Hoi Dames, Ik had vrijdag een topic geopend over mijn opa die vrijdag te horen had gekregen dat hij maximaal 6 weken te leven had. Nou dat zijn dus 3 dagen geworden want hij is gisterenochtend overleden. Ik ben gelukkig zondag nog 2 uur bij hem geweest, maar ik heb hem helemaal niks meer kunnen zeggen omdat hij niks meer meekreeg. Ik kan het niet geloven dat het zo ontzettend snel gegaan is. Nu is vrijdag dus de begrafenis en nu weet ik niet of ik mijn zoontje mee moet nemen. Ik heb geen oppas dus als ik hem thuis laat, moet mijn man ook thuisblijven. De hele familie vindt het gewoon vanzelfsprekend dat ik hem meeneem, maar ik weet het gewoon niet zo goed. Wat zouden jullie doen? Liefs Misa Misa
Allereerst gecondoleerd. Fijn dat je zondag nog bij hem bent geweest. Ook al hebben jullie niet kunnen praten, het is toch een afscheid. Hoe oud is je zoontje?
hmm moeilijk. aan de ene kant kan je hem gerust mee nemen, hij begrijpt het toch nog niet echt... en als het je familie blij maakt... aan de andere kant kan je een kind van 7 maanden niet verplichten om stil te zijn ed.. dus dat kan wel irritant zijn... ik zou hem in de kerk niet mee nemen maar als je richting kerkhof gaat kan je hem wel mee nemen... of aan de koffietafel ofzo. heb je niemand van een vriendin ofzo die hem de tijd van de kerk even bij kan houden?
Gecondoleerd. Sterkte gewenst voor vrijdag. Als het voor de familie vanzelfsprekend is dat je zoontje erbij is, dan zou ik hem meenemen. Wat zijn je bezwaren om hem mee te nemen?
allereerst heel veel sterkte met dit verlies. Ik weet wat je doormaakt. Mijn opa is vorig jaar net na kerst overleden. ze gaven hem zelfs nog een paar maanden, maar dat zijn ook dagen geworden. Ik zou je zoontje gewoon meenemen. ik vind dat ook vanzelfsprekend, maar ik snap je dilemma ook wel. Misschien is hij wel een enorme steun voor je. En anders is er genoeg familie die zich even over hem kan ontfermen.
Wat kan dat snelgaan dan zeg, gecondoleerd Als de familie Graag wilt dat je zoontje erbij is moet het kunnen lijkt mij. Misschien willen ze gewoon dat er niemand van de familie ontbreekt wat ik ook wel weer snap.... Sterkte ermee...
Hoi, Gecondoleerd meis, wat erg zo snel. Maar gelukkig heb je zondag nog wel bij hem geweest. Over je zoontje meenemen. Gewoon doen. Het maakt je familie blij en jouw geeft het ook troost. (vrienden van ons overleed de vader plotseling zonder reden, viel dood neer op straat. Zijn dochter had een kindje van 8 maanden en die is overal bij geweest, sliep in de wagen als moest slapen en was het lichtpuntje waar iedereen om moest lachen...deed veel mensen heel veel goed. En zijn opa zou het echt wel fijn hebben gevonden dat zijn oogappeltje er bij was!) Dus gewoon doen. Sterkte met de begrafenis en alle andere dingen eromheen. Groetjes, Miranda
ten eerste gecondoleerd met je opa! Ook al kreeg hij niets meer mee, je was er wel voor hem, dat zal hij ongetwijfeld toch wel hebben gevoeld. Mijn oma is 2 jaar geleden overleden,en ze is pas heengegaan toen alle kinderen er waren.Het is net of ze heeft gewacht tot iedereen er was. Over je zoontje: Hij zal het idd nog niet beseffen en zou hem dan ook gerust meenemen.Mocht hij toch wat beginnen met jengelen en het word te erg, kan je man altijd even met hem naar een andere ruimte gaan misschien.
Wijhebben altijd gezegd (en gedaan) dat we ze gewoon meenemen. Niet te raar over doen, het hoort er nu eenmaal bij. (Plus dat het voor veel mensen op zulke zware dagen ook fijn is dat er een lief kleintje bij is ) Veel sterkte en gecondoleerd!
Gecondoleerd met je verlies. Ook al heb je niet meer met hem kunnen praten, je bent er toch geweest. Wie weet heeft hij dat toch gemerkt. Mijn zoontje was 5 maanden toen mijn oma begraven werd. Wij hebben hem bewust niet meegenomen. A) hij sliep nog heel veel, B) zag het niet zitten om hem evt. rustig te moeten krijgen en hij snapt het toch niet, C) de aandacht gaat dan allemaal naar zo'n kleine vrolijke spruit, terwijl je daar niet voor een feestje bent ( prima om niet heel de tijd verdrietig te zijn, maar er waren genoeg ooms en tantes die hem nog nooit hadden gezien ... ) D) tijdsduur totaal te lang Wij hebben mijn schoonouders gevraagd op te passen. Zij vonden dat heel leuk ( de reden niet natuurlijk) en wij konden onze aandacht hebben waar we het wilden. Kortom ik zou hem niet meenemen als je tenminste oppas kunt regelen. Ik kan me voorstellen dat het ook fijn is om je partner wel mee te nemen, heb jij ook gelijk steun. Wat je ook doet, neem je eigen besluit en veel sterkte vrijdag.
Ten eerste gecondoleerd. Ik zou in ieder geval je gevoel volgen. Zegt dat dat je zoontje mee moet nemen moet je dat gewoon doen. Maar wil je het zelf liever ook niet, vind ik wel dat je familie daar ook respect voor moet hebben. Stel dat je zoontje begint te jengelen in de kerk, dan ben jij wel degene die hem stil moet krijgen. Plus het feit dat je zoontje nog helemaal niet snapt wat ie in de kerk moet doen. En het is natuurlijk ook nog eens een erg lange ruk voor hem.
Gecondoleert meid. Wat een korte tijd, maar zo te horen wel goed besteed. Ik denk ook dat hij het toch wel mee gekregen heeft hoor, dat je er was. En waarom zouden kinderen niet mee kunnen naar een begrafenis? JUIST een begrafenis is de plek voor kinderen. Wat oudere kinderen kunnen zo in hun kleine eigen manier leren afscheid nemen. Want ook dat moet geleerd. En nog ouderen kunnen daadwerkelijk afscheid nemen. Kleine ukkies zoals jou zoon bieden mensen een weg om te zien dat ondanks dit verlies en hun groot verdriet het leven door gaat. Het is dan geen einde want opa leeft voort in zijn kinderen en klein kinderen, en diens kinderen weer. Je kindje zal het verdriet voelen maar ook de saamhorigheid die er dan heerst. Verdriet is niet persee negatief of positief. Het is er om te verwerken. En dat krijgt je kleine volgens mij ook onbewust mee zo. Heel veel sterkte meid.
Gecondoleerd, en heel veel sterkte met dit verlies. Ookal heb je niets tegen hem kunnen zeggen, hij heeft vast gevoeld dat je er was! Over de kleine: Wilma heeft het heel mooi verwoord!