Ik wil graag mijn kleintje straks de eerste borstvoeding meegeven. Echter heb ik bij dochter hele slechte ervaringen ermee. Na 4 dagen was ze zoooo extreem afgevallen dat ik per direct fulltime moest gaan kolven, maar ipv dat overgestapt op kunstvoeding omdat ik al teveel stress had en een lichte pnd. Bij zoon nooit begonnen met bv en na een aantal weken kreeg ik wel wat spijt. Nu wil ik het liefst flesjes geven. Dan weet ik tenminste wat er in gaat wat met mijn autisme al een heleboel scheelt omdat ik overzicht moet houden over alles om stress te voorkomen. Echter wil ik toch proberen of ik dan flesjes met bv kan geven de eerste dagen. Zodat de kleine toch op zn minst wat colostrum binnen krijgt. Nu lees ik dus over kolven tijdens de zwangerschap (vanaf 37 weken) en dit lijkt mij voor mij eigenlijk echt ideaal. Zo kan ik heel langzaam productie opbouwen zodat ik niet de problemen krijg als bij dochter. En kan ik na de bevalling nog even door blijven kolven terwijl de kleine flesjes krijgt (waar mogelijk bv, indien te weinig kunstvoeding) zonder dat er extra druk op zit dat ik direct moet kolven omdat de kleine honger heeft. Het kolven kan ik dan afbouwen wanneer ik daar aan toe ben. Aanleggen na de geboorte laat ik gewoon doen. En wie weet, als de kleine het toelaat na flesjes, leg ik de kleine dagelijks aan voor 1 of meerdere voedingen. Maar daar kan ik nu niks over zeggen. Ik moet het gevoel van controle hebben en dat kan best een paar voedingen denk ik als ik weet dat de productie op gang zou zijn en weet dat hij/zij verder genoeg binnen krijgt dmv het liefst afgekolfde moedermelk. Pas na de bevalling beginnen met afkolven zou betekenen dat de kleine eerst kunstvoeding gaat krijgen. Ik kan namelijk niet tegen de druk dat ik eerst moet kolven voordat de kleine kan drinken. En ik zou zoo graag willen dat de kleine begint met borstvoeding. Lang verhaal geworden, maar kan dit? En zo ja, hebben jullie tips voor tegen die tijd?
Ik lees even mee Wel zou ik het om een andere reden willen doen, namelijk ontzettend pijnlijke borsten, en ik heb het idee dat wanneer ik wellicht ga kolven, de druk en pijn gaat afnemen. Maar ook ik ben dus benieuwd naar mensen die tijdens hun zwangerschap hebben gekolfd!
Ik heb in mijn tweede zwangerschap geprobeerd te kolven, omdat mijn oudste 9 pond was moest hij bijgevoed volgens het suikerprotocol. Mijn tweede kindje wilde ik graag bv geven alshij ook weer bijgevoed moest worden. Maar bij mij was het geen succes. Ik kreeg hooguit 5 druppels gekolfd en ik kreeg er hele vervelende buikkrampen van. (Tip: ga niet savonds kolven voor je wilt gaan slapen! ) Uiteindelijk kwam de melk bij mij toch pas 4 dagen na de geboorte goed op gang.
Ja de kans dat het niet lukt is er natuurlijk altijd. Alleen als ik dit niet ga proberen dan hou ik bv met veel geluk 2 dagen vol voordat ik gillend gek wordt. En liefst zou ik iets langer bv geven.
Ik denk ook een lk benaderen. Maar het moet wel kunnen. Die paar druppels zijn heeeeel erg waardevol . Barsten vol voedingsstoffen. Je kunt ze opzuigen met een spuitje. Spuitje in een zakje in de vriezer doen. Maar stel de vraag even aan de LK op dit forum!
Je zou ook kunnen kijken naar donatie van moedermelk, bijvoorbeeld via de Moedermelkbank, of Moedermelk Netwerk. Zo kan je kindje beginnen met borstvoeding, terwijl jij alle rust en tijd krijgt om je eigen productie op gang te krijgen. Op de Facebook van Eats on Feets kan je ook veel moeders vinden die je graag wat melk zullen willen geven.
Ik heb het ook gedaan, omdat ik een keizersnee kreeg en dan de voeding vaak wat minder goed op gang komt. Dat was bij mij niet nodig, achteraf gezien, maar ik had dus een paar flesjes gekolfd en dat ging prima. Wel een waarschuwing: begin er niet te vroeg mee! Het kolven kan namelijk je baarmoeder prikkelen, en dus weeen opwekken. Dat wil je uiteraard niet riskeren in week 35 ofzo...
Vanaf week 36 ben ik het langzaam gaan proberen. En heel voorzichtig, en goed lezen hoe het moet. De kraamhulp was onder de indruk van mijn productie na de bevalling, maar geen idee of dat er iets mee te maken had. De deskundigen zijn het er geloof ik ook niet over eens of het helpt of niet. Ik vond het wel prettig om voor mijn gevoel vast te weten hoe het was en er vast wat hadnigheid in te hebben. Ik vond het een onprettig idee dat iemand het kind aan mijn borst zou leggen, de kraamhulp zich met het voeden zou bemoeien en dat het dan voor mij allemaal nog volledig nieuw was en borsten alleen nog maar voor de 'leuk' waren geweest. Even ook voor mezelf even wat opbouwen en overwinnen, zeg maar. En nu voed ik mn zoontje al meer dan een jaar. Als je controle wil over het voeden en wil weten wat er in gaat: als je je kindje weegt voor en na het voeden (en dat hoeft echt niet bloot, want je wil het verschil voor en na weten en dat is met kleertjes aan hetzelfde), dan weet je het ook. Niet in ml maar in grammen. Maar misschien helpt je dat om te voeden. Het enige wat je dan zou moeten doen is een nauwkeurige weegschaal hebben. Liefst eentje waar je partner samen met je kindje op kan gaan staan (jij niet, want jouw melk zit nu in je kindje) voor en na het voeden. Maar anders eentje die de kraamhulp ook gebruikt voor je kindje. Nadeel daarbij is dat je je kindje even los moet laten en in een doek moet hangen aan een ulster, een paar keer per dag :-D
Ik wil je er nog wel op wijzen dat deze zekerheid niet veel zegt. Je kindje drinkt wat het nodig heeft. Soms is dat meer, soms is dat minder. Ook wisselt de samenstelling van bv, afhankelijk van de behoefte van je kindje. Feitelijk moet je dus gewoon vertrouwen op je lichaam. Kunstvoeding is wel altijd hetzelfde en kun je altijd in afgepaste hoeveelheid geven. Dan is er alleen nog steeds niet de zekerheid dat dat de hoeveelheid is die je kindje nodig heeft. En als er nog een restje in de fles zit, zou je toch snel de neiging hebben om dat er bij te willen geven. Kun jij er tegen als je kindje niet het hele flesje leegdrinkt? Het fijnste zou natuurlijk zijn als je in je autistische trekjes toch ergens zekerheid en houvast zou kunnen vinden in de signalen die je kindje afgeeft. Als je kindje het goed doet, doe jij het namelijk ook goed. Zo simpel is het. Ik hoop dat je daar een weg in kunt vinden.
Ik herken jouw behoefte aan controle, TS. Ikzelf kamp met OCD, dat maakt het erg moeilijk de controle los te laten. En als er iets is wat je moet kunnen als je kinderen hebt, dan is het wel controle durven los te laten. Doodeng vond ik dat! Maar inmiddels heeft mijn kindje zich bewezen dat ze niet dom is en echt wel weet wat ze nodig heeft. Het enige dat ik tegenwoordig maar hoef te doen is goed leren luisteren naar haar, zij vertelt mij precies wat ze nodig heeft. Op internet kan je veel informatie vinden over honger- en slaapsignalen, dat heeft mij veel geholpen. Na een paar weken begreep ik wat mijn meisje wilde en kon ik bovendien onderscheiden wanneer alles normaal was of wanneer er iets aan de hand was (ziek bijvoorbeeld). Dat gaf mij houvast en zo kon ik de controle wat los laten. Daarnaast probeerde ik mijn obsessieve gedrag niet te richten op haar voeden, maar eerder op haar luiers Ik wist dat zolang ze voldoende plasluiers en poepluiers had (kan je ook vinden op o.a. internet, maar vertelt de kraamzorg/verpleegkundige je ook), ze voldoende borstvoeding binnen kreeg. Het duurde een paar dagen voordat ik ervan overtuigd was dat dit een goede methode was, maar uiteindelijk ook dit durven los te laten, omdat ik zag dat ze mooi helder uit haar ogen keek wanneer ze wakker was (ook al was dat maar een paar minuten per keer ). Nu nog gebruik ik deze methode: ze is vrolijk, bewegelijk, kijkt helder, plast een aantal luiers vol per dag en heeft meestal 1 poepluier per dag (soms per 2 dagen). Oftewel: ze doet het uitstekend en krijgt voldoende borstvoeding binnen. Ik geef toe, elke dag twijfel ik nog steeds en voel de neiging om de controle op de een of andere manier weer vast te grijpen. Maar dan spreek ik mijzelf streng toe: mijn kindje voldoet aan de voorwaarden (goede luiers, goed gedrag) en heeft altijd al bewezen dat ze zelf kan aangeven wat ze nodig heeft (signalen lezen). Meestal werkt dit voor mij om weer rust te vinden. En zo niet, dan probeer ik mijn dochter een keertje extra aan te leggen (heerlijk dat dat met borstvoeding gewoon kan!) en zie ik vanzelf of ze toch nog een beetje extra wilt drinken. Succes met loslaten meid! Het is echt moeilijk de eerste paar dagen/weken. Maar een goede les voor de toekomst met je kindje, want je zal het (helaas) nog vele malen moeten doen terwijl ze opgroeit