Hoi meiden, Ik ben na 5 ICSI pogingen nu voor de 3e keer zwanger. Na 2 miskramen zijn ze er in de 4e ICSI poging achter gekomen dat ik heel veel NK-cellen in mijn baarmoeder heb, die de vorige 2 keer de embryo (rond deze periode) hebben afgestoten. Nu ben ik aan allerlei medicatie en Itralipid infuzen om dat hopelijk tegen te houden. Vrijdag en zaterdag was ik licht misselijk. Gisteren was ik heel erg misselijk. En vandaag... bijna niks. Mijn borsten zijn een week lang al gevoelig (niet heel erg, een beetje maar), maar vanmorgen leken ze iets minder gevoelig te zijn (maar misschien zit dat wel tussen mijn oren). Bij het inbrengen van de Utrogestan merkte ik dat mijn baarmoedermond ietsje zachter aanvoelde en dat mijn baarmoeder weer minder ver naar achter gekanteld lag dan de afgelopen dagen. Ik wéét dat dit allemaal heel normaal kan zijn, maar ik word gek van die onzekerheid... Ik probeer écht te genieten en te vertrouwen op mijn lijf, maar ja, dat heb ik twee keer eerder gedaan... Vandaag enorm druk geweest op mijn werk, heel veel sjouwwerk moeten verrichten. Heb geen zware dingen getild, maar wel druk geweest. Vervolgens aan het eind van de dag weer spijt. Is dit hoe het de hele zwangerschap zal blijven, die verschrikkelijke onzekerheid? Hebben jullie ook wel eens dat je de ene dag wel misselijk bent en de andere dag niet? Komt er meer vertrouwen na een echo, of pas bij 20 weken, of pas bij levensvatbaarheid? Hoe ging het jullie af? Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen!
Genieten zat er bij mij met die termijn écht nog niet in, na alle ellende.. Onzeker, of nouja - eigenlijk gewoon doodsbang, ben ik m'n hele zwangerschap gebleven, ondanks de 34 prachtige echo's die ik heb gehad, de vele controles waarbij steeds alles goed was, de cervixmetingen die nooit iets verdachts lieten zien en hoeveel ik m'n meisje ook voelde.. Wat mij ontzettend hielp, was praten met mensen die het écht begrepen. Ik heb zo vaak gehoord dat ik 'lekker afleiding moest zoeken' en dat het 'echt wel goed zou komen', maar daar kon ik helemaal niets mee. Toen ik bij een medisch psychologe terechtkwam die me zei dat m'n angst niet irreëel was en dat ik niet gek was, was dat echt een enorme opluchting. Er ligt zo'n enorme druk op 'moeten genieten' en de mensen die zelf niet met zulke angsten hebben gezeten, snappen het eigenlijk nooit echt.. Die bedoelen het vaak heel goed, maar ik werd vaak alleen maar meer onzeker van bepaalde opmerkingen. Ik moest geen echo's plannen, want dan was ik m'n angst aan het voeden. Ik moest niet zo stressen, want dat was júíst slecht voor de baby. Lekker makkelijk Misschien enigszins een geruststelling; ik ken echt zó ontzettend veel geweldige verhalen over Intralipid, mét goede afloop! Ik hoop echt ontzettend dat dit voor jou ook het 'wondermiddel' blijkt te zijn en dat je over 8 maanden ein-de-lijk een kerngezond babytje in je armen mag houden ♥
Allereerst gefeliciteerd! Ik heb niet zo'n medisch traject doorlopen, maar ikmkan me je angst heel goed voorstellen! Ik had toen ik net zwanger was ook nergens last van. Van week 7-9 heb ik heel erg gebraakt, en heb er medicijnen voor gehad. Inmiddels al 32 weken en en ik ben nog wel eens misselijk 😉 Kwaaltjes komen en gaan en het wel of niet hebben ervan zegt niet zoveel 😘
Gefeliciteerd! Hier geen ervaring met zo'n medisch traject, maar wel met 2 eerdere miskramen na een gezonde zwangerschap. Nu weer zwanger en ik herken die angsten en onzekerheid ook ontzettend. Hier helpt het om een balans te hebben (kost wel energie om te vinden )tussen erover praten met mijn man over de angsten en dan de nuchterheid van hem ervan te horen. Erken je angst en laat het er zijn! Het mag er zijn... dat helpt mij elke dag weer. Ik laat het toe, denk er even over na en dat helpt om het ook weer een tijdje los te laten. De nuchtere kijk van mijn man (en ws vele mannen) is; het is hoe het is, je kunt er niks aan veranderen als het fout gaat... Daar probeer ik me nu ook weer aan vast te houden en dus niet elke dag elk toilet bezoek met angst tegemoet te zien. Het helpt. Succes
Bedankt voor jullie reacties meiden! Fijn om te lezen dat jullie het ook herkennen en ervaren hebben dat je je elke dag anders kan voelen. @Shaddixxx: Fijn dat je zo veel goede ervaringen hebt gehoord over Intralipid! Ik merk ook wel dat het vertrouwen langzaam moet groeien. Na die dag waarbij ik niks voelde, was ik de volgende dag kotsmisselijk en weer gerustgesteld. Ik probeer me er dan ook aan over te geven. Aan de andere kant merk ik wel dat het lastig blijft. Nu weer twee dagen totaal niet misselijk en vandaag weer een paar keer krampen gevoeld. Die heb ik vorige week ook een paar keer gevoeld en ik weet dat het waarschijnlijk gewoon met de groei te maken heeft. Toch ben ik dan weer huiverig dat mijn NK cellen bezig zijn de embryo af te stoten. Dus ik probeer het zo veel mogelijk los te laten, maar het zal vast met ups en downs blijven gaan. Over 3 weken hebben we de eerste echo. Hopelijk worden we dan gerustgesteld en zien we dan een hartje kloppen!