Marije ik las net dat je al eerder terecht kunt je leest dit misschien niet meer maar heel veel sterkte! [-o< dat alles goed is!
ooh meiden ben zo verdrietig,zit hier te janken en kan niet meer ophouden. heb net de huisarts aan de telefoon gehad en die schrok enorm van mij. ze zei dat ik moest gaan slapen maar ik durf gewoon niet meer,ben bang dat ik dan weer over mijn moeder ga dromen.ik heb het inderdaad nog niet verwerkt is pas 3 jaar geleden. en omdat ik bij mijn eerste zwangerschap er alleen voor stond (mijn ex vertrok toen ik 6 weken zwanger was)heb ik mijn zwangerschap met mijn moeder gedaan.en bij mijn tweede zoontje was mijn moeder er ook altijd bij. ze was gewoon een superoma ook al reed ze in een invalidewagentje ze deed alles met mijn kids.....en nu is ze niet bij mij. ik mis haar verschrikkelijk nou door die dromen. voor de meiden die in spanning zitten : veel sucses en sorry dat ik over mezelf praat maar ben echt van slag.
@ Ruby: Meissie, probeer rustig te blijven... Ik ken het, mijn moeder is ook pas 3 jaar geleden overleden, mn vader al 11 jaar terug, maar toch blijft het nu met de hormonen in je lijf verschrikkelijk moeilijk. Helemaal als je in t verleden zoveel steun hebt gehad, dat moet je nu missen. Vergeet niet, in je hart zal ze er ALTIJD bij zijn! Probeer te bedenken hoe blij ze voor je zou zijn. Af en toe uithuilen is juist erg goed, dat heet verwerken. Alles moet een plaats krijgen. Wat mij altijd helpt is even met een kopje warme melk op de bank met een foto. En laat die tranen dan maar even stromen, uiteindelijk word ik daar rustig van. Succes meisje! Ik denk aan je. liefs Chris
@Ruby: he meid, wat naar dat je je zo rot voelt. Ook al zijn het maar dromen, je krijgt er toch een sterk gevoel bij. Ik kan me voorstellen dat deze zwangerschap herinneringen naar boven haalt. Dit keer is je moeder er niet bij en moet je ineens zelf de sterke mama zijn, die zij altijd juist voor jou was! Maar wel heel fijn dat je van die goede herinneringen aan haar hebt, dat kunnen jouw kinderen mooi van jou leren en horen, als je ze over hun oma vertelt. Ook de jongste in je buik, ook al heeft die haar nooit mogen kennen. Ik weet zeker dat je moeder ergens vandaan met jou meekijkt en supertrots is dat jij het dit keer gewoon in je eentje (nouja, zonder haar dan) gaat rooien en dat je daar zo trots en blij om mag zijn! Ik hoop dat je je gauw weer wat beter gaat voelen. Ga je nog langs bij je HA? Misschien dat als je gaat slapen en je droomt weer over je moeder, dat je het juist langzaam een plekje kunt geven? Heel veel sterkte!
@ Marije1980 : Ik hoop zo voor je dat je goed nieuws hebt gekregen.. Je zult het nu wel ongeveer weten. Ik ben al een hele poos heel hard voor je aan het duimen... @ Buddy : Wat vervelend om zo'n nieuws te krijgen. Maar misschien ben je wel gewoon minder ver dan je dacht! IK hoop echt dat die kleine van jullie kerngezond blijkt te zijn... @ Roelie : even over de nekplooimeting. Wij hebben het er samen over gehad en besloten deze wel te doen. Gewoon om te weten of alles goed is.. (en ja..ik weet dat het nog maar een kansberekening is.. ) Maar ik zou ook geen reden weten waarom het te laten...Maar dat is natuurlijk ieder zijn eigen keus! @ Ruby : Wat raar, die dromen van je.. Ik kan me wel voorstellen dat je er heel emotioneel van wordt! Misschien is dit een manier waarop je moeder wil laten weten dat ze toch bij je is! Maar ik kan me goed voorstellen dat het verdriet nu nog meer naar boven komt. (mede ook dankzij die hormonen natuurlijk) @ Chrissie: Hoop voor je dat die cyste snel verdwijnt zeg! Ik duim met je mee! @ Jenthe : Echt gaaf zeg dat je schoonzusje ook zwanger is! Hihi gezellig samen inkopen doen! een kleine baby-boom in de familie! Hier alles verder ok.. Kijk uit naar de echo van morgen.. Vind het ook wel super spannend. Heb geen last meer van zwangerschapssymptomen. (op het vermoeide na) en ook dat baart me zorgen.. ja, ik weet dat dat niet hoeft maar toch.. Eerst een kloppend hartje zien....
Spannend Sizzel, je echo morgen! Tuuuurlijk is alles goed, en ga je het hartje zien, dat moet gewoon! Ik hoop dat je er een beetje van kunt genieten en dat het dus alleen maar positief is dat je weinig last van kwaaltjes hebt!
barbabintje onze lab. is 3 jaar chocolade bruin. Ontzettend lief voor de kids en heel waaks als hij ze met buiten spelen niet meer ziet gaat hij blaffen, zodat ik kom kijken.
Hoi Roelie je vroeg mij waarom wij een nekplooimeting laten doen? De gyn vertelde ons aangezien ik 30 ben...er een iets grotere kans bestaat op het krijgen van een kindje met het syndroom van Down....het is natuurlijk een kansberekening! Maar wij laten het wel doen, waarom niet eigenlijk. Je doet er geen kwaad mee. Vandaar dus...ik vind het zelf wel erg spannend allemaal, maar we gaan er eigenlijk gewoon vanuit dat we een "normaal" kindje krijgen. Klinkt wel cru... is het jullie ook aangeboden om een nekplooimeting te doen, of zou je het graag willen laten doen, of juist niet? doei
@Forveverfriend + SIzzel: een nekplooimeting moet je naar mijn mening toch niet onderschatten! Omdat het een kansberekening is, kun je ook een lastige uitslag krijgen. Bv. Kans 1 op 200. En wat doe je dan? Eigenlijk alleen wanneer je ZEKER weet dat je de eventuele vervolgonderzoeken (bij een minder goede uitslag) zou doen en dat je zelfs het kindje zou laten aborteren als het wel Down blijkt te hebben, heeft het echt zin om te doen. Want waarom doe je het anders? En let op: deze vervolgonderzoeken hebben als risico een verhoogde kans op een miskraam (terwijl het kind misschien gewoon blakend gezond is). Eng dus ook! Ik ben zelf erg bang dat het te veel stress zou opleveren en ik weet ook absoluut niet zeker of ik grote stappen zou ondernemen als het niet goed blijkt te zijn. Dus dan zadel ik mezelf (eventueel, als het een niet zo goede uitslag zou zijn) alleen maar met extra onzekerheid op. Terwijl een kindje van alles zou kunnen hebben (hoeft niet), niet alleen maar Down natuurlijk. Enneh... even voor de record: 30 is echt niet oud hoor , pas vanaf 36 jaar hanteren ze een 'verhoogd risico' mbt Down. Kortom, wij hebben besloten om het niet te doen. Maar dat is een ieders vrije keus natuurlijk!
@ meiden over nekplooimeting: de vervolgonderzoeken, of het niet doen daarvan, dat is ook mijn reden waarom ik geen nekplooimeting wil. We hebben gezegd dat we geen vlokkentest etc willen, en aangezien we allebei goed gezond zijn, er geen verhoogd risico is hebben wij besloten om het niet te doen. Ik wil ook niet de onnodige onzekerheid, maar uiteraard is het ieders vrije keuze! @ Sizzel: gewoon rustig blijven en leker genieten morgen, want tuurlijk is er een kloppend hartje te zien! En dan zijn wij allemaal jaloers omdat jij geen zwangerschapskwaaltjes hebt
@ foreverfriend. Tja of t kop in t zand steken is... Wellicht als je al weet dat je verhoogd risico loopt, dat t kop in zand steken is. Ik denk dat t bij ons de bewuste keuze is: stel je voor dat er een kans is op Down, zou je dan 'maatregelen' nemen. Als je antwoord nee is, zien wij t nut niet van een nekplooimeting. Ik denk dat t zinvol is als je wel iets met de uitslag wilt doen. Dat was ook het eerlijke antwoord wat ik van de VK kreeg: Ga je dan wat doen als je het weet? Als je nee zegt, raden ze t bij ons zelfs af... maar nogmaals, t is ieders vrije keuze, en ik kan ook wel snappen dat mensen het wel doen.. Liefs Chris
@ chrissie ik moet je heel eeerlijk zeggen dat wij geen uitleg hebben gehad van onze gyn, we hebben een folder mee gekregen waar de uitleg in staat. Die hebben we doorgelezen jl vrijdag. Maar er is daarvan eerlijk gezegd niks blijven hangen. Omdat we op die roze wolk zaten. De afspraak hebben we wel gemaakt...maar die is altijd weer af te zeggen hoor.Ik ga er zeker vanavond met mijn man er over praten.... Maar jij hebt toch nog geen verhoogd risico, ik zie dat je 27 bent....of is je man de 30 gepasseerd? Ik voel me nog zeker niet oud dus vond het wel toen de gyn er vrijdag over begon. Maar hij liet het op ons zo overkomen van, het is beter dat je dit doet! Nou ja, daar hebben we ons denk door laten beinvloeden. Ik heb dus nog wel enige gespreksstof vanavond ik ga zo eerst werken doei fijne dag nog
@ foreverfriend. Ik ben 27, mn man is 31. Vallen dus allebei niet in verhoogd risico, en dat is ook wat onze VK zei. We hebben t gelukkig wel met haar goed kunnen bespreken, en ze heeft een eerlijke uitleg gegeven. Moet zeggen dat ik dat wel erg fijn vond! Overleg het met je mannetje, en als t voor jullie wel goed voelt, dan moet je t gewoon doen! Het is jullie keuze en jullie gevoel! Mocht je t toch niet willen, dan kun je dat voor de echo volgens mij wel melden, dan doen ze alleen termijnbepaling. Werkse!
Goh zeg ik heb me eigenlijk helemaal niet verdiept in de prenatale onderzoeken....ik heb eigenlijk ook nog niet echt een intake gehad bij de vk, gewoon een termijnecho en een nieuwe afspraak omdat het allemaal nog zo pril was. Ik moet 27 april weer en dan volgt er ongetwijfeld meer.... Bij mijn vorige zwangerschap, nu alweer ruim 5 jaar geleden, was die nekplooimeting nog helemaal niet zo bekend....ik was toen 24 dus het was ook niet aan de orde maar het werd toen volgens mij alleen gedaan bij vrouwen boven de 36.... Nu ben ik 29...tsja zou ik echt zoveel meer risico lopen? Ik ga me er een beetje in verdiepen en tzt overleggen met de vk.... Ruby wat naar dat je je zo rot voelt.....ik weet niet goed wat ik zeggen moet om je te troosten maar het is misschien een kleine troost dat je hier op het forum altijd je hart kunt luchten en er altijd wel iemand is die je goed begrijpt of je verhaal herkent.....sterkte ermee! Ik hoop trouwens dat Marije snel wat van zich laat horen! Groetjes Roelie
@ Roeli. Ik begreep van onze VK dat ik t voor week 10 of 11 moest laten weten als ik t wel wil, ivm plannen van de nekplooimeting (tussen 11 en 13 weken zwangerschap) Maar ik zou t gewoon eens met de VK overleggen. En volgens mij is 29 echt nog geen verhoogd risico. Liefs Chris
bij ons is het ook verteld. Ik doe het inderdaad ook niet mocht het wel zo zijn dan zou ik het daarom niet laten weghalen. Tevens brengen die onderzoeken de nodige risico met zich mee. Maar doe wat je goed voelt dat is gelukkig voor iedereen anders. Ben zo benieuwd hoe het met marije is. Hoop dat ze het toch even laat weten.
Ja, laten we hopen dat alles goed is met Marije.. En met de kleine spruit! Mn duimen draaien overuren!
Ik zat ff te rekenen op 27 april ben ik als het goed is precies 11 weken en krijg ik sowieso een termijnecho. Degene die de echo's maakt is een gespecialiseerde echografiste (zeg je dat zo?) dus ik vermoed dat ze me van te voren wel het een en ander zal voorleggen.....ik ga er nog over nadenken maar op dit moment zie ik het nut er niet zo van in, ik val buiten de risico groep en ook al zou het kindje een dikkere nekplooi hebben dan zou ik waarschijnlijk niet kiezen voor vervolgonderzoeken....met de nadruk op waarschijnlijk. Ik ben er gewoon nog te weinig mee bezig geweest. Ik maak me soms wel zorgen over het foliumzuur, zodra ik wist dat ik zwanger was ben ik begonnen maar ik heb van te voren geen foliumzuur geslikt en er gaan hier 2 bakjes filer americain per week doorheen (en nu dus 1 minder) dus ik wil me laten testen op toxoplasmose.....en ik was al zo'n 5 weken zwanger en onwetend toen ik lekker aan de sushi heb gezeten.....brrrr die dingen houden me momenteel wel bezig! Marije al langsgeweest? Groetjes Roelie