hoi meiden, ik ben helaas een van de dames die zich constant zorgen maakt gedurende de zwangerschap -in het begin keek ik bij elke plasbeurt in mijn slipje of op mijn papiertje om te kijken of er niets roods of bruins zat -na de twaalf weken echo maakte ik me elke keer weer zorgen omdat ik het kindje niet "snel genoeg" voelde -sinds de twintig weken echo ben ik aan het afwachten tot ik de 28 weken bereik zodat het kindje officieel levensvatbaar is buiten de baarmoeder.. -tevens maak ik me nu zorgen om de bevalling in de zin van, als dat navelstrengetje dalijk maar niet om zijn nekje gaat zitten. ik kan wel huilen omdat ik me steeds wel ergens zorgen om kan maken.
ja maar dat kan ik me goed voorstellen. Je hebt natuurlijk ook al wat meegemaakt met je doodgeboren zoontje. Volgens mij heb je dan daarna geen onbezorgde zwangerschap meer. Ik had het wel tot de 12 weken en ik was bij de 20 wekenecho iets meer gespannen maar nu ik de 27 weken heb begreikt ben ik al wat rustiger. Ik wil mijn uk wel dagelijks voelen! Verder lees ik ook geen enge verhalen meer. Ik las hier per ongeluk ook wat over die navelstreng en dat heeft me ook niet meer losgelaten. Dus ik probeer er niet over te lezen. Ik hoop dat je nog ene beetje kan genieten, maar je geest is een sterk iets en die kan je niet onderdrukken helaas. Probeer op die momenten van angst wat afleiding te zoeken meer kan je niet doen. Sterkte.
ja ik herken t helemaal ik kijk nog elke keer op mn w.c papiertje of er geen bloed te bespeuren valt en ben heeeeel erg blij dat ik 29 weken ver ben maar ik ben ook zo bang als ik naar de vk ben geweest ben ik altijd weer even gerust maar daarna begint t weer gelukkkig mag ik snel weer naar de vk hoop dat het helpt weer wat zullen wij blij zijn as we ons kindje in ons armen hebben veel liefs mieke
Ja ik heb het ook.. Hoewel ik in het begin juist heel rustig was. Na de eerste echo werd ik wat onrustiger want ik dacht als het nu fout gaat dan lijkt me dat zoooo erg want ik ga er nu al zo erg vanuit.. En nu de laatste week wordt het bij mij ook weer erger omdat ik mijn kindje nog niet voel.. En ik weet dat het niks hoeft te betekenen maar dan ga ik me toch zorgen maken.. Het hoort er denk ik wel een beetje bij. Misschien moet je het eens tegen je VK zeggen.. Misschien kan hij/zij je een beetje geruststellen..
Heel herkenbaar meid, bij mij precies hetzelfde (en ik heb nog niet eens datgene meegemaakt wat jij hebt meegemaakt dus ik begrijp het maar al te goed dat het voor jou sowieso al heel angstig en spannend is). Sommige mensen praten zo vol vertrouwen over het feit dat ze volgend jaar een kindje hebben, maar ik durf dat allemaal echt niet zomaar te zeggen, ben net als jij ook steeds bang dat er van alles misgaat. Bij elke buikpijn ben ik bang dat ik weeen heb bv, tel idd naar die 28 weken grens toe, als ik ze wat minder voel ben ik bang dat ze niet meer leven. Als ik ze zachter voel denk ik dat ze minder zuurstof hebben, omdat ze nu toch wel veel vaker harde trappen zouden moeten geven.. etc. etc. etc. Maar goed, tussen al die angsten door probeer ik er ook zoveel mogelijk van te genieten!
Ook ik herken het heel erg. Ik ben heel bang voor de navelstreng en zou die dan ook het liefste vast willen zetten met een punaise ofzo, dan ik maar pijn maar dat ik zeker weet dat het goed zit. Ik weet het klinkt belachelijk maar wat kan je je zorgen maken.
Meiden, Zowel de gynaecoloog als de echoscopist hebben me al behoorlijk weten gerust te stellen wat de navelstreng betreft. Het schijnt zelfs zo te zijn dat bij ongeveer 50% van de ongeboren baby's het navelstrengetje om het nekje zit en dat dat volkomen normaal en ongevaarlijk is. (aangezien ze nog niet ademen in de buik, en bij de geboorte voelt een VK altijd of het navelstrengetje om de nek zit). Het is pas een probleem als er een knikje in de navelstreng komt omdat dat de zuurstof naar het kindje wel tegenhoudt, maar dit schijnt echt zeer zeldzaam te zijn omdat de navelstreng van nature beschermd is tegen eventuele knikjes. Dus ik hoop dat ik jullie hier wat dat betreft ook een beetje heb kunnen geruststellen.
Oh, wat herkenbaar! Ik ben ook een zenuwpees van de bovenste plank.. De eerste 10 weken niet van de zwangerschap kunnen genieten, i.v.m. eerdere miskraam. Daarna vol ongeduld gewacht tot week 13, toen kon de vk het hartje horen. In week 16 controle en ik was zo bang dat de baby het niet meer deed. Nu in januari 20 weken echo en doodsbang voor afwijkingen. En op dit moment onzeker, omdat ik het kindje nog niet voel, ik vraag mij een aantal keer per dag af of hij/zij nog leeft.... Vandaag zijn we voor meubeltjes wezen kijken en ik durf amper iets te bestellen, uit angst dat het niet meer nodig is... Het is om gek van te worden. Gelukkig is mijn man superpositief over de zwangerschap, dus die kan mij regelmatig overtuigen om van het goede uit te gaan. Ach... nog maar 4-5 maanden....zucht.... Groetjes, Anakin.
een punaise? Auwa @ Anakin -> Ik ben wel blij dat je zwangerschap goed is nu.. Maar ik kan me voorstellen dat je je veel zorgen maakt door de eerdere miskraam. En voelen kan ook pas bij de 22 weken beginnen (daar hou ik me maar aan vast, want ik voel mijn baby ook nog niet)
Bij Wessel zat zijn navelstreng ook om zijn nekje heen en de gyn zag het gelijk,ik moest puffen en zij knipte hem gelijk door. Dus niet teveel druk om maken want ze zien het echt snel genoeg. Over het zorgen maken herken ik me ook helemaal in en over gaat het nooit meer denk ik want ik blijf het nu ook doen,het is zelfs erger geworden.
Wat herkenbaar allemaal! Het zorgen maken lijkt er wel gewoon wat bij t ehoren. De een kan het wellicht wat beter relativeren dan de ander. Logisch dta dit voor jou wat moeilijker is. Toch geniet ik ook enorm tussen de zorgen door, en vaak zijn het zorgen tussen het genieten door.
Tegenwoordig is je kindje bij 26 weken al levenvatbaar, dus haal gerust adem, die grens heb je vandaag bereikt.
Hier nog een die het heel goed herkent. Ik ben van mezelf een echte controlfreak en een zwangerschap heb je niet in de hand, dat moet je maar op je af laten komen. Hier heb ik ook wel moeite mee. Ik voel bijvoorbeeld mijn kindje nu nog niet (is volgens vk niets bijzonders, gemiddeld voel je bij je eerste het pas rond de 20 weken), maar toch....en zo komt er ook hier steeds weer wat nieuws. Toch maar proberen om niet te veel te worrie-en, want dat is ook niet goed!
Hoi, Dit herken ik ook heel erg. Ben nog maar net zwanger. heb 2 nachten achter elkaar veel pijn gehad. Weet niet goed was het was, maar ben toen bang geworden dat het misschien fout zou kunnen gaan. Weet dat het onzin is maar toch. Moet er maar te veel bij nadenken denk ik. cindy
ik herken dit gevoel ook, had het totaal niet van mezelf verwacht maar als ik mijn kindje een langere tijd niet voel dan word ik echt zenuwachtig. Ik heb me echt voorgenomen om er niet meer aan te denken, maar op de een of andere manier blijft er een stemmetje achter in je hoofd..... ben eerlijk gezegd blij dat ik niet de enige ben....
Hoi, Weet niet gewoon heel veel pijn in mijn onderbuik. Dat was vorige week. heb er sinds vandaag last van Slijm met bruin verlies. Alleen had ik gister geen buikpijn. Nu wel een beetje kramp zo af en toe, en het zeurt. Ben ook heel erg bang op het moment. Weet er niet zoveel raad mee. Loop om de haverklap naar de wc. Het is zondag dus ja. Afwachten denk ik maar. Als iemand nog tips heeft hoor ik dat heel graag. cindy