In mijn vorige zwangerschap ben ik de eerste weken (vanaf week 6 tot week 13) echt enorm misselijk geweest en dan eigenlijk vooral in de ochtenden. Dat was natuurlijk vervelend, maar ik studeerde nog en sloeg gewoon de ochtendcolleges over. Nu weet ik dat kwaaltjes in de vorige zwangerschap niet altijd weer terugkomen in de volgende, maar ik houd er wel rekening mee. Nu ben ik bezig met mijn afstuderen en dit doe ik binnen een organisatie. Ik ben 2 dagen per week aan het afstuderen en de overige dagen "werk" ik gewoon mee. Ik begin iedere ochtend om 07.30... Ben dus bang dat ik hier straks iedere ochtend boven de wc hang.. Nu wil ik het zeker de eerste 10 tot 12 weken nog niet vertellen, dus ik weet niet zo goed hoe ik dit aan ga pakken Voor andere zwangeren die ook last hebben gehad van ochtendmisselijk: Hoe gingen jullie hiermee om? Of heeft iemand tips tegen de misselijkheid?
Geen tips, ik ben ziek gemeld geweest van 6 tot 18 weken en daarna weer door te hoge bloeddruk. Ik heb het dus wel gelijk verteld..
Bij mijn eerste zwangerschap was ik net in dienst bij een bedrijf, toen wilde ik het ook niet laten weten. Was enorm misselijk. Heb toen emesafene aan de huisarts gevraagd. Daarmee kon ik min of meer functioneren. Helaas is die zwangerschap toen alsnog mis gegaan.
hoi, ik ben net aangenomen bij een nieuwe werkgever, ik heb gelijk verteld over de zwangerschap, hoe pril ook, omdat ik erg misselijk was, ik heb ook emesafene gekregen tegen de misselijkheid en ik mag dit slikken tot na 12 weken, dan moet ik kijken of ik zonder kan. het helpt mij goed, ik voel de misselijkheid nog steeds maar overgeven doe ik bijna niet meer.
Ik voelde het aankomen als ik moest spugen, dus dan ging ik gewoon naar de wc. Tandenborstel meesmokkelen en voila. Ik heb het wel wat eerder verteld aan mijn leidinggevende, want ik was ook extreem moe en ja dan ben je wat minder productief. Mijn collega's hadden niks door in ieder geval. Bij mij hielp het overgeven om de misselijkheid tegen te gaan, voor een uurtje ofzo.
Hoi, Heb ook meteen verteld van mn zwangerschap. Niet aan heel het team maar wel aan mn leidinggevende en directe collega. Ik werk in de zorg dus ook vroeg beginnen. Mijn vriend deed voor mij elke ochtend een thee en cracker of beschuit klaarmaken die ik dan op bed nog kon opeten/drinken. Dat hielp echt! Nou vond hij het gelukkig niet erg om te doen.... Verder werd er wel wat rekening gehouden met mn werkzaamheden 's morgens in de zorg. Wat meer tijd en meer administratief.
Ik ben op het moment onwijs aan het spugen donderdag ben ik 8 weken. Wil het ook nog niet vertellen maar denk dat ik er ook niet onderuit ga komen. Ben al 2 weken aan het spugen in de ochtend tot ong.11:30 dan kan ik eten binnen houden. Drama. Gebruik nu nog Empase maar dat helpt dus niks. Zit nu te wachten op een terug bel telefoontje van de dokter wat we nu gaan doen. Ik spuug echt tot aan gal aan toe. Eten op bed een uur wachten etc helpt allemaal niks. ik werk wisselende diensten en dat lukt eigenlijk ook niet goed. Vorige week thuis gebleven met 'buikgriep' maar dat is dus ook geen optie. Ik heb weinig tips, heb ongeveer alles geprobeerd. Citroenwaterijsjes, gember, thee, geen koolzuur, elk uur eten (dat helpt wel tegen de misselijkheid overdag) Ben benieuwd wanneer dit over gaat.... Groetjes
Ik heb het ook direct verteld omdat ik hele nachten spuugde en dan overdag op mijn werk ook nog steeds. Even wegrennen, spugen, slokje water en verder maar weer Collega van mij vertelde het met 12 weken na een goede exho en kreeg toen een mk.. Ik zie het nut van wachten met vertellen dus niet in.
Ik kon helaas niet werken. Ik gaf de hele dag over en kon alleen maar drinken ipv eten. Voelde me zwak en duizelig. De arboarts heeft me toen ook afgeraden om te gaan werken.
Vertellen is voor mij geen optie, tenzij mijn misselijkheid zo ernstig wordt dat normaal functioneren niet meer mogelijk is. Heeft niets met "nut" te maken of de angst dat het mis gaat, maar puur met het feit dat wij het de eerste weken voor onszelf willen houden. Als ik het hier nu al vertel (ik heb geen leidinggevende, we zijn zelfsturend) dan weet het hele team het (we zitten immers ook met z'n allen op 1 werkplek) en ik wil nog niet dat iedereen het weet. Als het voldoende zou zijn om het slechts aan 1 persoon te vertellen dan zou ik dat doen hoor, maar hier is meteen iedereen op de hoogte wanneer ze mij iedere ochtend als een gek naar de wc zien rennen haha. En als iedereen het hier weet dan moet ik het ook aan vrienden en familie vertellen (voor mijn gevoel) en dat willen we liever nog niet. Dit komt ook omdat we het tijdens onze eerste zwangerschap wel meteen verteld hebben en we de eerste weken echt overspoeld werden met visite/telefoontjes enzovoort. Heel lief allemaal, maar we willen er deze keer gewoon eerst met ons tweeen van genieten. Ik snap dat ik wellicht straks gewoon niet anders kan dan het vertellen, maar als er manieren zijn om dit te kunnen voorkomen dan zou ik die graag weten. Dan kan ik het in ieder geval even proberen
@yummy. Herkenbaar ik kan het ook niet alleen aan mn chef melden want word uit mn functie gehaald waardoor al mijn collega's het gelijk weten. Maar blijf ik me niet goed voelen dan zal het toch moeten. (weleens een agent zien spugen) Dat werkt dus niet. Hopelijk nog tot de 2e echo nog ruim 2 weken dat het vol te houden is hier. Heb weinig tips, wel smoesjes... antibiotica, voedselvergiftiging, dr heerst ook buikgriep.
Ik lag met week 5 in het ziekenhuis dus moest ik het wel vertellen. Zowel aan familie als op het werk en bij de tweede zwangerschap idem dito. Aan het infuus en sondevoeding en tot 25 weken thuis geweest. Daarna voor een paar uurtjes per dag. Met de sondevoeding lag ik nog hele dagen op bed.
Ik had met Thijmen idd ook geen keus. Kon niets en lag al snel in het ziekenhuis. Geen leuke manier om het te vertellen! Tja, zolang het managebaar is, dan is het een optie om smoesjes te bedenken oid. Maar je moet natuurlijk ook aan je gezondheid denken.
Ja precies, ondanks dat ik een keer of 6-7 overgaf per dag, kon ik wel eten direct na het overgeven. En dan duurde het vaak toch een uurtje voor de volgende golf, dus ik kreeg wel wat binnen. Dat is wat anders als je niks binnen houd. Dan zou ik het toch eerder vertellen.
Inderdaad, want die heerst hier in huis, iedereen hier is ziek! Kun je een weekje mee rekken! Ik ben overigens tot en met week 21 misselijk geweest, elke dag.. Crackers etc voor het opstaan hielpen mij ook niet... Wat mij wel hielp is NUX VOMICA een homeopathisch middeltje tegen misselijkheid, geloof in nederland dat het van Dr. Vogel verkrijgbaar is... Oww ja... COLA, dat helpt heeeeeel goed!
ik heb het 1,5 week maar gehad gelukkig maar elke ochtend flink overgeven op mn werk, en dan wel 10 keer! mn ass. bedrl. kwam me al voor de grap feliciteren whahaha!
Tja, gewoon werken en ziekmelden als het echt niet gaat. Ik merk dat werk ook wel weer afleidt, ik heb zelf meer last van 'avondmisselijkheid' (heb ik even geluk ). Maar ik voel me aan het begin van de dag ook erg belabberd, knap tussendoor iets op, en dat brokkelt dan weer af in de loop van de middag. Ik ben nu iets over 6 weken en het is net zo als in mijn 1e zwangerschap. Ik heb toen in week 10 (op het toppunt) een dag of twee ziekgemeld, omdat ik het echt niet zag zitten. Ik heb trouwens nooit hoeven overgeven, het ging om constante misselijkheid. Tips: altijd dingen in de buurt hebben om te knabbelen/die je wel kan eten. Een lege maag maakt het nog erger. Niet teveel sloten drinken, hoewel ik heb gehoord dat het spugen makkelijker maakt (maar gelukkig geen ervaring). Kauwgom. Frisse lucht. En ik heb het gewoon meteen met 5 weken aan mijn direct leidinggevende verteld, en ook aan de coordinator van mijn instituut (dat is toevallig iemand met wie ik goed overweg kan).
Ik heb het verteld op het werk. Heb nu medicijnen die echt helpen. Maar word je minder alert van dus weer risico in mn werk. Dus had geen keuze meer. Groetjes
bij mij waren mn leidinggevende net met vakantie en in een ander iliaal ingezet dus de eerste 8 weken kwam ik door zonder verklappen...de vakantiekrachten haden wel oiets van..doet zij wel wat hahaha zat halve dagen op kantoor met een emmer hahha
Ik was ook dagelijks misselijk van wk 5 tm nu eigenlijk... Ik gaf thuis over en op 't werk niet, maar doordat ik alleen maar fruit at (met moeite), extreem moe was, en soms ineens heel snel misselijk (niets zeggen maar bijna niet te verbergen) is het bij mij met 8,5 week wel uitgekomen bij mijn directe collega... dat was gewoon niet te voorkomen... gelukkig heeft zij niets gezegd en zelf heb ik pas na week 12 baas en daarna de rest ingelicht... Wij doen net of ik haar ook gebeld heb nadat ik mijn baas heb gesproken, maar in 't echt wist ze 't toen al bijna 4 weken!