Excuus hoor.. geen idee dat ik van alle afkortingen hier de betekenis moest opzoeken. Begrijp er nog steeds geen fluit van waarom je zo vroeg iets zou willen weten maar goed, dat hoef je niet voor de 100e keer uit te leggen want ik geloof niet dat ik het ooit zou begrijpen. Een beetje minder mag wel hoor
Nee, maar je gaf wel je mening zonder te weten waar wij het daadwerkelijk over hebben. En daar kwam een reactie op, maar no offence......jij je mening, wij de onze. Nogmaals we kijken naar echo's omdat wij het leuk en interessant vinden. Jij denkt daar duidelijk anders over....prima!
i know... Het is gewoon zo vermoeiend. voor de medeforummers die echt interesse hebben en zich ingelezen hebben doe ik het met alle liefde. Natuurlijk is er een kans er naast te zitten... je maakt de beelden natuurlijk niet zelf en moet hier beoordelen op foto's waarvan de meeste niet in de juiste positie liggen. Het is veel makkelijker beoordelen als je zelf de beelden maakt. Mijn inbox loopt over van de nub-verzoekjes, absoluut geen probleem maar....... men moet nu wat geduld hebben want ik moet echt mijn rust pakken. Voor mij is het nu extra lastig daar mijn gewone computer (met een twee keer zo groot beeldscherm als mijn laptop) nu bij de reparateur is. Erg vermoeiend voor je ogen dus om op miniformaat foto's te bekijken maar nogmaals, ik doe het met liefde voor de mensen die oprecht geintresseerd zijn. Daarbij is mijn zwangerschap enorm zwaar. Ik heb zo'n ontzettende last van mijn bekken dat ik op verzoek opgenomen wordt voor sedatie (mooi woord voor een gewone pethedineprik). Ik kan hierdoor weinig hebben van mijn vreselijk opstandige peutermeisje. De artsen weten het zelf niet meer en suggeren naar een: hernia/chronische ichsias/artrose van de bekkengewrichten of 'gewoon' chronische bekkeninstabiliteit. Waar ik dan er verdrietig van word is dat zwangere vrouwen al heel snel zichzelf een stempel met BI geven. Mochten zij eens mee maken wat ik en mijn gezin momenteel mee maken. Verder zijn mijn zwangerschappen ook niet erg ongecompliceerd: -premature weeën met 30 weken -pre-eclampsie -groeivertraging waardoor dus dysmaturieit -verkorte baarmoederhals -te veel harde buiken zoals ook in deze zwangerschap. twee dagen geleden lag ik nog op de verloskamers vanwege weinig leven. Natuurlijk liet madame van zich horen zodra het CTG apparaat op mijn buik werd geplaats. alles was in orde op de contracties die zichtbaar waren na... iedere 7 minuten. Ja ik heb harde buiken maar nog geen weeën. Gelukkig mocht ik naar huis op voorwaarden de volgende dag terug te komen voor een CTG en cervixmeting. Gelukkig was het ook toen redelijk in orde maar ik moet echt mijn rust pakken. Hoe doe je dat met twee peuters, een familie die aan de andere kant van Nederland woont, schoonouders die werken, geen echte vrienden hebben door het isoloment waarin je graakt bent door je zwangerschappen, een peuterspeelzaal te veel risico geeft op de M-griep... etc.... etc........... sorry hoor........... zit hier heel mn hart te luchten en nog wel off-topic ook.... En nog heb ik niet alles verteld zoals ik het voel. Ohw ja, nog even als klap op de vuurpijl.... binnen nu en 14 weken verhuizen naar een groter huis. Erg leuk natuurlijk! Minder leuk als je over 10 tot 13 weken gaat bevallen waarbij de afspraak al is gemaakt om over 10 weken in te leiden mits mogelijk. Hoe doe ik dat in G.DSNAAM????? En dan van die mensen commentaar geven zonder zich in te lezen pfffffffffffff ben zo moe.........
Jeetje meis, zit echt met grote ogen je verhaal te lezen!! Pffff nou je zegt met recht dat je het loeizwaar hebt! Ongelooflijk.....diep respect hoe je je nog staande weet te houden. En lekker je hart blijven luchten hoor!! Heb je die prik al gehad of moet je die nog krijgen? Ik hoop in ieder geval dat de pijn iets verlicht wordt! dikke knuffel
ik heb de prik al gehad maar dat is maar voor een nachtje, een nachtje bijtanken. maar na dat nachtje komt de dag weer (met twee opstandige peutermeisjes van 2,5 en 1,5 jaar. Ik hou van ze met heel mijn hart maar ohhh wat kan ik uit mijn slof schieten om niets. Ze proberen me natuurlijk uit en dat hoort bij de leeftijd.... Ik kan ook niet dagelijks die prikken krijgen, het is toch een morfine wat je naar binnen spuit. Niet erg lekker voor het babytje dus. Je hebt het eigenlijk dagelijks nodig, eigenlijk gewoon heel de dag maar dat kan allemaal niet. Ik bel wanneer ik echt huil van de pijn plus als ik verzekerd ben van oppas. En dat is ook niet iedere week......... Na de bevalling ga ik een revalidatietraject in, worden er foto's en een MRI gemaakt van mijn bekken om nu eindelijk uit te zoeken wat ik 'mankeer'. Ik ben absoluut geen klaagster hoor en probeer nog altijd positief in het leven te staan. Maar als ik dan zoals vanmiddag huilend en zittend met mijn jongste de trap af moet omdat ik er anders met mijn kleine meisje van af val ga ik door de grond vaan schaamte, frustratie en machteloosheid. en dan je oudste dochter van 2,5 jaar die onderaan de trap roept met uitgestrekte armen (ofdat ze me op wil vangen): mamma voorzichtig doen, voorzichtig trap af, trap is au he mamma, niet vallen mamma, kom maar mamma.......... Dan springen de tranen in mijn ogen. Dit moet ik tegen haar zeggen als ze de trap af moet. Mijn man steunt mij gelukkig enorm, en mijn kindjes ook. Zelfs als ik ze zo uitkaffer om niets. Want dan zeggen ze daarna: Mamma niet verdrietig zijn, mamma's auw rug is zo over, kusje op geven? En dan denk ik ook van..... jeetje wat hebben ze nu aan mij??? bij familie en vrienden probeer ik mij groot te houden en forceer ik dus mijn bekken door maar niet te laten blijken dat ik barst van de pijn, iedereen denkt dus dat ik een 'modeziekte' heb omdat ze niets aan mij zien (die ene keer in de maand dat ik ze zie). Altijd maar lachen, proberen niet te grimeren bij het bukken, proberen niet met moeite op te staan (om vervolgens in de keuken toch door je benen te zakken maar dat zien ze gelukkig niet) etc.....Maar als ik wel laat merken dat ik barst van de pijn ben ik weer een aanstelster. Gelukkig dus ook dat mijn man mij dagelijks mee maakt en weet hoe het echt zit, hij neemt het dan ook voor mij op zoals ook mijn gyn doet wanneer ik een bezoekje heb en iemand mee neem. Ik had niet verwacht dat mijn BI deze keer zo zwaar zou zijn, in ieder geval niet zwaarder dan tijdens mijn twee vorige zwangerschappen maar wat heb ik mij verkeken zeg! Wederom een heel klaag zang maar ik ben blij het even kwijt te kunnen.
ps: dank je wonder, voor het lezen van mijn klaagzang! Gehoord (gelezen) worden doet al goed. Gewoon een keer ongegeneerd mijn JUMBO EI kwijt kunnen! Dank je!
Ja, maar pijn vermoeid ook zo enorm en een zwangerschap op zichzelf is al best vermoeiend dus laat staan als je zoveel pijn aan je bekken hebt. Wat balen dat het effect van die spuit maar van korte duur is! Ja en dan twee peutermeisjes om je heen.....das niet niks...ook al zijn het van die schatten. Voel je daar niet schuldig over hoor. Wat ik zo lees weten ze heel goed dat je pijn hebt en dat je daarom soms uit je slof schiet. Wel fijn om te lezen dat ze het in het ziekenhuis serieus nemen en je dus ook een grondig onderzoek gaat krijgen. Ik ben heel benieuwd wat daar uit komt en wat ze er aan kunnen doen. Je bent nl veel te jong om met zoveel pijn te blijven lopen. En wat je vrienden en familie betreft. WEES EERLIJK!! Laat zien hoeveel pijn je hebt en sta boven het feit dat ze denken dat het een modeziekte is. Jij voelt wat je voelt en als ze dat niet serieus nemen, kun je je ook afvragen of het wel echte vrienden zijn. En dat zelfs familie er zo in staat....nou daar heb ik geen woorden voor. Familie moet een veilige haven zijn op wie je altijd terug moet kunnen vallen. Vind het heel naar om te lezen dat je dan een aanstelster bent. Wel heel fijn dat je zon toffe man hebt die je in alles zo steunt. Dat zijn de echte! Nee meis, blijf dicht bij jezelf en neem ook echt die rust waar mogelijk!! En dat jumbo ei....lekker blijven doen, ook daar zijn we voor. Niet alleen voor het beoordelen van echo's!! Knuf!
Zit hier met heel veel respect te lezen waar jij doorheen gaat op dit moment. Lijkt me ontzettend zwaar. Ik ben zelf oprecht geintresseerd in wat jullie aan de nub stand kunnen zien enne ik weet dat het altijd een 50 procent kans blijft. Heb overing nog een onderwerp gestart met een nieuwe echo foto? Misschien al gezien? Deze is ook van 11 weken, hier zie je iets meer op, als jullie de puf ervoor hebben dan ben ik benieuwd wat jullie zien. Heb me zelf even ingelezen, maar ik kan het niet echt. Heb er gewoon denk ik geen oog voor. Alvast bedankt Lidikoster heel veel sterkte en kracht gewenst voor de moeilijke tijden. Gr Samantha
hoi, Ja vandaag is het zover, ben best zenuwachtig. Heb al een zoontje en zou heel graag een meisje willen, maar of dat het gaat worden, ik weet het niet. Met een jongen ben ik ook blij hoor, daar niet van, maar een jongen en een meisje is toch wel heel speciaal. Vanmiddag om 15:00 uur hebben we de afspraak staan. Nog ruim 3,5 uur te gaan, hihi Iris, jouw mening was eerst een jongen en op de andere echo ( nog een echo gevonden) een meisje en zo heb ik heel wat priveberichtjes gekregen dat op de laatste echo ze allemaal een meisje zeggen. Ik weet dat het 50/50 kans is bij 11 weken echo omdat de stand nog niet definitief bepaald is. Ik laat het zo snel mogelijk weten. Gr Samantha
Daar ben ik weer, voor 80 % een jongen. Onze spruit wilde het niet laten zien. Ze denkt op 1 echo een piemeltje te zien. Zal die echo foto even erbij voegen. Verder heeft ze aan ons verder het hele lichaam laten zien, heeft ook wat metingen gedaan en kwam telkens op 16 wk en 2 dagen uit. Ik geloof dat het kindje vanaf 15 wk zijn eigen tempo aanhoudt met groeien. Ook heeft ze ons het hartje laten horen, 158 hartslagen per minuut. Dit allemaal voor 30 euro
He wat jammer nou dat jullie kleintje zo eigenwijs is. Maar wat ik op die echo zie is geen pieleke maar een navelstreng. Maar als de echoscopiste een pieleke heeft gezien dan is dat ook zo. Vaak kun je niet om een pieleke heen. Als het een jongetje is hoef je in ieder geval niet bang te zijn dat hij heel de dag zijn piemel showt
hoi, De echo die ik in het berichtje heb geplaatst is volgens haar een piemel, ik zelf dacht ook een navelstreng. Mijn gevoel zegt nu nog een meisje, dus maar even afwachten tot de 20 weken echo. Ben nog niet overtuigd.
nee dat is echt een navelstreng . Het kan natuurlijk wel zo zijn dat ze toch een piemeltje heeft gezien he, maar dit is echt de navelstreng! Mijn gevoel zei mij bij deze zwangerschap heel sterk een jongetje maar het is na 4 geslachtsbepalingen nog steeds een meisje . Nou ik hoop maar dat je snel je 20 weken echo hebt. Mag je trouwens niet nog eens terug komen omdat je kleintje het niet wilde showen? Normaal is dat wel het beleid namelijk.
nee dit was wat ze gezien had, verder kon je het gewoon niet zien, lag met de billen naar ons toe of de benen over elkaar heen. Moest zelf even op mijn zij gaan liggen en een beetje porren, maar nog draaide de beeb niet en toen nog een poging met even lopen en nog bleef het eigenwijs. Ze zei als volgt toen ze de echo's uitprintte en liet zien. Dit bolletje (zie echo) is denk ik voor 80 % een piemel maar je bent net 16 weken dus ik weet het niet 100% zeker. Nee mag niet terug komen omdat ze eigenlijk geen voorstander zijn om het vanaf 16 weken te doen, als het bij 20 wk het niet te zien was dan mag je wel terug komen, maar dit was me van te voren wel gezegd. Ze heeft als troost daarom de beeb uitgebreid laten zien en het hartje laten horen. Ook kreeg ik de vraag als ze iets zou zien wat niet goed was of ze het moest vertellen of niet, moest er ook voor tekenen. Ze had niets gezien, zag er goed uit.
Hoi! Zouden jullie eens naar mijn echo kunnen kijken? Ik heb 'm gehad met 12 weken en 5 dagen. Maandag heb ik de 20 weken echo.. Ik heb een voorgevoel dat het een jongen is. Maar wat zeggen jullie? Ik heb 5 foto's, ik zal ze ff erop zetten hier.. Alvast bedankt! Groetjes Ikheid