Zeker! En mocht in de toekomst blijken dat het toch ergens anders vandaan komt (ASS/ADHD/HB/etc) dan hebben we iig een ingang om verder hulp te zoeken.
Vandaag voor het eerst langer op de opvang gebleven met wegbrengen. Jas en schoenen in de hal achtergelaten. Ben met hem in de hoek van de auto's gaan zitten met een parkeergarage, hijskraan en heel veel auto's. Eerst even op schoot bij mama, maar al snel van schoot en heerlijk spelen. Kwamen steeds meer kinderen bij en hij vond dat prima. Auto's aan elkaar doorgeven en overgeven. Na een half uur spelen en meerdere ,alen geknuffeld te zijn door andere kinderen die dachten dat ik de juffrouw was ben ik weer weggegaan. Zijn juf zei al dat ze hem zo dus nooit zien spelen. Hij gaf mama een kus en nog even gezwaaid maar zag door het raam dat hij lekker bleef doorspelen. Ik hoop dat dit hem de veiligheid geeft dat ook op de opvang lekker gespeeld mag worden.
Ohh, fijn!! Ook echt goed dat de leiding dit heeft gezien. Misschien voor hun een idee om precies te doen wat jij doet? Dus meteen samen met hem in een hoek te gaan zitten, op schoot en hem de leiding te laten nemen in uitstappen? Dan even blijven zitten totdat hij lekker op gang is en zich goed voelt. (goed voelen = wanneer hij gaat spelen en wanneer het geen probleem is voor hem als er andere kindjes naast hem spelen, denk ik?) Ik weet niet hoe in NL de opvang werkt maar hier is het standaard dat de leiding op de grond zit en verspreid in de ruimte (op een soort matten). De kindjes spelen eromheen, komen op schoot zitten, gaan weer weg, laten spulletjes zien, gaan weer weg. De leiding is op die manier makkelijk toegankelijk, en dat creert een rust (rondlopende volwassenen zorgt voor alertheid 'wat gaan we doen?' en kan zorgen voor onrust in de groep. Zittende leiding (op 1 plek op de grond) geeft ook een gevoel van veiligheid; het kindje stapt uit vanuit de schoot de 'grote wereld' in, en kan dan ook altijd snel weer terug naar die schoot (geborgenheid) als hij/zij dat nodig heeft. Is dat bij jullie ook? Zo niet, tipje misschien. Zo wel, excuus voor deze overnodige lap tekst
Wat super fijn dat je dit voor hem kon doen en dat het meteen zo'n groot succes was. En ook fijn dst de leidsters dit konden zien. En hen misschien ook inspireert om jouw zoontje te helpen op deze manier als hij een moeilijk moment heeft.
Ja klopt precies wat je zegt. Normaal komt hij binnen, de juffen zijn druk met kindjes ontvangen dus er is dan eigenlijk even geen tijd om een kindje 1 op 1 op te vangen te late wennen. Daaraan zie je al dat ons zoontje dat een beetje nodig heeft. Even die veiligheid voelen en dan is het goed. Mara dat was er denk ik dus niet. Heb ook met zijn mentor afgesproken dat we dit voorlopig iedere dinsdag en woensdag doen en dan steeds de tijd dat we blijven iets inkorten. Inprincipe zit de leiding ook wel op de grond, voornamelijk op de babygroep. Deze peutergroep heeft kindjes van 2-4 jaar, dus de leidsters zijn met 2. De ene zit vaak wel op de grond en de ander (zijn mentor) is vaak wat papierwerk etc. aan het doen. Ik zal het ook eens aan haar vragen of het mogelijk is dat zij dit wat meer aanbieden want wat jij zegt klopt wel. Ik zag het al aan de kinderen die binnen kwamen, had ene hele zwerm om me heen en de ene wilde op schoot de andere ging naast me zitten. Zoeken toch een stukje veiligheid. Wel leuk, ik kreeg net foto's door en een dagverslag dat hij de hele ochtend ontzettend lekker had zitten spelen, buiten met een ander kindje had rondgerend en toen zijn boterham en melk op was was hij in slaap gevallen in zijn stoel, dus lag nu lekker te slapen
Precies, ik hoop (maar dat zal ik ze ook nog wel aangeven) dat zij inderdaad hebben gezien dat hij even dat stukje veiligheid nodig heeft om uit zijn schulp te komen. en bij mij duurde dat 2 minuten, bij hun wellicht 5, maar het lijkt wel te werken.
nou jeetje joh, mijn hart maakt een sprongetje voor hem, voor jullie Zou echt geweldig zijn als dit de oplossing zou zijn en ze dit voor hem willen doen! Klopt wat je zegt ja over die groepen. Ik zit met mijn hoofd in de babygroep. Mijn dochtertje (22 maanden) zit nog op de babygroep namelijk dus ik zat te denken vanuit haar. Maar het klasje naast die van haar zijn 2-3 jarigen en daar zie ik de leidsters vaker lopen en op stoelen zitten. De kindjes spelen ook vaker aan tafeltjes natuurlijk.
Bij ons in de opvang werden kinderen altijd ontvangen door 1 leidster. Ze nam uw kind in de armen en afhankelijk van de behoefte van uw kind werd er gehandeld. Onze jongste werd bijvoorbeeld opgepakt en ging op de arm mee richting de groep en daar ging de leidster zitten met hem. Terwijl heel wat andere kinderen gewoon direct op de grond werden gezet en die zelf richting de groep gingen of richting speelgoed. Altijd zeer tevreden geweest over die persoonlijke aanpak. Hopelijk kunnen ze bij jullie ook iets vinden wat passend is voor jullie kind.
Nou echt he! Zou echt heel fijn zijn, vooral voor hem, als blijkt dat zoiets gewoon de oplossing is en hij zich daardoor veilig en vrij voelt om zichzelf te kunnen zijn. Ja klopt hier zitten ze in mijn zoon zijn groepje ook vaak op een stoel al zie ik ze ook weleens op de grond, maar wel veel minder dan op de babyygroep. Ben benieuwd volgende week hoe het gaat en hoe verder de middag is verlopen, maar dat zal ik straks wel horen als ik hem ga ophalen.
Die persoonlijke aandacht die jij aangeeft is er helaas (bijna) niet ivm personeelstekort (is ook iets wat ze zelf wel aangeven). Maar uiteraard wel treurig, want sommige kindjes kunnen net dat klene beetje extra even nodig hebben.
Het personeels tekort was er destijds bij de jongste ook maar het was in hun eigen voordeel Of het was eventjes hem op het gemak stellen(hoeft geen 5 minuten te duren) of een hele voormiddag snot en tranen vegen.
Heb je zeker gelijk in. Ik hoop dat ze dat hier ook gaan zien er er wel een beetje aandacht aan besteden. Het is maar 2 dagen per week inderdaad even 5 minuutjes.
Ik denk dat het meer in beleid dan in tekort zit. Bij mijn oudste op de eerste opvang deden ze over het algemeen ook minder 1 op 1. Toen overgestapt naar opvang en ondertussen zit de derde in de peuter groep (dus ik zit er al 8 jaar ofzo ) en hier hebben ze altijd even die momentjes. De middelste kon ik gewoon altijd neerzetten en ging spelen, de jongste geef ik altijd aan de juf. Die leest dan op de grond boekje, neemt ander kindje soms ook aan en verplaatst de mijne dan naast haar of neemt ze zelfs samen op schoot. Al komen er ook kindjes zoals mijn middelste binnen die direct zelf spelen. Ze starten hier altijd alleen en toch kort altijd even die opvang momentjes. Kan soms helpen! Al denk ik dat wat je nu doet door zelf meespelen ook heel goed is! Inderdaad gewoon doen wat werkt!
Ze waren met zijn 3en op de peutergroep, helaas is een hele leuke leidster weggegaan en nu dus nog maar met 2 en nog geen zicht op ene nieuwe collega. Dus ik snap wel dat het dan wat lastiger is. Al is wat jij zegt hier ook, kinderen komen binnen en gaan meteen zitten spelen maar een ander heeft even die paar minuten nodig. Dat was wel leuk dat ik dat gisteren dus goed kon zien. Maar goed dat mijn man of ik even mee gaan en meespelen is natuurlijk ook prima en als dat goed voor hem werkt ook totaal geen probleem ook niet voor het kdv. Dus in die zin denken ze wel heel graag mee.
Nog even een kleine update. Ik ben nu 3x mee geweest op te spelen op het kdv. De 1e dag (dinsdag) blijft voor hem toch wat moeilijk. Hij moet dan toch meer wennen dan de woensdag. Gisteren vond hij het dan ook, ondanks dat ik er zelf bij was, toch wat lastig, ook om te spelen. ook slaapt hij op dinsdagmiddag niet meer op de opvang. Buitenspelen daarentegen vnd hij dan wel het einde. Vanmorgen ging het juist weer heel goed, lekker op de fiets naar school, hij rent echt de school in. Helpen met jas en schoenen uit dan en dan toch een beetje weerstand om letterlijk die drempel over te gaan. Maar toen we binnen waren, wilde hij meteen gaan spelen in de auto hoek. Heerlijk zitten spelen. Wat ik wel zag (en thuis heeft hij dat dus niet) dat er steeds meer kindjes bij ons kwamen zitten om te spelen en dan zie je mijn zoontje wel een beetje miepen soms als een kind te dichtbij komt. Dat lijkt hij dan toch spannend te vinden (maar als ik hem ophaal moeten we eerst alle kinderen nog langs om een high five te geven, dus waarom hij op zo'n moment het niet zo prettig vindt ene kindje dichter in de buurt te hebben durf ik dan niet te zeggen). Na een halfuurtje ben ik weggegaan (moest wel even huilen toen mama ging). Verder vorige week bij het CB geweest en voor zowel logopedie als spraak-taalcentrum een verwijzing gehad. Logopedie staan we op de wachtlijst (helaas 9 maanden), maar taal-spraakcentrum hebben we 11 april al een afspraak, dus erg fijn. Van het CB nog een mail gehad met diversen boekjes, liedjes, filpjes die zouden kunnen helpen bij zijn spaak. Grappige is dat hij ineens sinds vrijdag allemaal nieuwe woordjes zegt, zoals eten, kijken, boven. En het ook goed verstaanbaar zegt. CB zei ook, als je het uiteindleijk nodig hebt heb je iig de verwijzing en anders kan je de afspraken afzeggen en de verwijzing weggooien. Oortjes checken wil ik sowieso dus 11 april gaan we wel gewoon naar de betreffende afspraak.
We zijn inmiddels een aantal maanden verder dan mijn 1e post. We hebben sinds 3 weken een plekje bij logopedie en zijn inmiddels ook bij het spraak taal centrum geweest. Hier onderzoeken en gesprekken gehad met een kno arts, inclusief gehoortest, logopedist en kinder psycholoog. Hieruit kwam ene vermoeden van TOS. N.a.v. deze onderzoeken en gesprekken zijn we aangemeld bij Auris voor verder onderzoek en observatie. Dit is inmiddels ook gebeurt en onze kleine man heeft een expressieve taalachterstand. Taalbegripsniveu is gemiddeld/boven gemiddeld. Verder een goede algemene ontwikkeling passend bij leeftijd, dus daar hebben zowel spraak taal centrum als Auris geen enkele zorgen over (en wij ook niet, nooit gehad ook). Nu hebben we begrepen dat de problemen die onze zoon heeft (kindjes mijden, lastiger kunnen spelen in grote groepen) dus te maken hebben met de vermoedelijke TOS. Ze zeggen vermoedelijk omdat ze ergens ook een slag om de arm houden dat onze zoon gewoon wat later is en het wel erg makkelijk vindt hoe hij zich nu verstaanbaar kan maken en daardoor dus de noodzaak van praten gewoon niet ziet. Desondanks krijgen we wel de indicatie zodat we wel hulp hierin krijgen. We zijn dus gestart met logopedie waardoor hij echt al sprongen vooruit maakt. We zijn er thuis ook veel mee bezig en veel oefenen. Ook met andere kindjes gaat het steeds beter. Sinds 6 weken zit hij ook een ochtend op een kleine groep van de PSZ en daar gaat het verrassend goed. En vanuit Auris gaan we 3 maanden ambulante zorg thuis krijgen. Zijn hier ook mensen met kinderen die TOS hebben? Hoe uit zich dat bij jullie kinderen? Hoe gaat het (wellicht) jaren later? En zijn er mensen bij wie ook een vermoedelijke TOS uitgesproken is maar dit dus achteraf niet bleek? En iemand bekend met de ambulante zorg thuis? En hoe gaat dat in zijn werk (mag uiteraard ook via PB).