Hooi iedereen! Ik ben al een tijdje aan het googlen op wat pijntjes en kwaaltjes waar ik last van heb en kom de hele tijd op dit forum uit. Ik weet niet precies wat ik hier überhaupt mee bereiken wil, misschien alleen het van me af schrijven? En wat ik van me af wil schrijven? Het volgende... Ik ben bang dat ik zwanger ben. Ja bang, want ik ben redelijk jong en zit hier totaal niet op te wachten. Dat ik dit zo zeg voelt heel verkeerd, omdat ik weet dat er zoveel vrouwen zijn hier die alles voor een kindje zouden willen geven, terwijl ik non stop hoop dat het bij mij niet het geval is. Rond oktober had ik het uitgemaakt met mijn ex. Ik heb hierna geen seks meer gehad. Ik was en ben aan de pil, slik deze regelmatig. Ben wel eens een pil vergeten in die tijd, maar nooit meer dan één en volgens mij ook nooit in week 1 van m'n strip. Kleine kans dus. Gezien we allebei elkaars eerste waren en voor de zekerheid zelfs getest op soa's (eerst zien, dan geloven, ik ben af en toe wat wantrouwig) was condoom gebruik niet altijd van toepassing. Achteraf gezien toch misschien wat stom, want dan had ik deze angst hoogst waarschijnlijk niet gehad. Ik ben elke keer 'ongesteld' geworden, al is het veel minder dan eerst (dag wel rood bloed verlies, dag niet en enkel wat bruinige 'sliertjes' klinkt weer lekker, dan weer een dag wel bloedverlies en dat was het). Normaal was ik vijf volle dagen ongesteld. Ik heb ook vijf keer een test gedaan (eerst zien, dan geloven, toch niet geloven, nog maar eens zien...), allemaal negatief. Hiervan hadden er twee overigens te vroeg geweest kunnen zijn. Ik ben -muts die ik ben- twee keer naar de dokter geweest, maar hij vond een negatieve test en wat voelen aan mijn buik genoeg om vast te stellen dat ik niet zwanger ben. Logisch, want hoe groot is de kans nou als je en negatief test + bloed verliest in de stopweek? Waarom ben ik er dan zo bang voor? Nadat het uit was heb ik gedroomd dat ik zwanger was. Ik meende dat los te kunnen laten, want het is maar een droom... Maar ik voel me raar en anders. Ik heb buikpijn, boven mijn schaambot voel ik steken, in mijn linker zij ook zo'n licht stekend gevoel, een trekkend, zeurend gevoel vanuit m'n navel naar beide zijden toe. Steken onder mijn ribben. Ik moet enorm vaak naar de wc om te plassen. Ik heb last van rommelende darmen en mijn ontlastingspatroon is ook een beetje dubieus. Verder eet ik dingen die ik normaal gesproken niet at. Ik heb ik lage rugpijn (had ik nooit!). De knobbeltjes van m'n tepel zijn groter en mijn rechterborst doet zeer. Mijn broeken zitten strakker en m'n onderbuik vooral is wat opgezet. Ook heb ik enorm veel witverlies. En mijn ongesteldheid doet raar en is dus minder. Het zou allemaal wat anders kunnen zijn en ik heb maandag weer een afspraak bij de dokter staan: deze klachten zijn in ieder geval niet goed lijkt me. Stress, schijnzwangerschap, er te veel mee bezig zijn... het zijn allemaal mogelijkheden. Ik heb het er met vriendinnen en zelfs mijn moeder over gehad en iedereen denkt dat ik het me in m'n hoofd haal (hopelijk!). Maar ik kan het niet loslaten. En ik word er gek van. :x Ik weet eigenlijk nog steeds niet wat ik met dit topic precies wil bereiken. Misschien dat iemand het herkent of enigszins begrijpt... dan voel ik me minder stom! Liefs, Lelalala
Tja, is een lastige situatie. Wil je huisarts verder ook niets onderzoeken voor jouw geruststelling? Misschien bloed laten prikken op hcg? Als er in je bloed geen hcg vast te stellen is dan kun je er wel 100% vanuit gaan dat je niet zwanger bent en vooral als het dus van oktober moet zijn. Je zou nu dan anders al 5 mnd zijn en buiten dat, zou je nu je kindje ook allang moeten voelen als je echt zwanger bent, bewegingen. Als je het echt niet los kan laten kun je beter om een bloedtest vragen, maar eerlijk gezegd denk ik dat je echt niet zwanger bent hoor. Veel succes!
én je bent ongesteld geworden, én testen zijn negatief. Ik zou toch een beetje jezelf gerust proberen te stellen al is dat natuurlijk lastig. Maar na ruim 4 a 5 maanden kan het niet zijn dat testen nog allemaal negatief uit wijzen. maandag wel gewoon naar de Dr gaan voor de klachtjes, want waar het wel vandaan komt is natuurlijk wel handig om te onderzoeken.
Eens! Je hebt pilbloedingen nog steeds, test negatief en de huisarts zegt zelfs dat je niet zwanger bent! Je zou dan nu 5 maanden moeten zijn en de huisarts kan dat dan echt wel voelen hoor. HCG stijgt op een gegeven moment trouwens niet meer, maar blijft wel aantoonbaar aanwezig tijdens de zwangerschap. Het kan ook zomaar zonder reden gebeuren dat je pilbloedingen veranderen. Daar hoef je echt niet zwanger voor te zijn. Ook ik denk dus dat je niet zwanger bent,. Maar dat je je zelf gek maakt door te denken dar je het wel bent! Misschien is het enige wat je kunt doen om definitief een eind te maken aan jouw gedachten, een verloskundige bellen en een echo laten maken. Dan kun je zelf zien wat er wel of niet aan de hand is. Gewoon bellen en niet uit gaan stellen! Doe je dat wel, dan denk ik dat je zelf ergens ook wel weet dat je eigenlijk niet zwanger bent...