Ik geef nu bijna een jaar borstvoeding. Mijn eerste streven was een half jaar te halen, dat heb ik gezien het gemak al snel verplaatst naar één jaar. Nu het dan bijna zover is, wordt ik erg verdrietig bij het idee om te stoppen. Na een paar daagjes minder drinklust van mijn zoontje, drinkt hij nu weer heerlijk uit mijn borst. Geen idee hoe het kwam dat hij ineens niets ervan moest weten. Heeft iemand een idee om het stoppen emotioneel dragelijker te maken? Ik heb het gevoel dat, hoe langer ik voed, hoe moeilijker het stoppen wordt. Ik zal het zo enorm gaan missen...
ik geef nog steeds borstvoeding aan mijn oudste dochtertje en heb nog nooit een datum in gedachten gehad van en nu is het genoeg ik ga stoppen! soms wil ik een dag even niet....nou prima dan krijgt ze niet. ze drinkt ochtends en avonds vaak bij me en tussendoor als ze wat vervelend word of er thuis na vraagt en vind het prima zo en wacht op het moment dat zij niet meer wil
Ik vraag het me ook af, geen idee wanneer ik ga stoppen, ze drinkt nog volop en er komt waarschijnlijk geen tweede, dus tja, over 30 jaar voed ik nog ben ik bang
Bij ons is het eigenlijk vanzelf gegaan. Met 11 maanden had ik geen zin meer om te kolven en hebben we flesvoeding voor overdag geintroduceerd, dus ze kreeg alleen nog 's morgens en 's avonds. Met een maand of 14 wilde ze 's avonds niet meer omdat ze dan toch al vol zat van het avondeten en toen ze bijna 15 maanden was kreeg ze een verstopte neus en heeft ze een week ook de ochtendvoeding geweigerd. Ik heb toen nog 1 keer gekolfd en dat was heel zout, en ze wilde het ook niet uit de fles. Dus voor mij was dat het teken om te stoppen. Ik dacht ook dat ik het heel moeilijk zou vinden en ik heb er wel even een traantje om gelaten maar omdat zij de keuze had gemaakt kon ik er ook wel mee leven. 15 maanden vond ik ook een prima score voor iemand die er eigenlijk nooit over na had gedacht hoelang ze zou voeden... Ze heeft er ook nooit meer om gevraagd maar ze is altijd al wel een flessenliefhebber geweest. Nog steeds trouwens, ze krijgt er nog een overdag en daar gaat ze dan echt even lekker voor liggen
Nee joh, hoe langer je doorgaat, des te makkelijket het stoppen wordt. Ik ben doorgegaan tot de kinderen niet meer wilden. Ik heb dus nooit het gevoel gehad van 'ze hadden nu nog borst kunnen hebben'.
Lijkt me zo moeilijk om te zeggen "Nu is het voldoende geweest!". Hier ook eerst de 6 maanden gesteld, daarna de 9 maanden en inmiddels is ze er al ruim 10 en zie ik nog geen punt wanneer ik wil stoppen. Het is fijn, makkelijk en het is voor haar een troost als dat nodig is. Wat wil ik nog meer? Maar ik merk wel dat ik me steeds meer moet/wil verdedigen tegenover de buitenwereld.... Dat vind ik rottig...
Hier is ze zelf gestopt met 23 maanden door de zwangerschap. Van mij had ze nog wel een jaartje mogen drinken maar denk niet dat het er nog in zit.
Ik wilde stoppen met 1 jaar (om weer zwanger te worden via het terugplaatsen van ingevroren embryo's die we nog hebben), maar wil niets forceren en langzaam afbouwen. Ik vind het nu toch wel moeilijk.... Ik voed nog 2-3 x per avond/nacht. Als ze straks doorslaapt (dream, dream, dream...) dan stoppen we denk ik vlot, want overdag taalt ze er niet naar. Doorgaan tot ze niet meer wil lijkt mij ook wel wat, maar de wens voor een volgend hummeltje begint nu toch echt te groeien...
Ik denk voorlopig niet aan stoppen. De oudste twee zijn met 16 maanden zelf gestopt. Ik was toen bijna 4 maanden zwanger. Ik hoop met nr 3 de twee jaar vol te kunnen maken. Hij mag het helemaal zelf weten. Langer zou al helemaal een bonus zijn!
Naar mijn gevoel groei je beide naar het afscheid van de bv toe, zo heb ik het tenminste in mijn hoofd. Ik ben niet iemand die door zou gaan tot hij een jaar of 4 is, (al heb ik soms wel het idee dat mijn zoon het wel zo ziet ) maar ik denk dat er vanzelf en gemoedelijk een einde aan zal komen en we er dan beide vrede mee zullen hebben Je moet maar zo denken: je bent al een half jaar verder dan je in eerste instantie dacht te geven...dus ga gewoon lekker op je gevoel af, als jij er nu nog niet aan toe bent en je kleine ook niet....nou so be it Enjoy
Hier ging het inderdaad mooi geleidelijk aan en daardoor ben ik er ook niet erg verdrietig om. Terwijl ik met 1 jaar in tranen was toen ze 5 dagen weigerde. Maar dat ging toen ook ineens heel plotseling van 5 voedingen naar niks. Maar dat kwam door een oorontsteking.
Mijn dochter mag zelf bepalen wanneer ze stopt, ik hoop wel minimaal de 2 jaar vol te maken, liever nog langer.
Mijn dochter is in december twee geworden en drinkt ook nog 's ochtends en 's avonds borst. Ik vraag mij ook af wanneer ik zal stoppen. Als ik het mensen vertel dat Elin nog borst krijgt dan vallen ze bijna van hun stoel. Ik zit ook met het dilemma, maar als Elin vraagt "borstje drinken" dan denk ik weer; "ach, ik ga nog even verder, ze vindt het zo fijn". Groetjes Senna
Bedankt voor jullie reacties. We moeten niet stoppen natuurlijk en ik denk dat het belangrijk is om beiden naar het moment te groeien, zoals al eerder is gezegd. Ik voel me gesteund en ben er trots op al 1 jaar bv te hebben gegeven. Het blijft het beste van het beste en dat gun in onze zoon, tot hij er genoeg van heeft. Ik merk dat hij zich er ook heel veilig door voelt en daardoor de wereld durft te ontdekken. Dus ik zie het nog even aan