Ik ben zwanger van ons 2e kindje maar ik vind het loodzwaar. Ik wou wel dat het gewoon al eind mei was. Ik ben erg misselijk geweest en heb veel overgegeven. Het begint nu langzaamaan beter te worden. Maar sinds een paar weken loopt zl aardig te klooien met slapen Vandaag was hij ook al de hele dag sagarijnig omdat hij vannacht een tijdje wakker is geweest. En hij wil nu weer niet slapen. Ben al de hele avond met hem bezig. Ik vind het echt zwaar nu ik zwanger ben. Herkennen mensen dit? Ik kan ook helemaal niet van de zwangerschap genieten Het 1 is nog niet over of het volgende komt alweer.
Nee ik vond het niet zwaar. De eerste was torn ook maar net 1 jaar en als hij net als jouw zoontje chagrijnig was van de nacht ervoor maakte ik daar mooi gebruik van om lekker samen een dutje te doen. Hij sliep toen ook nog 2 keer op een dag ik vond het heerlijk!
Ik vind het ook zwaar hoor! Vooral als dl inderdaad van die sjaggie dagen heeft. Men zegt dat een 2e zwangerschap veeeeel sneller gaat(voor je gevoel) maar daar ben ik het nog niet zo mee eens��
Ik merk dat bij deze zwangerschap veel meer kwaaltjes zijn.. zoals misselijkheid en energieloos pff en dan heb ik een dochtertje van 3 jaar die nu ook in zo'n fase zit van ' ik wil dat niet ' ik kan daardoor ook nog niet echt genieten van deze zwangerschap.. opzich wel jammer, maar hoop gauw dat er betere tijden aan gaan komen
Mijn zoontje heeft ook zo'n periode gehad toen hij even oud was als jouw zoontje. Ik legde hem dan toch op bed. Na een paar dagen, waarop hij eerst een krap uur lag te kletsen en daarna 10 minuten huilde en daarna lekker 2,5 uur sliep, pakte hij zijn oude ritme weer op. Ik voelde me er best schuldig over om hem in bed te laten op die momenten, maar ik moest zelf ook even bijkomen! En ik was niet zwanger...hopelijk helpt het bij jou ook....
Heeeel herkenbaar! Ook ik heb helaas overal last van deze zwangerschap (in het begin misselijk en heel moe, nu nog steeds moe en bekkenpijn) Heb een pittige dame van 2 rondlopen dus ja ik herken het helemaal! Ik kan er ook minder van genieten door kwaaltjes en drukte door dochter, maar probeer echt wel mijn momentjes te pakken. Door eens lekker uitgebreid te shoppen voor de kleine, lekker te genieten van de baby die ik nu goed voel. Toch proberen om er bewust mee bezig te zijn en er ook op momenten van te genieten, voor je het weet is het ook weer voorbij...
Ik vind deze zwangerschap heel anders. Bij mijn vorige was ik echt beroerd. 7 maanden geen voedsel binnen kunnen houden. Bloedarmoede. Nu wat minder zwaar. Maar als ik me even beroerd voel dan moet alles natuurlijk doorgaan. Ik voel me vooral futloos. Ik heb wel een aantal keer gehad dat ik de kleine met speelgoed en al in zijn ledikantje op onze kamer heb gezet. Maar over de hele zwangerschap gezien vind ik het nu toch minder zwaar.
Ja ik vind deze zwangerschap ook zwaarder. Buiten dat ik door aangezichtsverlamming en harde buiken ik de ziektewet kwam, zit m'n buik nu ook veel meer in de weg dan toen ik zwanger was van onze eerste. Nu voel ik m'n bekken opspelen, dat had ik bij de eerste ook niet. Mijn eerste zwangerschap, daar danste ik doorheen. Ik mag nu nog niet klagen, maar ik vind het wel degelijk zwaarder
Dat is heel herkenbaar, ik had dat bij de tweede zwangerschap ook, mijn dochter sliep slecht en een middagdutje zat er ook al niet meer in vanaf dat ze anderhalf was.
Ik ben niet meer zwanger maad de 2e zwangerschap vond ik ook veel zwaarder. Mijn zoontje ging toen ook nog niet naar de psz oid dus ik was altijd met hem. Mijn man werkt(e) 5 dagen dus ik was ook altijd alleen. En bij de 1e is het gewoon heel anders omdat je geen kind hebt rondlopen. Dus jd kan slapen, liggen en zitten wanneer je maar wil. Maar bij een 2e kan dat gewoon niet je moet wel door. Succes nog.
Ik ben blij dat het herkent wordt! Ben ik in elk geval niet de enige Ik probeer ook wel mijn momentjes te pakken, maar gaat toch lastiger als er een lief mannetje rondloopt die alles doet wat niet mag Ik ben in elk geval blij om jullie ervaringen te lezen! Ik voel me soms wel een beetje schuldig naar de baby, omdat ik er niet zo van geniet als bij zl. En ik voel me schuldig naar zl, omdat ik even niet alles met hem kan doen wat hij zou willen
Ik vond het ook zwaar. Had buiten flink misselijkheid geen noemenswaardige kwalen maar ik nam veel te weinig rust! En was dus 24/7 moe moe moe!!! Nu zwanger van de derde en ik ben al een heel stuk 'egoistischer' en dat scheelt hoor!
Zooooo herkenbaar! Ik heb een druk zoontje van anderhalf rondlopen. Ik wil zo graag met hem spelen en dingen met hem ondernemen, maar het gaat gewoon niet meer. Ik ben erg futloos en heb hoge bloeddruk (met medicatie), dus ook nog verplichte bedrust. Nu moet ik hem steeds maar wegbrengen en dat vind ik echt niet leuk
Hier ook hoor! Ik mag niet klagen, want ik heb een vrij makkelijke zwangerschap. Maar met een peuter die ook van alles wil, valt het me toch zwaarder.
Ik vond de 2e zwangerschap ook niet zo zwaar...nu de 3e zwangerschap is nog te doen maar gaat wel zwaar worden. Meer omdat ik bi heb..nu nog wel dragelijk is maar straks meer last ga krijgen, wordt het zwaar met dreumes tillen, we wonen 2 hoog. En mijn dreumes slaapt nog steeds niet door...wordt 1 a 2 x per nacht wakker...maar ik ben het al zo gewend dat ik daar niet zo'n last van heb. Ik ben wel bang dat mijn buik sneller in de weg gaat zitten...die groeit echt snel..
Wenda, zo herkenbaar! Ik hoor dit van niemand dus voel me echt een mietje.. Ook dat schuldgevoel heb ik heel erg. Tegelijkertijd een sterk gevoel van 'ik moet even een dagje en nachtje rust'. Ook qua kwaaltjes is het dit keer zwaarder. P lus mijn allerliefste zoontje is zo enorm aan het peuter puberen! De zwangerschap gaat idd bijna als het ware aan je voorbij. Gelukkig voel ik de baby wel vaak, dat is fijn. Ik weet ook echt niet hoe ik het moet doen allemaal hoor. Ik droom van een beetje me-time met een vriend ik n ofzo, maar het komt er niet van. Ik wil ook graag zelf voor mn zoontje zorgen dus dat bijt elkaar een beetje. Iemand tips?
En wat doet je man? Ik neem aan dat hij s avonds thuis is? Ik vind het ook zwaar hoor, heb zware BI en kan inmiddels bijna niks meer. We overwegen een rolstoel aan te schaffen, zo erge BI. Maar mijn man doet letterlijk alles op dit moment. Koken, schoonmaken, opruimen, de was, boodschappen, voor dochter zorgen. Alles! Oh en 4 dagen per week werken. Ik ben ontzettend blij met hem, en zal het nooit als vanzelfsprekend zien wat hij allemaal doet. Maar ik krijg hier op het forum vaak het idee dat mannen niet zo veel doen.
Na mijn bevalling van de eerste gaf ik gelijk aan er zo nog wel 10 te willen. Heerlijke zwangerschap en bevalling gehad, met de nodige kwaaltjes, dat wel. Maar niet noemenswaardig. Nu is de 1e zo'n 1,5 jaar en het valt zo ontzettend vies tegen. Manmanman, wat is het zwaar! Mijn 1e loopt eigenlijk nog maar net, dus was nog heel veel tillen en dat is echt funest geweest voor mijn bekken. Als er nog een 3e komt, is dat zeker niet weer zo snel als nu. Dat trek ik echt niet meer en ik ben voorlopig wel even genezen van zwanger zijn.
Haha bij de gedachte aan een derde gaan mijn haren overeind staan Hoewel ik de zwangerschap deze keer niet als zo zwaar ervaar als de vorige keer. Toch vind ik het zwaar en niet mijn ding. Wij zitten te overwegen om voor sterilisatie te gaan.