Me2, je moet doen waar je jezelf het prettigst bij voelt. Daar gaat het om. Het is erg fijn om je ervaringen en gevoelens te delen hier op het forum. En als je dat wilt kan je dat natuurlijk prima blijven doen, maar als je eigen gevoel zegt dat je het eens wilt proberen om er "luchtiger" mee om te gaan dan kan je natuurlijk wat afstand van het forum nemen. Het is geheel jouw eigen keuze en ik neem aan dat een ieder dat zal accepteren. We hebben tenslotte allemaal dezelfde droom voor ogen, maar ook allemaal je eigen gevoel erbij. Dikke knuffel, Bibi
mijn geval is iets anders.. ik heb een MK gehad op 12 december 2006 en ik wilde meteen weer zwanger raken. dikke teleurstelling dat het de keer erop niet raak was.. mijn cyclus was van korte duur van slag maar door middel van tempen iedere dag, kon ik toch snel weer mijn eisprong traceren. rond begin februari was alles weer normaal en er werd voor mij gependeld...in maart 2007 weer zwanger.. ik ging er helemaal voor....want de eerste keer pendelen klopte ook.. maar nu komt het rare.. eigenlijk wil ik niet meer zwanger worden. ik heb het helemaal gehad met alles wat met zwangerschap te maken heeft.. en heel eerlijk gezegd vind ik dit forum af en toe ook heel vervelend.... alsof het maken en krijgen van een kind continu een roze wolk moet zijn, zo voelt dat af en toe. toch kom ik iedere keer terug....want eigenlijk hoop ik wel zwanger te raken... het is een heel dubbel gevoel... ik ben nu zover dat ik me in de situatie schik.. ik moet nog een paar dagen tempen en dan is mijn laatste kaartje klaar en wil ik het niet meer doen. vanaf dan wil ik alleen nog maar leuke dingen doen en mezelf niet meer vastpinnen op een eventuele zwangerschap. ik vraag me wel eens af of dit dubbele gevoel voortkomt uit het feit dat ik teleurgesteld ben dat het de eerste keer niet lukte (of eigenlijk de vierde keer maar dat is weer een ander verhaal) en dat ik me nu maar emotioneel indek... je weet wel...zoiets als....het lukt me niet...maar het is okee want ik wilde het toch al niet... kennen jullie dat gevoel? Aoife
Ik denk ook wel eens: ik houd er mee op! MAar dan bedenkt ik me dat ik alleen mijzelf er mee heb, want ik straf niemand door te zeggen dat ik geen kind meer wil. Het is volgens mij wel een hele normale reactie. Je zoekt een zondebok, je wilt klappen uitdelen en straf, maar uiteindelijk heb je alleen maar jezelf....gek he?!
ja me2, daar zeg je het juiste.. ik zou het liefst klappen willen uitdelen.. maar wie? er is niemand schuldig....zelfs ik niet.. het gaat zoals het gaat... maar t blijft een naar gevoel.. Aoife
Hoi Aoife, wees gerust, ik heb dat ook, ik ben nooit het type geweest dat er voor 100% van overtuigd was dat ik moeder wilde worden, zie mezelf ook niet als de beste moeder, omdat ik nog zoveel andere dingen in het leven ook heel erg belangrijk vindt! Ik was ook niet direct helemaal gelukkig met mijn zwangerschap, paniek sloeg toe, onzekerheid, en ik zag mijn oude vertrouwde leven eindigen! En nog vindt ik zwanger worden niet het belangrijkste in mijn leven, maar toch ben ik er wel veel mee bezig, had het er gisteren nog over met mijn hubbie, dat wanneer ik b.v 25 zou zijn geweest ik het ook niet zo belangrijk zou vinden, maar nu ik dit jaar 35 wordt begint de tijd voor mij te dringen, en niets erger dan dat je over b.v. 5 jaar zegt wat heb ik een spijt dat ik er niet aan begonnen ben! Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat mijn beslissing om met de pil te stoppen ook gebasseerd is op mijn leeftijd! Hoop niet dat iemand me dat kwalijk neemt maar dat is nou eenmaal mijn gevoel! Nu moet ik wel zeggen dat ik jou gevoel herken, van LAAT MAAR ZITTEN, maar ik denk echt dat het toch met de teleurstelling te maken heeft! Je wilt jezelf beschermen tegen teleurstelling en verdriet, wat toch elke keer als je ongesteld wordt om de hoek komt kijken! En dat lieve aoife is toch een duidelijk signaal dat je wel graag zwanger wilt worden! Maar de onzekerheid komt mij heel bekend voor, want je kiest voor iets dat je niet kent (tenminste ikke niet!), je moet toch je leven anders in gaan delen, waar je hoop ik heel veel voor terug krijgt! Maar mijn gevoel zegt dat ik als ik ergens voor ga het ook wil afmaken, dus ik heb besloten dat ik toch heel graag een kindje wil dus de drang om zwanger te worden is zeer zeker aanwezig! Mijn leven is nu na de mk al zo veranderd, ik ben veel emotioneler en gevoeliger als voorheen, dat zegt toch wel wat?! Nogmaals ik wil niemand hier mee kwetsen, dit is mijn gevoel waar ik over spreek! Dus aoife je staat niet alleen! liefs jette
nou meiden, ben vanochtend ongesteld geworden. is ergens wel een opluchting....geloof niet dat ik er helemaal klaar voor ben.. we gaan gewoon door naar de volgende ronde en hopen er het beste van. bedankt voor het luisterend oor. Aoife
Zag op een ander toipic dat het nog niet was door gezet Aoife, due er is nog hoop toch? Jette je moet je niet verontschuldigen dat je stoppen met de pil mede op je leeftijd hebt gebaseerd. Ik vind dat juist goed (overigens vind ik dat er veel te veel dames veel te jong kinderen krijgen maar dat terzijde). Ik zelf wilde pas aan kidneren denken als ik alles op de rit had. En hoewel ik thuis de oudste ben ben ik in mijn omgeving de jongste van het stel. Ik was jong klaar met middelbare school, ik was jong klaar met studeren en ik was ook jong toen ik advocaat werd. Ik heb dus alle tijd gehad om mijn carriere (naar woord!) op te bouwen met als resulaat dat mijn man en ik het emotioneel en financieel dik in orde hebben. Toen gingen we pas over kinderen praten (zijn 10 jaar samen en bijna 4 jaar getrouwd). Bij ons dus een zeer wel overwogen keuze. Ik heb echter nu al het gevoel dat de tijd begint te dringen en dat het uiteindelijk zo'n "lijdensweg" met een miskraam zouworden hadden we ook niet verwacht.... toch gaan wij onze wens niet meer op zij zetten. Je hebt er nu van geproefd en je wil meer!
Mooi gesproken Jette en Me2. Dat voel ik ook zo, eerst alles op orde hebben en dan pas aan kinderen beginnen. Dat was voor mijn gevoel toch altijd al iets voor rond mijn 30e en zeker niet veel eerder. Dat voelde voor mij gewoon niet goed, er waren nog zo veel andere dingen te doen. Eerlijk gezegd waren wij begin 2005 al eens begonnen, maar tijdens de eerste maand dat ik met de pil stopte, raakte ik ook in paniek en merkte ik dat ik er nog niet klaar voor was. Was toen ook erg opgelucht om ongesteld te worden, dat zegt al genoeg. Toen zijn wij gestopt en in april 2006 voelde het ineens wel heel goed. Dus ik denk dat je gevoel echt wel aangeeft of je er klaar voor bent of niet, maar dat heeft lijkt me niks met leeftijd te maken.
meid zoals je ongetwijfeld wel eens hebt gelezen van meiden die ook een mk hebben gehad kan dat je hele cyclus in de war schoppen zoals nu ook bij jou is gebeurd.... positievo number one: je weet dat het goed zit en dat je zwanger kunt worden. number two: je was met ronde 6 zwanger geraakt, en zult er nu wel uit zijn dat dat wel heel erg snel is, en dat dat tegenwoordig vaak uitzondering dan regel is als je zo "snel" zwanger raakt... number three: na regen komt zonneschijn, en laat dat nu net voorspeld zijn ... ik ben er vast van overtuigd dat we jou binnenkort bij de zwangere mogen zien Me.... zeur, jank, doe wat je wilt daar is dit forum voor, zolang je maar positief blijft dat het echt wel gaat lukken....je weet nu inmiddels wel (dat heb je vaak genoeg kunnen lezen) dat het toch niet altijd meer zoals vroeger is toen leek het wel of men achter elkaar zwanger werd, en dat een jaar tegenwoordig " normaal" is, nou dat is bij jou vanaf nu gerekend nog 4 mnd, maar nogmaals voor jij nu weer een jaar verder bent heb je al een bol buikje....daar geloof ik heilig in.... liefs smoekie
Lief Smoekie. Alles wat je zegt is volkomen waar! 1ste keer zwanger in ronde 6 is gewoon snel weet ik nu. Doordat die cyclus maar niet op orde komt na die mk maak ik me echter wel zorgen (was zelfs na 17 jaar pil meteen weer regelmatig!) terwijl ik weet dat dat rustig door die mk kan komen. Hoop inderdaad niet dat ik een jaar na mijn mk nog steeds niet zwanger ben.......Ik ben nu iig weer positief na al jullie fijne berichtjes!
Nou Smoekie heeft inderdaad mooi gesproken en het klopt helemaal wat ze zegt. Ik wil nog wel even een opmerking maken over positivo number two: het rare is dat ik er precies zo over dacht voordat ik mijn missed abortion had: ik ging er echt vanuit dat ik er meer dan een jaar over zou doen om zwanger te raken (net als mijn zus en schoonzus) en was heel (nou ja, relatief) geduldig. Na de miskraam ben ik zo veel ongeduldiger geworden: zwanger worden is nu heel anders. Mijn zwangerschap is abrupt afgebroken, niet afgemaakt en van dat laatste ben ik me kennelijk heel goed bewust. Ik voel me niet zwanger, maar ook niet onzwanger: het is net of ik er tussenin hang, en het aller, allerliefste wat ik wil is opnieuw zwanger zijn en mijn zwangerschap als het ware afmaken. Zo geduldig als ik eerst was, zo ongeduldig ben ik nu en ik ben liever gisteren dan vandaag zwanger. Het is net alsof je verwachtingspatroon anders is geworden, juist door jouw positivo number one (je weet dat je zwanger kunt worden). Ach, het menselijk brein is een ingewikkeld iets.... Je wilt zo verschrikkelijk graag nuchter blijven, maar hoe harder je dit wilt, hoe minder het lukt. Liefs, Marla