ik voel me een enorme zeurkous... we zitten nu in ronde 6, zou vandaag ongesteld moeten worden, maar niks(mijn banner gaat uit van 30 dagen, maar heb meestal 28 of 29 dagen). Nu zeg ik sinds de eisprong al dat het deze maand niet raak is...maar toch hoop ik natuurlijk. Ik wil zo graag!! Ik heb dus vandaag zo'n gevoelige test gedaan, maar die was negatief. En ergens denk ik dan; zie je, mijn gevoel klopt. Maar intussen denk ik ook; zijn we weer een maand verder. Waarom mag ik nu niet? En dan zie ik een filmpje van een vriendin, dat haar kindje beweegt in haar buik en ben ik zo verdrietig. Mijn man begint ook aan zijn eigen kwaliteiten te twijfelen...ik wou dat we thuis konden testen of alles goed is bij ons, maar helaas. Ik zal geduld moeten hebben. Hadden jullie ook vanaf ronde 6 verdriet als de test weer negatief was..? xx
nou had vanaf ronde 4 ofzo al verdrietjes bij een negatest. de wil is gewoon sterk en de onzekerheid groot. en ineens zie je overal om je heen 'zomaar' kindjes komen. meid, het hele zwanger worden gaat met ups en downs maar de kans is groot dat je binnen een jaar ene positest in je handen hebt. Veel succes!
Verdriet mag je hebben meis hoe lang je ook bezig bent. En hoe groot de kinderwens ook is , ongi iis en blijft vervelend , dan druk ik het nog netjes uit. Succes met zwanger worden.
jeetje marnat, zeker tegenover jou mag ik niet klagen...misschien heb ik volgende maand wel een positest in handen...jij wacht al 12 jaar. Maar echt, het voelt rot. En jij hebt het al zo vaak gevoeld. Ik wil het ook niet direct met de hele wereld delen, want bijna niemand weet dat we bezig zijn om zwanger te worden...Dus kan er ook niet met mijn ouders en vrienden over praten. Hoe doen jullie dat?
Tegen over mij , mag je ook wel klagen hoor !! ik snap wat je bedoelt. Ik heb vorige week voor het eerst in mijn leven een positieve test in hadden gehad , maar helaas slik al weer over!! zie onderschrift.
Ik heb er geen ervaring mee om lang te moeten wachten, maar ik vind het heel logisch en normaal dat je verdrietig bent bij een nega test! Of je nou in ronde 1, 3 , 6 of 12 zit... Als je iets heel graag wilt duurt een maand gewoon steeds heel erg lang. Sterkte, en ik duim voor je dat je snel zwanger zult zijn!
Natuurlijk mag je verdrietig zijn! Ik ben ook elke keer verdrietig als ik ongesteld word, maar vanaf ronde 6 is dat wel een stuk erger geworden. Misschien omdat we het half jaar voorbij zijn en ik had gehoopt dat het binnen het half jaar wel zou lukken. En dan die twijfel of het allemaal wel goed komt en die machteloosheid. Ik snap je goed hoor!
@marnat; een mk lijkt me ook altijd vreselijk. Leef echt heel erg met je mee... Mijn man begint ook te twijfelen aan zijn eigen kwaliteiten (zwemmers). Hadden jullie mannen dat ook? En hoe gaan jullie met het verdriet iedere maand om..?
Ik huil veel en praat veel met mijn man. Mijn nod is meestal op vrijdag, dus is mijn weekend sowieso verpest. Als ik ga werken gaat het meestal wat beter, maar ik merk dat het verdriet niet meer echt over gaat, dat was in het begin wel zo. Afgelopen keer was het ergst: ik was vrijdag ongesteld geworden en zaterdag vertelde een vriendin dat ze per ongeluk zwanger is geraakt. Haar man wil geen kinderen, maar ze hadden 1 keer onveilig gevreeen en ze is zwanger. Toen ging ik door de grond en zijn mijn man en ik even ingestort.
hey meid ik ben ook een aantal keer heel erg verdrietig geweest heb 1 maand gehad dat ik iedere dag wel een traan moest laten van verdriet. Ik heb gelukkig heel veel steun aan mijn vriend waar ik goed mee kan praten maar ook van dit forum waardoor ik er iets makkelijker mee om kan gaan. En het is helemaal niet raar hoor dat je "nu al" verdrietig bent. Je wilt iets heel erg graag en het liefst vandaag dan morgen en dan maakt het niets uit hoe kort of lang je bezig bent. En een tip krop het niet op en wees ook echt effe verdrietig dat lucht op.
Tuurlijk mag je verdriet hebben.. en er bestaan wel zelftesten voor mannen.. op de website van L10 staan ze voor ong 30 euro.. of t betrouwbaar is weet ik niet..
oke meiden dank jullie wel voor de lieve reacties!! Ik zal sowieso moeten proberen meer met mijn man te praten... En idd gewoon lekker van me af kletsen hier op 't forum. Ben trouwens nog niet ongi, wel vervelend gevoel onderin mijn buik, dus zal wel snel komen
ik zou de testen niet kopen. zonde van je geld. wij hebben dit ook gedaan in april dit jaar, er kwam uit dat manlief "super" zaad heeft (hoe paarser de kleur, hoe beter de kwaliteit) het was echt donker paars!!! maarja zie onder schrift
Als je vriend zich er echt druk om maakt, waarom gaat hij dan niet vast naar de dokter voor een zaadtest? Een vriend van mij mocht ook al na een half jaar testen, daar werd niet zo moeilijk over gedaan. Doe alsjeblieft niet zo'n thuistest, de uitslag klopt negen van de tien keer toch niet! En dat je verdiet hebt is niet vreemd, maar geef de moed niet op!
Wij zitten in de 4e ronde, zelfs ik vind het elke ronde al zwaarder worden en meer tegenvallen als ik weer ongi wordt. En nu is net mijn schoonzusje zwanger, ontzettend blij voor hun, en ook echt heel oprecht. Maar ook een rotgevoel, omdat wij het ook zooooooow graag willen.... Wat ik vooral lastig vind is de onzekerheid hoe lang het gaat duren. Al duurt het een jaar of langer, dat is lastig, maar als je dat weet kun je je daarop instellen ofzo. Nu weet je niet of het uberhaupt wel gaat lukken en ook ik twijfel inderdaad of het bij ons allebei wel goed zit.... Nou ja, voorlopig nog maar even niet te druk proberen te maken Iig al fijn om het erover te hebben met mensen die in hetzelfde schuitje zitten
Ik herken dit ook. Ik weet niet precies in welke ronde ik zit, dat houd ik niet zo bij, maar we zijn sinds begin mei aan het proberen. Daarvoor was ik niet aan de pil, dus ontpillen hoefde niet. Toch is het nog niet raak... Vanochtend weer ongesteld geworden en ben er heel erg verdrietig van. Ik merk wel dat het bij mij per maand heel erg kan verschillen hoe ik er op reageer. De eerste twee, drie keer was ik erg verdrietig, maar de laatste maanden was ik er een stuk nuchterder onder. Vandaag voor het eerst dus weer verdrietig. Misschien wel omdat het vandaag een vrije dag is en ik meer tijd en rust heb om bij het verdriet stil te staan. Als ik op mijn werk ongesteld wordt, ik ben biologiedocent op een middelbare school, dan moet ik gewoon voor die klassen staan, dus heb ik afleiding en kan ik me voor mijn gevoel afsluiten. Als ik dan lees over Marnat, die al 12 jaar bezig is en dan vorige week heel kort de hoop op een kindje heeft gehad en dat dat nu al weer over is... Vreselijk. Hoe hou je het vol? Ik vraag me echt af of ik dat wel zou trekken. En als ik dan lees over iemand die ongewenst zwanger is, omdat ze één keer onveilig hebben gevreeën, en waarvan de man het kind niet eens wil, dan vind ik de wereld zo oneerlijk in elkaar zitten! Ik kan me goed voorstellen dat leentje78 daar kapot van was!
Ik herken het wel...maar adviseer je wel: probeer het te beperken. Blijf geloof houden! Het word alleen maar zwaarder weet ik uit ervaring. Maar als de wens er eenmaal is, dan is verdriet bij een menstruatie onvermijdbaar!
@ Janna: Ik las het eerste deel van je berichtje en bij mij is het hetzelfde: in mei begonnen, ontpillen hoefde ik niet meer en toch is het nog niet raak. En wat vervelend dat je toch weer ongesteld geworden bent, snap dat je verdrietig bent. Weer op naar de volgende ronde :x, maar soms verlies je de moed wel eens he. Gebruik je ovulatietesten en ben je regelmatig? Ik wel, daarom snap ik niet goed waarom het zo lang duurt.
Sja meis... Wij zijn ook in ronde ???? inmiddels, ook al dik 10 jaar aan het proberen om een kindje te krijgen.. Zwanger worden via icsi of kid en dan gaat het mis rond de tien weken. Er staat ook gemiddeld een jaar voor he dat je zwanger zal raken. Snap je teleurstelling heel goed hoor, maar blijf positief, nieuwe ronde nieuwe kansen, kop op!!