Heel herkenbaar verhaal. Het is lastig, maar probeer het anders toch eens - samen met je vriend - rustig tegen ze te zeggen. Dat jullie hun zorg heel erg waarderen, maar dat jullie ook je rust en afstand nodig hebben, zeker ook als de baby er straks is. Je wilt die irritatie en stress er straks echt niet bij hebben. Wij hadden uit nood (want nog geen KDV beschikbaar) ook tijdelijk mijn schoonmoeder elke week als oppas en meteen ook logeren, want ze wonen ver weg. Ik heb me elke week moeten verbijten want ze bemoeit zich echt overal mee en strooit haar opvoedadvies lustig rond en dat zorgde voor veel stress. Ze merkte toch wel dat ik haar liever zag gaan dan komen en dat was voor allebei niet fijn. Het was een opluchting toen mijn zoontje op het KDV plek had en we haar vriendelijk konden bedanken. Ze komen nu weer zo eens per twee maanden op bezoek, maar het blijft wringen. Mijn zoontje houdt haar zelf nu ook op afstand, die wil dat drukke gedoe ook niet om hem heen. Ik vind het ergens wel pijnlijk voor haar, maar ja, het is haar eigen houding. Alleen denk ik wel eens dat ik het gewoon weer eens moet uitspreken i.p.v. die uurtjes "uitzitten en verbijten", maar blijft lastig...
Hier schoonouders die je niet eens feliciteren als je zwanger bent. en vriendlief vind dat normaal... geen intresse elke keer weer.. miskramen.. daar word niet over gesproken.. hoe het met me gaat? telefoontje over onderzoeken? ha heus niet! ja 1x toen zoonlief een uitslag kreeg over zijn chromosomen.. maar die kon nooit fout zijn want zoonlief mankeert niks. O en ik mocht nog geen kinderen krijgen want hun dochter is ouder als mij en nog single en geen moeder... zoonlief is de oudste thuis maar werd van verwacht tot die wachtte tot zuslief een kind had. Het eerste wat zoonlief werd gemeld was dat inclusief besef je wel wat voor verantwoordelijkheid dat meebrengt.. ja dankjullie wel jullie ook gefeliciteerd dat jullie opa en oma worden.. wij zijn te jong om zo genoemd te worden... KOTS! gelukkig hebben ze een boerderij en kunnen ze er niet makkelijk weg en durft mevrouw niet te rijden. Deze zwangerschap melden we niet eens meer tot de kerst ofzo. als we die halen dan he
Heel herkenbaar. Ik heb er ook zo een.... Gelukkig ben ik bij de eerste het eerste jaar thuis geweest. Daarna is mijn sm 1x per week op gaan passen en 1x per week naar de gastouder. Dit heeft ze 5 maanden gedaan, toen kwam mijn man onverwachts thuis te zitten. Na 5 maanden is hij weer gaan werken en toen heeft sm nog een keer of 3 opgepast en nu ben ik met verlof dus zelf thuis. De keren dat ik aangaf bepaalde dingen niet te willen en die zij toch deed omdat zij vond dat het geen probleem was, zijn niet meer te tellen. Als ik straks weer ga werken gaan onze 2 kids 2x per week naar de gastouder. Hebben tegen sm gezegd dat dit beter uitkwam omdat we 1x per 4 weken een extra dag nodig hebben bij de gastouder. Vond ze niet leuk, maar ja dat ius pech. Nu past ze alleen nog op als wij 's avonds weggaan of als gastouder straks weer met vakantie is en we niemand anders hebben. Dus in uiterste gevallen. En het geeft me zo'n ontzettend rustig gevoel Voor wat betreft mijn kraamweek, daar ben ik nu niet meer bang voor. Je hebt sowieso je rusturen en je kunt de kraamhulp instructies geven om iedereen om bijv. half 1 weg te sturen en niemand voor bijv half 4 binnen te laten. Mijn man en ik hebben al afgesproken dat onze zoon de eerste is die de baby te zien krijgt en als daarna pas de rest. Dus als we 's nachts bevallen mag sm niet komen voor grote broer wakker is en bij de baby is geweest. Succes en sterkte! Maak je niet te druk en maak vooral gebruik van je kraamhulp/verpleegsters!!!
Wat is dat toch met die schoonmoeders. Mijn schoonmoeder is de stiefmoeder van mijn vriend en kon zelf geen kinderen krijgen. Heel tragisch; ik heb zelf ook lange tijd gedacht dat ik geen kinderen kon krijgen maar gelukkig kan ik dat wel. Daardoor heeft ze een rose, rooskleurig beeld van zwangerzijn. Mijn zwangerschap is verre van rose wolken; alle klachten uit het eerste trimester zijn mijn hele zwangerschap aangebleven en ik heb me vanaf week 25 100% ziekgemeld. Dat begrijpt ze niet. Ziek? Je bent gewoon zwanger hoor!! 'Niet zo aanstellen' zie ik haar dan denken. Ze erkend niemands grenzen en omdat ze altijd van die ja-knikkers in haar omgeving heeft gehad kost het me nu heel veel moeite om haar 'in haar hok' te krijgen. Wij waren het er ook snel over eens dat ze NIET mocht oppassen. Ik heb geen verklaring gegeven en gezegd dat onze dochter 2,5 dag naar de creche gaat. Waar we nu bang voor zijn is dat ze zich als pedagogisch orakel gaat opstellen. Ze is lerares tekenen en handenarbeid geweest en al jaren met pensioen dus die pedagogische kennis is redelijk weg gezakt. Ze voelt zich het expertisecentrum van pedagogische kennis. Dan zegt ze dingen als 'ja daar heb ik voor gestudeerd hoor'. Hahahahaha laat me niet lachen zeg!! 50 jaar geleden heb je de lerarenopleiding gedaan.. Denk je niet dat er in de tussentijd het een en ander veranderd is?? Het is niet mijn moeder en daarmee voel ik ook geen verantwoordelijkheid naar haar. Mijn vriend moet het maar regelen en bij hem geef ik mijn grenzen aan. Gelukkig zijn we het altijd eens als het om haar gaat.
En gewoon vinden dat ze álles mogen zeggen. Mijn sm heeft heel duidelijk gemaakt tijdens mijn zwangerschap dat ik wat haar betreft geen bv mocht gaan geven en mijn kindje niet in een draagdoek mocht dragen. Wat was ze opgelucht toen bleek dat de bv niet lukte. Ongeloofelijk. Nu heeft ze bedacht dat ze niet wil dat wij nog een 2e of meer kindjes krijgen. Dus grijpt ze ieder gespreksonderwerp aan om te vertellen hoe lastig het is om meerdere kindjes te hebben, dat je je eerste dan echt tekort doet en het écht niet te betalen is. Ik weet dat ze me niet wil kwetsen oid. Zover denkt ze gewoon niet na, ze denkt aan wat zij voor zichzelf het prettigst vind (de fles kunnen geven, haar aandacht niet hoeven te verdelen over meerdere kinderen) en spreekt dat dan ook uit. Zonder er verder bij na te denken. Maar ik vind het vaak wel frustrerend.
hoi hoi, ik begrijp het wel een beetje. wat erg belangrijk is: Wees duidelijk naar haar. als je onduidelijk overkomt of onverschillig dan begrijpt ze het niet en ze moet begrijpen dat jullie de ouders zijn en jullie zijn ' de baas' ikzelf heb ook een tijd onverschillig gedaan en besefte later dat dit helemaal niet werkte. ik werd er helemaal hyper van. ik heb nu gezegd hoe ik het wil en als ze door zit te kletsen luister ik niet. heel veel succes!!!!
Mmzz...best grappig om dit te lezen. Sommigen dingen zijn herkenbaar, ook hier, gezellig he sm. Als ik jouw was net wat de anderen zeggen, duidelijk afspraken maken. Ben zelf ook via een ks bevallen, maar via volledige narcose, de volgende dag wilden wij pas ouders bij het bed hebben. Nu was het bij ons ook s avonds, maar had daar ook helemaal geen behoefte aan. Wees duidelijk, alhoewel ik uit ervaring kan zeggen dat sommige dingen niet echt door dringen of ze willen het niet onthouden