Ik heb een keer een -1 voor een proefwerk duits gehad, puur omdat die docent een hekel aan me had. Ik heb toen ff flink stennis geschopt bij de rector, het proefwerk is toen door een andere docent nagekeken en bleek een zesje te zijn. Docent had er niks mee gedaan, alleen -1 boven gezet
Oh dat is ook grof zeg! Dat kan echt niet! Ik heb 1 keer een 1 gehad, maar dat had ik echt verdiend, gooide er met de pet naar...
Docent heeft het daarna ook nooit meer gedaan, hij moest namelijk ín de klas zijn excuses aan mij aanbieden En daarna heb ik nooit meer problemen met 'm gehad haha. Ik was absoluut geen rotpuber ofzo, was heel netjes en braaf enzo, maar ik was wel het type 'don't mess with me' zeg maar. Vreselijk tegen onrecht en dit was onrecht dus ik kwam in opstand haha...Oh man, ik kook nog als ik er aan denk
Ik heb Duits dan ook zo snel als t kon laten vallen en heb er nog een hekel aan..hoe zou dat toch komen?
whaha, ik had dat met natuurkunde, die man mocht mij niet en ik hem niet en dat was ook echt verschrikkelijk. Ik snapte natuurkunde voor geen meter en hij snapte niet dat ik het niet snapte en vond me dus vervelend haha. Maar goed.. daar heb ik ook maar een half jaartje last van gehad Goed van je dat je voor jezelf opkwam trouwens! Wel lef!
Haha tja, in sommige situaties was ik een muurbloempje, maar zoals ik zei..bij onrecht, dan kwam ik enorm voor mezelf (en anderen) op... en nog steeds We hadden op school vaak 2 kampen..de pestkoppen en degenen die gepest werden. En dan een klein groepje wat daar tussenin draaide. Zo iemand was ik ook. Ik nam t altijd voor de 'underdog' op (soms iets te ver ), waardoor ik zelf alsnog in de problemen kwam
net sbs hart van nederland gezien. Ging over in slapen vallen achter het stuur daar werd ook het ongeval van mijn nichtje bij gehaald. Incl. foto's van het ziekenhuis. Werd er erg verdrietig van, foto's dat ze afscheid namen van Milan Heb het er nog wel eens moelijk mee, nu dus ook
daphne: een 1 is wel een beoordeling, maar als een leerling niet op komt dagen is er geen te beoordelen werk. je mag alleen een cijfer geven voor een werk, als er niets gemaakt is, mag je dus geen cijfer geven. In dit geval is er wel een werk maar de school wil zich indekken want als ouders stennis gaan schoppen met een rechtzaak en al, is dat geen goede reclame voor de school Ilse: dat slaat inderdaad nergens op! Melanie: nee ik zou mijn kind niet op mijn eigen school doen, zoveel moet je je kind niet zien. en ik denk dat het voor een kind ook beter is een eigen identiteit te kunnen ontwikkelen los van je ouders die je ook nog lesgeven. + je krijgt dan steeds commentaar van je collega's "jouw zoon deed dit bij mij, hij doet dit niet goed" of "weet je wel dat hij dit en dit nog in moet leveren" daar heb ik geen zin in. Op een andere school ben ik gewoon een ouder en niet een leraar
vind het wel weer heftig en maakt me verdrietig. Zijn rouwkaartje staat hier ook nog steeds. Ze hebben nu ook een momumentje op de plaats van het ongeval. Ga er binnenkort eens kijken en langs zijn grafje. Het blijft toch wel in hakken zoiets. Ook al is het leven doorgegaan. Hij was nu ook 6 mnd (17 juni) geweest.
probeer het meestal niet te laten zien/merken, adriaan weet ook van niets, tja ik ben goed in verbergen, maar ik zou wel een potje willen huilen.
toch moet je het soms even er uit laten hoor melanie, als je alles binnen houdt groeit het je later boven het hoofd
ja ik weet het......... misschien komt het door mijn werk, ik weet het niet. Vind het zo 'stom' staan. Kan het niet zo goed uitleggen. Hier op het forum kan ik het in stilte van me af schrijven.
bedoel je omdat je een voorbeeld functie hebt? ik heb dat gevoel soms ook, van mij wordt verwacht dat ik 'het weet'. ik kan niet instorten ofzo
in die aflevering zijn ook foto's te zien van het ziekenhuis en dat ze samen met Melvin en mijn tante afscheid van hem nemen. Dat Milan aan de beademing ligt etc etc. En wat me het meeste kwaad maakt is dat de veroorzaker zich als slachtoffer gedraagd en dat milan voor de verzekering niets waard is, want ja hij heeft nog 2 dagen 'geleefd' na het ongeval. Hij was eigenlijk al meteen dood, alleen hebben de artsen hem nog in leven gehouden vanwege de ouders en vooral vader, die slecht lag. Zodat hun nog een kans hadden om afscheid te nemen. Zo word er mee omgegaan alsof hij niets was. Echt verdrietig gewoon..................
ik heb in mijn werk vaak bij verkeersongevallen gestaan en geholpen natuurlijk, of bij iemand die al een tijdje dood lag in huis. Ook ongevallen met kinderen, je kan dan als proffesioneel niet gaan staan huilen, dus dan is he slikken en doorgaan. Afleiding zoeken, sterk zijn voor de slachtoffers. Helpen waar je kan en geruststellen, terwijl jezelf als moeder precies weet hoe zo'n iemand zich voelt. Of het bericht brengen dat iemand zichzelf opgehangen heeft. Het zijn natuurlijk confronterende zaken, waarbij je niet mee kan gaan staan huilen. Dat doe je dus niet.
erg he, zo iemand komt er zoooooo belachelijk goed mee weg. die zou gewoon vervolgd moeten worden. en dan nog klagen ook. en dan de verzekering, pffff die kijken gewoon naar de feitjes op papier, onmenselijk gewoon!
Oef Melanie, de rillingen lopen me gewoon over m'n rug, wat je vertelt over je werk. Ik vind het heel knap dat je dat kunt hoor, hoewel ik me inderdaad goed kan voorstellen dat het vaak lastig is om dan die knop weer terug te zetten en niet in dat 'afstandelijke' te blijven.