Ervaar het als lastig dit met jullie te delen, schaamte en schuldgevoel spelen mee. Weet dat ik therapie volg voor Ouder Kind Lijn. Mijn dochter is aanstaande vrijdag 13 weken en ik ervaar het moederschap als zwaar. Ik moet nog steeds enorm wennen, wordt in de ochtend wakker met een angstig gevoel. Ik heb het gevoel dat mijn verleden, wennen aan mama zijn, niet werken, onrustige baby (reflux en KMA, slecht slapen op de dag, huilen) en mijn karakter ervoor zorgen dat ik niet geniet zoals ik zou willen/moeten. Ik voel me grote delen van de dag neerslachtig, eet slecht, huil veel, ben enorm aan het piekeren. Praat erover met mijn omgeving, roep hulp in zodat ik tijd voor mezelf heb maar ik ga me maar niet beter voelen. Zo hoor je je toch niet te voelen?? Heb het gevoel niet serieus genomen te worden door de ka en ha. Ah joh even volhouden nog!!! Ik heb een lastige zwangerschap gehad qua emoties en had me op een hoop voorbereid maar om me zo te voelen?? Ik voel me schuldig naar mijn moppie en mijn man, hij begrijpt het deels maar ook niet alles. Ik voel me zo enorm alleen en angstig, wat nou als ik me altijd zo blijf voelen? Ben ik hierdoor misschien geen goede moeder???
Oooo meid toch!! rot dat je je zo voelt! Ik zou aan de bel trekken bij maatschappelijk werk. Is gratis en misschien kan de ha dan inzien dat je het meent. Lieverd je bent geen slecht e moeder!! Het inzien dat het moeilijk voor je is, maakt je sterk en eerlijk!!
Psych van ouder kind lijn heeft na een consult oxezepam en as voorgeschreven. Heeft een advies voor de Ha uitgeschreven en die belde me gisteren. Hij wilde daarover met mij en mijn man praten want oxezepam legt je volledig plat?? En ik kan volgens hem daardoor niet de zorg voor mijn dochter alleen dragen. 1 alsof ik het alleen doe, 2 sinds wanneer legt een kalmerend middel je plat en 3 als een psych dit advies geeft dan doet ze dit toch niet zomaar??
Je schrijft onrustige baby met reflux en kea. Is dit goed onder behandeling of blijft je kindje onrustig? Mijn ervaring is nl dat als je de juiste medicatie en juiste voeding hebt dat je een rustig(er) kindje behoort te hebben. Mijn jongens veranderde van ontevreden baby naar tevreden baby en ik denk dat als je dit onder controle hebt je jezelf ook ontspannender kunt gaan voelen. Niet direct, maar langzaamaan wel. Ik merk dat als mijn kinderen ontevreden zijn, ik ook slechter in mijn vel zit.
Balen dat je je zo voelt. Maar zoals Kwebbel zei, roep de hulp in van een maatschappelijk werker. Hoef je je echt niet voor te schamen. Ik las dat je ook therapie volgt bij Ouder kind lijn. Misschien een idee om een keer naar een gewone psycholoog te gaan voor jezelf. Dat is toch net wat anders. Daar zit je dan puur voor jezelf. Ik doe het ook regelmatig. En je bent helemaal geen slechte moeder. Ik denk dat veel vrouwen het zwaar vinden alleen durven zij het niet te zeggen. Die zijn bang hoe hun buitenwereld erop reageert Ik vind het moederschap ook heel zwaar. Toen de verloskundige kwam kijken thuis in de eerste week na mijn bevalling heb ik gezegd dat ik het erg zwaar vond en dat er geen roze wolk was. Dat ik er gewoon depri van ben. Zij vertelde mij dat dit in 90% van de gevallen is. Alleen laten kersverse moeders dit niet merken naar de buitenwereld. Ze had dit al heel vaak meegemaakt.
Aanstaande donderdag eerste provocatietest KMA in het ziekenhuis, week erop de tweede en 13 mei uitslag. Krijgt nu Nutramigen LGG sinds het weekend en merk qua krampen wel iets verbetering. Ka wilde ons op Pepti houden dus heb zelf de knoop doorgehakt en ben Nutramigen gaan gebruiken. Krijgt Omeprazol voor reflux, Nexium werden de darmkrampen enorm heftig van. Dochter heeft nog steeds voeding terug maar volgens mij doet het haar geen pijn meer. Heb de onrust meerdere keren bij ka aangegeven maar die gooit het op onrustige dochter die meer wil dan ze kan? Werd zelfs een beetje op mij gegooid, dat ik meer zie dan er is etc
Dat kan idd. Dan is het belangrijk om hulp voor jezelf in te schakelen dmv bijv psycholoog of maatschappelijk werk
Ik heb mij de eerste weken ook zo gevoeld. Ik had op een roze wolk gerekend, maar het werd een donderwolk. Bah, wat viel me dat tegen zeg! En schuldig voelde ik me ook, enorm! Ik ben nu weer een paar weken aan het werk en ineens is dat rotgevoel bij mij weg. Ik voel me weer nuttig en de balans is hier weer terug. Je kunt toch tegenwoordig zonder doorverwijzing bij een psycholoog te recht? Gewoon doen, heerlijk, zij nemen je echt serieus en leren je dingen te begrijpen of te relativeren. En dan kan je echt even eerlijk zeggen hoe je je voelt. Veel sterkte in ieder geval.
De gesprekken bij OKL gaan alleen maar over mij hoe ik me voel en waar ik doorheen ga. Wil me zo graag beter voelen...
Ik kan je vertellen dat ik altijd een heel nuchter en vrolijk persoon ben, die zich niet snel druk maakt. Maar de eerste 3 maanden na de geboorte van mijn dochter vond ik zo vreselijk zwaar. Ik heb regelmatig staan janken, voelde me machteloos, vond het soms echt niet leuk en die roze wolk heb ik hier absoluut niet gehad. Ik werd gek van het gehuil, en het niet weten wat er aan de hand was en wat ik kon doen. Het wordt wel echt allemaal beter, ik vond het vanaf een maand of 6 pas echt makkelijker en leuker worden. Nu is ze 13 maanden en geniet ik elke dag volop! Maar...serieus, ik kijk altijd met een rotgevoel terug op die eerste 3 maanden, zo erg vond ik het. Vergeet niet dat je ook nog vol hormonen zit, ik had daar lang last van. En er veranderd zoveel in je leven, ik had nooit durven denken dat een baby zo'n invloed op mijn leven zou hebben. En....nu gaan we voor een 2e. Haha...ik was er heel lang niet klaar voor, maar zo ineens wel en ook omdat ik nu weet dst die lastige periode overgaat en er iets heel moois voor terugkomt. Onthoud dat, het wordt hoe dan ook beter en leuker! En vraag wel om hulp, dat heb je gewoon nodig
Same here ik heb het helaas ook!!! Onrustige mannetje (daar zijn we al mee bezig wat de oorzaak is) niet kunnen genieten, huilbuien en ik heb het helaas nog steeds gelukkig neemt me vriend het savonds en in het weekend over zodat ik tot mezelf kan komen!!! Want echt ik raak er gefrustreerd van en voel me machteloos ook ik voel me schuldig tegenover me ventje en voel me gelijk slecht dus als je privé met wilt praten mag je me altijd berichten.
Ik weet dat het beter gaat worden maar soms voel ik dat niet meer. Dan denk ik heel stiekem zonder moppie was het allemaal makkelijker. Ik realiseer me dat dit niet persoonlijk naar haar is want de gedachte zonder haar maakt me gek. Maar het niet tot slecht slapen op de dag, thuis zitten, de veranderingen, hormonen veroorzaken een neerslachtig gevoel waardoor genieten minder wordt. Ik heb een cirkel gecreëerd en ik weet niet langer meer hoe ik deze kan doorbreken. Ik geniet van haar als ik haar in de ochtend uit bedje haal, de glimlach die ik krijg, als ze lekker met de kletst, als ze rustig is. Soms is ze zo enorm onrustig. Wilt niet op me liggen en dat betrek ik dan denk ik persoonlijk??
Ik herken je gevoel ontzettend goed!! Bij mij was dat ook zo tot ongeveer 8-10 weken. Toen ging het eindelijk stukje bij beetje beter met zowel de baby als mijzelf. Je wilt niet weten hoe pittig het in het begin kan zijn! Pfoei! Je bent dus helemaal niet raar. Ik denk dat heeeeel veel (nieuwe) moeders zich goed in jou kunnen verplaatsen. Het klinkt een beetje als een postnatale depressie. Ik zou zeggen: ga naar een psycholoog, maar ik begrijp dat je daar al bij loopt? Wat zegt hij ervan dan?
Ik heb zelf ook het idee pnd maar de psychiater (apart consult voor gehad) is niet happig om dat etiketje erop te plakken. Maar erkent depressieve klachten en heeft mijn Ha geadviseerd ad te gaan gebruiken. Die belde me gisteren op en kon duidelijk merken dat hij hier niet zo happig op is. Ik ga vrijdag samen met mijn man naar de Ha om het hier over te hebben. Ik denk nl wel dat oxezepam me iets op weg kan helpen
Prut. Hele tekst getypt is he t weer weg L En het is nog al een lap tekst Nog maar een keer Jammer dat je KA er zo overdenkt en dat je morgen al de provocatietest hebt. Als jij denkt dat de Nutramigen zijn werkt doet en de KA is van mening van niet ben je vrij om nutramigen te blijven geven, alleen zal je het zelf moeten betalen. (tip; zoek op marktplaats) Een voeding heeft minimaal 2 weken de tijd nodig om te kijken of het helpt of niet, dus daarom is het jammer dat je morgen al de test hebt. Bij reflux heb je te maken met 1 oorzaak en meerdere gevolgen. Een van de gevolgen is pijn, medicatie zorgt dat dit gevolg verdwijnt, maar alle andere gevolgen (zoals spugen) blijven. Dit is niet erg als de pijn maar weg is. Een moeder, ook als deze niet goed in haar vel zit, weet vaak heel goed of er meer aan de hand is of niet. Dus als jouw gevoel zegt dat de nutramigen beter is dan de pepti dan zal dit zeer waarschijnlijk ook zo zijn. Sommige kindjes zijn onrustig door de onrust van de moeder. Sommige kindjes zijn onrustig doordat ze meer willen dan dat ze kunnen. Sommige kindjes zijn ontevreden door pijn of ongemakken. Jij als moeder kunt beoordelen of het ontevreden is of onrust, wij hier op het forum kunnen dat niet. Voeding. Zorg dat de voeding goed gaat. Zorg dat een voedingsmoment zeker 15, maar liever 20 minuten duurt. Schut de voeding niet, maar roer het met een vork (lucht geeft krampen en dus onrust). Houd je dochter zo rechtop als mogelijk, waarbij de fles zo horizontaal mogelijk is maar er mag geen lucht in de speen zitten! Zorg dat ze goed boert. Ik persoonlijk vind de dr browns fles een hele fijne fles. Deze kan niet vacuum gezogen worden en reduceert alle lucht die met de voeding mee komt. Ritme en regelmaat. Probeer een ritme en regelmaat aan te houden. Slapen (waar dan ook, dus box/wandelwagen/bij jou/draagdoek etc) verschonen (is beter voor een voeding dan erna ivm reflux) voeden rechtop houden minimaal 30 minuten ivm reflux evt even spelen/box etc slapen. Bedenk wat je wilt veranderen en verander dit. Maar blijf het dan minimaal 2 weken zo doen. Elke wijziging voor je dochter zorgt voor onrust bij haar, ze moet eraan wennen. Geef en gun haar die tijd. Als het na 2 weken niets doet weet je dit. Maak een dagboekje. Wanneer huilt ze en hoeveel huilt ze en wat doe jij dan. Dan krijg je duidelijk inzicht in wat er gebeurd en wat wel of niet helpt. Geef dit aan je KA. Dan jezelf. Ga elke dag (minimaal) een half uurtje naar buiten om te wandelen. Buitenlucht en beweging zijn goed voor jou (en je dochter). Drink voldoende, liefst geen caffeine of suikers. Eet voldoende groente en fruit en verder ook zo min mogelijk suikers. Suikers zorgen voor vermoeidheid en dus voor een minder positief gevoel. Zorg voor een goed dag en nacht ritme waarbij je voldoende slaapt. Soms moeilijk met eventuele nachtvoedingen, maar ga op tijd naar bed. De ene moeder heeft direct een mooie roze wolk en blijft er op. De volgende moeder heeft wat langer nodig om op die roze wolk te komen, maar ervaart het niet als moeilijk of zwaar. De volgende moeder zit op een roze wolk om er vanaf te donderen. De volgende moeder heeft geen roze wol of donderwolk. En een ander heeft een hele grote donderwolk. Alles is normaal of eigenlijk niet vreemd. Bij mijn oudste had ik direct na de bevalling een pnd en dus direct een grote donderwolk. Praat! Praten is heel belangrijk. Ik heb een goede psychologe gezocht en veel gepraat. Ik ben er zonder medicatie af van gekomen, dat vond ik beter. Als jij medicatie wilt is dit goed, wil je dat niet is het ook goed. Maar praat. Zorg dat je je goed voelt bij die persoon, want alleen dan kan je goed geholpen worden. Als je een pnd hebt kan het wat langer duren voordat jij je weer jezelf voelt. Uit onderzoeken is gebleken dat veel moeders zich pas na 1,5 jaar weer enigszins zichzelf voelen en dit is dus niet eens voor moeders met een zware of lastige start. Gun jezelf de tijd en accepteer dat het zo is. Ik klom rond een half jaar na mijn bevalling op een wat neutralere wolk en kon vanaf dat moment genieten. Voor elke vrouw is dit anders. Bedenk wel dat medicatie zo'n 6 weken de tijd nodig heeft om je te helpen, waarbij het vaak eerst zwaarder/moeilijker wordt.
Heel herkenbaar meid. En voel je zeker niet schuldig of een slechte moeder, het is allemaal niet niets. En een onrustig kindje maakt je onzeker. Je hoort nl van de buitenwereld altijd de mooie verhalen bij het krijgen van een kindje, hierdoor denk je misschien een uitzondering te zijn. Maar juist goed dat jij wel benoemd dat het echt niet altijd maar een roze wolk is. Dat is het gewoon ook niet. Ik heb ook flink wat afgehuild hier en merk nu dat het iets beter gaat maar dat ikzelf ook erg gespannen rondloop. Ik denk zelfs dat wanneer ik aan het werk ga ik misschien weer kan ontspannen door af en toe even iets anders te zijn dan alleen maar "mama". En misschien is dat ook wel een slechte gedachte maar ik denk juist doordat ik weer ga werken en daar ontspanning in vind ik uiteindelijk een betere/gelukkigere moeder ben en daar heeft ze meer aan. Sterkte meid! Je bent dapper, wees trots op jezelf!
dank je wel voor de tijd en moeite om je verhaal nog eens te typen. Hoe ben jij van je pnd afgekomen? Heb je tips? Al je andere tips volg ik al op.
wanneer moet je weer gaan werken? is het een idee om daar alvast langzaam te beginnen? Een dagje proefdraaien? Of moet je daar nog niet aan denken? Ik heb ook heel wat afgehuild bij mijn eerste, toen ik al die weken alleen thuiszat met mijn onrustige baby, niks om je voor te schamen hoor, echt niet! Het is al eerder gezegd hier boven, maar naast psychologische hulp is ritme en regelmaat (voor jezelf!), gezond eten en frisse lucht heel belangrijk. Mijn oudste is in de herfst geboren, maar ik ging gewoon iedere dag een dik uur wandelen, het beste moment van de dag En probeer iedere week een paar "verzetjes" in te plannen.. langs bij een vriendin of even winkelen .. met je partner erbij in het weekend even de deur uit. Het is allemaal een gedoe met een baby om de deur uit te gaan, maar je hebt het echt nodig om alles even in een ander perspectief te zien.