verleden van eeuwig commentaar en verzet daartegen van mijn kant. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze mijn zelfvertrouwen ondermijnde. Op een gegeven moment heb ik dat enigszins los kunnen laten, maar nu met Sofia is het weer heel erg extreem. En ik ben wederom zenuwachtig en onzeker, omdat ik het blijkbaar nooit goed genoeg doe. Ik vertel mezelf dat dat onzin is, en dat ik het écht wél goed doe, maar toch... als je moeder al je acties en ideeen in twijfel trekt, slaat de twijfel steeds weer toe. Het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar ik wil het zo graag eens zélf doen! Zelf bedenken wat het beste is voor Sofia en zelf bepalen hoe ik míjn baby grootbreng.... Ook al zal ik misschien niet altijd de beste keuze maken. Ik wil helemaal zelf Sofia's moeder zijn! Ik wil respect voor mijn rol als Sofia's moeder. Maar ik ben nog steeds niets meer dan mijn moeders dochter die blijkbaar in alles wat ze doet advies nodig heeft. Ik denk dat het al wel duidelijk is: ik zit hier best wel mee in m'n maag. Iemand advies?
ik zit gewoon ff een gedichtje te bedenken en kom op dit uit: wij willen laten weten,hoe ons broertje zal gaan heten. we wilde hem noemen naar die knuffelmarokkaan,maar mama vond ali B niet de goede naam. na lang denken en overleggen waren we er uit...we noemen hem yasser onze kleine spruit. wij zullen hem de weg wijzen in zijn leven,en al onze liefde geven. papa en mama zijn ook heel blij,want ze hebben er een derde knulletje bij. _________________
@ Amaranta: ik laat het inderdaad gebeuren en daarom baal ik ook nogal van mezelf. Klinkt heel suf, maar mijn moeder is nogal dominant. En als ik er iets van zeg zal ik ongetwijfeld het verwijt krijgen dat ik ondankbaar ben en dat ik dus niet het beste voor mijn dochter wil, maar alleen voor mezelf. Ik ben bang voor deze verwijten en laat daardoor elke keer over me heen lopen.
Hebben wij toevallig dezelfde moeder? Mijn moeder loopt regelmatig ook over me heen, en als ik er wat van zeg krijg ik te horen dat ik ondankbaar ben...
Aaaargh mijn schoonmoeder.... Ze mailt altijd. Schijnbaar weet ze niet hoe een telefoon werkt.. Nu mailt ze me net dat ze op onze trouwsite heeft gezien dat wij een babysite hebben en of ze het adres mag hebben. Welnu op de 1e plaats heb ik, de administrator van mijn trouwsite, heel bewust niks op die site gezet over de baby. Was nog erg pril. En al helemaal geen link naar een babysite. Op de 2e plaats, hebben wij geen officiele babysite. Er is wel een babysite maar die heeft een vriend van mijn man voor de grap aangemaakt en daar staat niks op. Dus ik vraag me af hoe ze dat weet, dat die site er is. Ik heb teruggemaild ik dus niet weet waar ze dat vandaan haalt en dat er inderdaad een site is maar dat daar niks op staat. En ik heb me ingehouden om niet weer iets te zeggen over de telefoon. Ze mailt altijd. Zo mailde ze van de week mijn man. Ik citeer het mailtje (ongeveer): Ter info: Ome .... is x juni overleden. Hij de is de man van tante ..... Vrijdag is de crematie. Nou ja nu kennen wij die oom helemaal niet. Althans ik niet en mijn man volgens mij ook niet, maar het is toch een kleine moeite om even te bellen? Of heb iknou last van mijn hormonen dat ik dat niet begrijp? Zo heeft ze me ook tijden lopen 'stalken' via de msn. Ik werd er op gegeven mometn zo ziek van dat ik haar gewoon heb geblokt.
Ik kom me hier ook ff melden. Ben op de 1e november uitgerekend. Was op zoek naar dit topic, maar heb het nu pas gevonden.... Lijkt me lastig die situaties met moeders en schoonmoeders. Ik heb tot nu toe lieve reacties en begrijpende (schoon)moeders. Wel had ik laatst een discussie over het ledikantje waar ons kindje in gaat liggen als het bij mijn moeder is. Dat ledikantje was dicht aan de zijkanten en omdat ik overal lees en hoor dat de zijkanten open (spijlen met afstand van 4,5 tot 6,5 cm) moeten zijn tegen verstikking, heb ik gezegd dat ik dat ledikantje niet wilde. Hij is wel erg mooi, daar niet van, maar ik wil het risico niet lopen. Nu had ze eerst gezegd dat ze het dan bij haar thuis zou zetten voor ons kindje, maar later dacht ik erover na en dat vind ik net zo min een goed idee. Want dan slaapt het alsnog 3 dagen in dat ledikantje. Gisteren zijn we het gelukkig eens geworden over dat het geen goed ledikantje is, na advies van mijn tante (mijn moeders zus die werkt op een kinderdagverblijf) dat het niet zo verstandig is. Pfff....
Gelukkig wel ja, ik zou niet weten wat we dan moeten doen... We laten toch ons kind over aan de zorgen van mijn moeder 3 dagen. En ja, natuurlijk is het ook zo, wij zijn ook goed terecht gekomen (ahum ) Maar toch, ik wil het wel graag op mijn manier doen en met de richtlijnen die nu het meest verantwoord zijn/lijken. Wat vinden jullie trouwens van een ledikantje met dichte zijkanten?
Ik weet het Daf. Mijn moeder begon net al. "en je stopt je baby niet in een slaapzaak" ik"tegenwoordig moet je inbakenen" moeder: ja dat lijkt me niet, dat is toch niet fijn ik"toch hoort het zo" moeder: "we zien wel"
WAAAAAAAAAAAH hoe herkenbaar! We hebben echt dezelfde moeder! En als je straks een kleintje hebt, en je ziet steeds die afkeurende blik van je moeder, of je krijgt steeds dat soort opmerkingen ("mij lijkt het beter als..." of "als ik jou was, zou ik...") dan is het echt heel lastig om zelfverzekerd te zijn. In mijn geval althans. Ik dacht dat ik me in de loop van mijn puberteit aardig had 'gewapend' tegen alle adviezen, maar nu met Sofia, nu ik alles perfect wil doen, blijkt dat toch niet helemaal waar. Hopelijk hou jij je straks wat beter staande! Dafje, welkom! Ik zou ook niet zo blij zijn met een bedje met dichte zijkanten... Mensen zeggen altijd "het loopt niet zo'n vaart", maar je wilt gewoon zo weinig mogelijk risico's nemen met je kindje straks. Mijn schoonmoeder heeft thuis op zich een prima bedje, maar daar slaapt de kat steeds in. Dat matrasje is dus echt een nest van kattenhaar. Schoonmoeder vindt dat Sofia al 9 maanden is en dus wel iets kan hebben en dat we het matrasje gewoon even uit moeten kloppen, maar ik weiger haar er in te leggen en neem steeds m'n eigen kampeerbedje mee. Ze is erg beledigd en roddelt met haar eigen dochters dat ik zo overdreven ben met Sofia het arme kind...