Gaaf maria dat je Eva laat dopen. Vind ik mooi dat het toch nog gedaan word ookal worden de jongeren steeds minder kerkelijk. Milan en Isa hebben wij ook laten dopen. En ik ben daar heel blij mee dat we het hebben gedaan ookal is het anders dan bij "leven" dopen.
Ik vind t trouwens wel bijzonder dat er in deze groep best wat 'kerkelijke' dames zijn. Dat lijkt tegenwoordig wel uniek, ik ken bijna niemand verder die aan een kerk doet, terwijl er hier volgens mij zeker een stuk of 5 zijn volgens mij. Ik werd door vrienden altijd heel stom aangekeken als ik op zondagochtend vroeg op moest
Voordat wij gingen trouwen hebben we 4 jaar samen gewoond. We hadden 8 maanden een relatie met elkaar.
Ik heb de instelling je hoeft niet naar de kerk te gaan op wel te geloven. Het geloof zit niet er niet in of je elke zondag naar de kerk gaat. Maar geloof zit in je hele lichaam en dat doe je elke dag.
Maria ik vond het ook wel snel hoor om te gaan samenwonen maar het ging eigenlijk niet anders. In dat jaar was ik klaar met school en ging ik werken. Mijn moeder zit in de bijstand en als ik thuis was blijven wonen werd zij gekort op haar uitkering en de huursubidie. Dus dat moest ik eigenlijk goed maken. Dus vandaar.
pff ik heb dr een half jaar over gedaan om al met al weg te gaan mijn ma kon mij niet loslaten, zeker niet na het overlijden van mijn broer
Ben ik helemaal met je eens Lin, zo zie ik het ook. Maar ik vind wel dat kerk iets bij kan dragen aan je geloof en probeer dus wel zo nu en dan te gaan. Moet zeggen dat het de laatste jaren wel erg weinig is geworden hoor, maar door t vele verhuizen ben ik gewoon nog steeds op zoek naar een ker die bij me past en heb ik die nog niet gevonden. Zijn jullie partners eigenlijk wel of niet gelovig/zelfde geloof?
Wij zijn eigelijk getrouwd omdat wij een huis hebben gekocht en omdat we graag een kindje wilde. Dus eigelijk voor het papiertje Bij ons is het eigelijk allemaal raar verlopen Ik ben op mn 16de de deur uitgezet door mn pa, tja wat moet je dan. Piet woonde toen in een huis met zijn neef dus ben daar ingetrokken. Maar na een aantal jaar had ik zoiets, wil op mijzelf wonen, en werd gek van 2 mannen in huis die geen klap uitvoerde in huis. Dus toen ben ik op mezelf gaan wonen, er is toen na een aantal jaar een poging tot inbraak bij mij geweest overdag, was toen zo enorm bang geworden dan we die zelfde avond hadden besloten om weer samen te gaan wonen. Eerst gehuurd en na een jaar hebben we een huis gekocht. Ik heb trouwens 3 foto album's laten afdrukken met foto's van Quinn vanaf zn geboorte tot nu zeg maar. We gaan de foto albums opsturen naar de Opa's en oma voor valentijn.
nee dat snap ik maria, en volgens mij hebben vrouwen ook meer last om het nest te verlaten dan mannen. Patrick zijn moeder kan haar jongens nog steeds niet loslaten maar Patrick heeft daar schijt aan hij vind dat hij zijn eigen leven heeft. Leuke he een schoonmoeder die je man ook niet meer helemaal aardig vind
Wij woonden met ongeveer 10 maanden samen en zijn met een anderhalf jaar zo'n beetje getrouwd. We woonden allebei overigens op onszelf, dus misschien anders dan van huis uit. En we waren allebei natuurlijk 'al wat ouder' *ahum*
Haha dat is bij ons precies andersom hoor. Ik was op mn 16e al het huis uit, terwijl, als het aan Willem en zn ma had gelegen, hij het liefst nu nog thuis gewoond zou hebben
Leuk idee zeg Dees. En ik snap dat je bang word als er overdag word ingebroken. Ik ben al helemaal geen wonder om alleen thuis te zijn. Overdag gaat het nu eigenlijk heel goed. Maar 's avonds vind ik wel eng. Ilse Patrick is wel gelovig en heeft hetzelfde geloof. Alleen hij doet het op zijn eigen manier. Ik moet wel zeggen dat door het verlies zijn geloof wel is aangewakkerd. Maar meiden ik ga ervan door. Ik moet naar bekkentherpie en daarna ga ik lekker naar mijn mams om thee te drinken. Ik zie jullie vanmiddag hopelijk weer.
Dat snap ik maria. Ik moet zeggen dat mijn geloof ook een aardige knauw heeft opgelopen door het verlies. Maar ik zie het ook zo ik zou niet weten hoe ik dit aan zou moeten kunnen zonder geloof. Ik merk echt op moeilijke dagen dat God mij draagt op zijn handen. Maar nu ga ik er echt vandoor. XXX
Ik ook toen mn vriendin 3 jaar geleden overleed...op dat soort momenten vind ik t heel moeilijk! Sindsdien ben ik ook bijna niet meer naar de kerk geweest.
In juni 2004 heb ik Ibo leren kennen in Turkije. Oktober 2006 is hij naar Nederland gekomen en 13 oktober 2006 zijn wij getrouwd. Ik ben zelf niet gelovig ofzo. Kom wel uit een katholieke familie en ben gedoopt. Verder niets. Ibo is moslim en wel gelovig. Niet enorm streng hoor maar toch bepaalde dingen die hij wel doet. Zo probeert hij iedere vrijdag (wat bij christelijken de zondag is) wel naar de moskee te gaan en eet hij geen varkensvlees. Linda: Heel begrijpelijk hoor dat je nu even wat meer tijd moet steken in jullie relatie. Dat is op dit moment gewoon het belangrijkste. Wij zijn even bijzaak. Leuk om te horen dat je ons als een deel van je therapie ziet. En je weet het je kan altijd je hart luchten hier. Daar zijn wij tenslotte toch ook voor. Niet alleen de lol maar ook de leed. Peetje: Helaas dan kunnen we elkaar niet in de trein al treffen. Moeten we gewoon even op het station afspreken ofzo zodat we samen naar de Rai kunnen lopen en daar de anderen treffen.