Aangepast! Meiden, hebben jullie de glucose challenge al gehad? Hoelang duurde dat? En prikken ze in je vinger of in je arm? Heb hem nl morgen
ja, moet licht ontbijten morgen en dan naar het WKZ komen. Daar krijg ik een drankje en dan gaan ze mn suikerwaarden prikken?
Ik heb 3 x een prik in mijn arm gekregen, maar alleen maar omdat ze geen apparaat hadden om te prikken in mijn vinger ! Het vervelende was dat VK tegen mij gezegd had nuchter te komen terwijl laborante tegen mij zei dat dit onzin is en wij gewoon mogen ontbijten etc. Een drankje heb ik niet gekregen
hmm volgens mij is dit niet standaard? Heb het bij mijn eerste niet gehad en ze hebben nu ook niks over gezegd?
wat ik begrepen hebt van andere moeders is als hun een kans hebben op mogelijk zwangerschaps diabetes of zo en misschien als je boven een bepaalde gewicht bent? Iemand anders die weet hoe dit zit?
ik moest nuchter komen, 1,5 uur na ontbijt en 1.5 uur na de lunch, niks geen vies drankje.... Heb wel begrepen dat die vieze suikerdrankjes vaker voorkomen, en volgens mij hoeven ze dan maar 2 keer te prikken.. Hier was het overigens in mn vinger.... Hier trouwens omdat Julian een geboorte gewicht had van 4390.....
ik moest nuchter komen kreeg vingerprik en toen dat drankje sammkt naar extra zoete 7 up maar is wel te doen . na 2 uur wordt er via de normale manier bloed afgenomen en via gyn kreeg ik de uitslag. ik had hem met 19 weken en moet zo rond de 29 weken nog een keer
Hier een te hoog bmi, dus ik denk vandaar die challenge. Al ben ik maar 4 kilo aangekomen tot nu toe!
Hoi meiden, Bedankt voor de lieve woorden en steun! Dat doet goed in deze moeilijke periode. Ik zal kort mijn verhaal even neerschrijven. Mijn zwangerschap is niet van een leien dakje verlopen. Ik heb een eerste bloeding gehad op 7 weken, de tweede op 8w+3,... in totaal 6 keer waardoor ik van 23 maart tot 30 juni thuisgezeten heb. 2 keer is de oorzaak gevonden, namelijk een hematoom. In het begin moest ik volledige platte rust houden, op het einde heel veel rusten, niet met de auto rijden,... Vanaf 14 weken kreeg ik harde buiken. In het begin niet pijnlijk en slechts af en toe. Het werden er echter meer en meer en er waren er ook echt vervelende bij. Eind juni had ik er echt last van. Als ik een beetje druk was had ik er verschillende kort achter elkaar waardoor ik echt moest gaan zitten. De gyneacoloog zag er geen probleem in. Eerst dacht hij dat mijn baarmoeder gewoon voelde dat het hematoom er zat en het eruit wou werken. Als de hematomen verdwenen waren zei hij dat mijn baarmoeder waarschijlijk gewoon gevoelig zou blijven. Om die reden wou hij nog verder ziektebriefjes schrijven, gaan werken zou geen nut hebben met die harde buiken. Ik ben vanaf 1 juli uit ziekenkas gegaan, in overleg met mijn baas mocht ik van thuis uit werken en vakantie inschuiven. En dit ging goed, niet meer last van harde buiken dan anders en ik deed het rustig aan. 15 juli ben ik nog op controle geweest. De gyn heeft mijn baarmoederhals opgemeten (omwille van de harde buiken) en deze was nog 3,7 cm en alles zat nog pot dicht. Ons meisje zat al wel met haar hoofdje naar beneden te duwen, maar dat kon geen kwaad, want alles zat nog potdicht. Zondagmorgend, 24 juli, wordt ik wakker met buikpijn. Ik was niet ongerust want ik voelde al een paar dagen dat ik last ging krijgen van mijn darmen en harde buiken had ik al vanaf 14 weken. Een hele dag wel last gehad van mijn buik. Maandagohtend nog wat buikpijn, maar veel beter. Hierdoor dacht ik ook dat het dus inderdaad mijn darmen wel geweest waren. In de namiddag hadden we afgesproken met vrienden. Toen begon ik weer meer buikpijn te krijgen. Het trok ook door naar mijn rug. Na verschillende uren mij ongemakkelijk te voelen heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ik naar huis wilde want het ging echt niet goed meer, wilde gaan liggen. Thuisgekomen beterde het niet, het werd erger. Aan weeen dacht ik nog niet. De harde buiken kwamen niet regelmatig om de paar minuten en ik dacht dat weeen meer pijn deden. Om 1 uur zijn we naar spoed gereden omdat het maar niet beterde. Aangekomen op spoed hebben ze me aan de ctg gelegd. ongeveer om de 15 min een harde buik. De vroedvrouw leek niet enorm ongerust. Toen de gyn me onderzocht merkte ik dat er iets mis was. Ik zag aan zijn gezicht dat hij iets voelde wat hij niet verwachtte. Ik had 7 cm ontsluiting. Hij zei me dat ik ging bevallen. Ze hebben me eerst nog aan de weeenremmers gelegd en spuiten gegeven voor longrijping. We konden maar proberen. En dit leek te werken! Om 9 uur smorgens had ik nog steeds 7 cm! Dus wij enorm blij! Misschien kon ik nog wel een paar weken blijven liggen! Iets na het goede nieuws kreeg ik 3 heel pijnlijke harde buiken kort na elkaar, met druk naar onderen toe. Na de laatste harde buik is mijn water gebroken en om kwart voor 10 is ons meisje geboren. Zo klein... Ik heb ze amper gezien, ze zijn er onmiddellijk mee weggelopen. In afwachting op de couveuse-ambulance van het uza mocht ik in een rolstoel bij haar gaan zitten. Op het eerste zicht deed ze het goed! Ze haalde zelfs een 10 op de apgar-score. Ze had een mooie kleur, heeft eventjes gehuild en ze probeerde zelf te ademen. Ze hebben haar wel beademd omdat ze nog te klein was om zelf te ademen. Ook toen ze aankwam in het uza was ze stabiel. Maar die avond kwam de neonatoloog ons vertellen dat een echo had uitgewezen dat ons meisje een hersenbloeding gehad had, graad 4. Donderdag gingen ze het verder onderzoeken. Rond 4 uur hebben ze ons dan het vreselijke nieuws gebracht. De hersenbloeding was zeer ernstig. Langs beide kanten van de hersenen, de rechterkant was bijna volledig geraakt. De dokters hadden dan ook beslist om de therapie stop te zetten. Later die avond hebben ze haar wat pijnstilling bijgegeven, bij mij gelegd en stillaan alle infuusjes en beademing stopgezet. Ze is rustig in onze armen gestorven. Ze vermoeden dat de hersenbloeding reeds voor de bevalling gebeurd is en ons meisje dus, zelfs als de weeenremmers gewerkt hadden, het niet gehaald zou hebben. Sorry voor het hele lange verhaal! Maar het helpt wel om het eens neer te schrijven.
Ik had het dit keer ook verwacht hoor! Omdat mijn dochtertje 4410 woog. Alhoewel haar suiker 3x geprikt is na de bevallign en was alle 3 x goed, mssn daarom dat ik niet hoef?
Jeetje meid tranen in de ogen hier Wat toch hoopvol leek te gaan ... geen woorden voor maar stuur je alle liefde, knuffels en troost naar jullie toe in dit moeilijke periode..
Justme wat een verhaal en wat goed dat je het hier neer zet, hopelijk helpt het je om het verlies en plekje te geven. Het blijft ontzettend oneerlijk, maar als ik het zo lees is erger lijden haar bespaard gebleven(al heb je daar nu echt niks aan) ik wens jullie heel veel sterkte, en dikke knuffel
Suikerziekte komt bij mij voor in de familie vandaar dat ik moest doen! @justme: rillingen en zit hier ook met tranen. Ik wens jullie heel veel sterkte en liefde toe in deze tijd
Justme, hoe gaat het nu met je? Lichamelijk al weer goed aan het herstellen? En heb je het gevoel.dat je het een plekje kan geven? Ik vind het heel confronterend om te lezen omdat ik ook een aantal bloedingen heb gehad en vanaf week 12 echt fikse harde buiken heb. Alleen als ik sta wordt mijn buik al hard. Vanochtend weer een klont slijm ter grote van ruim 1 cm, wordt er niet geruster van.
Justme, nogmaals heel veel sterkte. Als je het kwijt moet kan je altijd even hier komen 'kletsen'. Idd ook tranen in mijn ogen, wat een klap voor jullie... Knuffel.