Ach Debby toch.... Is het wel goed gegaan? Wij hebben Eva gewoon bijgeschreven bij de Dela, meen ik. (of een eigen polis ik weet het niet zeker)
Je zou toch bij zo'n callcentre werken dat mensen lastig valt.. Deze laatste knakker had er echt geen lol in hoorde ik al wel.. hij was ook niet beleefd. Was echt van heeft u leningen of krediet lopen? Dus ik nee. Oh dan weet ik genoeg, fijne avond. Klik! Ik zat echt zo van.. huh?
@Maria: lijkt me niet handig nee, je schoonmoeder op het KDV Ik hoop voor jou dat ze niet aangenomen word... Waarom heeft Rob eigenlijk ruzie met zijn moeder?
Ja Maria, het ging hartstikke goed! Hij had zo lang geslapen, dat ze regelmatig even waren gaan kijken of het allemaal goed ging en of hij nog ademde. En hij lag heerlijk te slapen toen ik hem kwam ophalen en toen hij mij zag kreeg ik een big smile. Ze zijn helemaal weg van hem! DUs geen enkel probleem, alleen ik vond het zelf gewoon even moeilijk...
OM een lang verhaal kort te maken. Ik weet het niet. De druppel voor Rob was in ieder geval dat ze al een paar jaar lang Rob zn vader bij iedereen zwart loopt te maken. Maar dat ze maar al te graag haar hand uitstak toen ze zijn pensioen (van de jaren die ze getrouwd zijn geweest) kon cashen.
Scheelt wel dat hij het goed deed toch? Zo wordt het elke keer wat makkelijker..Als hij alleen zou huilen zou je het er nog moeilijker mee hebben.
Gelukkig dat het wel allemaal goed is gegaan, dat geeft toch iig al een geruster gevoel dan wanneer het helemaal verkeerd loopt. Alleen moeders moest dus nog even wennen.
Ik laat me altijd uitschrijven als ze bellen. WIlt u zo vriendleijk zijn om mijn gegevens uit uw bestand te halen? Verder is er nog een site waar je je nummer kunt invullen en dan bellen ze niet meer. Wij zijn sindsdien niet meer gebeld. Behalve dan door iemand die ons nummer had via 'prenatal, wij jonge ouders' maar die hebbens osn uit het bestand gehaald.
Ja hoor, toen ik op het werk was, moest ik ook wel weer lachen om mezelf . Zag me al helemaal zitten in de auto met tranen...
Dafje: kijk uit malloot, een kokosnoot Zal nog eens een topic van jou lezen nu raak ik dat liedje noooooooooooooooooooooooit meer kwijt
***egoberichtje Hee meisjes.... daar ben ik ook weer effe, helemaal gesloopt trouwens. Nog steeds grieperig helaas en paar drukke dagen achter de rug. Dinsdag ben ik voor het eerst weer gaan werken. Viel me achteraf erg mee moet ik zeggen, hoewel ik een behoorlijke stressbaan heb vond ik het nu lekker rustig, hahaha, kon effe bijtanken van het continu zorgen voor Yindi. Desalniettemin wel moeilijk om haar achter te laten bij mijn moeder, maar achteraf gezien viel ook dat reuze mee. Ik heb geloof ik wel een keer of 5 gebeld, mijn moeder moest er toch wel om lachen. Gisteren heel de dag zoet geweest met enerzijds het ziekenhuisbezoek voor Yindi en mezelf (heupjes Yindi gelukkig oké, resultaten van mijn röntgenfoto´s en bloed volgen nog) en anderzijds het regelen van paspoort voor Yindi. Ze stond in één keer mooi op de foto zoals het hoort, maar de fotograaf had geen 2 seconden moeten wachten met knippen want toen spuugde ze heel de bank, vloer en zichzelf onder Vandaag tweede werkdag en eerste keer dat Yindi een hele dag naar het kdv was. Man o man, wat is me dat tegengevallen zeg! Ik heb vandaag ettelijke keren gejankt Daar zat ik dan, in een saai EHBO-hok, te kolven terwijl mijn lieve meisje op nog geen 100 m afstand van me bij 'vreemde' vrouwen in de armen lag Het werken op zich is me wel goed bevallen, het voelt ergens alsof ik nooit ben weggeweest, wat ik een heel bizarre gewaarwording vind, omdat ik niet meer degene ben die ik was. Maar wel moeite hoor met het achter moeten laten van Yindi. In de auto op weg naar huis ook weer janken, voelde me een slechte moeder en ben dan ineens bang dat ze lang niet zo lief etc. voor haar zijn geweest als ze doen uitschijnen Toen ik haar op ging halen was ze juist hartverscheurend aan het huilen, er kon niet eens een lachje voor haar mama af en dan denk ik gelijk weer dat ze mij niet eens herkent of dat het haar blijkbaar niet eens uitmaakt wie er voor haar zorgt, dat ze niet van mij houdt. tja.....beetje erg emo/labiel hier, dat is wel duidelijk geloof ik. In de auto heeft ze liggen slapen en zelfs thuis heeft ze nog een half uur doorgeslapen in de maxicosi, heb haar maar even laten liggen en haar toen wakker gemaakt voor haar voeding. Tijdens het verschonen ineens de liefste lachjes en een hele hoop 'verhalen', denk dat ze vanalles met me wilde delen over vandaag Drie kwartier aan de borst gedronken, heb haar eraf moeten halen en toen meteen in slaap gevallen. Ze ligt nu lekker in haar eigen bedje. En ik....ben doodmoe van alle drukte de afgelopen dagen, het weinige slapen (door mijn eigen onrust) en de emoties. Erik is nog niet thuis, nog aan het werk. En ik heb als diner lekker-saai-lekker boterhammen gegeten. Direct maar even douchen, heb enorme rugpijn weer, en dan val ik vast in slaap op de bank. Even kijken of ik de puf heb om nu bij te lezen meiden. Mocht het niet meer lukken, dan houden jullie het iig morgen van me te goed. Liefs, Indigo egoberichtje ***
He toch Indigo. Dikke knuffel voor je. Ik denk aan je. Ik weet zeker dat Yindi jou de allerliefste vind van allemaal hoor!
Tuurlijk houdt Yindi van je! Je bent de allerbelangrijkste persoon in haar leven! En het is ook niet leuk als je moet kolven voor je meisje, terwijl ze 100 meter verderop zit in iemand anders zijn/haar armen. Als je daarover nadenkt klopt er toch iets niet voor je gevoel he? Maar meis het wordt echt beter, ook je gevoel. En die vreemden zijn straks geen vreemden meer voor Yindi en dan kennen ze elkaar en weten ze precies hoe Yindi is en hoe ze haar het beste kunnen verzorgen en behandelen Komt goed meid!
Ah Indigo dat is zeker niet leuk...maak je je al zoveel zorgen tref je je meisje ook nog eens hartverscheurend huilend aan...weet je ook waarom ze zo moest huilen? Misschien was het een moment opname, zul je tenslotte altijd zien dat ze de hele dag lief en tevreden is geweest en vlak voor mama komt is het huilen geblazen... Voor alle werkende mama's: ik leef met jullie mee hoor, ik besef me heel goed dat ik wel in een luxe positie zit dat ik niet persé hoef te werken (nog neit tenminste) en mijn kinderen dus niet naar een kdv hoef te brengen...als ik dan jullie verhalen lees over je verscheurd voelen, je kindje zo missen, vreemde vrouwen die voor je kleintje zorgen...nee dan heb ik even geen carrieredrang en heb ik sterk de behoefte om zeker de komende 4 jaar lekker thuis te zijn... (((knuffel))) voor de mama's die het nodig hebben en Indigo: beterschap!
Zo en nu ga ik Jens eens even wakker maken voor een fles...is hij nou helemaal besodemieterd een beetje in slaap vallen in de box en mij maar laten wachten...hij hoort potverdrie allang in bed te liggen