November 2007 mama's

Hallo meiden,

Jee zeg, ik wilde hier dus even mijn blijdschap en zenuwen komen delen over het feit dat we morgen naar een huis gaan kijken dat ik helemaal zie zitten en dacht even rustig bij te lezen.
Ik ben gewoon helemaal in shock door wat ik hier allemaal lees, het slagveld dat heeft plaatsgevonden. Mijn god zeg, dat het zover heeft kunnen/mogen komen
Ik voel me totaal niet goed bij deze ontwikkelingen en weet eerlijk gezegd ook even niet wat ik er mee wil, of ik op deze manier nog wel deel wil uitmaken van dit 'clubje', voor zover ik dat al deed
Ik heb mezelf serieus de vraag gesteld wat de beste handelswijze zou zijn: wél mijn mening geven of me er helemaal buiten houden en doen alsof mijn neus bloedt.
Uiteindelijk heb ik besloten me toch uit te spreken over hetgeen zich hier heeft voorgedaan. Enkel en alleen omdat dat voor mij de enige manier is me hier wellicht in de toekomst nog prettig te kunnen gaan voelen. Wanneer ik mezelf nu niet trouw blijf door uiting te geven aan wat ik erbij voel/denk, kan ik me nooit meer over mijn aversie heen zetten en zal mijn interesse voor het forum heel snel doodbloeden. Dat weet ik uit ervaring, maar daarover straks meer.

Voor mezelf heb ik de behoefte gehad het hele conflict tussen Roelie en Ilse chronologisch en feitelijk neer te zetten, om helder te hebben wat er nu eigenlijk precies gebeurt is hier, hoe één en ander zo uit de hand heeft kunnen lopen. Wellicht is het voor een aantal van jullie ook verhelderend het nog eens na te lezen (waarbij je je wel moet bedenken dat ik niet alle woorden letterlijk heb overgenomen, ik heb hier en daar gechargeerd)

Het conflict in een notendop:
Roelie (re)ageert in een ander topic tegen DM
Dit wordt voortgezet in het topic novembermama's en wordt ondersteund door meerdere meiden hier.
Ilse vraagt of er over opgehouden kan worden;ze ervaart het als 'een beetje vermoeiend'.
Roelie geeft aan zich dan wel stil te houden, toch al forummoe te zijn en helemaal uitgepraat te zijn als medeforummers vermoeid raken van de gespreksonderwerpen
Ilse zegt dat zij denkt de enige te zijn die er vermoeid van lijkt te raken en geeft aan dat er best over verder gepraat kan worden, dan leest zij het wel niet, want ze ergert zich er aan (en al een hele tijd) en vindt een aantal dingen hypocriet. Ze bevestigt wat Roelie zegt over dat alles bespreekbaar is - dus dat men gerust stoom mag afblazen - en dat dit dus ook betekent dat zij mag melden dat ze zich eraan stoort.
Roelie stelt de vraag wat er volgens Ilse hypocriet is in het topic en geeft aan zich te storen aan het feit dat Ilse reageerde met de opmerking 'er vermoeid van te raken'. Roelie stelt de vraag hoeveel frustraties Ilse hier al geuit heeft en hoe zij het gevonden zou hebben als iemand dan had gezegd: kunnen we het niet meer over je frustraties hebben Ilse, we raken er vermoeid van? Roelie geeft vervolgens aan ff zwaar forummoe te zijn. Ze voegt er nog aan toe dat wanneer je bij voeding kritische vragen stelt je topic gesloten wordt en wanneer je het hier vraagt/meldt er alsnog commentaar komt.
Ilse geeft aan het best met Roelie te willen bespreken, maar het gewoon niet iets te vinden voor in dit topic. Ze geeft aan het niet fair te vinden over iemand anders te gaan zitten praten, maar dat anderen zich hierdoor niet moeten laten weerhouden. Verder geeft ze aan het zonde te vinden dat Roelie nu zwijgt door haar, omdat zij de enige is die dit vindt en niet Roelie. Omdat ze altijd geleerd heeft dat groepsbelang voor individueel belang gaat zwijgt ze er verder over
Roelie haakt in op de opmerking van Ilse het niet fair te vinden te praten over iemand anders. Ze voert het argument aan dat hier regelmatig onze eigen mannen beroddeld worden. Ze geeft aan dat ze vindt dat het gewoon niet kan dat er in dit topic, waar heel wat geklaagd wordt (en gelukkig maar) gevraagd wordt of een onderwerp niet besproken kan worden omdat iemand dat zo vermoeiend vindt.
Ilse herhaalt dat het gewoon háár mening is en als men het daar niet mee eens is, no problem. Maar dat Roelie wel met 2 maten meet: er mag wel gezegd worden dat iemand zich ergert aan DM of wie dan ook, maar zij (Ilse) mag niet zeggen dat ze zich daaraan ergert. Ilse geeft Roelie (en anderen) de ruimte zich te uiten over DM of wat of wie dan ook en distantieert zichzelf er van.
Roelie geeft aan dat Ilse hier pagina's vol heeft geschreven met frustraties, ergernissen en geklaag en dat er nooit iemand heeft gezegd of gevraagd of ze daarmee wilde stoppen omdat diegene het vermoeiend vond. Ze geeft aan dat Ilse wel raar zou hebben opgekeken als Roelie naar aanleiding van Ilse haar geklaag over het niet kunnen slapen had gezegd: kunnen we daar nu over ophouden, zo vermoeiend dit. Roelie geeft aan dat Ilse met die opmerking de mond heeft gesnoerd, het is nu niet meer zo makkelijk hier nog over DM te praten, door Ilse haar opmerking is het onderwerp beladen gemaakt en dat vindt ze niet fair van Ilse. Roelie zegt: dat je het recht hebt je mening te uiten betekent nog niet dat je het ook moet doen. Ze geeft aan echt zwaar forummoe te zijn momenteel en voorlopig afstand te nemen.
Ilse geeft aan dat het haar vies tegen valt dat zij, nu ze eens een keertje haar mening geeft - daar waar ze normaal altijd zorgvuldig haar woorden kiest en diplomatiek blijft - dit over haar heen krijgt, dat er vergeleken wordt met haar geklaag over slecht slapen. Ze trekt zich dat persoonlijk aan en huilt. Ze kapt met de discussie.
Roelie geeft aan het forum te gaan verlaten omdat ze het niet normaal vindt dat je tegen iemand kan zeggen die stoom aan het afblazen is dat je het 'vermoeiend' vindt, zeker niet wanneer die woorden komen van iemand wiens berichtenaantal voor het grootste deel bestaat uit geklaag, frustraties en stoom afblazen. Ze vindt dat er ook een andere manier is om te zeggen dat je iets geen leuk gespreksonderwerp vindt. Ze heeft het hier niet meer naar haar zin, mede door dit voorval. Dat er meer meespeelt geeft ze later ook aan in een reactie naar Muriel en Melina, haar irritatie begon al in het bewuste voedingstopic met de opmerking van Ilse: 'adem in, adem uit'. Het is volgens Roelie hartstikke kwetsend om te zeggen dat het gespreksonderwerp vermoeiend is als iemand zijn hart lucht. Roelie geeft aan al langer met het idee te spelen hier weg te gaan, ze voelt zich hier al een tijdje niet thuis en kan niet goed uitleggen waarom, bepaalde gevoelens naar bepaalde mensen toe al kan ze het met bijna iedereen prima vinden.
Ilse reageert op de volgende woorden van Roelie: "zeker als die woorden afkomen van iemand waarvan het grootste gedeelte van het berichtenaantal bestaat uit geklaag, frustraties en stoom afblazen" met de vraag: "dus dit is hoe mijn bijdrage in dit forum wordt samengevat? Dit is hoe jij mij ziet? En dan noem je mijn opmerking kwetsend?!?! Ze geeft aan met stomheid geslagen te zijn, geen enkel idee te hebben gehad dat Roelie zo over haar dacht, dat dit gevoel niet wederzijds is, ze dacht dat het contact tussen hen goed zat. Ilse wil niet op haar geweten hebben dat ze Roelie weggejaagd heeft en zich daarom terug te trekken, ze wil niet bekend staan als iemand die zo'n negatieve invloed op dit forum heeft.
Roelie geeft aan dat haar bijdrage op het forum geen haar beter is, we doen het allemaal: ons hier afreageren, onze gal spuwen, ons hart luchten en frustraties uiten. Maar de lol is er af op het moment dat zij verzocht wordt te stoppen met haar geklaag omdat iemand het 'vermoeiend' vindt.

Oké, dat is dus wat er gebeurde. Belangrijkst van al vind ik de constatering dat Ilse en Roelie allebei vanuit een gekwetst-zijn op elkaar reageren, een gekwetst-zijn dat verder terug en dieper gaat dan ze wellicht zelf denken. Wanneer mensen zo heftig reageren dan vindt doorgaans 90% van die heftige reactie haar oorsprong in het verleden ipv van in het heden. En daarmee bedoel ik dat iets in hetgeen de ander zegt (of schrijft) pijnlijke ervaringen in het verleden triggert waardoor het heden (en de interpretatie van hetgeen er in het heden gebeurt) door een gekleurde bril wordt bekeken. De ervaring in het heden wordt dan dus zeer sterk gekleurd door de ervaring in het verleden. En we weten allemaal dat we zien (of horen) wat we willen zien (of horen).

Energy flows where intention goes.

M.a.w. Ilse en Roelie hebben niet zozeer 'elkaar' gezien en elkaars woorden gelezen, maar een sterk (negatief) gekleurde versie van elkaar en elkaars woorden.
Beiden voelen zich naar mijn idee gekrenkt in de behoefte gezien/gehoord/begrepen te worden door de ander. Beiden voelen naar mijn idee ook de angst niet geliefd te worden om wie ze zijn. Beiden zijn naar mijn idee bang alleen te staan in hun denken/voelen.

Roelie reageert naar mijn idee vooral op het idee dat Ilse haar (woorden) vermoeiend zou vinden, dat MEN haar vermoeiend vindt. Ze knokt voor haar 'recht' zich uit te spreken over haar eigen gevoelens, ze knokt voor ruimte voor zichzelf. Ze knokt ervoor gehoord te worden.
Knokken om jezelf te vrijwaren van pijn doet pijn......
Pijn aan jezelf en pijn aan anderen
Zo ook hier. Ze doet Ilse pijn door 't 'op de man te spelen'; ze laat haar tussen de regels door weten zich geërgerd te hebben aan het geklaag van Ilse over het-niet-kunnen-slapen, waar ze eerder niets van heeft laten merken.
Ilse trekt zich terug omdat ze gekwetst is. Het zelfbeeld dat ze zich van zichzelf gevormd had als diplomatiek en zorgvuldig haar woorden kiezend 'groepsmens' is aan scherven geslagen. 'Men' vindt haar blijkbaar iemand die vooral klaagt en frustraties uit. Ze staat alleen hier.

Laat ik voorop stellen dat ik allebei de meiden lief heb (in de zin van graag mogen ),
De één niets meer dan de ander!
En ik begrijp de pijn van allebei de meiden even goed, ik vind de ene pijn dus niet meer waard dan de andere. Beider intentie is in de basis ook positief. Beide meiden zijn als mens helemaal oké. En dat vind ik dus heel belangrijk: dat persoon en gedrag hier van elkaar gescheiden worden!

Roelie......
ook al vind ik jou als mens echt TOP en een lieverd, dat weet je hoop ik ondertussen wel, je gedrag in deze vind ik niet oké. Ik begrijp je gedrag dus wel en ik keur het tegelijkertijd niet goed.
Ilse heeft je, op voorzichtige en naar mijn idee tactvolle wijze willen doen beseffen dat je gevoelens met je op de loop gingen in het hele DM-verhaal (in het bewuste voedingstopic) met de tekst 'adem in, adem uit'. Dat wekte je irritatie, omdat je van mening was/bent dat je het recht hebt jezelf te uiten hier en daarin geen blad voor de mond te hoeven nemen. Je hebt helaas voor jezelf (en Ilse) niet de mogelijkheid te baat genomen jezelf de vraag te stellen wat het zou opleveren als je rustig zou ademen (lees: tot jezelf zou komen, in rustiger vaarwater komen) en je gevoelens/emoties zijn vervolgens met je op de loop gegaan. Je hebt haar woorden 'dat het vermoeiend zou zijn' helemaal op jezelf betrokken en hebt Ilse vervolgens om de oren geslagen met een ergernis over haar gedrag die je eerder niet geuit hebt en die voor haar dus uit het niets kwam.

Ik vind het eerlijk gezegd goed te begrijpen dat Ilse met stomheid geslagen is geweest door de ontwikkelingen hier, dat ze moest huilen en zich vervolgens distantieert van deze plek.
En hoewel ik me veel kan voorstellen bij de behoefte van alle meiden hier verder te gaan met elkaar - misschien wel alsof er niks gebeurt is - en een agenda bij te houden, shockt het mij dat er blijkbaar zo makkelijk aan de gevoelens van een groepslid voorbij gegaan wordt.
Natuurlijk, het is Ilse haar keus om zich terug te trekken en ook haar verantwoordelijkheid en ik vind dat eenieder vooral datgene moet doen wat haar gelukkig(er) maakt, maar het hele gebeuren raakt mij dus wel enorm.

En wat de inhoud betreft van het conflict (d.w.z. de reden waarom dit hele conflict ontstond):
los van of DM nu gelijk heeft of geen gelijk, irritant is of niet, ik het met haar eens of oneens ben, ik heb er een hekel aan dat er op een dergelijke manier over anderen gesproken wordt. Roelie, je hebt natuurlijk gelijk! Hier wordt ook heel wat afgeklaagd over bv. onze mannen. Ik heb me daar niet in de laatste plaats schuldig aan gemaakt. En daar voel ik me - terecht - ook niet lekker door/bij. Dat is overigens 1 van de redenen waarom ik in mijn vorige post aangaf een poosje niet te komen hier.
Er is voor mij echter nog altijd een verschil tussen klagen/roddelen over onze eigen mannen en roddelen over een medeforummer die geen deel uitmaakt van ons clubje en die dan vanuit een wij-zij principe (met z'n allen staan we sterk en zullen we haar wel klein krijgen) wordt aangepakt in de topics waarin zij schrijft. Dus, Ilse...als je dit leest...je stond dus helemaal niet alleen!
Ditzelfde principe heeft ervoor gezorgd dat ik me in het verleden gedistantieerd heb van een forum waar ik tot dan toe met veel plezier was, omdat er daar door mijn medeforummers continu geroddeld werd over een vrouw op een ander forum die op dat forum dus ook aangepakt werd door mijn medeforummers. Ik raakte meer en meer teleurgesteld in mijn medeforummers dat zij dergelijk gedrag vertoonden, voelde me er niet meer prettig bij en wenste op den duur dus ook geen deel meer uit te maken van het groepje dat zij met elkaar (en eerder mij) vormden. Puur omdat ik me niet kon verenigen met hetgeen waar zij voor stonden.

Goed, ik heb denk ik wel duidelijk gemaakt wat mijn mening is over hetgeen er tussen Roelie en Ilse is voorgevallen en wat mijn mening is over de oorsprong van het conflict. Ik heb beiden niet gesproken, ik heb überhaupt niemand gesproken, eenvoudig omdat ik geen deel uitmaak van de 'kern' hier, die elkaar regelmatig spreekt op msn, sms en email. En het is nu alleen nog maar de vraag natuurlijk in hoeverre dat ooit nog zal gaan gebeuren. Want ik weet ondertussen 1 ding van mezelf: hoe lekker ik me ook heb mogen voelen hier en wat voor positieve gevoelens ik mocht hebben tav de toekomst voor dit forum, wanneer er teveel smet op ligt voor mij (door roddel en achterklap en ruzies onderling) verdwijnt alle lol en kan ik niet meer meedoen zoals ik voorheen deed.
Ik weet op dit moment dus ook waarlijk niet hoe het zich verder zal ontwikkelen, of mijn gevoel zal bijdraaien en ik me hier weer prettig ga voelen of dat het nu een aflopende zaak is voor mij

Lieve meiden, het was een heel epistel. Ben blij dat ik mijn gedachten op papier heb kunnen zetten voor het slapen. Dan kan ik tenminste weer gaan dromen over het huis
Mijn excuses voor de lap tekst.

Roelie, Ilse en alle anderen...dikke knuffel en tot later!
[/i]

 

Gwen, ik wil jou trouwens nog even veel sterkte wensen. Ik hoop dat jullie ondertussen toch wat positiever nieuws hebben gekregen van/over je moeder. Een dikke knuffel voor jou!

Peetje, ook jij een knuffel. Ik hoop dat de uitslag van je moeder oké is.

Linda, fantastisch dat je eerste werkdag zo goed bevallen is meid! Helemaal super!

Blondie, heel veel succes met het verhuizen. Vreselijk inderdaad, dat verhuizen...ik hoop dat je snel uit de rotzooi bent en lekker je eigen nestje kunt creëren daar.

 

Goeiemorgen Dees! Balen dat je weer keelpijn hebt zeg

Yindi lag vanochtend vroeg al hele verhalen te houden door de babyfoon Heerlijk genieten is dat vind ik.
Zometeen maar eens gaan voeden, want ze houdt het dus al lang vol vanochtend.

Ik heb gewoon buikpijn van de zenuwen! Ik zou het liefst nu al naar het huis kunnen, maar moet dus nog effe een paar uurtjes geduld hebben. Om 10.30 uur zijn we aan de beurt. Pffff, hoe spannend! Is überhaupt de eerste keer dat we een huis gaan kopen, dus dat is al spannend.
Oh, ik hoop toch zo dat het huis ons van binnen net zo goed bevalt als het gevoel dat we er bij hebben! Dan zou het maar zo kunnen dat we straks een optie op het huis willen

Het is een karakteristiek tussengelegen woonhuis uit 1951 met vier slaapkamers (waarvan 2 zolder), houten vloeren (!), een ligbad (!), tuin en grote kelder.
Ik kan straks vast en zeker meer vertellen. Oeh man, ik voel me alsof ik op schoolreisje ga

Ik ben effe snel douchen en dan Yindi voeden. Ik vermoed dat ik het niet meer red om tussendoor nog hier terug te komen, want gaan vlak vantevoren naar mijn ouders (die wonen er dichtbij) om Yindi daar te brengen (zodat zij haar lekker op het gemakje een fles kunnen geven zodra ons mupje honger heeft).

Allemaal alvast een fijne dag en tot later!