Hallo allemaal, Ik kamp al sinds kinds af aan met ocd. Ik heb daar toen ongeveer een jaar last van gehad en toen is het heel lang weg gebleven. In mijn volwassen jaren is het altijd wel in kleine vorm gebleven als in extra goed alles checken of het dicht/uit is als ik vertrek en dergelijke maar sinds 3/4 jaar is het weer extreem toegenomen in allerlei andere vormen. Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die met hetzelfde zitten en het fijn vinden om hier over met elkaar te praten. Ik voel toch een soort schaamte om dit te bespreken met naasten en aangezien zij hier zelf geen ervaring mee hebben zullen zij het ook minder begrijpen.. Als ik dit op een verkeerde plek heb geplaatst alvast sorry! Liefs
Ik heb er zelf jaren last van gehad in mijn jeugd. Ongeveer ontstaan rond mijn 7e a 8e en tot ongeveer 19 a 20 best aanwezig geweest. Het beheerste mijn dagelijks leven flink, maar had er vooral zelf last van, anderen hebben het eigenlijk nooit echt gemerkt. Ik had dwang in gedachten en in dingen aanraken of goedzetten tot het 'goed' voelt, over t algemeen in meervoud van twee. Totdat ik t zó spuugzat was en mezelf met vallen en opstaan eruit heb gehaald. Daar zijn ook weer jaren overheen gegaan hoor. Het neemt in feite af. Inmiddels ben ik 45 en kan zeggen dat het al jaren weg is. Wel merk ik echt nog steeds dat op momenten van stress de gevoelens en de neiging opborrelt....en dat ik mezelf op kleine dingetjes betrap. Nu kan ik er echter direct op anticiperen gelukkig en heb ik er goede controle over. Het blijft echter bizar dat het zó 'in' je als mens kan zitten. Het bijzondere blijf ik altijd vinden dan wat ik ben gaan doen om het af te leren exact als technieken werden gebruikt (met name exposure) tijdens een televisieprogramma (levenslang met dwang o.i.d.) jaren terug, ruim nadat ik het uit mezelf had gedaan. Dat vond ik wel gaaf van mezelf .