Ja, ik vind het ook heel jammer Melanie. Maar het alternatief was een zwart/grijze voetenzak en dat vind ik gewoon echt niet mooi (niet beledigend bedoeld als iemand die wel heeft). Dus nu hebben we een bruine kinderwagen met een lichtblauwe binnenkant besteld. Die is ook mooi, maar ik blijf deze mooier vinden (denk ik). Nou ja..mijn vader zei ook al dat je er tegenaan blijft lopen, ook als je de kinderwagen later wilt verkopen zeg maar...en dat is natuurlijk ook zo...
Het ebt weg, ik probeer er over heen te stappen en te accepteren dat het zo is. Tot de volgende ruzie, dan begint het hele riedeltje weer van voren af aan. Ik ben de tel kwijt intussen, het gaat altijd over hetzelfde en wordt nooit opgelost.
Ik praat zeker niet voor hem hoor, daar ben ik (door mn eigen therapie) intussen goed in getraind. Maar ik weet wel welke vragen ik moet stellen en waar hij mee zit, terwijl zo'n therapeut meestal maar afwacht tot hij uit zichzelf gaat praten. Ja duh, dat doet ie dus niet, daar komt ie juist voor! Hij heeft 2 verschillende psychologen en een maatschappelijk werker gehad en die weten t allemaal niet. Hij zit in zn stoel, zn hele lichaamstaal spreekt wanhoop uit (zeggen zij) maar ze dringen niet tot hem door. Hij liep een jaar bij maatschappelijk werk, beetje over koetjes en kalfjes enzo. Uiteindelijk heeft die hem doorverwezen naar een pscyh, omdat hij gewoon niet tot 'm door kon dringen.
Ik bedoelde het ook niet kwaad, maar meer dat de therapeut toch echt tot hem moet doordringen! Maar ja...als dat niet lukt...pff...lastig hoor!
en het ggz, heeft adriaan ook heel goed geholpen, die had een therapie via spel., dus niet alleen maar dom zitten en wachten tot ie wat gaat zeggen.
erover heen. maar niet altijd hoor, ligt eraan hoe koud het is. tegen ons is gezegd dat we de baby 1 laagje meer moeten kleden dan dat we onszelf kleden.
Oke, even kijken of ik dit nu goed lees. Ik zie hem namelijk absoluut niet als slachtoffer, dat zeg ik ook juist tegen hem. Ik vind het super irritant dat hij zich als slachtoffer profileert, dat doet ie namelijk altijd al. En tuurlijk is het niet de oplossing als ik mn afspraak af zeg, maar ik vond het zelf ook belangrijk om dit uit te praten en dan wil ik hem er wel de kans voor geven. Als ik er niet ben, valt er weinig te praten natuurlijk. Ik vind t trouwens wel bijzonder, dat jij dus eigenlijk het tegenovergesteld zegt van wat ik door bijna iedereen hoor. De meesten zeggen 'hij is nou eenmaal zo en dat moet je maar accepteren'. Als ik het goed begrijp, vind jij dat dus niet? Of lees ik je echt verkeerd? En wat Canada betreft...ja das een verhaal apart. Als dit zo doorgaat en er echt niks verandert, gaat er helemaal niemand naar canada
Sorry voor de nutteloze peptalk. Ik zag er toch teveel tegenop, ben er nog te moe voor om zo'n lange dag te gaan draaien. En jullie vonden dan wel dat ik t 'gewoon kon proberen', maar dat kan ik niet. Als ik er voor ga, ga ik voor 100%, ik vind het niet eerlijk voor het bedrijf als ik er niet 100% achter sta. En het is voor mezelf ook tegen mn principes om met die insteek te beginnen, onder het mom van 'ik kan altijd nog stoppen'. Dus heb ik nu de knoop doorgehakt en ben niet gegaan. Overigens grappig..jullie adviseerden me allemaal om wel te doen, m'n (schoon)ouders en Willem adviseerden juist om niet te doen. Zo zie je maar dat niemand daar echt in kan adviseren. En nee, ze waren niet teleurgesteld ofzo, ze reageerde heel onverschillig. Het was ook niet echt een belangrijke functie, ze hadden in totaal 100 mensen nodig en daar was ik er maar eentje van.
nee ik vind dat dus niet. Meestal zeggen mensen ja hij kan er niets aan doen want hij is zo opgevoed, dat vind ik dus onzin, dat zou beteken dat Adriaan zijn kinderen maar gewoon mag slaan, want ja zo is ie nou eenmaal. Als ze echt willen kunnen ze wel veranderen, Adriaan wilde dit dus wel (was ook zeker geen prater en af en toe nog niet) maar toch is hij veranderd omdat hij dat wilde. Meestal houd de partner zelf de handen boven diegene zijn hoofd, dus met de opmerking tja hij kan er ook niets aan doen (meende dat bij jou ook terug te lezen) sorry dus als dat niet zo was.
ik ben ook zo. Accepteer hoe hij is, maar melanie heeft gelijk. bepaalde dingen wil ik ook niet omdat hij nou eenmaal zo is opgevoed, onzin natuurlijk.
Ilse balen meid, ik snap het, je gaat je er gewoon steeds meer aan ergeren. Overigens is het bij Jons ook geen onwil hoor, hij kan er gewoon niet mee omgaan, met confrontaties. En emotionele gesprekken enz, hij heeft dat echt moeten leren. Hij schrok zich kapot als ik ooit ging huilen en keek dan van IEEEEKKSS Stop op het punt om te gaan poept Martijn in zijn broek, dat is gewoon altijd he, murphy's law hahaha. Ik ga hem zo inladen en dan naar mijn schoonouders succes allemaal
Meid, ik zit nu ineens te janken. Je weet niet hoe 'blij' ik ben om dit van je te lezen! Ik ben het daar dus helemaal mee eens, ik vind t geen excuus, ik heb zelf ook een kutjeugd gehad, ben ook mishandeld, maar no way dat ik dat mijn kind ga aandoen omdat 'ik er niks aan kan doen'. Shit, ik kon t net allemaal prima 'op afstand' houden, maar nu niet meer, er knapt nu geloof ik ff iets. Ik ben niet gek, ik hóef het niet te accepteren, ik hóef me er niet bij neer te leggen. Dankjewel. Ik vind jullie allemaal zo lief joh, dat jullie zo met mee denken en meeleven, echt super! Dikke knuffels voor jullie! (((((((((((((((Knufff)))))))))))))) Zullen we het nu over iets vrolijkers gaan hebben en ff niet meer over mijn sores? Please?
Hoef je ook niet bang voor te zijn hoor, dat ik t zo zou opvatten. Ik vind t alleen maar superlief dat jullie zo met me meedenken en meeleven. En daarnaast, soms is een recht-voor-zn-raap bericht nou eenmaal duidelijker en eerlijker. Dus je reactie stel ik sowieso op prijs, en dat geldt voor iedereen. Ik vind jullie lief!
Ik ben trouwens eindelijk door de kraamvisites heen geloof ik..eindelijk. Nu moet ik zelf visites af gaan leggen, die lijst is nog veel langer.
Ja natuurlijk Ilse! Zullen we het eens hebben over die geweldige kinderwagen van ons, grrr...ben er echt nog pissed over
wij zijn er ook doorheen, op 1 vriend van Chris na. Lekker lullig, hun zijn in november bevallen en wij zijn 2 dagen later op visite geweest en hun zouden elke keer nog komen, maar niks meer gehoord. 1x hadden we afgesproken, belde ze af want ja die vriend van Chris zou dan veel willen drinken en hij moest de volgende dag werken dus dan kon het niet in het ziekenhuis zijn ze wel geweest maar ja wij hebben wel een cadeau gebracht maar niks gehad, niet voor het cadeau maja de intresse....