Beste meiden, Ik heb al eens eerder iets neer gezet en dat voelde goed en nu moet ik weer mijn verhaal kwijd. Even in het kort mijn verhaal ik heb 2 kinderen een van 1 jaar en een van 4 jaar. Dat mijn jongste zoon net op de wereld is gekomen bleek er een vrouw intressen te hebben in mijn man. En in september 2010 ben ik er achter gekomen dat mijn man met haar het bed heeft gedeelt en niet 1 keer maar liefs 4 keer wat ik weet dan. In het begin wou ik heel graag voor hem vechten ook omdat me jongste zoon net 6 maanden was en ik niet zo gauw wil op geven en omdat ik hier niet voor gekozen heb en mijn gevoel voor hem. In nov kwamen we er achter dat zij zwanger is van hem en ook toen wou ik vechten alleen in dec kreeg zijn een miskraam. Na een aantal gespreken hadden we met kerstavond besloten om de scheiding er in te gooien en daarvan uit verder kijken we wonen wel samen. In jan kwamen we er achter dat mevrouw zwanger was van een tweeling en dat ze een heeft verloren en de andere zit er nog en dat is ook een jongen. Zo dan stort je wereld nogmaals in. Ik ben naar de advocaat gegaan en de scheiding in gang gezet en de papieren zijn nu klaar en getekend alleen nu nog de goed keuring van de rechter. Maar nu wonen we nog steeds samen en gaat het sinds tijden niet zo goed tussen ons waardoor ik erg aan het twijfelen ben gaan of ik dit wel wil en dat ik eigenlijk verder wil met hem. Nu komt het hij is af gelopen woensdag naar polen gegaan want de vrouw met wie hij het bed heeft gedeelt is een pool en ze werkte bij hem maar nu op het eind van haar zwangerschap wilt ze in polen zijn en daar ook bevallen. Ik voel me vreselijk in de steek gelaten en we hadden van te voren af gesproken dat hij veel contact zou houden voornamelijk voor me oudste zoon nou ik kan vertellen die heeft hij nu in totaal 3 keer gesproken dat is echt niet veel vind ik zelf. Als me zoon zelf beld neemt hij niet op of zijn telefoon staat uit ik vind het zo sneu voor me zoon. Ik merk nu ook dat ik nog te veel met hem bezig was en dat ik totaal niet bezig was dat we uit elkaar zijn voor me gevoel zijn we nog steeds bij elkaar. Ik heb ook geen flauw idee wat ik nu moet doen en hoe ik los ga worden van hem. Ik ben de afgelopen dagen ook echt door hel gegaan heb veel gehuild weinig geslapen en het gevoel alsof me hart uit me lichaam gerukt is ik heb ook veel druk op me bost gehad waardoor ik naar adum moest happen. Ik heb wel me best gedaan voor me 2 kinderen. Hij misbruikt me zo en vind het blijkbaar erg makkelijk 2 vrouwen. Ik moet leren om op me eigen benen te gaan staan maar ik ben zo bang en voel me zo alleen. Morgen heb ik een afspraak op school om met de juf er over te praten zij weten alleen dat we uit elkaar zijn maar verder niets en ik vind het belangerijk dat ze meer komen te weten ook omdat als de baby is geboren een hoop gaat veranderen en mijn oudste zoon is erg gevoelig ik ben erg bang hoe hij op alles gaat reageren. Het ziet er naar uit dat ik ook niet zomaar een eigen woning heb. Nu heeft me vriendin aan geboden om bij haar te komen wonen en haar gezin maar ik weet niet waar ik wijsheid aan doe. Niet alleen voor mij maar ook voor me kinderen. Hebben jullie advies wat ik het beste kan doen. Jee wat een verhaal ik kan nog wel meer schrijven maar dat doe ik nu maar niet anders word het wel heel lang. Liefs Ilona
hoi om te beginnen wil je veel sterkte toewensen. nu om los te komen van hem, gaan jullie toch appart moeten gaan wonen. anders blijf je aan hem vast hangen, en kan je niet gaan verwerken en kan je ook niet verder met je leven. denk dat het heel moeilijk moet zijn nog zo samenwonen en nu dat hij bij haar is, terwijl als je apprt woont zal het ook nog pijn doen, mar kan de pijn wel gaan slijten. nu makkelijk zal het niet zijn. heb je soms hulp vrienden familie???? ik ben er zeker van dat je een sterke mama bent en dat het je wel zal lukken gr
Dank je wel jente. Ik heb me ex voor een keus gesteld en als het goed is gaat hij het huis uit ik ben erg benieuwd aan gezien hij dit vaker heeft belooft en nog steeds niets gebeurd. Ik merk nu wel sinds hij terug is uit polen dat alles anders is voor mijn gevoel. Ze hebben geen relatie maar zijn wel weer met elkaar geweest en ik ben zo boos hoe hij heeft gedaan. Ik heb voor me oudste zoon de opvoedpoli gebeld om hem te gaan begeleiden omdat het niet goed gaat met hem. sinds paar dagen slaapt me oudste zoon weer met een luier omdat hij nu elke avond in bed plast dit heeft hij nog nooit gedaan en nu in eens wel. Ik heb medicatie gehad van de huisarts omdat ik zelf er helemaal door heen zit. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen en kan niet meer in de toekomst kijken. Ben hard aan het werk om urgentie te kunnen krijgen want nu is het toch echt het beste om een eige plek te krijgen voor mij maar vooral voor me kinderen. Wel even fijn om je verhaal op te kunnen schrijven zo ben je het een klein beetje kwijd. Groetjes
zo jeetje Ilona dat is niet best wat je allemaal beschrijft. Zoals je zelf al schrijft, je hebt je zwaar laten gebruiken. En ik kan dat wel begrijpen. Je houdt je vast aan het gevoel van veiligheid en het feit dat je toch nog deel uitmaakt van een gezin.. al is je man eigenlijk al tijden heel ergens anders mee bezig. Ik vind t knap en vooral heel dapper van je, dat je nu voor jezelf en je kinderen gaat kiezen. Houd die gedachte voor je! Je gaat voor een eigen leven zonder hem. Natuurlijk kan ie altijd contact hebben met zijn kindjes, maar dat is nu even niet het belangrijkste. Je geeft aan dat jij het huis wel uit wil, prima eerste stap is inschrijven bij de woningbouw en zoeken naar eventuele particuliere huurwoningen. Heb je steun aan familie? Vrienden? Je moet er nu allereerst voor zorgen dat jij rust krijgt.. je zoontje plast waarschijnlijk weer in bed, vanwege alle spanningen die hij voelt. Kinderen voelen die feilloos aan en dan gebeuren dus dit soort dingen. Heel goed dat je voor jezelf ook bij de huisarts bent geweest. Ik kwam er ook ineens alleen voor te staan..12wk zwanger en een zoontje van toen 10 maand. Ik heb het gered doordat ik veel steun had van vrienden en familie, gewoon het gevoel dat je er niet alleen voor staat. T is nu een jaar geleden en natuurlijk doet t nog pijn. Maar je word wel elke dag sterker en stukje bij beetje gelukkiger omdat je weet dat de relatie waarin je zat, gebaseerd was op leugens en diep in je hart ben je niet gelukkig. Kies voor jezelf en je kids, t is moeilijk en het is niet zomaar gedaan, maar zodra je wat meer rust krijgt gaat t stukje bij beetje elke dag beter. Op eigen benen staan lijkt heel eng. Ik was ook nooit zelfstandig..snel gaan samenwonen en ex deed altijd de administatie e.d. Maar ik kan nu echt vol trots zeggen dat ik een heel sterke zelfstandige vrouw ben geworden! En nog beter.... een super moeder voor mijn kids! Ik bied ze een veilige omgeving en heel veel liefde, dat is belangrijk! Dat kun jij ook. Momenteel zit ik in de bijstand, omdat ik zwanger was en net afgestudeerd. t is in mijn sector moeilijk om aan een baan te komen, maar dat komt ook wel goed. Zorg dat je straks je financiele situatie goed op papier hebt, alle toeslagen aanvraagd en eventueel bijstand. Weet niet of je nu werkt? Allereerst een huis, en anders moet je ervoor zorgen dat hij idd vertrekt voor nu, laat hem zich uitschrijven zodat jij alles kunt aanvragen waar je recht op hebt. Want jij bent de moeder en zorgt op dit moment voor de kinderen, die zijn t belangrijkste dus hij zal zich moeten aanpassen. veel sterkte! en als je vragen hebt, mag je mij ook altijd pb 'en.
Ga eens langs bij het juridisch loket. Daar kun je gratis advies krijgen. TIP: zeg niets maar dan ook niets toe voordat je ten eerste weet wat je zelf wilt en ten tweede weet wat de (juridische) consequenties daarvan zijn. Ik begrijp heel goed dat je wilt vechten voor je gezin. Zorg dat je zelf alles op orde hebt en schrijf je in bij de woningstichting (7,50 per jaar). Neem de tijd om eerst voor jezelf uit te zoeken wat je precies wilt. Praat er ook met anderen over of op dit forum anoniem. Pas als je weet wat je zelf wilt kun je een discussie met hem aan gaan. Je weet dan wat jouw standpunten zijn en dit is jouw uitgangspunt voor onderhandeling. Laat je niet opnieuw door hem verleiden tot dingen. Deze man is jou niet waard hoor!
@fontana Lief wat je schrijft. En wat ik in je verhaal begrijp is dat jij ook alleen staande moeder ben en dat je ook een moeilijke periode heb door gemaakt en natuurlijk nog steeds. Heel dapper van je. @MamsVanRobin Dank je wel. @mamavanmeisje Bedankt voor je tip daar ga ik achter aan. Lief van je. Ik sta nu al ruim 1 jaar in geschreven bij een woningbouw vereniging en al paar keer gebeld maar het kan 3 tot 5 jaar duren voor je een woning heb dat duurt mij te lang dus ga ik vechten voor een urgentie. Ik ga heb zelf deze week me eerste gesprek bij de ggz en ik hoop dat hun een brief willen maken voor urgentie. En ik heb deze week me eertse gesprek bij de opvoedpoli en ik hoop dat hun ook een brief willen op stellen voor urgentie. Dan sta ik sterker school en me maatschappelijke werkster willen ook helpen daarin maar als de ggz en de opvoedpoli willen helpen sta ik sterker met aanvragen van urgentie. Me ex woont nog steed in de zelfde huis dus dat is balen merk nu dat hij thuis is dat mijn energie weg is en dat ik minder kan hebben. Toen hij in polen zat kon ik veel meer hebben ondanks me verdriet. Nu wacht hij op een telefoontje wanneer zijn kind geboren gaat worden dan gaat hij voor 2 weken naar polen toe dan heb ik rust vind het alleen vervelend voor mijn kinderen. De scheiding is bijna rond dus daar ben ik blij mee. Gelukkig heb ik veel hulp en werk ik ook dus dat scheeld allemaal wel. Alles is erg moeilijk en pijnlijk en vind het eerlijk gezegt soms wel moeilijk dat we echt uit elkaar gaan vooral als we met ze alle thuis zijn en hij leuk met de kinderen bezig is denk ik wel eens waarom moet dit allemaal zo. En vooral waar heb ik dit aan verdient. Zelfs nu komen de tranen ik vind dit zo moeilijk. Maar ik moet los komen van hem het moet. Ik wil dit ook en vooral voor me kinderen ik moet een starke moeder zijn en vooral een lieve moeder die alles weer beter aan kan. Groetjes Ilona
Goed zo meis, je bent hartstikke goed bezig nu. Je zoekt hulp bij de juiste personen en het is super dat ze wel bereid zijn om je te helpen. Want dit is gewoon een hele pijnlijke en lastige kwestie, dat moet je niet alleen willen oplossen. T wordt straks heel zwaar en pittig en dan zul je nog 100 keer denken "doe ik wel het juiste" maar wanneer je uiteindelijk in de rust komt en je hebt het redelijk voor elkaar, eigen huis, alles aangevraagd enz. Dan komt vanzelf het rustige gevoel ook wel in je hoofd. En over een jaar denk je terug en dan ben je trots op jezelf dat je al zover bent gekomen. Dat je zo ontzettend sterk bent en zo'n goede moeder. Je kunt t!
Hoi Fontana, Dank je wel. Ik heb nu al vaak het gevoel doe ik hier wel juist aan moet ik niet nogeens gaan vechten. Maar dan denk ik ook waarom vechten voor wat? Want wat wij hadden is weg het is er niet meer. Vooral het idee dat hij straks nog een kindje heeft daar draait mijn maag van om. Ik ben wel erg bang voor de toekomst om straks alleen te zijn met de kinderen alles zelf moeten beslissen en financieel moeilijker worden. Ik sta nu bij me moeder in geschreven zodat ik al wat toeslagen vang ook omdat mijn ex in dit huis blijft wonen we hebben een koopwoning en ik kan dat niet alleen betalen dus ik moet er uit. Maar gelukkig kiest hij er voor om er tijdelijk uit te gaan tot ik wat anders heb gevonden ( ik hoop dat hij dit snel gaat doen). Ik heb vanacht weer slecht geslapen ik voel me zo verrot van binnen. Gisteravond moest ik werken maar ik merk dat ik fouten ga maken dat ik me niet meer goed kan consentreren op me werk en dit is niet goed werk in de gehandicapte zorg. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Hoe heb jij dit allemaal gedaan? Ik las dat je zwanger was van je 2e dat je man/vriend je heeft verlaten hoe heb je dit kunnen trekken? Ik zie totaal geen licht in deze donkere tunnel. Ik ben ook een persoon die moeilijk haar emotie's kan laten zien en om hulp kan vragen. Ik probeer het wel ga nu ook daarvoor naar de ggz toe en loop al bij een maatschappelijke werkster. Ik weet het allemaal gewooon niet meer en vind dit erg moeilijk.
Ik ben ook sinds 1 maand alleenstaande moeder.. We hebben een dochtertje van 21 maanden en een zoontje op komst...ben volgende maand al uitgerekend! Ik moet zeggen dat mijn situatie iets anders is omdat ik mijn ex de deur heb gewezen, maar natuurlijk heb ik hier mijn redenen voor en had ik het liever anders gezien! Toch heb ik nu véél méér rust in mijn hoofd, nu hij weg is. En dat maakt me tegelijkertijd ook sterker! Tuurlijk zullen er nog genoeg pittige tijden komen wanneer de tweede is geboren. Maar ik kan het! Wat jouw ex heeft gedaan is onvergeeflijk... Die heeft lange tijd van twee walletjes gegeten en lijkt er ook totaal geen moeite mee te hebben. Lekker voorbeeld voor zijn zoontjes. Helaas denken de meeste mannen maar voor de korte termijn. Kan me goed voorstellen dat je nog wilt vechten voor je relatie, vooral als je samen in een ruimte zit en alles lijkt oké. Dat heb ik ook nog weleens als mijn ex hier is en we gezellig in de woonkamer met ons meisje zitten. Maar ik heb gemerkt dat juist HIJ hierdoor hoop krijgt terwijl ik van binnen besef dat het ideaalplaatje dat ik op dat moment aanschouw niet meer dan een illussie is, een momentopname. Ik laat me niet meer gek maken. Moet jij ook niet doen! Hij zou moeten vechten voor jou, niet andersom! Ik zou me vooral richten op je eigen toekomst met je kids. Dan voel je je steeds sterker.
@ assi dank je wel voor je ractie. Af gelopen zondag hebben we onze zonen verteld dat papa en mama niet meer verliefd zijn en dat papa in een andere huis gaat wonen. Wat was dit moeilijk en vooral de af gelopen dagen zie je je kind die verdriet heeft. Maar sterk zijn en er met hem over praten. As dinsdag komt iemand van de opvoedpoli bij mij thuis en dan gaat zij mij en me zoon helpen ik hoop dat dat gaat lukken. En nu is het afwachten tot mijn ex word gebeld door de vrouw die zijn kind draagt dat de bevalling begint en dan gaat hij voor 2 weken naar polen om bij haar en zijn zoon te zijn. Dit zal een pittige tijd worden voor mij en voor me oudste zoon. En als hij tegug komt komt hij niet meer hier wonen. En dan maar hopen dat ik snel urgentie krijg voor een eigen plekje waar daar ben ik wel aan toe. Ik moet zeggen dat ik er zwaar door heen zit ik weet gewoon niet meer hoe ik mijn dagen door moet komen ik ben helemaal op. Ik was vandaag bij me maatschappelijke werkster en was alleen maar aan het huilen. ik moet nu ook naar de ggz toe want ik zit tegen een depressie aan en dan is het verstandiger om bij de ggz te lopen heb me intake al gehad en volgende week hoor ik welke plan ze hebben en wie mijn gesprekken gaat voeren. Ik ben erg benieuwd en vooral wanneer ik me beter ga voelen. ik heb alleen maar het gevoel dat ik in een donkere gat zit. Mijn vader is 6 jaar geleden plots overleden en hoe ik mij toen voelde voel me nu bijna het zelfde. Ik kan er moeilijk tegen dat het leven door gaat terwijl voor mijn gevoel me hele leven stil staat. Het is wel fijn om zo me verhaal neer te kunnen zetten schrijf ik het toch een beetje van me af. Ik heb het gevoel als ik naar vriendinnen toe ga of wil praten dat ik teveel ben en zo van daar komt ze weer. Ik ben helemaal geen prater en al helemaal niet iemand die haar emotie's laat zien. Dat ik nu veel huil tijdens gespreken is al heel wat. Ik merk dat alles te veel word zelfs werken gaat me veel moeilijker af. Hoe moet ik dit allemaal doen vooral straks helemaal in me eentje ik ben zo bang voor me toekomst. Financieel en alles wat er bij komt kijken. En ben ik sterk genoeg om mijn kinderen te steunen in deze moeilijke tijd. Ik ben ook erg benieuwd hoe ik me straks voel als mijn ex's andere kind is geboren ik denk dat ik kapot ga. Sorry moest even mijn verhaal kwijd.