Hallo dames, Ik ben heel benieuwd hoeveel a.s. mama's er zijn rond mijn leeftijd. Het is niet mijn eerste, ik ben getrouwd geweest en heb 3 kids, die zijn inmiddels 15,14 en 12. Maar nu heb ik een nieuwe relatie sinds 6 jaar en ben zwanger van mijn (nieuwe) partner. Nu krijg ik met dingen te maken als een nekplooimeting, vruchtwaterpunctie ect. Wat eigenlijk in mijn zwangerschappen heel normaal was, en vanzelfsprekend, is nu ineens zo anders. Ik ben er hèèèl blij mee, maar ben nu echt aan het hopen op een goede afloop ( december eerst een mk gehad, was nu 32 weken zwanger geweest) Ik ben benieuwd of er nog meer dames zijn die om wat voor reden dan ook mijn leeftijd hebben, en erover willen vertellen. Hele dikke knuf voor de zwangere lady's
hoi hoi ik ben net 36 geworden en zwanger van onze tweede. deze zwangerschap verloopt niet zo als mijn eerste, want die was gewoon perfect. bij deze is alles zo anders dan ik mij had voorgesteld. *eerste 3a4 maanden vreselijk beroert daarna een nekplooimeting gehad maar kwam alleen niet verder tot de bloed afname want daaruit kwam een kans van 1 op 25 op down syndroom. toen een vlokkentest gehad maar die was goed om het zo maar te zeggen. en nu heb ik vreselijk bekkeninstabiliteit en een te lage bloeddruk. maaaaaaaaaaaaaaaaaar verder alles goed. groetjes sandra
Hoi Ik ben 38 jaar en zwanger ( al 24 weken en 4 dagen)van de eerste. Ik moet zeggen tot nu toe heb ik weinig last, wel heel erg moe, maar verder verloopt het tot nu toe goed. Ook wij hebben de vruchtwater punctie laten doen en gelukkig was de uitkomst goed! Nekplooi en triple test hebben wij overgeslagen daar het kansberekeningen zijn. Ben nu eigenlijk een beetje aan het aftellen! groetjes Nomen
Hai stiekel en nomen, Fijn om te horen dat het bij jullie snor zit. Ik moet de nekplooimeting nog krijgen en vind het toch een beetje eng hoor. Na de mk in december ben ik toch bang alsnog de kleine kwijt te raken. Maar het doemdenken word wel al iets minder, tenslotte willen we allemaal gewoon, hoe pril ook, van de zwangerschap genieten. Jullie zijn al een stuk verder,zucht...daar kom ik ook nog wel. Bedankt voor jullie berichtjes, erg fijn, hopelijk blijf ik iets van jullie horen, en houden jullie me op de hoogte...spannend hoor! Knuffel Ief
hoi ik ben 37 en zwanger van ons vierde kindje. ben in het begin erg bang geweest om het kindje te verliezen heb met 8 weken een kleine bloeding gehad. ik heb geen nekplooimeting laten doen wel een vruchtwaterpunctie en de uitslag daarvan was goed. ben van week 6 tot 17 weken erg misselijk geweest heb wel medicijnen gehad maar daar werd de misselijkheid niet minder van had toen echt niet het gevoel dat ik zwanger was alleen maar ziek van het opstaan tot het naar bed gaan. sinds de misselijkheid over is ben ik pas echt gaan genieten van mijn zwangerschap en is mijn buik ook gaan groeien. gelukkig gaat nu alles goed, soms ben ik moe maar ja dat hoort erbij voor de rest even geen zwangerschaps kwaaltjes. groetjes liesje
ik ben dan wel jonger dan jullie maar een nekplooi meting moeten zeje tegenwoordig aan bieden, bij ons vroegen ze het ook maar wij hebben het geweigerd het is toch geen 100% zekerheid en ik had geen zin om de rest van de zwangerschap in de stress te zitten stel ze hadden verteld dat het niet goed was
Fijn dat je nu echt kunt genieten. Ik herken t wel hoor. Steeds als ik denk dat ik iets voel ga ik meteen naar t toilet om te checken. De vorige zwangerschap eindigde met een bloeding met 5,5 week, die ben ik nu net gepasseerd,elke dag is er nu weer 1. Misselijkheid, valt nu wel mee. Bij mijn eerste wel, toen heb ik veelal boven de pot gehangen om te kitsen(sorry voor de onsmakelijkheid) en heel veel maagzuur heb ik alle 4 vorige zwangerschappen gehad van begin tot eind, brr. Nu (nog) geen last van. Liefs Ief
Hai Sonja, Je hebt daar wel gelijk in, maar naarmate je ouder word stijgt nu eenmaal het risico. Ik heb me voorgenomen de nekplooimeting te doen, maar een punctie bv alleen te doen als de nekplooi niet goed is. Ik zou het heel erg vinden als ik na een punctie te horen zou krijgen dat alles goed is, en vervolgens door de punctie een mk te krijgen.Bij nomen is het goed gegaan, maar ik denk dat ik toch het risico niet wil nemen. Veel geluk met je zwangerschap!
Hoi, Ik ben 38 jaar en zwanger van de tweede. Ik (wij) hebben een dochter van 8 maanden. Mijn eerste zwangerschap is voorspoedig verlopen. En ook dit keer denk ik dat het alles goed zal gaan. Ik heb nooit last gehad van rugklachten of bekkeninstabiliteit e.d. Een tweede zwangerschap is wat zwaarder dan de eerste. Zeker omdat er zo'n korte tijd tussen zit. Vanwege mijn leeftijd hebben we bewust zo snel weer geprobeerd om weer zwanger te raken. Het is overigens niet een keuze geweest om pas later kinderen te krijgen. Maar soms loopt het leven nou eenmaal zo. En op latere leeftijd kinderen krijgen heeft zeker ook voordelen. Bij de eerste hebben we alleen een nekplooimeting gedaan omdat we zo bang waren voor extra risico. Dit keer hebben we gekozen om een vruchtwaterpunctie te doen. Ik vond dit een heel moeilijke beslissing. Op 5 juli krijg ik de vruchtwaterpunctie.
Mijn oudste en middelste schelen zich net een jaar, voor hun is t heel leuk zo dicht bij elkaar. en nee, nu nog een baby was ook niet mijn keus geweest, maar mijn leven is veranderd en nu wil ik niets liever dan een kindje van mijn partner. Zo heeft ieder zijn eigen redenen, en het maakt niet uit. Liefde voor je/een kind kent geen leeftijd. Heel veel succes met je punctie!
Hoi, Ik ben 38 jaar en zwanger van de tweede. En ik (wij) hebben een dochter van 8 maanden. Mijn eerste zwangerschap is voorspoedig verlopen. En ook dit keer denk ik dat het alles goed zal gaan. Ik heb nooit last gehad van rugklachten of bekken instabiliteit e.d. Een tweede zwangerschap is wat zwaarder dan de eerste. Zeker omdat er zo'n korte tijd tussen zit. Vanwege mijn leeftijd hebben we bewust zo snel weer geprobeerd om weer zwanger te raken. Het is overigens niet een keuze geweest om pas later kinderen te krijgen. Maar soms loopt het leven nou eenmaal zo. En op latere leeftijd kinderen krijgen heeft zeker ook voordelen. Bij de eerste hebben we alleen een nekplooimeting gedaan omdat we zo bang waren voor extra risico. Dit keer hebben we gekozen om een vruchtwaterpunctie te doen. Ik vond dit een heel moeilijke beslissing. Op 5 juli krijg ik de vruchtwaterpunctie.
Ik ben 36 (en een half) en zwanger van de derde. Mijn andere kinderen zijn 5 en 2. Ik heb wel een nekplooimeting laten doen. Samen met de bloedtest kwam daaruit dat ik een kans heb van 1 op 1300 op een kind met een afwijking.. dat is nihil, gelukkig. De nekplooi had een dikte van 1,3 mm, en dat is ook keurig. Dus verdere onderzoeken heb ik niet laten doen. Wat ik niet begrijp: waarom wel een punctie en geen nekplooimeting? Een punctie geeft wel een nauwkeuriger beeld van eventuele afwijkingen, maar daar zitten ook risico's aan verbonden.. aan een nekplooimeting niet....
Hallo ik ben 37 jaar en zwanger van mijn eerste kindje. Ik heb hiervoor 2 miskramen gehad en was 5 dagen voor mijn 37ste verjaardag 'uitgerekend'. Helaas ging dat mis, maar deze zwangerschap verloopt heel goed! Ik was bang voor de nekplooimeting omdat ik door mijn leeftijd sowieso een verhoogde kans heb, maar ik had een kans van 1:2100. Heb daarna niet meer gekozen voor een vruchtwaterpunctie, omdat de kans op een miskraam hierdoor 'hoger' werd dan de uitgerekende kans op een ziek kindje. groetjes Amber
Ik ben 37, gescheiden, en heb ook al 3 grote kinderen (18, 16, 14). Heb alweer 12 jaar een nieuwe partner en ben 33 weken zwanger. Het wordt zijn 1e eigen kindje. Wij hebben een VT laten doen maar die mislukte, en kwamen voor de keus te staan om nog een VP te doen. Omdat de impact van die VT enorm was, kwamen we er niet uit of we een VP wilde. Dus hebben we die combinatietest laten doen en n.a.v. die uitslag hoopten we een beslissing te kunnen nemen. Die was 1:1700 en n nekplooi van <1mm. Toen was de beslissing zo gemaakt, hoefden er niet eens meer over na te denken. De kans op een miskraam werd hoger dan de uitgerekende kans op een ziek kindje. Ik heb me heel de zwangerschap er geen zorgen meer over gemaakt, maar nu moet ik er steeds vaker aan denken dat je net die ene van die 1700 zult zijn. Ik ben heel de zwangerschap extreem moe, maar dat schijnt niet met leeftijd samen te hangen. Verder heb ik eigenlijk geen gekke klachten, hooguit de gebruikelijke ongemakken zoals maagzuur e.d. Verder vind ik t een groot voordeel dat ik al grote kinderen heb. Omdat ik zo extreem moe ben moet ik elke middag als n kleine peuter ff slapen, dat kan makkelijk want ik hoef niet wakker te blijven voor kleine kindjes. Mijn kids helpen me om te sjouwen, te stofzuigen etc. En dat terwijl ze eigenlijk amper wat in t huishouden hebben hoeven doen. Mijn oudste 2 zoons (16,18) sturen me zelfs naar bed . Ook is het heel leuk om de kids te "pesten" door dingen te vertellen die ze vroeger hebben gedaan, maar ik word net zo hard terug gepest hoor :-D. Hilarische taferelen hier thuis dus.
Heerlijk om iets te lezen wat heel herkenbaar is, ik ben erg blij met alle reacties en verhalen die er komen. Zo sta je niet alleen, met name bij reacties als; nu nog een kind? Vreselijk. Dikke knuf, Ivonne
Hoi Allemaal Ayvida, wat betreft jouw vraag. Ik wilde perse de punctie omdat ik zekerheid wilde hebben. Na een gesprek met de verloskundige en de gyn hebben wij ervoor gekozen geen nekplooi-onderzoek te doen omdat dat een kansberekening is. wat betreft de risico's van een punctie, na het gesprek met de gyn hebben wij de vlokkentest laten vallen en zijn voor de vruchtwaterpunctie gegaan, daar er aan een vruchtwaterpunctie weer iets minder risico zit. Heel eerlijk gezegt heb ik er geen seconde over nagedacht dat het na de punctie wel eens fout zou kunnen gaan ik ben er ook niet echt bang voor geweest, ik heb precies gedaan wat ik van de gyn moest doen..... na de punctie twee dagen rust.. en daarna weer verder met het leven en zwanger zijn natuurlijk. die 3 weken wachten voor de uitslag was lang en ik heb de laatste week heel erg in de zenuwen gezeten tot dat mijn verlos vertelde dt indien ze iets vermoeden al vaak binnen 8 werkdagen aan de telefoon hangen.. ze zei: hoe langer het duurt hoe beter het is.. en daar heb ik mij aan vastgehouden. In het begin van mijn zwangerschap was ik wel heel erg bang om het te verliezen, heel gek ik keek echt uit naar de 12 weken al zegt dat ook niet altijd alles.
hallo mede "oude" moeders ook ik ben 36 en een half en net 37 als de baby komt ik heb zelf 3 kinderen van 18 16 en 6 en mijn vriend heeft twee kinderen van 19 en 21, over twee weekjes gaan we samenwonen dus dan merken we pas hoe druk het thuis is of niet vond het heerlijk om tienermoeder te zijn maar geniet er nu ook heel erg van , wij hebben besloten om geen extra testen te doen ook hier zijn er best veel opmerkingen zowel positief als negatief vooral omdat ik zelfs al oma ben maar daar trekken we ons niks van aan heb wel een goed excuus als ik smiddags wil rusten , iedereen een hele fijne zwangerschap gewenst
hallo dames ik hoor ook tot deze club ben net 39 geworden en onverwacht zwanger van de tweede heb eeb zoon van 10 toen ik hoorde dat ik zwanger was was mijn eerste gedachte nee he ik kreeg ook allerlei testen aangeboden heb de nekplooimeting en bloedtest gedaan had een verhoogd risico maar heb er verder niets mee gedaan vond het de stress niet waard welkom is het toch mijn eerste zwangerschap weinig klachten gehad maar deze is tot nu toe niet wat ik gehoopt had ziek,zwak,misselijk enz enz maar krijg er wel wat voor terug toch? in het begin dacht ik echt dat er maar heel weinig a.s moeders van mijn leeftijd waren maar ben blij dat dat er stiekem toch nog heel wat zijn!
Hoi, hier nog een "oudje" Ben 38 en zwanger van de eerste. Wij hebben ervoor gekozen om een vruchtwater punctie te laten doen, maar dat doe ik (mocht ik ooit nog zwanger worden) nooooit meer. Viel emotioneel nogal tegen voor mij. De uitslag was gelukkig goed, ons meisje heeft geen chromosoom afwijking! Maar weet je wat me het meest tegenvalt (en ik denk dat dat met leeftijd te maken heeft) mijn conditie. Sinds een tijd kan ik al niet meer lekker een eind wandelen ofzo, ben zoooo snel buiten adem. Als ik dan jongere zwangeren spreek of lees hebben die er over het algemeen veel minder last van... Maar goed, ik ben sowieso blij dat ik zo makkelijk zwanger ben geworden toen ik eindelijk de man van mijn leven tegenkwam. Nog heel even en dan kunnen we ons wondertje aanschouwen. De voorweeén enz. zijn al begonnen, nu afwachten op HET moment... Liefs Merel
haha ja inderdaad, ik krijg nu ook vaak de vraag....... " wilde je niet eerder kinderen" ? waarom nu pas?, vind je je zelf niet veel te oud? nee dat wilde ik niet! ik ken mijn huidige partner nu 5 jaar en bij hem kreeg ik pas het gevoel van...... zullen we het proberen... bij mijn vorige partner ( relatie van 12 jaar) had ik dat helemaal niet!. Ik zelf ging er eigenlijk vanuit dat het niet zou lukken, dit ivm mijn leeftijd en door het feit dat mijn eigen ouders jaren in de mmm hebben gezeten om mij en mijn broer op de wereld te zetten ( na 6 jaar tobben was ik er en na 9 jaar tobben mijn broer). Mijn moeder was dan ook super blij dat wij na 6 rondes zwanger waren en weet je.... zij heeft heel veel miskramen moeten doorstaan, en toch stond ze 100% achter mijn keus betreft de vruchtwater punctie. " Meid zei ze, tegenwoordig zijn ze zo knap en kunnen ze heel veel van te voren zien. toen ik zwanger was van je broer was ik 36 en heb ik 9 maanden in de spanning gezeten, toen bestonden al die onderzoeken nog niet" . vond ik super( mijn broer is nu 29 en ik 38 )