Dit doen wij ook precies zo, werkt hier ook heel goed. En bij andere dingen zeg ik eerst meestal duidelijk nee, als dat niet helpt dan haal ik hem weg. Haha meestal geeft onze kleine acteur dan een voorstelling stervende zwaan met veel drama maar dat negeren wij. Uiteindelijk gaat hij dan maar wat anders doen. Dingen die hij niet mag zijn trouwens: - de katten pijn doen (hij wil erop liggen wat natuurlijk niet kan ) - de trap op zonder begeleiding - slaan etc. - aan de afstandbediening of telefoons - staan op de bank - op de salontafel klimmen Afleiden helpt vaak wel goed om de driftaanvallen te voorkomen. Dan zeg ik iets van: niet aan de afstandbediening, kom we gaan je auto pakken oid
Vandaag de "zwaai maar dag naar je drinkbeker" gedaan...dreumesjes van 15 maanden kunnen behoorlijk beledigd kijken en te stomverbaasd zijn om t dan op een krokodillen huilen te zetten. (en ik mn lachen maar inhouden en dr strak aankijken (is die theater opleiding nog ergens goed voor geweest)). Ze wist niet wat ze er mee aanmoest. Tweede keer snackronde hield ze m toch mooi netjes op dr tafeltje.
Ik was vorige week bij een opvoedavond over straffen en belonen. De psycholoog die de avond inleidde vertelde dat straffen veel minder goed werkt bij het uitlokken van gewenst gedrag dan belonen. Bij straffen worden de hersenen amper geactiveerd (is op MRI vastgelegd) itt bij het belonen waarbij de hersenen veel activiteit lieten zien. Ook is het effect van straffen op langere termijn bedroevend. Daarbij zou veelvuldig straffen de relatie tussen ouder en kind verslechteren en het zelfbeeld van het kind negatief beïnvloeden. Ze gaf ook aan dat bij het straffen vaak duidelijk benoemt wordt wat niet de bedoeling is maar dat vaak vergeten wordt het gewenste gedrag duidelijk te benoemen. Daarbij heb ik al verschillende keren gehoord/gelezen dat kinderen het woord "niet" bijna niet registreren. Als je dus zegt: niet aan de AB zitten, zouden ze alleen "aan de AB zitten" oppikken. Wij proberen dus het woord "niet" te vermijden. Dat is ontzettend moeilijk, vind ik. Het is eruit voor je er erg in hebt. Ik probeer alternatieven te verzinnen als "slaan is stout" bijvoorbeeld. (Mijn middelste is inmiddels 26 maanden) Daarbij probeer ik dingen te negeren als dat kan (negatieve aandacht is ook aandacht) en me erg te bedenken: is iets belangrijk voor later? Zo niet, dan ga ik er ook niets van zeggen, in het kader van "pïck your battles". Of zonder emotie ergens weghalen en een alternatief bieden. Worden bijvoorbeeld alle boekjes uit de kast gemaaid dan zoeken we er samen een uit die ik voorlees en daarna ruimen we samen alle boekjes op. Dan complimenteer ik hem voor de hulp bij het opruimen en leg uit dat het niet de bedoeling is dat alle boekjes op de grond liggen. (zo is het de bedoeling, is het de 26e keer, dan roep ik ook wel eens: NIET DOEN!!) Doet hij gevaarlijke dingen, zoals klimmen op tafel, of op zijn "fiets" staan om ergens bij te kunnen, dan zeg ik eerst een keer of 2 dat hij gevaarlijk doet, dat vallen zeer doet of iets in die geest. Luistert hij niet dan haal ik hem eraf. Klimt hij dan weer dan waarschuw ik hem weer voor het gevaar en als hij dan toch valt: eigen schuld. Uiteraard kijk ik of hij niet ernstig gewond is, maar in principe troost ik dan niet zomaar... "Ik had gezegd dat je gevaarlijk deed he, zie je nu dat je dan pijn hebt?" Je dochtertje is nog erg jong, op die leeftijd onthouden ze niet dat je boos bent omdat ze aan een meubel zit. Ze ziet wel dat je boos bent maar linkt dat niet met dat meubel waar ze aan staat. Oorzaak-gevolg ontwikkelt pas veel later. Naar mijn mening is het voor straf in de box zetten zinloos, ze kan helemaal nog niet begrijpen dat je dat doet omdat ze ergens aangezeten heeft wat jij niet wilt. En het is nog de vraag of je die negatieve associatie met de box wilt op het moment dat je haar "gewoon" even in de box wilt laten spelen. Maar opvoeden is best een dingetje (understatement), zeker omdat je zelf ook niet altijd even lekker in je vel zit en niet altijd even veel geduld hebt, en kinderen doen nu eenmaal niet altijd direct wat je zegt of wat je wilt. Tenminste, als het hier een dag niet loopt en ik mezelf tegen het eind van de dag constant hoor waarschuwen zonder dat het veel effect heeft... heb ik zelf echt even een time-out nodig want meestal ligt de oorzaak ervan bij mezelf.
Ik heb alleen jou verhaal gelezen. Ik vind dat je het al heel goed doet. Mijn zoontje was ook zo. Continue aan dingen zitten zoals, vensterbank, geluidsbar, computer etc. Ik heb alles laten staan behalve op de salon tafel. Eten en drinken op de grond gooien is ook erg leuk! Consequent zijn en blijven volhouden. Kost soms wat energie maar het hoort er allemaal bij. Ik heb mijn zoontje niet voor straf in de box gezet, omdat de box een ‘veilige’ haven moet zijn. Ik ben niet zo van de denk hoekjes/ stoeltjes. Maar iedereen doet het op zijn eigen manier. Als je dochtertje 2 is, wordt het nog leuker! Want ‘ik ben twee en ik zeg nee’ en the terrible two, kloppen ook echt. De sterke wil en het ontwikkelen van de persoonlijkheid is sterk aanwezig en belangrijk in deze fase. Daar is de leeftijd van 1 niks bij haha
Heb het met veel interesse gelezen, mn dochtertje is net zo oud als van TS. ('Niet' registreert bij volwassenen ook niet trouwens.) Ik merk dat ik zelf wel vaak nee zeg en niet doen. Wil dat eigenlijk niet maar het is er sneller uit dan ik hoop haha. Vooral bij 'gevaarlijke' dingen zoals t stopcontact (er zit beveiliging op maar toch wil ik dat ze er niet aan zit). Vind dat omdenken echt lastig daarin. - stopcontact is gevaarlijk - eten hoort op je bord - je beker hoort op tafel Kost me allemaal veel meer moeite dan: niet aankomen en niet gooien haha. Einde van de dag helemaal! Negeren van negatief gedrag vind ik ook lastig want ik vind negeren zo onaardig... Straffen doen we sowieso niet nu, we halen haar uit de situatie. Je hebt helemaal gelijk met opvoeden is een dingetje hahahaha.
Gewoon beginnen met hun naam als t woordje 'niet' er in voor gaat komen. Je kan bij mij roepen tot je een ons weegt maar als ik met iets bezig bent en je roept mn naam niet kan je in de regel lang roepen. @GDuif nee hoor, heb m gewoon laten liggen waar die neerplofte maar met een ikea stoeltje is dat meestal heel duidelijk te zien waar die ligt. Dat was al voldoende om beledigt te zijn. Jammer joh . Tweede maaltijd/snack kreeg ze m gewoon weer hoor en hij staat ook op de koffietafel voor tussendoor
In de box zetten als 'straf' lijkt me niet echt zinvol op deze leeftijd. Vind het ook een beetje onnodig streng, eigenlijk. Ze is 1 jaar, natuurlijk wil ze overal aanzitten. Dat hoort bij de nieuwsgierigheid. Ze kan het onderscheid tussen gewenst en ongewenste 'nieuwsgierigheid' nog helemaal niet maken. Op die leeftijd zorgde ik ervoor dat alles veilig stond, en verder liet ik ze lekker gaan. Boekjes op de grond gooien is daar een voorbeeld van, zoals @MirW ook zegt. Samen een uitkiezen om te lezen, en na afloop samen alle boekjes in de kast zetten, met een hoop complimenten erbij. Ik zeg nu ook te veel 'nee' (dochters zijn inmiddels 5 en 3, de jongste is nu 7 maanden), en zodra ik mezelf hoor denk ik al: zou ik naar mezelf luisteren op deze manier? Nee. Dus ik probeer ook dat omdenken toe te passen, al is dat wel lastig af en toe.