Chrissiewissie - veel sterkte meid, wat heftig!!! Ik hoef ook niet op de weegschaal bij de VK. Ben inmiddels 4kg aangekomen, waar ik wel heel blij mee ben aangezien ik iets onder m'n gewicht zat! Thanks meiden! Super blij om het te weten, was zo nieuwsgierig! Het shoppen kan beginnen!!
Ja, zal het denk je? Hier word er bij iedereen standaart gecontroleerd hoe veel je weegt, of je overgewicht hebt of niet. Ook word er bij mij elke keer mijn bloeddruk gemeten. Zou kunnen dat het de normale procedure is in turkije.. ik vind het prima haha. Aangezien ik thuis geen weegschaal heb vind ik het wel lekker om het daar te kunnnen zien!
Ja, ik weet het ook niet hoor, was maar een idee. Bloeddruk wordt bij mij ook elke keer gecontroleerd, die is gelukkig prima. Ik ben alleen te dik, haha. Mijn buikje begint trouwens langzaam in de weg te zitten! Op mn buik liggen in bed was al niet meer fijn, maar op mn rug liggen is nu ook vrij... zwaar? En ook nu ik op de bank zit (vrij vandaag!), drukt mn buik een beetje ofzo. Wordt nog wat......
Ik moet ook bij de vk elke keer op de weegschaal. Tussen 9 en 15 weken nog niets aangekomen. Ben ook nog steeds misselijk en geen eetlust dus wel logisch. Ik blijk mijn 20 weken echo toch op 14 juli te hebben ipv 25 juni. De vk vond 25/6 net te vroeg. Wel spannend want ben op 14 juli 21+4 dus wordt krap voor acties als er wat mis blijkt. Maar... omdat het nu langer duurt heb ik toch een tussendoor echo gepland om het geslacht te laten bepalen. En dit meegedeeld (niet overlegd) aan ml Ik kan ècht niet nog 7 wkn wachten! We mogen op 11 juni, nog minder dan 2 weken! Tenslotte heeft ze me toch terug op 19 nov gezet (echoscopist zette me 1 dag vooruit), dus 19 Nov uitgerekend.
Misschien maken ze zich in Noord Holland minder druk om gewicht. Of hebben ze per provincie eigen regels voor de vk?
hier hoef ik ook niet op de weegschaal hoor, alleen op t laatst bij ziekenhuis bevalling, te hoog bmi of suiker of risico zw. vergiftiging. Liever ook niet zeg..die confrontatie wil ik niet elke keer ( pijnlijk dat aankomen als je zo veel was afgevallen (ik was 26kg kwijt maar nu dus nog maar 20 0fzo)
Ik maak me eigenlijk niet zo veel zorgen om mn gewicht nu. Ik ben zwanger, mag ik verdorie een beetje aankomen?! Natuurlijk let ik op dat het binnen marges blijft, maar zo lang ik gezond en niet belachelijk veel eet, ga ik niet panisch op mn gewicht letten. Eerst die baby eens in elkaar zetten en uitpoepen, dan ga ik wel weer kijken of ik een beetje in shape kan komen hoor...... (wel lief, mn man zei voor mijn zwangerschap, toen ik toch weer eens aan n dieet begonnen was, dat hij me altijd al mooi vindt. En het geweldih vindt dat ik, ondanks mijn maatje-meer, gewoon een bikini aantrek in plaats van me te verstoppen onder een badpak. En dat hij trots naast me loopt. En gek genoeg motiveert dat me veel meer om toch wat af te vallen, dan een ex die me regelmatig duidelijk maakte dat ik te dik was. Ja, ik heb de perfecte man gevonden!)
Mooi! Dan kan je zonder onzeker van jezelf te zijn je groeiende buik tonen. En wat zal hij er trots op zijn
Hier moet ik ook elke keer wegen maar ik wist niet beter dan dat dat erbij hoort; die weegschaal staat ook zó midden in de kamer daar Verder bloedprikken voor ijzer (vingerprikje), bloeddruk meten en urine controleren. Is bij al mijn zwangerschappen zo geweest dus weet niet beter. Ik was al best veel afgevallen in het begin van de zwangerschap (kinkhoest gehad met zware griep en heftige oorontsteking) maar begin nu langzaam weer aan te komen gelukkig. Zit nog wel steeds op ondergewicht maar dat komt wel weer goed, baby groeit in ieder geval kei goed dus we maken ons geen zorgen. Nog een ruime 3 weken voor de 20-wekenecho, vind het vooral spannend omdat we dan hopen te zien wat het geslacht is Zometeen maar eens een proefles yin-yoga volgen, eens zien of me dat beter past dan andere zwangerschapscursussen Fijne dag allemaal!
Gefeliciteerd!! @gewicht, je wordt nu eenmaal zwaarder wanneer je zwanger bent Zolang dat een beetje binnen de normen blijft vind ik het prima. Maar daar ben je natuurlijk ook zelf bij.
Ja, ik vind het altijd zo zonde om je zo druk te maken om je gewicht, dat haalt zo veel plezier uit je leven! Ik geloof dat mensen mij meer waarderen om mijn persoonlijkheid dan om mijn omtrek. Al vind ik mezelf eigenlijk helemaal niet onaantrekkelijk met m'n maatje 46/48... En je tijdens je zwangerschap druk maken om je gewicht vind ik helemáál zonde van de energie. Geniet lekker van je groeiende baby <3 Oh, wat is dat dan? Ben benieuwd hoe je t gaat vinden! Vriendin van mij gaat, na dr zwangerschap, beginnen met het geven van zwangerschapsbuikdans. En dan niet zo zeer allemaal ingewikkelde bewegingen, maar juist bewegingen die je heel bewust maken van je lijf, wat zorgt voor een betere houding, ontspanning en trots zijn op je veranderende lijf. Lijkt mij heel leuk! Al ben ik natuurlijk bevooroordeeld omdat ik al jaren buikdans
Ooow nog snel even reageren want moet nu eigenlijk écht gaan maar wat gaaf, buikdans!! Lijkt me echt geweldig om te doen maar ik begin nu maar eerst eens even héél rustig aan. Wat ik tot nu toe weet is dat yin-yoga er vooral om gaat dat je bepaalde houdingen langer aanhoudt (tot minutenlang) en dat dat erg rustgevend moet zijn. Dus ik ben héél benieuwd, zal het straks laten weten, moet nu vliegen
mama van F die yoga klinkt goed zeg! Gewicht: ja ik maak mij daar wel druk over, maar dat komt omdat ik vorige zwangerschappen suiker en zw vergiftiging heb gehad. Na de laatste zwangerschap ben ik 26 kg afgevallen en ik ben bang dat het extra gewicht weer die suiker en vergiftiging gaat triggeren. Dat hoeft natuurlijk niet. En deels ben je er zelf bij aan de andere kant, mijn hormonen spatten alle kanten op en mijn lichaam wil graag verzamelen. het is dan lastig om dat even te accepteren als je zo hard hebt gevochten voor je nieuwe gezonde gewicht. Ik ben nu inmiddels alweer iets te zwaar (hoger bmi) door de zwangerschapskilo's. En natuurlijk ben ik ziels gelukkig met de zwangerschap en geniet ik ook, maar die andere kant die zit er ook. Juist doordat ik bang ben voor de complicaties en ik dit maal zo graag geen medische zwangerschap zou willen maar gewoon thuis bevallen, zoals de natuur dat gepland zou hebben. Maar ook ik weet dat je het niet allemaal zelf in de hand hebt en dat zwanger zijn ook vooral loslaten betekend..
Ik snap je heel goed hoor! Je hebt er hard voor gewerkt om gewicht kwijt te raken èn je hebt vrees voor complicaties. Dan is het logisch dat je je zorgen maakt om je gewicht. Geeft niets en staat los van de blijdschap om je kindje.
Logisch toch dat het je bezig houdt, zeker na zoiets heftigs als een zwangerschapsvergiftiging en suiker. Tuurlijk ben je hartstikke blij maar je bent niet alleen maar zwanger, je hebt ook je eigen gevoelens e.d. nog en die mogen er net zo goed zijn. Je hoeft niet perse alleen maar te genieten he, we zitten zo vol hormonen dat dat ook practisch onmogelijk is volgens mij. Maar idd, zwanger zijn (en kinderen hebben) is loslaten en dat kan héél lastig zijn Ik hoop dat je thuis kunt bevallen, lijkt mij ook heerlijk dus hier gaan we er ook voor deze keer De yoga was op zich heel fijn maar ik ga pas verder ná de bevalling. Het is nu niet te doen, kan maar de helft van de oefeningen meedoen omdat mijn buik nu al in de weg zit en die wordt er niet kleiner op voorlopig Dus toch maar even verder kijken naar zwangerschapsyoga. Doen jullie iets of gaan jullie iets doen?
ik doe nog bootcamp, ik doe t wel rustiger aan en niet alle oefeningen meer. Soms vergeet ik alleen dat ik zwanger ben en sta te snel op ofz (auuuuw die banden!) ik wil proberen het sowieso tot mijn zomervakantie (nog 6w) vol te houden 2x per week of 1x en nog hardlopen en daarna ff kijken naar zw. yoga. Wil wel iets doen maar zw yoga vond ik niet echt fysiek intensief en daar heb ik nog wel behoefte aan (iets doen..) en zwemmen is echt niet mijn ding! haha..
Sumshine: Ik kan begrijpen dat je je er zorgen om maakt. Hopelijk gaat deze zwangerschap voorspoedig. MamavanF2009 (en de rest!): Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap Mensendieck gedaan. Was meer op houding gericht en erg interessant. (ook deed ik tot week 32 aan Zumba..) Dit keer ga ik niet met een cursus meedoen. Ik heb ook wat minder vrije tijd nu ik al een kindje heb. Zaterdag gaan we altijd naar ouder & kind zwemmen, dan ga ik even informeren naar het zwangerschaps zwemmen informeren. Ik vind het leuk om te lezen dat er mensen positief over thuisbevallen zijn. Tijdens mijn Mensendieck waren de anderen duidelijk niet van dezelfde mening als ik. Vooral tijdens de partnerles waren de mannen erg bot tegen mij toen ik vertelde thuis te willen bevallen. Ze noemden het onverantwoord (met oog op acute gevallen). Uiteindelijk ben ik heerlijk thuis bevallen, en ga er dit keer weer voor. Hoe denken jullie hierover?
tja ieder zijn keuze toch Neko? Bij de eerste had het niet gekund en dat is maar goed ook want dan was ik en mijn dochter er niet meer geweest... Ik heb dus een vertekend beeld van zon eerste bevalling. Daar zijn namelijk vaak complicaties bij (toch gemiddeld zeker 50%) dat komt omdat we later kinderen krijgen, kinderen zwaarder en groter zijn en ook wij vaak verminderde condities hebben. Dus met die feitelijke gegevens ben ik geen voorstander van bij een eerste thuisbevallen. Echter: je weet zelf ook heus wel wat goed is, als je fit bent, je goed voelt, gewoon proberen maar wel in overleg met de vk en denk goed na over de aanrij tijden naar t ziekenhuis. Ik woon ong 7 minuten van t ziekenhuis vandaan. Dat maakt verschil en ik heb al twee kinderen gebaard, dus het baringskanaal is al "gevormd" zeg maar, mijn bekken kunnen het aan. Ik heb ook de mening, leven en laten leven: zelf doen waar jij je goed bij voelt zal altijd beter zijn dan..Ik snap alleen die mannen ook wel, zij staan machteloos aan de zijlijn. Overigens mijn man moest er echt niet aan denken bij 1 en 2 en nu kan ik hem toch wel een beetje porren voor zon thuisbevalling omdat de condities anders lijken en hij de geruststelling heeft dat mijn lijf t heus wel kan trouwens waar ik wel tegen op zie is die troep in huis..Wat doe je daar toch mee??
Ik heb tijdens de zwangerschappen van mijn jongens niets gedaan, alleen bij de oudste 2 lessen yoga. Maar die lerares was zó zweverig dat zelfs ik, als halve hippie, er niets mee kon Ik vond het niet nodig en hád het niet nodig maar deze keer ervaar ik veel spanning en stress en oude emoties (komt allemaal los nu) dus daarom denk ik dat yoga wel goed voor me kan zijn. Niet als voorbereiding op de bevalling zelf want dat doe ik heel gemakkelijk en natuurlijk (en snel ook, kan het ook niet helpen ) maar veel meer voor mijn eigen rust en ontspanning. Ik wil deze keer absoluut thuis bevallen, vorige 2 keer poliklinisch gedaan maar eigenlijk was dat toen al niet nodig. Ik vond het zelf een prettiger idee omdat ik fysiek al jaren allerlei klachten heb en mocht er dan iets gebeuren dan was ik maar alvast in het ziekenhuis. Maar deze keer ben ik niet bang, heb ik veel meer vertrouwen in mijzelf en mijn lichaam en uiteraard in mijn kindje en wij gaan dat samen prima thuis kunnen. Ik denk dat er tegenwoordig veel te veel en te snel gehamerd wordt op alle mogelijke risico's en hoe kan je dan als aanstaande ouder nog goed vertrouwen houden en bij jezelf blijven? Als je zowat alleen maar hoort wat er allemaal mis kan gaan en hoe erg dat wel niet kan zijn, waar leer je dan nog dat zwanger zijn en bevallen iets volledig natuurlijks is en dat wij dat allemaal kunnen? Er wordt zoveel angst aangepraat; voor thuisbevallingen, voor bloedingen, voor weet ik veel wat allemaal waar ze medicatie voor willen geven (preventief ook nog) dat we al bang naar de bevalling toe(be)geleid worden. En dat lijkt mij toch zeker niet de bedoeling. Ik ben er heel anders tegenaan gaan kijken en over gaan denken en ik wil nu geen preventieve injecties of wat dan ook, wil gewoon rustig in mijn eigen bed ons kindje krijgen, zonder gedoe en toestanden. Als er medisch iets noodzakelijk is dan is het een ander verhaal maar er komt géén spuit in mijn been, ons kindje krijgt géén vitamine K en we laten de navelstreng zo lang mogelijk uitkloppen. Dat het onverantwoord zou zijn lijkt mij een uitspraak van mensen die zich er (nog) niet in hebben verdiept en meepraten met wat hen wordt verteld, zonder zelf na te denken. Dat komt misschien hard over, sorry, ik bedoel dit niet persoonlijk naar wie ook maar ik zie dit heel veel om mij heen gebeuren. Ik vind het erg belangrijk om zelf na te denken en vragen te stellen voor ik zomaar doe wat me verteld wordt te moeten doen, vaak ook zonder uitleg. Goooeed... lang antwoord op een korte vraag Edit; uiteraard zijn er altijd uitzonderingen en móet er ingegrepen worden en daar ben ik ook zeker voor maar alleen als het echt noodzakelijk is en niet zomaar wanneer het niet perse nodig is