Amerikaanse neuroloog trekt conclusie: "ADHD bestaat niet". Geen aandoening maar een reeks symptomen" - GGZNIEUWS.NL Wat vinden jullie hiervan?
Hij is niet de eerste die het zegt. Nu heb ik ook kinderen (zonder medicatie!) gezien die zwarte ADHD hadden en ook echt haast niet te hanteren waren. Ook voor zich zelf was dat heel lastig. Dus om nu te zeggen dat ADHD helemaal niet bestaat... Ik ben wel overtuigd dat sommige kinderen de stempel te snel krijgen en dat er veel te behalen valt in bijv eet patroon.
Ik vind de titel behoorlijk sensatielustig, want het strookt niet helemaal met het verhaal. Hij zegt niet dat ADHD niet bestaat, maar dat het vaak te snel wordt gediagnosticeerd en behandeld. Volgens mij schrijft hij ook over USA, en dat de kinderen te snel aan medicatie worden gezet om ' de aandoening' te behandelen, In plaats van te kijken naar de symptomen en deze proberen aan te pakken. In Nederland verloopt het volgens mij andersom, volgens mij wordt de medicatie hier als laatste redmiddel gebruikt en worden eerst alle symptomen en mogelijke medische of karakteristieke oorzaken eerst onderzocht voordat men in autistisch spectrum terecht komt. Of vergis ik me? Verder heeft hij wel gelijk qua stijging van aantal diagnoses, in Nederland zijn aantal diagnoses in 30 jaar vertienvoudigd en alleen in laatste 8-10jaar verdubbeld.
Autistisch spectrum en ADHD is wel even wat anders... Verder is de titel idd niet wat et in het artikel staat wat dus behoorlijk misleidend en respectloos is naar diegenen die er veel last van
Aanpak Volgens dokter Saul moeten we dringend stoppen met overdreven te reageren op potentiële symptomen. Medicatie is volgens hem dan ook vaak overbodig. Pas in eerste instantie al eens de levensstijl aan. Gezonder eten, meer bewegen en beter slapen kan al heel wat dingen verzachten, waaronder prikkelbaarheid, gebrek aan focus en impulsief gedrag. Verder moeten we anders leren kijken naar de problemen in plaats van te grijpen naar de achterhaalde diagnose waar dokters, farmaciebedrijven en zelfs patiënten zich aan vastklampen, luidt zijn besluit. even eruit gekopieeerd en daar ben ik het zelf wel mee eens.. adhd is tegenwoordig in de mode en veel kinderen hebben de diagnose zonder dat ze het echt hebben.. ja veel kinderen kunnen niet goed stil zitten en zijn snel afgeleid en druk.. de kinderen die wel echt adhd hebben zijn er ook genoeg en die hebben echt de medicijnen nodig en willen zelf ook de rust.. ik denk dat een groot deel van de adhd-ers het niet heeft en dat zij het 'slachtoffer' zijn van slechte of luie opvoeders
Hier ben ik het zeker mee eens. Kinderen mogen ook geen kind meer zijn, ze moeten verplicht lang stil zitten en mogen niet even lekker rennen. Mijn oudste heeft na ruim een jaar bij een ADHD centrum te hebben gelopen pas medicatie gekregen. Hebben eerst vanuit huis en school van alles geprobeerd, maar hij bleef druk in zijn hoofd (eigen woorden, kind van 4 die zegt druk te zijn in het hoofd) Nu krijgt hij medicatie, is nog steeds druk, rent en vliegt en is het liefst de hele dag in beweging, maar in zijn hoofd is er rust ipv chaos, en ik denk dat hem daar zit
Ach dan is het geen ADHD maar wel toeval dat veel dezelfde symptomen hebben Laten we het dan een psychische afwijking ofzo noemen ?
Mja....mijn oudste zoon heeft zowel klassiek autisme als ADHD, beiden dus het een sluit het ander niet uit, al zijn het inderdaad 2 verschillende dingen. Oh en de discussie dat ADHD volgens de ontdekker verzonnen is ga ik niet meer aan. Ik zou iemand die daadwerkelijk geloofd dat ADHD niet bestaat aanraden om eens te zien of je voor een weekje een kindje met bewezen ADHD te logeren te krijgen. Ik heb het idee dat je dan voorgoed genezen bent van het vooroordeel dat ADHD niet bestaat, of puur door gebrek aan opvoeding komt.
ik zeg niet dat het niet bestaat.. de ontdekker gaf het zelf aan. ik denk wel dat de neuroloog gelijk heeft in zijn bevindingen... een kind kan idd symptomen hebben en te vaak wordt het dan in hokje ADHD gestopt, zonder verder te kijken wat eventueel een andere oorzaak kan zijn. Ik vind ook dat artsen te makkelijk een stempel ergens op drukken. Veel ouders zijn blij dat het eindelijk een naampje heeft en mijn inziens laten artsen het daar te snel bij. Ik vind het ook jammer dat mensen zich meteen aangevallen voelen.. dat is nl niet de bedoeling.
Vanuit mijn werk is inderdaad ook de ervaring dat het vaak opvoeding is... En een veranderende wereld met computers ed.. Kinderen spelen veel minder buiten, raken hun energie minder makkelijk kwijt, gaan vaker naar opvang ipv een moeder thuis met consequente regels.. Waardoor ze zeker symptomen laten zien van ADHD, maar het niet perse hebben. Maar is het ook zeker mijn ervaring dat er wel degelijk kinderen/volwassenen zijn met ADHD! En dat die ook echt niet kunnen functioneren zonder medicatie. En dan kun je als ouder op je kop gaan staan, (vaak wordt zelfs dat geprobeerd) maar dan los je het echt niet op met een stukje opvoeding... De stempel wordt helaas te vaak gegeven, waardoor degenen die het echt hebben niet meer zo serieus genomen worden. Daarnaast wordt het ook regelmatig als excuus gebruikt. 'Ik kan niet recht op mijn stoel zitten, want ik heb adhd' dat heb je mis kereltje je kunt niet recht BLIJVEN zitten, maar voor nu kun jij best je oren gebruiken waarvoor je ze gekregen hebt... En dan waarschuw ik nog wel 100x.. Maar ja, als ze dan thuis niet recht hoeven te zitten, 'want ik heb adhd'... Ja dan loopt er iets mis...
Ouders voelen zich misschien aangevallen omdat je soms niet weet wat ouders al doorstaan hebben en naar hun hoofd hebben gehad. Als buitenstaander is het makkelijk praten maar als je dag in dag uit leeft met je kind met adhd en alle opvoedproblemen daarbij is dat best moeilijk hoor.
Hier ben ik het deels mee eens. Ja, er zijn kinderen die (met name door leken) bestempeld worden als ADHD kind. Vaak is het zo dat deze kinderen een stukje opvoeding missen. Kijk je daarentegen naar kinderen die daadwerkelijk fatsoenlijk onderzocht zijn door psychiaters, en krijgen deze inderdaad het stempel ADHD van een goed onderlegde arts, zul je vaak zien dat bij deze kinderen het nauwelijks uitmaakt wat voor opvoeding je ze geeft. Ze zijn en blijven moeilijk te corrigeren. Iets wat bij een kind met gebrek aan opvoeding niet zo is. Als deze kinderen nl betere structuur krijgen zul je ook zien dat het ADHD gedrag verdwijnt, iets wat bij een persoon met ADHD nooit zal verdwijnen. door structureel en herhalend op te voeden, verbeterd het wel iets, maar helemaal weg gaat het niet.
Dit is eigenlijk precies wat ik bedoel. Helaas zijn er zelfs huisartsen die het predikaat ADHD opplakken bij kinderen.. En de medicijnen uitschrijven.. Waardoor je dus een vertekend beeld krijgt!
Klopt, en bij mijn weten mogen zij de diagnose niet stellen. Net zo min als dat een psycholoog dat mag doen. Alleen een onderzoek en uitslagen van (kinder)psychiaters gelden als "geldig". Ook bij het aanvragen voor allerlei dingen. (TOG, AWBZ, PGB etc) Weet je: Druk en druk is niet hetzelfde. Alle drie mijn kinderen zijn druk, maar er zit wel degelijk verschil in het gedrag van mijn oudste als die van de 2 jongste kinderen. Vooral mijn jongste lijkt ook wel ADHD te hebben zo druk, maar aan bepaalde kleine dingen zie ik toch wel duidelijk verschil. Maar die zijn voor een leek haast niet te zien En dus krijgen zulke kinderen inderdaad al snel een (onterecht!!) stempel.
En dat is het hele probleem denk ik... Want bij zulke kinderen is het makkelijk te bewijzen dat ze eigenlijk geen ADHD hebben... En omdat dit er steeds meer zijn, is de conclusie dat adhd eigenlijk niet bestaat....heel logisch voor 'de kudde'... Zonder te beseffen dat ze de ouders en de kinderen met echte ADHD echt te kort doen en misschien wel kwetsen met die conclusie!!