Ik ben ben sinds gisteren er achter gekomen bij de gyn dat ik 4 wk zwanger ben van de 3e (1e is 6jr 2e is 3,5jr) Ik ben helemaal blij want wilde altijd heel erg graag nog een 3e Mijn man niet, die vind het goed, 2 gezonde kids kunnen veel doen en laten en volgens hem kan dat met een 3e niet meer. In mijn vorige topics stond wat over dat ik begin deze week naar de sauna ben geweest, röntgen heb gehad en zalm en carpaccio heb gegeten. Van jullie heb ik gerustellende berichten ontvangen . Er hoeft door die dingen niet per defenitie iets mis te gaan/zijn met het embryo.... Buiten het feit dat mijn man zich helemaal kapot is geschrokken wilt hij toch dat ik het weg laat halen, want het kan gewoon niet een 3e, ik heb nog een schuld van mijn winkel....(qua geld zou het niet kunnen) en er kan door wat ik deze week heb gedaan iets mis kunnen zijn met het kind. hij zegt ook het is nu ook nog niks, ik: maar over 2 weken kan er al een hartje kloppen zei ik, toen heeft hij de tel er opgegooid Volgens mijn man sta ik nergens anders voor open, maar welke opties zijn er als je zwanger bent...houden of weg laten halen er is geen middenweg. Ik mag het er ook met niemand over hebben en niemand mag het weten, met hem kan ik er niet fatsoendelijk over praten dus ik weet me nu geen raad....
Pffff dat is super lastig! Ik zou hem vooral nu ff de tijd geven om te kalmeren. Dit is zijn eerste reactie en mss niet zijn definitieve reactie. Wij hebben ook kindjes van die leeftijd en gaan alles blijven doen wat we ervoor deden als baby-zusje geboren is. Qua geld....je kan ook veel dingen tweedehands kopen hoor. Veel mensen doen goede babyspullen weg. Wij hebben onlangs een tweede park gekocht voor op ons slaapkamer (was 50 euro en in superstaat). Ik zou hem laten kalmeren en dan komt praten vanzelf.
Pfff dat is een heftige situatie.. Kan me voorstellen dat je je even geen raad meer weet. Ik zou eerst ook man laten kalmeren zodat het bij hem ook kan bezinken. Is niet niks natuurlijk. Daarna proberen er een goed gesprek over te hebben waar je allebei zo open als mogelijk/lukt in staat. Sta open voor elkaars standpunten, zet dingen op papier. Lukt het praktisch (waarom wel/niet), reken financieel dingen na. Schrijf het op zodat je het weer makkelijk terug kan zoeken. Probeer niet met verwijten naar elkaar te komen maar probeer samen tot een standpunt te komen want inderdaad, een tussenweg is er niet en welke keuze het ook wordt, je moet daar samen aan gaan staan en elkaar in steunen. Sterkte in elk geval
Jeetje wat lastig! Hopelijk reageert hij anders wanneer het echt tot hem door is gedrongen en was deze reactie voornamelijk omdat hij er erg van is geschrokken. Verder wil ik nog even reageren op de dingen die je hebt gedaan/gegeten waardoor er iets mis kan zijn met het kind. Ik ben er pas met 12 weken achter gekomen dat ik zwanger was. Tot die tijd heb ik gedronken (waarvan een aantal keer flink) rauw vlees gegeten en gerookt. Ondertussen ben ik gewoon 31 weken zwanger van een gezond jongetje.
waar er 4 kunnen eten, kunnen er ook 5 eten. Je zult keuzes moeten maken watbgeld uitgeven betreft. Lastige situatie, praat er samenover. Misschien moet hij er ook voor open stellen. Ik weet niet welke consequenties dit voor je huwelijk heeft, ik zou het mijn man altijd verwijten!
Ik sta sowieso NIET achter abortus, ik ga niet iets wat deels van mij is weg laten halen ook al is nu het 4 weken ht is wel vol op in ontwikkeling! Normaal er over praten gaat helaas niet, hij heeft momenteel heel erg veel werkdruk dus de stemming is al te snijden. Ik had gehoopt er vanavond als hij thuis is er goed over te praten, maar hij schijnt `laat`thuis te komen..... Ik heb gezegd als wij er niet met z´n 2en uit komen dat ik de ouders er bij wil halen, (ik weet ook dat het ons probleem is maarja je moet toch wat) en ik wil ook graag mijn gevoel met iemand delen. Maar hij zei meteen als je dat flikt...... Dus mijn man verwacht dat ik even een abortus laat doen en NIEMAND er wat van af mag weten...Dan ben je toch niet wijs!!
Wat een vervelende situatie.. Ik snap de 'maar' gezien het financiele, je wilt je kinderen toch alles kunnen bieden.... Maar een abortus is niet niks! En als je er zelf niet achter staat kan het je je hele leven achtervolgen (gezien bij mijn naaste). Dit is niet iets wat je 'even' beslist. Hier moet inderdaad goed over gepraat worden. Ik zou er geen ouders bij halen maar proberen er samen uit te komen. Ik snap je frustratie en angst maar gun hem even wat ruimte het is natuurlijk ook niet niks voor hem. Heel veel sterkte en hoop dat jullie eruit komen samen
Zou voor nu laten rusten, kijken of het bij trekt als hij wat langer heeft kunnen bedenken. Anders later zelf op terug komen. Maar wil je vooral sterkte wensen. Is toch mooi nieuws zo wen wondertje en ondanks lastige situatie zou hij/zij gewoon welkom moeten zijn!
Mijn man zegt ook, je wilt gewoon je zin door drijven..... Het is niet even een tand die wordt getrokken...
dan had hij zijn l*l maar bij zich moeten houden, of moeten laten helpen als hij geen kids meer wil. Sterkte, volg je hart.
Wat een rotsituatie voor jou zeg! T enige wat ik kan zeggen: blijf luisteren naar jouw eigen gevoel! Veel sterkte!
Vervelend meid. Ik denk gewoon dat hij heel erg is geschrokken. Je wist ook dat hij eigenlijk geen derde wilde, en jij wel en je gaf zelfs toe dat deze zwangerschap voor hem even schrikken was, maar voor jou niet, dus ja hij zal zich even gen**id voelen misschien of zoals hij het noemt, je zin doordrijven, omdat jij wel een derde wilde. Geef het even tijd. (ik vind overigens de opmerking "dan had ie z'n leuter er maar niet in moeten hangen" altijd zo'n drogreden ... it takes two to tango hoor ...)
Hoi meis, Gezien de heftige reactie van je man, maakt het kindje wel veel in hem los. Ik denk dat hij zich kapot geschrokken is en mede dankzij zijn drukte op werk nog niet in staat is de situatie in het juiste perspectief te plaatsen. Hij reageert dus uit angst voor het onbekende en emotie. Jouw enthousiasme staat haaks op zijn bange gevoel. Ik zou dus wat de anderen ook zeggen, het even helemaal laten rusten. Dan kan hij zelf op zijn moment de puzzelstukjes op de juiste plek leggen. Ik begrijp dat op je tong bijten bijna niet op te brengen is als je zo blij bent met deze zwangerschap. Ik wens je heel veel sterkte in deze heftige tijd! Liefs Pimkey
Hier was ons tweede kindje niet gepland. Ik had ook niet door eerst dat ik zwanger was en had nog een zware antibioticakuur genomen, die schadelijk kon zijn voor het embryo. Zelfde scenario hier dus, manlief wilde geen gehandicapt kind, was ook nog nt klaar voor een tweede, financieel moeilijk want ik heb telkens zware zwangerschappen waardoor ik minder werk en minder verdien en we waren net huis aan het bouwen waardoor dubbele lasten. Manlief wilde er zelfs niets over horen of weten. Het moest weg. Ik dan naar de gynaecoloog geweest en ook alles goed nagevraagd. Volgens zijn berekening zou ik net op tijd gestopt zijn met de medicatie en zou er geen risico mogen zijn. Manlief na een paar weken bijgedraaid (waren echte helse zware weken) en ondertussen hebben we een flinke zoon van 4 maand, die inderdaad gezond is. Was hij toen niet bijgedraaid, dan was ik met onze oudste zoon weggegaan bij hem, ook al waren we aan het bouwen. Vond het onvergeeflijk dat hij zoiets eiste van me. We zijn getrouwd, hebben al een kind en dan een ander kind wegdoen omdat het tijdstip niet goed was? Dat vond ik er wat over. Begrijp dus goed dat je nu stress hebt en niet goed weet wat te doen. Ik zou toch proberen te praten of als dat niet rechtstreeks lukt, via telefoon proberen. Geef hem even tijd. Maar doe vooral niets waar je later spijt va krijjgt want dat komt dan toch tss jullie te staan hoor en zorgt dan voor blijvende problemen. Sterkte!
Kijk het nog even aan meid (enkele weken heb je wel). De kans is er heus dat je man bijdraait, al beseft ie dat zelf vast nog niet Maar àls hij het ècht niet wil, zit je wel met een probleem... Ik zou zelf nooit een kindje houden als mijn man niet mee wil... Vind niet dat de vrouw vanuit haar machtspositie (het zit namelijk in haar buik ) haar zin kan doordrukken... Kan je niet even een financiëel plan opstellen en hem zo proberen overtuigen? Abortus is natuurlijk drastisch, maar jah...... Pffff lastig!!!! Geef het wat tijd! Succes!
Heel veel sterkte meid en hoop zo dat jullie er samen uitkomen. Voor de rest ga ik mij niet uitspreken. Volg je hart maar laat je niet beinvloeden.
Zin doordrijven!!!?? Allejemig! Alsof hij het over een kind bij de snoepkraam heeft! Veel sterkte en wijsheid gewenst voor jou. Als het mijn man was geweest had hij een trap in zijn noten kunnen verwachten en had ik hem de uitgang gewezen. Kom maar weer terug als je weet waar je het over hebt.. Dan praten we weer verder.
Wow... wat heftig voor je. Mijn eerste reactie is; wat is dat nou voor een vent?! Idd had ie zn zaakje maar bij zich moeten houden of zich laten helpen... wat onverantwoordelijk en harteloos. Er zit wel een levend kindje in je hoor! Volg je hart. Je kindje eruit laten rukken lijkt me heel, heel traumatisch.
dat is zo, maar ts wil blijkbaar wel nr 3, en man lief blijbaar helemaal niet. dan weet je heel goed dat je dan iets moet doen om dat te voorkomen (mijn reactie was misschien wat hard, hormonen in combi met veel pijn)
Als het zo duidelijk was dat de man TS geen derde wilde, dan heeft TS dus ook een verantwoordelijk daarin. Ook zij had maatregelen kunnen treffen, zo'n besluit doe je samen of niet. Maar niet eenzijdig! En dat idee krijg ik hier wel een beetje. Mannen zijn in deze gevallen gewoon altijd de sjaak, hun mening doet niet terzake en dat vind ik kwalijk!