Ik was de eerste keer ook best bang voor de bevalling. Ik had ook een aantal spook verhalen gehoord en gelezen en de gedachte alleen al...brr. Maar weet je, hoe langer die zwangerschap duurt, hoe nieuwschieriger je word naar je kindje toe. En hoe gods gruwelijk beu je die buik wordt! Op het laatst kon het me geen hout meer schelen hoe....als t maar klaar was met die zwangerschap. Als ik maar eindelijk mn kindje kon zien en vast houden en ik EINDELIJK van die gruwelijk grote buik af was. Kon geen kant meer op en sliep slecht omdat ik niet makkelijk meer op mn zij kon liggen. Ik denk dat de ongemakken en de nieuwschierigheid het wel zullen winnen van de angst. En elke zwangerschap, maar ook elke bevalling is anders. Ik kan je ook een spook verhaal vertellen over de eerste x. Kan je ook een makkelijke vertellen van de 2e x. Welke ik nu wil? De eerste heb ik in een waas gedaan. Was veel zwaarder (zal je de details besparen) medisch gezien...maar door de waas vond ik hem HEEL erg mee vallen. De 2e keer kwam ik er pas achter wat pers weeen waren en die vond ik dus zwaarder. Maar die duurde weer korter...tja.. Het komt zoals het komt en je houd er iets prachtigs aan over
Ik heb een hel van een eerste bevalling gehad en ben ook echt bang voor deze, maarja, wat er in zit moet er ook weer uit en dat kan nou eenmaal niet zonder een bevalling op welke manier dan ook.
Moet zeggen dat (tot nu toe) het enige waar ik bang voor ben is dat ik een totaal reptuur krijg. De baby moet er toch uit, of het nu veel pijn doet of niet. Maar totaal uitscheuren..daar ben ik ook bang voor... Het is volgens mij ( heb er nog weinig ervaring mee) vooral belangrijk om te luisteren naar de vk over wanneer je wel en niet mag/moet persen.
ik ben DOODSBANG voor deze bevalling, heb de eerste bijna niet overleefd en durf nu echt niet te bevallen, denk ook niet dat ik ga persen ofzo, heb er gewoon stress van. nee, ik hoop echt dat het een keizersnee wordt.