Ik denk dat het gewoon uit balans is. Hij wel en jij niet. Zo komt het op mij over. Dan krijg je al snel te maken met lichte jaloezie of onbegrip. Ik denk dat je daarom er wat moeite mee hebt. Ik zou dat ook hebben. Inderdaad, gewoon zelf ook wat "opeisen". Zo te lezen is het een best toffe peer dus ik denk dat ie het wel begrijpt.
Heb je al geprobeerd om 'afspraken' te maken? Afspraken maken is misschien een zwaar woord, wel uit bijv, maar eerder thuis, en de volgende dag gewoon meedraaien, of wel brak de volgende dag, maar niet klagen en alsnog meedraaien
Opa en oma van beide kanten krijgen haar helaas niet aan het slapen. Wij gaan heus wel samen uit eten of naar de bios. Maar dan weet ik gewoon heel erg zeker dat onze dochter nog wakker is als wij thuis komen. Van baby af aan heeft ze heel erg veel moeite met slapen, na 1,5 jaar lukt het ons eindelijk om zonder strijd en huilen haar aan het slapen te krijgen, maar bij een ander lukt dat nog niet. Ze is nu 2 jaar. Ik vind het echt geen fijn idee om weg te gaan, of ik moet weten dat mijn man thuis voor haar zorgt, dan weet ik dat het goed gaat. Maar inderdaad, ik moet misschien ook gewoon meer tijd opeisen.
Het klopt inderdaad dat het om 2 dingen gaat. Ik weet ook wel dat hij zich red met onze dochter. Hij is een hele lieve leuke gezellige vader voor haar. Gisteren ben ik een middagje met moeder en zus op stap gegaan, ik geniet er wel van, maar helaas verkeerd onze dochter de laatste dagen nogal in een driftige toestand, communicatie verloopt hoofdzakelijk schreeuwend, tja en hij stuurt mij dan wel een berichtje dat hij het niet heel gezellig heeft en haar vooral aan het corrigeren is i.p.v. leuke dingen doen samen. Op zo'n moment voelt het ook niet fijn om weg te zijn. Natuurlijk red hij zich. En hij gunt mij dit soort dingen NET zo goed. Maar het zullen de moeder gevoelens wel zijn die het gewoon niet prettig vinden om het huis zo achter te laten terwijl je weet dat het niet echt gezellig is. Vandaag hebben we wel iets leuks gedaan met het gezin, ondanks dat hij dood en dood moe is. Hij pakt zijn verantwoordelijkheid wel. Ik heb hem ook gevraagd of hij ervan baalt dat hij zich zo voelt. Hij zei 'natuurlijk, ik voel me niet lekker op slechts 4 uur slaap, maar zondag is wel gezinsdag, dan gaan we wat leuks doen en zet ik mij er overheen' hij heeft zichzelf er vooral mee,.... maar mij vanavond denk ik ook want dan wil ik graag samen tv kijken of ff kletsen en dan slaapt hij gewoon de hele avond op de bank omdat hij moe is. Daar baal ik zo ontzettend van (weet hij ook). En ik weet niet of jullie al eens vaker dingen van mij gelezen hebben, maar ik werk 4/5 avonden + 4 dagen per week (waarvan 1 dag in het weekend) daardoor brengen we heeeeeeeeeel weinig tijd samen door. En als ik 5 avonden werk en hij de 6e avond gaat stappen en de 7e avond op de bank ligt te pitten,tja, dat vind ik natuurlijk niet zo tof. Maar nu heb ik verlof, ben ik meer thuis dus wellicht dat we wat tijd in kunnen halen samen.
Ik heb hem vandaag ook gevraagd of hij de komende tijd wat rustiger aan wil doen met drinken en gewoon niet meer zo heel vaak weg wil gaan (voelt gewoon niet zo fijn nu, zeker omdat onze dochter ook snachts nog veel wakker is, als ik mezelf dan steeds uit bed moet heisen om haar te troosten dan is dat best een opgave gezien het stadium van de zwangerschap en het niet meer kunnen inslapen daarna) hij begrijpt het ook echt wel. Het is niet zo dat hij er lak aan heeft en zijn eigen plan trekt, maar precies dat vind ik ook zo moeilijk, enerzijds gun ik het hem ook gewoon, maar anderzijds voelt het voor mij niet fijn. Hij heeft me beloofd meer rekening met mij te houden. Ik heb ook gezegd, ik vind het niet erg dat je gaat stappen, maar ben dan gewoon tegen middernacht thuis, dat is toch geen probleem?? Maar schijnbaar kun je dan beter helemaal niet gaan omdat er dan geen zak aan is...
Ben ik helemaal met je eens hoor! Zo staan we ook wel in het leven, dat je ruimte nodig hebt voor je eigen ding. Maar het verschil is, ik ben zzp, ik werk 4 dagen en op die dagen is mijn dochter ergens anders. Ik plan mijn werk zo in, dat er dan altijd nog 1,5 uur tijd voor mezelf is om te sporten, een boodschap te doen etc, zodat het gezin er geen last van heeft en op dagen dat ik thuis ben, ik er ook echt ben. En hij houdt (vind ik) daar veel minder rekening mee. Hij plant zijn dingen op dagen dat we samen zijn, omdat hij natuurlijk in loondienst zit.. en ik ook nog eens 4/5 avonden werk, snap ik dat het lastig is om op zulke momenten tijd voor jezelf in te bouwen, maar het gemak waarmee hij het doet, dat stoort mij denk ik vooral. Hij gaat er gewoon van uit dat op dagen dat ik vrij ben ook thuis ben en dat dat dan een vrijbrief is om te gaan en te staan waar hij wil, want ik ben toch wel thuis. Hij overlegt het wel hoor, en ik geef ook wel aan hoe ik erover denk, maar net wat ik zeg, ik gun hem die avonden/ dagen ook wel. Dus ik zal niet heel snel zeggen 'jij mag niet gaan'. Maar ik zou het gewoon fijn vinden dat hij lekker naar zijn vrienden gaat en om middernacht gewoon weer thuis is. Maar die deal kan ik nog niet sluiten... hij vindt dat dan niet de moeite waard om te gaan en blijft dan liever thuis. En ik wil ook niet zo'n vrouw zijn die haar man zo onder de plak heeft dat hij alleen nog maar doet wat ik wil..
's Avonds een man, 's ochtends een man! Prima dat 'ie iedere week gaat stappen, maar neem dan ook je verantwoordelijkheid en ga wat leuks doen met je kind/maak een ontbijt op bed voor je zwangere vrouw/ga lekker een dagje weg/vul zelf maar in. Maar dat is hoe ik er tegen aan kijk. Mijn man en ik hebben afgesproken dat hij niet meer dan 1 biertje drinkt als 'ie bijvoorbeeld uit gaat. Maar dat is echt door mijn zwangerschap en meerdere ziekenhuisopnames van mij. Als er iets gebeurd wil hij zelf nog gewoon fatsoenlijk kunnen functioneren.
s Avonds een vent s ochtends een vent! Nou ben ik persoonlijk allergisch voor mensen die zich wel lam kunnen zuipen en dan de volgende dag ontzettend lopen te piepen!!! Verder zou je het zo te horen fijn vinden als er meer balans komt tussen gezinstijd, eigen tijd en tijd met z'n tweeën. Jullie zijn allebei volwassen en hebben samen gekozen om te beginnen aan een gezin. Het gaat niet vanzelf om die balans te vinden(eerlijk gezegd denk ik dat dat in elk gezin op enig moment wel een probleem zal zijn, of het nu om stappen gaat, werk, sporten, hobby's of war anders) Dus misschien kun je daar concrete afspraken over maken. En eis dan zelf ook jouw tijd daarin op en spreek hem aan op z'n verantwoordelijkheid. Succes meid