Tupp.. precies, vind ik ook! Als ik mijn moeder heb meegevraagt naar een middagje uit praat ik daar gewoon over. En dat moet gewoon kunnen toch. Ik ben er echt niet 1 die alles op de weegschaal legt. Houd ik helemaal niet van. Ik ben een zelfstandige vrouw met een eigen leven, vrienden & leuke collega's. Dus voldoende leuke dingen om te doen.
Nou ja, stiekem is ook niet eerlijk en als dat idd de insteek is geweest, dan is dat zeker niet goed, Maar, als ik louter op de posts van TS ga, dan denk ik dat ze gewoon "bang" waren voor de reactie van TS. Wat had je gezegd als je zus tijdens haar bezoek wel had gezegd "goh, ik ga met ma een weekend weg". Heel heel eerlijk?? Had je daar dan acht geen probleem mee gehad, want als ik het zo lees (en please correct me if I'm wrong), denk ik dat dat je ook best geïrriteerd zou hebben en je buitengesloten zou voelen ... Ik kan me de reactie van de zus best voorstellen als dat de insteek zou zijn.
Strijkkraal.. Als ze het gewoon eerlijk had gezegt was ik misschien teleurgesteld geweest, maar had ik het wel begrepen. Want ze had tenslotte voor 2 personen een hotelovernachting gewonnen. Maar dan had ik haar dat op dat moment kunnen uitleggen. Nu kon dat niet en wordt je overmand door emoties. Maar waarom bang zijn voor een reactie. Ik doe ook regelmatig dingen met mama terwijl mijn zusje niet mee gaat. Gewoon eerlijk zijn!
Ja, blijkbaar zien zij dat anders. Misschien zie jij dat niet zo, maar het is vaak moeilijk om je eigen gedragingen objectief te bekijken. Mij werd en wordt nog steeds verweten dat ik boos kan kijken terwijl ik dat helemaal niet zo door heb. Dat mensen mij niet durven aan te spreken. In het begin schrok ik daarvan, zo ben ik niet, ik ben geen boeman en werd daar ook onzeker van. En toen ben ik er zelf op gaan letten. En idd, ik merk dat mensen "bang" zijn om mij aan te spreken vanwege mijn gezichtsuitdrukking. En alleen ik kan daar iets aan doen, dus als ik merk dat mijn gezicht "boos" staat, dat loslaten. En met mensen praten, zeggen dat ik misschien boos kijk, maar dat helemaal niet zo bedoel en ik het fijn vind als ze mij daarop aanspreken omdat ik het vaak gewoon niet weet. En ik denk dat je zus in deze op dat moment gewoon geen zin had om een discussie met je aan te gaan. Misschien moet je eens een stapje terug doen en proberen objectief je eigen handelen te bekijken en hoe je dat kan veranderen.
Dus dan is het niet zo dat je je buitengesloten voelt maar eerder teleurgesteld over de manier van communiceren. Ik dacht namelijk uit je eerdere posts te begrijpen dat je meestal buitengesloten wordt maar hier lees ik toch wat anders.
Ik vind het flauw dat ze het niet tegen jou gezegd heeft, maar wel op facebook zet......dat zou ik ook niet leuk vinden.
Blijkbaar hebben jullie een hechte band want alles wat je moeder en zus doet moet eerst aan jou verteld worden begrijp ik hieruit. Als ze het op facebook zetten lees je het toch ook? moeten ze je dan eerst persoonlijk bellen? Ik zou daar persoonlijk een beetje kriegel van worden. Vooral omdat je moeder dus ook weleens dingen met jou samen doet. niet zo miepen dus
Ik zou er geen probleem mee hebben. Moet kunnen. Alleen... ik begrijp dat er bij jou wat meer speelt. Ik zou het gesprek ingaan maar dan niet op een verwijtende manier. Mijn ervaring is dat we vaak ook bij ons zelf moeten kijken. Dat zijn vaak dingen die we zelf niet eens doorhebben. Gewoon eens gaan praten dus, vraag eens wat de eerlijke reden is dat zij jou buitensluiten. En geef ook aan hoe je je voelt. Dat lijkt me beter dan nog vele jaren met dit gevoel te blijven zitten.
Ik begrijp beide kanten wel; ik word door mijn familie absoluut niet serieus genomen en mijn gevoelens en gedachten zijn niet welkom. Dat heb ik gemerkt door er één of twee keer over proberen te praten maar ik werd belachelijk gemaakt. Aan de andere kant heb ik ook een zus waarbij ik elk woord op een weegschaal moet leggen, zij voelt zich altijd achtergesteld, buitengesloten, niet welkom en dergelijke. Doodmoe word ik daarvan.
Beiden, dingen worden niet overlegt als er een uitje gepland staat maar het wordt mede gedeeld. Snap dat het soms niet anders kan omdat we met 4 kinderen zijn thuis. Maar ik werk in de zorg en dus om het weekend. Ik kan niet altijd mijn werk verzetten. Net als mijn broers door de weeks werken en dus niet door de weeks altijd kunnen. Ik vind dat je rekening met elkaar moet houden, dingen overlegt en echt niet over elke scheet en kop koffie die er gedronken wordt. En het weekendje weg zit me echt niet meer dwars. Maar eerlijk vertellen. En misschien reageer ik i.d. soms wat fel. Maar als ik mijn mond niet open trek gebeurd er nooit wat en horen we nooit wat en gaan we nergens mee heen! Moet soms iets beter relativeren. Maar zoals ik eerder al zei: er zijn te vaak dingen gebeurd. Mamamadelon.. Haha.. Thank's had ik even nodig!
Heel erg herkenbaar (bij m'n vader) en ook meteen (één van) de reden(en) waarom we, na jaren vechten tegen de bierkaai, uiteindelijk besloten hebben om dan maar helemaal geen contact met m'n vader meer te hebben... (mijn broertje en zusje hebben dit besluit inmiddels ook genomen trouwens, zij waren er ook he-le-maal klaar mee). Puur afgaande op je eerste post zou ik zelf trouwens antwoorden dat ik stijl achterover zou slaan Mijn moeder en zusje samen een weekend weg is zo ongeloofwaardig dat ze het me vast wel 10x moeten vertellen voor ik het geloof
Aan de ene kant begrijp ik dat je je buiten gesloten voelt aan de andere kant denk ik, als zij iets samen willen doen dan moet dat ook mogelijk zijn. Waarom zeg je niet dat je het niet leuk vind en je je buiten gesloten voelt? Misschien is er een bepaalde reden voor. Heeft je zus je moeder mee genomen om haar te bedanken bijv. Ik heb 2 broers. Met de een heb ik een andere band dan met ander. Wij gaan dit jaar met mijn ene broer op vakantie en het is eigenlijk niet in me op gekomen mijn vader, moeder en andere broer hier over in te lichten.
Lees net op FB dat mijn vader het zelfde weekend met mijn 2 broertjes een weekend weg gaan. Maar voel me niet buiten gesloten hoor! Tssssss..
Ik wil je niet beledigen maar sommige kunnen over bijna elke scheet zeuren, of moeten over elke scheet melden wanneer en hoe en wat. Als je dan onzeker bent dan vat je bijna alles verkeerd op netzoals nu dat je leest dat je pa met zijn zoons op stap gaat je bent dan wel beledigt en betrekt dat meteen op jezelf terwijl je zelf net zegt dat je zusje dus een prijs gewonnen had en ja dan wil je pa niet alleen zitten want ook hier schreef je dus dat ze nooit eerder je pa alleen gelaten heeft en wil hij dus mannen onderling iets ondernemen. Ik denk dat je te onzeker bent waardoor je teveel achter simpele zaken zoekt. Leer eerst van jezelf te houden alvorens anderen van je kunnen houden. Ik bedoel dit echt niet gemeen maar ik ken ook zulke personen en geloof mij het is echt niet fijn om bij elke scheet je weer te moeten verantwoorden en ga je dus zo min mogelijk vertellen omdat je weer bang bent diegene te kwetsen.... Probeer dus het van beide kanten neutraal te bekijken... succes