Hoi, ik vroeg me af of er meerdere lotgenoten zijn, waarvan de man absoluut (nog) niet een 2e beebje wil. Zelf hoop ik dat m'n man volgend jaar wel wil. Dan ben ik ook al 32 jaar. Ik vind dit zelf erg moeilijk, voor m'n zoon lijkt me het gezellig en leuk. Mijn wens is ook 2 kindjes, en eerder zei m'n man dat ook altijd. En nu zegt hij steeds wees toch blij met 1 gezond kind.Ja dat ben ik ook reuze blij.En door die twijfels van m'n man, ga ik weer nadenken hoe dat gaat met een 2e.Volgens mij ben je dan banger dat er wat is of gebeurd tijdens de zwangerschap, je maakt je zorgen om de gezondheid van het kleintje enz. Bij onze vriendenkring zijn 3 stellen en die hebben met alle 2e kinderen problemen gehad.M'n man zegt dan weer op zijn beurt; is toch wel toevallig dat hun allemaal met hun 2e wat hebben. Zelf komt hij uit een gezin van 8, en spreekt na elke verjaardag volmondig uit, gezellig was het he? Ik snap er gewoon niks van, ik ben er best vaak verdrietig om
Mijn man en ik hebben er 4 jaar over gedaan om beide tegelijkertijd tot het besluit te komen om voor een tweede te gaan. Het ene moment wilde ik en hij niet. Dan begon hij er over en zag ik het absouut niet zitten. Afgelopen mei waren we op het punt dat we beide riepen: "We gaan ervoor!" Nu ben ik 26 weken zwanger en we staan nog steeds beide achter ons besluit. Ik kan alleen maar zeggen dat je ze niet kan dwingen. En andersom ook niet. Praat erover, en verder veel succes.
ik heb dat ook hoor. ik wil heel graag een 2e. dat zei ik al toen ik nog zwanger was van tamer. volgend jaar wil ik stoppen met de pil en heel graag voor een 2e beginnen. ik ben dan klaar met school, de meeste schulden zijn al betaald en i kvoel me er klaar voor. maar mijn man zegt. het is juist leuker om 1 kind te hebben. alle aandacht aan hem geven. straks als er een 2 e is dan moet je die aandacht geven. en er blijft meer geld over. elkaar op vakantie gaan. straks als er een 2e is dan gaat dat niet. ik vind het niet erg om aandacht te delen dat doe ik nu ook al met tamer en abdullah. en voor mij hoeft het niet om elk jaar op vakantie te gaan. ik hou van mijn land. maar een 2e kind wil ik veel liever. en ja met ene 2e kind moet je meer betalen maar so what. ik maak me daar niet druk om. ik wil ook een 2e kind omdat tamer dan kan opgroeien met een broertje of zusje. dan is hij niet allen. en als tamer later groot is en gaat trouwen en de deur uit is dan is er nog een kind thuis en dan voel ik me niet alleen. hij geef me daar wel gelijk maar hij weet het nog niet. hij zegt geen nee maar ook geen ja. we kijken wel zegt hij. lekker duidelijk
Nou...ik herken het probleem wel.Mijn vriend had ook altijd zoiets van vind eentje wel ff genoeg.Ik heb altijd gezegd,1 kind is geen kind(vind ik dan he)Op een gegeven moment wilde hij er toch wel eentje bij.De oudste is nu alweer 8 en de jongste ruim 7 maanden.Ik had ze eigenlijk sneller achter elkar willen hebben,zodat ze een beetje met elkaar konden opgroeien,maar ja....NU met de jongste weer hetzelfde natuurlijk,dus als het aan mij ligt wil er best nog eentje bij Ik had het er laatst met hem over en toen zei hij als we eventueel een groter huis hebben,dat hij er dan eventueel wel eentje bij wilde.
Hier hetzelfde ja. Ik zou graag voor een tweede willen gaan terwijl mijn man nog moet wennen aan het leven met de eerste Doordat ik met diensten werk komt er ook heel veel van de zorg op hem neer. Dus ik wacht nog maar ff geduldig af , mss verandert hij nog van gedachten
Ik heb het ook hoor! Vorige week een hele discussie over gehad! Ik ben zelf enig kind ( mijn ouders konden niet makkelijk kinderen krijgen vandaar...) en ik heb het toch wel vaak gemist een broertje of zusje en nu nog steeds soms... Maar mijn man zegt je heb haar net geniet er toch van,we hebben een gezond kindje enz enz...en hij heeft ook wel gelijk maar ik heb gewoon verlangen naar nog een kindje niet nu hoor maar wel over een tijdje als Sophie ook wat zelfstandiger is! Nou wie weet! Groetjes,
wat een herkenning. Mijn man is enigst kind en wil absloluut er maar 1. Ik dacht (naïef natuurlijk) als de eerste er is vindt hij het zo leuk... maar nee! Ik heb flink de kriebels nu maar hij wil echt niet en hierdoor ben ik soms erg depri. Ik wil er heel graag 2 maar mijn man niet en ja hier kan je geen compromiën in sluiten.
Heel herkenbaar hoor. Mijn man is helemaal gek op Damian, maar een tweede zag hij eerst niet zitten. Wees blij met wat je hebt, financien, zoon weer wat ouder en dus wat meer tijd voor elkaar weer, etc. Uiteindelijk heb ik aangegeven dat mijn wens voor een tweede toch wel erg groot was en hebben we een datum afgesproken wanneer mijn mirena verwijderd zou worden. Zo konden we allebei weer een aantal maanden aan het idee wennen. Ik was snel zwanger en toen moest mijn man wel erg wennen, was zelfs even bang dat hij spijt had, maar dat is gelukkig niet zo. Dus praat erover met elkaar. Wil hij geen tweede meer of misschien wel maar later pas, misschien komen jullie tot een compromis.
Wij hebben het gehad met de eerste, ik wilde vanaf mijn 24ste al kinderen, Jan was hier totaal niet klaar voor. Het heeft 6 jaar geduurd (heel wat 'ruzie's') en toen zei die op een avond (out of the bleu) in een keer, en nu wil ik ook. Het rare is dat we voor nr 2 helemaal op 1 lijn zitten Groetjes Anita
mijn man wou zelfs nooit kinderen. Ik weet nog goed dat hij op een avond vroeg of ik ook met de pil wou stoppen want het leek hem toch wel hel bijzonder om een kindje samen te hebben .Was heel snel zwanger en hij heeft altijd aan gegreven maar 1 kindje te willen tot een paar maand geleden hij zei toen dat toen Anne geboren was hij stiekem al wist dat hij dit nog maal mee wou maken. Ook toen was ik weer heel snel zwanger. Ik denk dat een man meer angstig is voor een kimndje met een afwijking oid omdat ze een gezond kindje hebben. Ze houden zo veel van het kindje dat ze denken dit niet bij een ander te hebben .voor een vrouw is de hele zwangerschap natuurlijk heel anders. Praat er goed over en vraag ook goed waarom hij geen 2 de wil. Hoop echt voor je dat hij er anders over gaat denken.
mijn man wou zelfs nooit kinderen. Ik weet nog goed dat hij op een avond vroeg of ik ook met de pil wou stoppen want het leek hem toch wel hel bijzonder om een kindje samen te hebben .Was heel snel zwanger en hij heeft altijd aan gegreven maar 1 kindje te willen tot een paar maand geleden hij zei toen dat toen Anne geboren was hij stiekem al wist dat hij dit nog maal mee wou maken. Ook toen was ik weer heel snel zwanger. Ik denk dat een man meer angstig is voor een kimndje met een afwijking oid omdat ze een gezond kindje hebben. Ze houden zo veel van het kindje dat ze denken dit niet bij een ander te hebben .voor een vrouw is de hele zwangerschap natuurlijk heel anders. Praat er goed over en vraag ook goed waarom hij geen 2 de wil. Hoop echt voor je dat hij er anders over gaat denken.
bij ons is het andersom.....man wil al een aantal maanden alweer voor een tweede gaan. Maar ik weet niet zeker of ik het nu al weer wil, het lijkt allemaal nog zo kort geleden. en bovendien ik ben zelf nu weer lekker de oude en kan weer eten en drinken wat ik wil...ik ben gewoon weer ik... Maar toch....af en toe begint het weer te kriebelen.....
Me vriend riep altijd ik moet geen kinderen bla bla bla. Nou toch zwanger geworden en hij is helemaal weg van Daan. Daan was nog geen dag uit vroeg hij zullen we snel voor een 2e gaan. We hebben even gewacht en n sep is me spiraal eruit gegaan heb net een miskraam achter bde rug. Volgende maand gaan we er weer voor. Hier was ik die iedere keer zei nog even wachten.Maar zolang hbben we uiteindelijk ook niet gewacht8 maanden
Hier is het ook een gevoelig onderwerp, alleen gaat het dan niet om een tweede maar een derde.... In maart bleek ik onverwacht zwanger te zijn. Ik erg blij, vriend flink geschrokken maar wende aan het idee. Tot de 10 weken echo, twee lege vruchtzakjes. Mijn vriend weet het nu zeker, geen derde meer. Ik wel.... Ik ben er heel boos om geweest, voelde me dubbel gestraft..... Momenteel laat mijn gezondheid het niet toe om weer zwanger te zijn, maar mocht dit wel weer kunnen dan zal er hier ook stevig gesproken moeten worden, want mijn wens voor een derde is er nog steeds..... Groetjes Monique
moet alleen een beetje lachen om mijn reactie op de vorige pagina...hihi Hoe is het nu Mensi? Is manlief al een beetje verandert, of hebben jullie wat afgesproken?
Ik zou dit jaar wel willen stoppen met de pil en voor een 2e willen gaan, maar mijn vriend is er nog niet aan toe. Ons zoontje is nu net 1 en mijn vriend wil het liefst nog 2 of 3 jaar wachten. Ik wil zelf het liefst 3 kinderen en voor de 2e begint het nu al wel een beetje te kriebelen. Maar als we tot een compromis kunnen komen om bijvoorbeeld eind dit jaar met de pil te stoppen doen we dat natuurlijk! Ik probeer m nog even zover te krijgen!
Bij ons is het andersom, mijn dochtertje is bijna 7 maanden oud en mijn man wil aan een 2e beginnen, maar ik niet! Ik wil nog 1,5 jaar wachten, waar mijn man gelukkig wel begrip voor heeft!