@Spectre Echt shit, he, dat de BSO nog dicht is.... Baart me ook wel zorgen dat het in de afgelopen twee persconferenties gewoon he-le-maal niet genoemd is. Niet eens een vage stip op de horizon. Ik mag toch hopen dat de BSO’s in de zomervakantie weer open zijn, anders is het echt knap vervelend - om me maar even netjes uit te drukken
Dat hoop ik ook Nu ook in grote twijfel om ons zoontje te laten testen (tegen ons gevoel in) maar sinds z'n verkoudheid paar weken terug is het nu overgegaan op hoesten denk gewoon een verkoudheidsvirus, maar lastig ook. We kijken het dit weekend nog even aan, omdat het toch lang weekend is. En anders toch maar testen, dan kan hij tenminste gewoon naar school bij een negatieve test en hij heeft ook edn afspraak staan bij de kapper, en dat is echt nodig Met Y gaat het prima. Er komen dus 2 tandjes aan de onderkant door vorig weekend was ze wat hangerig en hele vieze luiers en ja hoor, stak een wit puntje door het tandvlees.. de oudste kreeg pas met zo'n 7 maanden zijn eerste tandje dus we vinden het erg vroeg hahah
Er heerst zeker wat, ja....(behalve Corona, dus). Hoor het veel om me heen en beide meiden en ikzelf hebben het ook goed te pakken Flinke neusverkoudheid, vreselijk aan ‘t hoesten, moe, verhoging. De oudste en ik hebben een negatieve test, E. laat ik niet testen. E. is helemaal schor, klinkt zooooo zielig als ze huilt nu. Als ze hardop lacht hoor je af en toe een mini grinnikje, maar verder alleen wat schorre kreetjes, arm ding Gelukkig is ze er (nog) gewoon vrolijk onder. Wat betreft testen: ik was er ook écht op tegen (en dat ben ik het in het geval van E. nog steeds), maar mijn oudste vond het testen echt peanuts. Gaf geen kik, vond het helemaal best, had het alleen over “gekriebel” in haar neus. Misschien stelt het wat gerust
@Maev gelukkig niet de enige met een nacjtvoeding nog @Spectre wat belachelijk dat je uren moet opnemen als je niet werkt. Je kunt er toch niets aan doen dat de bso dicht is? Hier mijn oudste al 2x laten testen. Was ook makkie. Ging lachend op stoel zitten en de tweede keer deed ze vanzelf al haar hoofd naar achter voor de neus swap haha. Las dat ze in Duitsland twee keer per week een zelftest moeten gaan doen in het basisonderwijs....
Ik heb vernomen dat ze hier enkel de keel swab doen bij kinderen, dat zou fijn zijn! We wachten het even af tot zondag, omdat we toch gewoon thuis blijven dit weekend.. zelf hoef ik donderdag pas weer aan het werk.
Zomaar een vraagje... is het echt waar dat je het voelt wanneer je gezin 'compleet' is? En voel je dit al snel of heeft het even de tijd nodig. Ik dacht echt dat het met 2 kindjes wel compleet zou voelen.. maar zo heel stellig ben ik niet meer haha. Vriendin van me is al een aantal jaren uit de luiers, maar ze vertelde mij dat ze toch nog voor een volgende gaan want ze bleef maar twijfelen en voor haar gevoel had ze het nooit echt afgesloten. Toen dacht ik; ja heb ik het eigenlijk afgesloten? Ergens kan ik niet geloven dat dit de laatste keer zal zijn met een baby in huis. Mijn man is er wel heel stellig in; nee absoluut geen derde meer En hij heeft ook wel gelijk, praktisch en financieel is het beter van niet. Toch voelt het voor mij (momenteel) nog niet compleet, maar misschien komt dat gevoel vanzelf wel na verloop van tijd ..
Haha hier dacht ik toevallig vandaag ook aan. Het was voor ons heel duidelijk: drie kindjes is echt goed zo! Maar dan wordt ze opeens zo snel groot en dan komt het “oh oh, is dit echt de laatste keer?!”-gevoel toch af en toe omhoog Ik denk dat er in mijn hart áltijd plaats voor nog een kindje zou zijn. En ik kan soms echt een beetje wegzwijmelen bij het idee van nog een zwangerschap, nog zo’n lief klein baby’tje, nog een broertje of zusje, later een eettafel met vier kinderen er aan.... Maar als ik denk met mijn hoofd? Nee, dan is het echt best zo. Drie kindjes is druk, heerlijk druk, maar wel écht druk. We werken beide semi-fulltime, de slaapkamers thuis zijn ‘op’ (ik wil kinderen geen kamer laten delen), we passen nu nog in een “normale” auto (met nog een kindje wordt het een 7-zitter), we kunnen de kinderen nu (zowel qua aandacht als financiën) alles bieden, is dat met nog een kindje ook nog wel zo....? Voor E. voelde het thuis echt incompleet. Ik had heel vaak het gevoel iemand te ‘missen’. Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik had soms het zweverige idee van “we vergeten iemand/er is nog iemand”. Met haar komst is dat gevoel wel echt weg. Voel ik me helemaal compleet? Nee, maar ook niet meer incompleet, if that makes sense Ik vraag me wel af of je je als vrouw (en misschien als man ook wel) óóit helemaal compleet voelt, het is heel sec toch ook onze natuur, het willen voortplanten
Ik heb tijdens mijn zwangerschap heel hard geroepen dat ik dit nooit meer ging doen. Maar ik weet nu al dat dat gelogen is. Ik ga t alleen wel anders aanpakken als een volgende zwangerschap me gegund is. Dan ga ik eerst in gesprek met mijn psycholoog en huisarts zodat ik mentaal iig vanaf dag 1 professionele steun heb.
Hier nooit de wens gehad om een groot gezin te willen. Wij zijn gehecht aan onze vrijheden. Daarbij willen we het liefst de wereld over reizen. Met een kindje kan dat allemaal en met 2/3 ook wel maar zie het dan wel minder zitten. Voor mij voelt het ook compleet zo. Als het zou gebeuren (per ongeluk) dan is het van harte welkom dat zeker. Maar R. Is alles wat we ooit gewenst hebben en meer.
Wij zaten ook zo @Spectre. We hebben ruim een jaar getwijfeld. Alle voors en tegens zijn wel 100x afgewogen. Verstand vd gevoel. Uiteindelijk won het gevoel het bij mij, ondanks dat ik van te voren wist dat ik weer een hg-zwangerschap zou hebben.. Bij mijn man duurde het wat langer. Maar toen ik de 'hoop' had opgegeven kwam hij onverwacht toch dat hij het graag wilde. Ik was toen al zo gewend aan het idee en had me we toen al zo bij neergelegd dat ik daarna ook nog even tijd nodig had. Voor nu zou ik ondanks de sh*'t zwangerschappen zo weer voor een vierde gaan, ondanks dat ik meerdere malen het gevoel gehad heb om het kindje te aborteren, omdat het zo heftig was in het begin. Mijn man is echt genezen. Ook al zou er meer (financiële) ruimte zijn. Zijn woorden zijn: zo een zwangerschap gun je niemand... Voor hem was het natuurlijk ook enorm zwaar. Twee Kids en een vrouw om voor te zorgen. Ik denk ook dat een vrouw gemaakt is om voort te planten en daarom dit gevoel sneller en vaak sterker heeft. Voor mij voelt het nu niet perse compleet maar ook zeker niet incompleet. Ik heb er vrede mee hoe het nu is, ondanks dat ik het een raar idee vind dat ik dit waarschijnlijk nooit meer ga mee maken.
En dat is ook helemaal prima natuurlijk Ergens weet ik wel dat het goed is zo. We hebben een mooi gezinnetje zo, past prima in onze corsa, beide kindjes hun eigen kamer.. met nog eentje erbij moet er een hoop veranderen en dat staat ons ook tegen. Dus ik denk dat het gevoel altijd wel zal blijven, maar dat ik er ook wel vrede mee heb dat het met 2 kindjes 'compleet' is.
Ik vind überhaupt met alles wat we nu het hele jaar al mee maken dat we het allemaal gewoon super doen! Een jaar geleden wisten we net dat we zwanger waren en begon de hele corona rollercoaster. Het zwanger zijn en een baby zijn ansich al heftig en helemaal in de situatie hoe wij hem hebben meegemaakt. Toppers ❤
Hier sluit ik mij ook bij aan. Qua gevoel, compleet gaan wij ons denk ik nooit voelen, maar dat komt meer door de bbz die zo gewenst was, dat voelt voor ons beide nog steeds als gemis. Maar incompleet voelen we ons ook niet echt, meer een stukje compleet maar met gemis zeg maar. Hebben beide ook niet een gevoel van zou leuk of fijn zijn als er ons nog 1 gegund is, wat we na H wel heel sterk hadden. We hebben wel beide gezegd mocht het spontaan gebeuren ondanks de voorzorgsmaatregelen die we treffen is het welkom en heeft het zo moeten zijn, maar er nog een keer bewust voor gaan hebben we beide geen behoefte aan. Waar ik van D heel veel moeite had om de weinige spullen die ik nog had weg te doen (en die uiteindelijk door mijn ouders werden gebruikt voor de andere kleinkinderen) heb ik er nu totaal geen moeite mee gebruiken we het niet meer dan gaat het te koop en daar lijk ik momenteel makkelijker in dan mijn man (normaal is mijn man makkelijker met dat soort knopen doorhakken ).
nou vandaag daadwerkelijk de 1e "hele" dag op de opvang... Verschrikkelijk gevoel! Heb t al zo geregeld in mn agenda dat ik hem om 3 uur half 4 kan halen in plaats van 6 uur. Hij was direct gaan slapen toen hij daar aan kwam dus dat is wel fijn. Ik ga om 11 uur even bellen dan heeft hij zijn fles in principe gehad dus ben benieuwd hoe dat is gegaan. Had iemand mij kunnen waarschuwen wat voor zacht pudding type je word bij het moederschap? Hoe gaat het met jullie? Rollen jullie babys al allemaal om ? J nog niet volledig hij heeft beetje hulp nodig en van buik naar rug lukt hem wel als hij zich goed boos maakt.
@hibiscusje succes, meestal hebben we als moeder zijnde meer last ervan dan de baby's zelf. Hopelijk heeft hij het naar z'n zin en groot gelijk dat je even belt tussendoor. Hier gaat het wel. Weer extra gesprek bij de praktijkondersteuner want psychisch gaat het niet lekker. Voor thuis ook niet altijd leuk, dus doe m'n best.. Met Y gaat het goed, gelukkig heeft ze weinig last van haar doorkomende tandjes.. ze rolt nog niet om, maar is wel al goed op weg. Verder is ze echt heel vrolijk en een makkelijke baby.
Mag ik vragen waar je psychisch vooral tegen aan loopt? Fijn dat Y zo weinig last heeft van der tandjes!
Eens met @Spectre! Vaak is het voor ons als moeder véél erger dan voor de kleintjes zelf Zou gerust even bellen/appen, hoor. Heel normaal op het begin, vinden zij vast ook. Ik heb het bij alle drie de eerste week af en toe gedaan, stelt toch even gerust als je hoort dat het goed gaat. E. rolt zelfstandig van haar rug naar haar buik. Van buik naar rug met een beetje hulp, maar dat vindt ze nog wat lastig.