Kon me overigens errug inleven in de omschrijving van, volgens mij was het, Gwen, dat je vreemdgaat met een enorme l*l tussen je benen, whahaha, vond het er erg suggestief uitzien.
Nee, ik kon het emotioneel niet opbrengen. Ik ben daarna een hele tijd onder behandeling geweest van een psych, maar emotioneel bleef ik een vrak. Ik ben daarna naar het HLO (Hoger Laboratorium Onderwijs) gegaan en heb ik Jeroen leren kennen.
Niet aanvallend bedoeld, maar ik heb de indruk dat het misschien wel goed voor je is om weer eens met iemand te praten? Nogmaals, ik heb de indruk dat je alles behalve blij bent met je zwangerschap en dat jouw angsten en zorgen de overhand hebben...terwijl je vooral blij en gelukkig zou moeten zijn!
Ik moest in het begin erg wennen dat ik zwanger was, en zeker van een tweeling. Het breng me zeker kopzorgen met zich mee en soms vraag ik me ook af, waarom twee. Maar het is me gegeven en ik ben er nu zeker blij mee. Genieten is soms lastig als je overal last van hebt, maar vaak geniet ik gelukkig wel van mijn kleintjes. Emotioneel ben is zeker niet stabiel, maar ik kan niet meer doen dan mijn best.
Ik kan nog niet echt 'uit de voeten' met mn voedingskussen hoor. Ik vind het wel lekker om dat deel tussen mn benen te hebben en voor mn buik, maar als ik met mn hoofd erop lig, vind ik het toch te hard, dus dan lig ik toch op mn gewone hoofdkussen. Maar aangezien ik nogal vaak van mn ene naar mn andere zij draai, is t toch een beetje irritant en gooi ik m vaak toch opzij haha.
dan is het toch beter als je contact opneemt met de psych en eventueel medicijnen krijgt en therapie.
Dat denk ik ook, als ik t zo lees. Want wij zijn in ieder geval zeker geen goede begeleiding... Stelletje stuiterende hormonen bij elkaar is niet echt jouw ideale omgevng, denk ik.
Ik lig ook gewoon op mijn eigen kussen. Leg het voedingskussen net onder mijn borsten. Ik betrap mezelf er ook wel eens op, dat ik 's nachts wakker wordt en dat het kussen weg is. Maar dan pak ik hem weer lekker bij en slaap weer verder.