Na de miskraam heb ik dat wel een tijdje gehad. 't Viel mijzelf niet heel erg op, maar m'n man zei er wat van. Toen ging ik wat meer op mezelf letten en merkte ik het wel. Ik geloof dat ik nu wel weer normaal ben. Althans... hetzelfde als ik was. (Helemaal normaal was ik nooit ) Misschien is het ook wel een fase waar je even doorheen moet? 't Is niet leuk en niet eerlijk. Je hebt tijd nodig om voor jezelf te accepteren dat het nu eenmaal niet zo snel gaat. Ik ben er niet blij mee, maar het is nu eenmaal zo en daar heb ik vrede mee. (Maar ja; ik zit nu net na m'n menstruatie en dan ben ik wat 'babydrang' betreft een stuk rustiger dan de weken na mijn eisprong. Dan denk en lees ik mezelf gek en ben ik waarschijnlijk ook minder leuk voor mijn omgeving! Nu zit er weer even wat lekkerder in mijn vel.)
Hoi Tupp, dat vind ik heel herkenbaar. Zodra ik ongesteld ben geworden ben ik even twee dagen chagrijnig en heb ik echt even geen zin in zwangere vriendinnen/collega's/familie om me heen, gewoon even lekker wegzakken in de teleurstelling. Na de menstruatie voelt het alweer een stuk beter, weer opnieuw hoop en dan ben ik meestal ook weer een stuk gezelliger! Maar de dagen voor mijn NOD en ik voel me totaal niet anders...GGGRRRRR
Zeker herkenbaar. Rond mijn NOD ben ik helemaal niet te genieten en als het bruinverlies zich weer aankondigt, ben ik altijd even erg verdrietig en zie ik het hele zwanger worden echt niet meer zitten. In die fase zit ik nu. Ben blij als mijn ongi er is, dan voel ik me na een paar dagen weer veel beter.
oh Saskia, vervelend he. Als je toch al het gevoel hebt dat je niet zwanger bent, laat die ongie dan maar meteen komen he? En alle goedbedoelde adviezen helpen dan toch niet. Bij mij werkt dan alleen afleiding, iets heel erg leuks gaan doen waardoor je er echt gewoon even niet meer aan denkt. Maar dat gaat natuurlijk niet elke maand... dus dat rotgevoel blijft en daar moeten we dan maar weer even doorheen. Ronde 11 moet ons toch wel geluk brengen?
Ja inderdaad, afleiding is dan het beste. Iets leuks gaan doen bijvoorbeeld. Alleen zit er dat deze week niet in. Moet eigenlijks studeren. Ik volg een studie naast mijn baan en heb over 2 weken een examen. Het leren schiet nu alleen echt niet op :x Ronde 11 wordt niet mijn ronde, daar ben ik van overtuigd. Ik hoop wel dat ronde 11 jou geluk gaat brengen
Dank je Saskia maar ik denk iedere keer 'zal wel niet'. Slecht he? Succes met studeren, dat lijkt me heel moeilijk in deze dagen. Kan me voorstellen dat je hoofd er nu niet naar staat. Lekker over kletsen hier, dan leiden wij je wel af en gaan de dagen hopelijk wat sneller..
Owww, wat herkenbaar allemaal. Wij zijn nu alweer ruim 1.5 jaar bezig, hebben verschillende onderzoeken gehad waar geen afwijkingen zijn gevonden. Ik schommel ook heel erg met mijn emoties, het ene moment ben ik heel positief en het andere moment heel verdrietig. Ik vind het hele proberen zwanger te worden al een hele tijd niet leuk meer, het geeft me alleen maar verdriet. Ik ben nu ook een beetje op een punt dat ik me niet meer zo wil voelen, dat er gewoon iets moet veranderen. Maar ja, ik denk dat het verdriet pas over is als we ooit zwanger zijn. Ik heb ook veel moeite om alle zwangerschapsverhalen van vrienden en familie aan te horen. Maar gek genoeg kan ik het van de meeste mensen wel hebben maar van 2 echt totaal niet...en dat is van een vriendin van mij die in september is bevallen en van mijn schoonzus. Helaas hebben wij dit weekend een familieweekend en zitten we dus met z'n allen in een huisje. Ik weet nu al dat er het hele weekend alleen maar over mijn schoonzus haar tweelingzwangerschap gesproken gaat worden, en daar zie ik echt als een berg tegenop. Het zijn nl de eerste kleinkinderen in het gezin en ja dan kan ik het best begrijpen dat ze daar helemaal happy mee zijn. Maar ik vind het dan zo jammer dat ze geen rekening houden met hoeveel verdriet mijn vriend en ik hebben. Wij hebben dan ook al besloten dat we niet vrijdag maar zaterdagochtend die kant op gaan, dan is hopelijk de ergste zwangerschapspraat achter de rug.
Hoi Emma, dat vind ik een goed besluit van je. Dan hoeft het niet de hele vrijdagavond over de tweeling te gaan. Ik vind het hele zwanger worden ook niet zo leuk meer. De eerste maand nadat je met de pil bent gestopt dan is het nog spannend en denk je van alles te voelen maar ik ben nu 11 maanden bezig en vind er niks spannends meer aan en wil nu een keer echt duidelijk wat anders aan mijn lichaam voelen! Meiden die net zijn gestopt met de pil en één dag over tijd zijn en helemaal in de stress schieten vind ik ZOOOO IRRITANT! daar kan ik dan echt fel op reageren of erger nog, dan heb ik de neiging om weg te lopen. Stel je niet zo aan denk ik dan. Erg he.
@123: Hihi moet er stiekem wel om lachen hoe je het beschrijft, zo voel ik me ook. Daarom mijd ik ook dat soort topics. Vind af en toe hier wel meer dingen irritant, maar ja denk niet dat ik dat allemaal hier moet spuien hihi
@Emma goed om pas zaterdag daar naar toe te gaan. Dan laten jullie iig je neus zien en is waarschijnlijk het ergste babypraat vrijdagavond geweest! Weet jullie familie dat jullie bezig zijn voor een kindje? Als dat zo is vind ik dat ze er wel een beetje rekening mee kunnen houden. Houdt je sterk meid!!! Een weekendje is zo voorbij!
ach ja, mijn schoonzusje is ook zwanger, maar daar hebben we heel weinig contact mee, alleen op verjaardagen van schoonouders, maar toen we onze schoonouders net hadden verteld dat we de mmm zouden ingaan, vond schoonmoe het erg belangrijk om te vertellen dat schoonzus een meisje verwachtte en dan in januari uitgerekend zou zijn. tja, lekker boeiend op dat moment, denk ik dan... dus maw, zo meelevend is familie niet altijd
@123 das inderdaad herkenbaar maar aan de andere kant denk ik: zo was ik ook toen ik in ronde 1 een dag of 4 overtijd was
Nonja, mijn familie en mijn schoonfamilie weten dat wij al zo lang bezig zijn en dat we in de mmm zitten. Maar helaas wordt er vanuit mijn schoonfamilie erg weinig rekening mee gehouden. Zij vinden het wel vervelend voor ons hoor, maar het babygeluk van mijn schoonzus gaat voor ons verdriet. Mijn schoonzussen hebben zelfs eens gezegd dat je blij moet zijn voor de zwangere en dat als je dan weer alleen thuis bent dat je dan weer aan je eigen verdriet mag denken. Ze vragen ons wel naar hoe het gaat hoor, maar het enige wat je dan te horen krijgt is: 'bij ons is het gelukt de keer dat we het op z'n hondjes deden' of 'het komt vast wel goed meid, ik voel het'. En daarna gaan ze weer lekker verder over hun eigen zwangerschap. Nou ja, wat je zegt Nonja, een weekendje is zo voorbij en als het me teveel wordt ga ik wel een rondje om met de honden...dat worden dan wel heel veel rondjes, hahaha
ik heb op dit moment een stront hekel aan de opmerking,, : en is het al gelukt de g.... piep piep,, als het is gelukt meld ik het wel,, tjongen jongen , en het zijn vaak de vrouwen die binnen 6 maanden zwanger zijn geraakt ( in mijn omgeving he ),,de andere vrouwen die er langer over hebben gedaan vragen dat totaal niet,, maar van die opmerking krijg ik toch echt een verhoogt hartslag van irritatie.
Owww!!! aaarrrgghhh!! Ook ik haat die opmerking!! (sorry hoor) "ennnnn is het al gelukt??" op zo'n jankerige manier... Ik heb degene die dat tegen mij altijd zei maar gezegt dat het gelukt was ja maar dat het helaas mis moest gaan.
Tja leven is zo... oneerlijk.....!!!!!! Wil hier eigenlijk iets neerzetten maar denk dat het misschien niet in goede aarde valt..... maar wil het toch kwijt... het staat loodrecht op jullie verhalen, maar toch..... Ik was net weduwe...( met 26 jr) leerde mn huidige vriend kennen en bleek 5 weken later zwanger.... (door de pil heen)... Op mijn werk waren verschillende vrouwens die helaas geen kinderen konden krijgen... Ze waren nu al wat ouder... en de medische wetenschap was toen niet zo.... Ik heb het moeten weten... Ze zeiden opeens niets meer tegen me... (nog geen goede morgen)...en daarmee zat ik op een kamer, de hele dag viel geen woord, ze lieten me express sjouwen en meer traplopen.... mocht geen vrije dagen nemen... etc. etc. etc.. Kreeg tot overmaat ook nog BI.... Ze hebben van mn zwangerschap een hel gemaakt... en waarom?? Wat ik wil zeggen met dit verhaal... ik begrijp dat jullie met gevoelens zitten, maar reageer dit iig niet af.... Soms is het leven gewoon KUT.. en de een krijgt dit voor zn kiezen de andere weer wat anders.... Ik hoop dat jullie wensen snel in vervulling mogen gaan... xxx
@Seth, heel vervelend voor jou. Maar volgens mij heeft er niemand gezegd dat ze het gingen af reageren op die zwangeren. Heb ook al vaak gezegd dat ik het iedereen gun. Maar als ik er moeite mee heb met bepaalde topics, dan reageer ik er niet op. En in het echte leven, dan loop ik ook gewoon weg omdat ik bepaalde gesprekken gewoon niet meer wil voeren.
Doelde ook niet speciaal op iemand hier ofzo.... maar wilde even de andere kant laten zien........ knuffel.....