De titel zegt het al. De grote driftbuienfase is hier begonnen. Alleen niet overdag maar 's nachts, 's ochtendsvroeg en met naar bed gaan soms. Vandaag al sinds 20 uur bezig met naar bed brengen. Eén grote driftbui, heb hem nu maar naar beneden gehaald.... Met driftbuien overdag kun je nog negeren of afleiden maar 's nachts niet. Hij laat zich dan niet troosten en gaat bokken e.d. Als ie eenmal stil is moet je blijven rondlopen anders begint ie weer. Beetje vermoeiend.... Tja, wat te doen??? Iemand ervaring??
Jeetje lastig hoor! Wat hier heel erg heeft geholpen bij driftbuien is toch echt duidelijk en consequent zijn en negatief gedrag negeren. Dus ook niet belonen met aandacht(negatieve aandacht is ook aandacht). En positief gedrag heeeeeeeel uitbundig belonen! Je zou bijvoorbeeld je ritueeltje af kunnen werken zoals altijd. Dan in bed leggen en gewoon laten gaan. Je kan wel als hij bijvoorbeeld echt uit zijn kamer komt terug gaan en hem er weer in leggen, zeggen dat het bedtijd is, kus geven en weglopen. Als hij op zijn kamer blijft spoken kan je hem om het kwartier weer instoppen, zeggen dat het bedtijd is, kus geven en weglopen. Dit kan heel lang duren de eerste paar avonden(afwisselen met je man/ vriend is misschien wel fijn) maar geeft uiteindelijk echt resultaat. Je zoontje is nu oud genoeg om dag en nacht te snappen en zoekt echt naar grenzen denk ik. Heb je verder wel andere oorzaken uitgesloten? Misschien is hij wel echt toe aan een groot bed bijvoorbeeld? Of zijn bed op een andere plek? Misschien ziet hij wel dingen die jij niet ziet(geloof ik zelf niet zo in maarja, je weet maar nooit)? Verlatingsangst? Wat gebeurt er als je hem laat bokken, helemaal negeert? Gaat hij dan op dezelfde plek liggen slapen in zijn kamer, op de grond? Zou je daar een (eventueel groter) bedje neer kunnen zetten.
Hier ook wel eens dat ze 's nachts niet meer wil slapen. Ze wil dan bij ons liggen (terwijl wij in haar kamer staan) en echt niet meer in bed. Maar dan heeft ze echt pech, ze moet dan toch echt naar bed. Ik laat haar een paar minuutjes huilen en troost haar dan weer tot ze stil is en dat dan nog 1 of 2 keer en dan is het goed. Van haar kamer af gaat ze echt niet, als ze dat eenmaal doorhebben..... Ik ben absoluut niet van het laten huilen en ik troost altijd als ze het nodig hebben, maar ik leer ze wel dat het tijd is om te slapen. Soms wil de luier verschonen ook wel even helpen trouwens, zijn ze ook even uit de situatie. Of zeggen: nog 1 grote knuffel, dan een dikke kus en dan naar bed. Krijgen ze toch even de aandacht die ze dan nodig hebben, maar weten ze ook waar ze aan toe zijn.
@kwabbernoot: was het maar even spoken... het is hysterisch gillen een uur lang tot hoesten aan toe. Hij kan niet z'n bed uit @snoopy: heb enkele maanden geleden op aanraden van het CB ook om de paar minuten getroost. Het was slopend, hij krijste en huilde 2 uur achterelkaar. We hebben het 3 nachten volgehouden en toe gewoon erbij blijven zitten totdat ie sliep. Op zich ging dat goed maar je wilt toch ook wat gaan doen s avonds..... Gisteren ging het goed maar alleen omdat ik erbij bleef totdat ie insliep. Vanochtend om 5 uur was ie wel wakker en kon niet meer slapen m'n man naar z'n werk ging en zn broer ook wakker werd... Misschien toch proberen om later naar bed te brengen, blijkbaar heeft ie weinig slaap nodig...