Moontje gefeliciteerd met jullie zoon!! Nou wij hebben vanmiddag het voorlopig koopcontract getekend, dus wij hebben gewoon een huis gekocht! Het is echt allemaal zoveel op het moment, maar steeds meer gaan alle puzzelstukjes op zijn plek vallen. Mijn vriend heeft een goede hoop op een baan, hij mag morgen met die eventuele werkgever al de hele dag mee op cursus. Dus dat is ook wel heel positief en ook financieel gezien wordt het dan een stuk meer. Vandaag het CB thuis gehad, Amé weegt ondertussen alweer 4070 gram, dus ze doet het echt hartstikke goed. Gister ben ik alweer op pad geweest, zijn even naar Beverwijk geweest om de Bugaboo Bee voor Mas op het halen. En daarvoor even naar Alkmaar naar de Media Markt om de andere camera weer terug te brengen voor reparatie, klere ding was vanaf het begin af aan al niet goed. De eerste keer konden ze niks vinden, maar het probleem was er nog steeds. Gelukkig heb ik nog een camera. Voor iedereen die het nodig heeft een dikke knuffel, en hoop dat alle beebjes niet te lang meer op zich laten wachten.
Ik heb inderdaad ook iets warms (kersenpitkussentje) ertegen gehouden! Hoop voor je dat het snel overgaat...
Meid ik wens je veel succes toe en het allerbeste voor morgen (of vanacht zoals je al beschreef) ,dat je niet teveel zorgen moet hebben ,pijn ed. Zet hem op!!!! XxX
duurde bij mij ook wel de rest van de dag dacht ik maar heb er verder niks aan gedaan behalve een lekker warm bad (maar dat doe ik de laatste 3 weken toch al heeeel vaak.. )
Ineke ,Als ik de kans niet krijg om rustig te zijn overdag val ik ook tegen de avond wel even inslaap ,de kindjes zitten dan met me op de sofa naar tv te kijken en de dochter aapt mama dan vaak na Maar ze is o zo stout , heb ze echt meermaals in time-out gezet en nog zo erg zijn. Heb zo'n vrijdag gevoel op dit moment ,echt gek! Morgen krijgen we rond de middag bezoek van mijn vriendin en haar gezin tot ergens inde namiddag om mijn zoons verjaardag te vieren. Vrijdag niets opstaan en ik hoop dat tegen dan de kindjes braver zullen zijn want ik heb heel wat time-outs aan de dochter moeten geven en moeten opspelen. Hoogtijd dat ik 5-7 dagen in't zh kan vertoeven in rust ,erg klinkend maar ik ben eraan toe ,eens daar zal ik wel heimwee hebben naar thuis mja het hoort nu eenmaal .
Wat me ook opvald in de bevallingslijst is dat er eerst een deel meisjes volgen en dan een paar jongens maar die meiden zitten toch in de DIKKE meerderheid
Oh Lila, niet leuk he als ze zo ondeugend zijn... das echt wel om je uit te testen hoor! Maar om dan telkens streng te zijn - zeker in jouw hoogzwangere toestand - is nodig maar niet makkelijk!!! Ik hoop dat je na deze week inderdaad die verdiende 'rust' zal krijgen hihi en misschien dat ze daarna zo onder de indruk zijn van het 'mama missen' en 'een nieuwe baby' dat ze zich helemaal anders gaan gedragen!! fingers crossed!
Ineke???? heb jij ook een bon gekregen van Mexx c o nn ect? twv. 20 korting ter besteding van 50? Ga hem nu inruilen online voor ons boeleke wat kledij
Las dat er weer een aantal meiden bevallen zijn . @Star, gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Noa! @Kitty, gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Nick! @Moontje, gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Micah! De lijst met bevallen mama's wordt al mooi gekleurd, goed werk Wendy! @Hier, vandaag een lang blog op mijn Hyves geschreven. Zal het met jullie delen, het is nogal een verhaal . Negen maanden naar toe geleefd en dan is het ineens zover! Op 12 oktober 2010 werd ik ingeleid, vanwege zw.schapssuiker en hoge bloeddruk. Rond 8.15 uur werden mijn vliezen gebroken (gelukkig is dat thuis niet gebeurd, want het was een zwembad vol!) en kreeg ik de weeenopwekkers. Arnoud en ik zaten nog heerlijk een spelletje Yahtzee te spelen tot 9.30 uur, toen werden de weeen heftiger en kon ik me niet meer concentreren. Om 10.30 uur bleek dat ik al 4 cm ontsluiting had, dus het ging de goede kant op. Vlak daarna kon ik de weeen niet meer opvangen en heb ik om pijnstilling gevraagd. Ik kreeg via mijn infuus Remifentanil en kon via een "weerman-knopje" zelf extra pijnstilling toedienen, zo werd mij verteld. Er zat een maximum op, dus ik kon mezelf niet "platspuiten". Ik heb werkelijk tig keren op het knopje gedrukt zonder resultaat en kon de weeen niet wegpuffen. Ging de ene wee weg, was de andere weer op komst. Gedurende die tijd heb ik alleen maar tegen Arnoud gezegd "sorry" en "sorry dat ik zo'n mietje ben" en "ik kan niet meer" . Rond 11.30 uur kreeg ik persdrang en het klopte! Om 11.145 uur was de vk er en had ik bijna 10cm ontsluiting en om 12.11 uur is Owen geboren! Na de bevalling bleek dat de pijnstilling niet werkte, omdat het pompje van het infuus niet was opengezet, dus het was logisch dat ik deze weeenstorm (van 4 naar 10 cm in iets meer dan een uur tijd) niet aan kon en zeker niet kon wegpuffen. Achteraf kan ik er erg om lachen, maar toen . Maar uiteindelijk ben ik TROTS op mezelf, ik heb het helemaal zelluf gedaan. Dinsdag 12 oktober waren we op de blauwe wolk, Owen deed het goed en wij toonden hem trots aan de opa's en oma's. Alles ging goed, tot de welbekende woensdagnacht 13 oktober dat Owen opgenomen werd op de couveuseafdeling van het zkh. Daar lig je dan midden in de nacht moederziel alleen op een kamer, zonder man, en je pasgeboren baby die wordt "weggenomen". Ik kan niet beschrijven hoe ik me voelde...radeloos, alleen, verlaten, verdrietig, onzeker, angstig, alle emoties gingen door me heen, behalve blijheid, de blauwe wolk was veranderd in een donderwolk. Via de telefoon hield ik Arnoud op de hoogte van alle ontwikkelingen en nadat ik om 2.30 uur een slaappil kreeg van de verpleging heb ik 3 uurtjes geslapen om om 6.30 uur weer wakker te worden. En wat doe je dan? Ik liep met mijn ziel onder de arm op de gang, niet weten wat ik moest of kon doen. Mocht ik naar Owen of niet?! De verpleging zag me snel en vroeg me direct of ik naar Owen wilde. Ja, graag! Ze ging even bellen met de couveuseafdeling en ik mocht naar hem toe. Hij lag aan de monitor voor de zekerheid, dus dat ik dat even wist en er niet van schrok. Ik naar Owen gegaan en daar ligt je mannetje dan, aan allerlei draadjes met allerlei piepjes. Tranen vloeiden weer en ik kreeg even de ruimte van de verpleging om dit allemaal te verwerken. Daarna kreeg ik een stoel aangeboden en werd mij verteld wat ze hadden gedaan en wat de plannen waren. Een paar uur later (voor mijn gevoel heeel snel) stond Arnoud ineens naast me op de afdeling (je hebt een pasje nodig, maar hij was dus naar de kraamafd. gegaan en had direct gevraagd of hij ook naar de couveuse mocht, dus hij werd ook direct "gebracht"). Ook Arnoud in tranen en samen verwerk je dan alles van de eerste nacht. En dan komt de onzekere periode en een stroomversnelling waarin je meegaat. Wat is het, allerlei onderzoeken, tranen, kraamvrouw zijn en dus de nodige rust moeten pakken, Ryan's opvang regelen, me zorgen maken om Owen en ook om Arnoud. Ik heb 9 dagen in het zkh gelegen en was vlakbij Owen, maar toen was het voor mij einde verhaal. De verzekering vergoedt het 10 dagen en ik moest naar huis. Op dat moment was ik er ook wel aan toe, even rust, even geen kraamvrouwen horen op de afdeling dat ze naar huis mochten met hun baby of kraamvrouwen met hun maxicosi tegenkomen die lekker naar huis konden. Ik was in en inverdrietig. Eenmaal thuis een planning gemaakt hoe we alles gingen doen en nog steeds in de stroomversnelling. Je gaat op dat moment mee in alles en beseft maar half hoe het allemaal gaat en wat er nog te wachten staat. De diagnose was al snel dat het kwam door de zw.schapssuiker, daardoor rijpen de organen minder snel, maar hoe lang het zou duren, was onbekend. Twee keer per dag naar het zkh, leven op de klok en tussen de middag rust pakken en proberen te slapen. Zo zag mijn leven er 2 weken uit (in de tijd dat Ryan bij mijn ouders logeerde). TOt zaterdag 30 oktober...Arnoud en ik waren weer bij Owen en ik stortte in. Ik zag het allemaal niet meer zitten en wist niet meer waar ik met mijn gevoelens heen moest en wat ik ermee kon. Ik riep dat Owen geen studieobject was voor het zkh (tegen Arnoud ) en dat hij gewoon maar mee naar huis moest...al snel kwam een verpleegkundige vragen of we even op de ouderkamer wilden zitten, even tijd voor onszelf en Owen en ons. Dat was heerlijk. Direct daarop zijn wij vertrokken naar Leek voor Ryan's verjaardag (31 oktober). Bij aankomst rende Ryan naar mij toe en was ik in tranen...mijn kleine grote man eindelijk weer in mijn armen, maar tegelijk het gemis van Owen. Zondag 31 oktober zijn we samen met Ryan naarhet zkh geweest en de "laatste" week van Owen in het zkh hebben we onze aandacht verdeeld tussen Owen, Ryan en onszelf. En dan ineens is Owen thuis, gaat alles helemaal goed, is het een tevreden baby en krijgt alles bij mij een plekje en heb ik de blauwe wolk gevonden. Vandaag het afscheid van de kraamverzorgster en het laatste gesprek met de verloskundige zorgen ervoor dat de tranen stromen en dat ik even stilsta bij alles wat we meegemaakt hebben. Verdriet, vreugde, liefde en leven op tijd...wat is tijd?! Voor mij leken de afgelopen 4 weken eeeeeuuuuwen te duren, maar ik denk of weet eigenlijk wel zeker dat ik over 4 weken zeg dat Owen alweer 4 weken thuis is en dat de tijd voorbij vliegt! Dus laten we genieten van elke minuut die we hebben en dit nooit vergeten, maar wel verwerken! En in de tussentijd vooral de blauwe wolk goed vastgrijpen en vasthouden!!!
@ debby heftig om zo te lezen vooral als zwangere waar de emoties door mijn lijf gieren maar wat fijn dat alles nu goed gaat, en jullie lekker als gezin kunnen genieten....
Zo, mn man ligt op de bank naar Star Wars te kijken dus ik heb even alle tijd om bij te lezen en te reageren. Ja, dat kan ook wel he. Misschien wel een goed idee, ga zo meteen even kijken. Lees dat jullie nog geen definitieve naam hebben. Geeft je dat geen onrust? Aan de andere kant heeft het ook wel wat, dat je straks je kleintje ziet en denkt: Ja dat is DE naam. @ marleen: Wat doet je mannetje het goed zeg, super! @ Ruby: Succes morgen! @ Luukske: Helemaal vergeten, maar nog van harte gefeliciteerd met je ventje. Is het bezoek al weg ondertussen? Heb je het allemaal kunnen verdragen? @ Grietje: Ik herken het gevoel, heb het ook. Nu er bijna iedere dag iemand bevalt, wil ik ook zoooo graag. Liever nu dan morgen. @ Lief: Dus die vk van jou doet aan illegale praktijken? Whahah. Hopelijk heeft het effect. @ Tjilpje....: * geeft goed humeur en vrolijkheid aan tjilpje...* @ Kitty: Fijn dat alles goed gaat! @ Star: Wat een poepie. Is dat de eerste foto? @ MoedertjeB: Mag ik je alvast feliciteren met de aankoop van jullie huis? Of is het daar nog te vroeg voor? @ Debby: Ik heb met open mond je verhaal gelezen, en ik wil me niet eens proberen in te denken hoe jij je gevoeld moet hebben. Ik hoop dat je het allemaal kan verwerken en een plekje kan geven en heerlijk gaat genieten van je mannetje. Knuffel voor jou!