Dank je wel voor je opbeurende reactie, Pina. Je weet inderdaad maar nooit dan. Je begrijpt vast dat ik hier alleen maar duimen aan het draaien ben nu...
hier ook de 25e NOD... Word het een superleuke kerst met een prachtig kado? Of worden het donkere dagen? Ik ga voor de 1e optie! We doen er in ieder geval alles voor. Een dezer dagen maar eens ovulatietesten kopen...iedere ochtend om half 6 word hier trouw getempt
ja iedere dag...tempen, opschrijven en dan verder slapen. Ik ben verpleegkundige en werk ook altijd onregelmatig, dus ben heel wat gewend, haha. Ik weet waar ik het voor doe...en dat heb ik er graag voor over
Mijn nod is 25 december, dus 1e kerstdag. Ik ben deze maand voor het eerst begonnen met tempen, maar ik sta er niet zo vroeg voor op hoor! Als ik moet werken temp ik tussen half 7 en 7 uur. Op mijn vrije dagen zet ik mijn wekker om 7 uur, dan temp ik, en dan kruip ik nog even lekker in mijn bed!
als ik een vroege dienst heb moet ik om half 7 al van huis, dus sta dan om half 6 op, vandaar...Maar 7 uur is ook vroeg! Maar ach...we hebben er wat voor over he..? haha
Hallo meiden! Heb net alles terug gelezen, wat herken ik een hoop in jullie verhalen!!! Ik zit nu in ronde 6... en dat is voor mij ook de grens pfff.. echt verschrikkelijk! Word steeds zenuwachtiger! Ik moet altijd janken als ik ongi ben geworden... was een x zooooo boos op mijn lichaam, niet normaal meer!!!! En dat heb ik eigenlijk elke ronde al gehad, je wilt het ook gewoon zo graag he en dan denk ik dat het niet uitmaakt hoe lang je bezig bent... Ik probeer het nog wel wat te relativeren, mijn man is militair en echt heel vaak van huis, dus soms komt het ook gewoon zo slecht uit. Dan ben ik ook weer boos op zijn werk. Sinds een half jaar ben ik boos op alles en iedereen... Ik word 2x tante op dit moment, 2 schoonzusjes zijn zwanger. Dan begint het bij mij toch ook wel te steken. Terwijl niemand vermoedt dat wij ermee bezig zijn. Om mijn verhaal soms kwijt te kunnen heb ik het aan mijn allerbeste vriendin verteld, echt fijn hoor! Ze weet het sinds ronde 5. Maar zij is de enige die het zal weten.
Heel herkenbaar! Ik ben ook vaak boos en verdrietig en dan vooral op mijn lichaam, maar ook op vrouwen die wel zwanger zijn. De eerste paar maanden vond ik het nog leuk en spannend, maar dat was snel voorbij en nu vind ik het vooral frustrerend. Deze keer was het eindelijk weer een keer minder. Ik vind het jammer dat ik er niet van kan genieten, want eigenlijk moet zwanger worden en leuk moment zijn.
ja...pffff het klussen dan..? Moet ook altijd maar leuk zijn. Als wij niet voor een kindje zouden gaan weet ik niet of we ook om de dag of iedere dag zouden klussen...'t Is wel lekker maar doe nu toch wel meer voor een beebje...
Ja inderdaad dat denk ik ook, al denk ik wel dat het vooral belangrijk is om van elkaar te blijven genieten! Dat proberen wij wel echt te doen. Proberen zeg ik he, want soms hebben we allebei zoiets van ja hoor we moeten weer! Ik denk dat het dan net a-productief werkt...
@MsRock: Fijn dat je het je vriendin hebt verteld en dat je het nu tenminste bij iemand kwijt kunt! Ik denk dat het belangrijk is om een vrouw te hebben, met wie je everover kunt praten, want mannen zitten nu eenmaal anders in elkaar. De mijne tenminste wel: die is er ontzettend nuchter onder en wil het er ook bijna niet over hebben. Hij wil wel luisteren als ik erover wil praten, maar hij heeft zelf niet die behoefte om erover te praten en daardoor heb ik ook het gevoel dat hij mij niet helemaal begrijpt, wanneer ik erover praat... Daardoor voel ik me er soms toch wel wat alleen in staan. Het feit dat er nog een paar mensen zijn, die weten dat we bezig zijn, maakt dat ik me er minder alleen in voel, of ik er nu met ze over praat of niet. Ze zijn ten minste op de hoogte! @leentje78 en leonietjjuh: Zwanger worden is denk ik ook wel een leuk iets! We zijn nu ook niet verdrietig over het zwanger worden, maar over het niet-zwanger worden!
Zwanger worden is inderdaad iets leuks!!! Maar het niet zwanger worden dat is indd een ander verhaal... wat heb je dat mooi gezegd!!! Mijn man is ook vrij nuchter, maar wil er wel over praten en er veel voor doen. Gelukkig maar. Maar ik ben er wel meer mee bezig dan hij hoor.... soms wil ik dat ik er ook zo makkelijk over kan denken net als hij.
ja, had hier in het begin ook een man die er totaal niet mee bezig was eigenlijk. Echt een houding van; we zien wel wat de toekomst brengt. Als dat een kindje word is het mooi, maar anders ook prima. Ik merk dat hij nu toch wat ongeduldiger begint te worden. Maar net wat jullie ook zeggen; hij praat er niet zo over. Ik heb vooral 1 collega waar ik veel mee praat en die me dingen adviseert enzo. Zij baalt ook echt met me mee als ik weer ongi ben. En verder heb ik veel aan jullie natuurlijk!!!! Zei gister nog tegen mijn man; ik denk dat deze meiden de eerste zijn die het weten als ik zwanger ben.
Hoi! Ik had vorige keer, toen ik dacht dat het echt zo was bewust geen test gedaan.. Je lichaam zit vreemd in elkaar.. Helaas is het waar.. Deze maand ff een beetje afstand genomen... Nu mag ik weer klussen
@moi78: Ik heb me ook voorgenomen om niet meer te testen, voor ik overtijd ben. De eerste maanden deed ik dat wel, omdat ik las dat je met sommige testen al voor je nod positief kon testen. Helemaal gek werd ik daarvan! Iedere keer negatief, maar toch hardnekkig volhouden dat het misschien gewoon te vroeg was geweest om te testen en dat ik best zwanger kon zijn... In de eerste maanden was ik ook steeds bezig om allerlei 'kwaaltjes' als eerste tekenen van een zwangerschap te ontdekken. Daar wil mijn man ook niks van weten! Hij zegt: "het enige kwaaltje waar ik iets over wil horen, is als je twee weken overtijd bent!" Gelukkig heeft dat mij ook wel geholpen, want ik ben daardoor zelf ook minder mee bezig, waardoor het verdriet als ik ongi wordt toch wel wat beter binnen de perken blijft! Waarmee ik maar wil zeggen: die houding van onze mannen heeft ook goede kanten! Wat dat betreft stem ik helemaal in met MsRock en zou ik ook wel willen dat ik er zo nuchter in kon staan als mijn man! Begrijp me niet verkeerd: mijn man vindt het ook iedere keer jammer hoor, als ik weer ongesteld wordt. Maar hij haalt zijn schouders er over op en denkt: het komt vanzelf wel een keer.
Tja het klussen...normaal zouden wij het niet om de dag doen nee. Ik kan er gelukkig goed over praten met mijn man en hij begrijpt me ook goed. Al is hij er zelf wel wat makkelijker in en heeft er alle vertrouwen in dat het gaat lukken. En die zogenaamde kwaaltjes, daar heb ik mezelf ook helemaal gek mee gemaakt, maar dat doe ik niet meer. Elke maand merk ik weer iets nieuws aan mijn lichaam, maar ben daar echt klaar mee. En testen voor mijn nod heb ik een paar keer gedaan, maar doe ik ook niet meer. Het enige wat ik nog doe is klussen, haha.
Wij zitten nu ook in ronde 5 en ik heb het deze maand wel zwaar. Ik wil het zo graag. Als ik droom dan droom ik dat ik mama ben geworden en dan wil ik niet wakker worden van die droom. Mijn vriendin, schoonzusje en nicht zijn zwanger geworden, ik ben blij voor ze maar ik voel ook intense verdriet en dan kan ik niet wachten op de dag dat ik een positieve test in handen heb.