AARRRRRGGGGHHHHHHH. Woonachtig op Bonaire, dus weinig keuze tussen verloskundigen, we hebben er 2. Deze heeft mijn eerste ook ter wereld gezet, toen wist ik er allemaal weinig van, het zal allemaal wel goed zijn. Maar nu erger ik me groen en geel. Ik ben 20 kilo zwaarder dan bij mijn eerste zwangerschap, veel te zwaar met met 120 kilo, maarja, het zit er nu eenmaal en ik ben zwanger, dus nu doen we er even niets aan. Maar vanaf dag 1 krijg ik al zoveel commentaar op mijn gewicht en iedere kilo die ik aan kom. in de eerste 7 maanden was ik iets van 7 kilo aangekomen. Ik ben nu 38.3 weken en in totaal 10 kilo aangekomen (wel veel door het eten moet ik zeggen). Maar jeeeemig, dat is het enige waar iedere controle over gaat, mijn gewicht. tuktuktuk, veel te veel, veel te veel, is niet goed, je mag niets meer aankomen hoor. Ik wordt er stapel van, 10 kilo is toch niet extreem veel? Ik wil weten hoe de baby ligt, groeit hij goed, heb ik al ontsluiting, wat kan ik verwachten etc etc. Ik kom iedere keer binnen met volle moed om die vragen te stellen, maar ben daarna meteen weer depri als ze mijn gewicht opleest en erover begint. Ik stelde de vraag 'hoe weet ik wanneer ik mijn slijmprop kwijt ben', omdat ik heb gelezen dat je dat niet altijd merkt (bij mijn eerste ook niet). Antwoord: je ziet het wel in je onderbroek. Punt. Dat zijn de enige antwoorden die ik krijg op mijn vragen. Ik kon vanmiddag wel huilen toen ik thuis was, ik wil zo graag meer weten over de baby en niet over mezelf. Waar hebben jullie het over bij de controle? Bij mij is het wegen, bloeddruk meten, geklaag aanhoren, op de bank liggen om de buik op te meten, 30 seconden hartje luisteren en nieuwe afspraak maken. Welke vragen zouden normaal zijn om te vragen? Omdat het mijn tweede is, heb ik begrepen dat het al mogelijk is om bv 1 cm ontsluiting te hebben, vanaf wanneer wordt zoiets gecheckt? (Mijn eerste was geboren bij 38.2). Zooo, lekker lang verhaal alweer, maar blij dat het van mijn hart af is.
Bah wAt vervelend zeg dat ze je steeds met de neus op de feiten drukt! Ik zou gewoon zeggen hoe je erover denkt,ze gast ten slotte jullie kindje ter wereld brengen! Je moet je op je gemak kunnen voelen,anders is het toch ook niet prettig bevallen!?!? Het is nu eenmaal zo dat je zwaarder weegt dan andere,heel vervelend ook voor jou. Maar ik denk dat er indd nu andere dingen zij om je zorgen over te maken!! En in vind 10kilo indd niet veel, ik heb gelezen dat 12kilo normaal is om aan te komen! Geniet nog even van je zwangere buik! En trek het je niet te veel aan! Succes!!
Ik kan me goed voorstellen dat je het vervelend vindt dat het steeds om jouw gaat en niet om je baby. Het lijkt me verstandig om dit volgende keer met haar te bespreken. En dat zou ik, gelijk tijdens het binnenkomen, al tegen haar zeggen. Dus echt met de deur in huis vallen: "Voordat we gaan beginnen met de controles, wil ik het even met je hebben over..." Dan heb je in ieder geal niet dat je alweer baalt van haar reactie en er daarom maar niet over begint. Ik wil ook even advocaat voor de duivel spelen, met het risico dat ik straks een hoop boze reacties krijg. Ik vind het namelijk ook wel logisch dat je vk met jou over je gewicht wilt praten, 120 kg is nu eenmaal ongezond hoog. Ik snap dus best dat zij dit zorgwekkend vindt. Ik ben er natuurlijk bij de controles niet bij, dus ik wee et hoe die gesprekken gaan. Jij geeft aan dat ze het hier al vanaf dag 1 over heeft. Gezien je woordkeuze ("commentaar") krijg ik de indruk dat het je ook al vanaf dag 1 irriteert. Nu ga ik een beetje raden, want zoals gezegd: ik ben niet bij jullie gesprekken. Maar het stoort jou nlijkbaar dat ze over je gewicht begint en ik kan me dus voorstellen dat jouw reactie naar haar toe op zo'n moment niet echt open is. Als je defensief of afstandelijk reageert, is de kans groot dat de vk denkt dat zij niet tot jou doordringt. Het is haar werk om tijdens de zwangerschap op jouw gezondheid te letten en zij ziet iets waar ze zich zorgen over maakt. Op het moment dat ze dit met jouw bespreekt, heeft ze mogelijk de indruk dat jij dit niet wil inzien en haar niet "hoort" wat dit betreft. En dus zal ze wr elke keer weer over beginnen, in de hoop toch tot je door te dringen. Op het moment dat je met haar in gesprek gaat, zou ik dus zeker aangeven dat jij je realiseert dat je op dit moment te zwaar bent en dat je haar zorg begrijpt. Geef ook aan dat jij je best doet om niet te veel aan te komen. Als je wilt kun je haar een idee geven van wat je op een dag eet, zodat zij waar nodig advies kan geven. (Maar ik weet niet of je dat zelf nodig vindt. Als je op dat gebied geen advies van haar wilt aannemen, dan zou ik er ook zeker niet om vragen.) vervolgens zou ik aangeven dat jij je er niet prettig onder voelt dat ze steeds over jouw gewocht begint. Laat haar weten dat je haar gehoord hebt en het vanaf nu niet meer over jouw gewicht wilt hebben, maar alleen over de zwangerschap en jouw baby.
Jakkie..... Je zou het gewoon eens ter sprake kunnen brengen, zoals je het hier beschrijft: Ik weet dat ik te zwaar ben, maar nu ik zwanger ben kan ik er even niets aan doen, zodra de baby er is, ga ik aan de slag ermee. Maar ik wil zo graag weten hoe het met mijn baby/ontsluiting/andere vragen is. Ik maak me daar ongerust over, of ben daar erg benieuwd naar. Het is zo jammer dat we blijven hangen op mijn gewicht. Ik zou het ook niet durven hoor, maar ms als jij het eens duidelijk op een vriendelijke nette aangeeft, dan heb je ms kans dat ze wel antwoord gaat geven op je vragen. Sucses ermee, ik zou er stikonzeker en huilend vandaan komen zeg elke keer..