De titel zegt het al; onze dochter heeft last van verlatingsangst. Bij haar slaapjes overdag is er niets aan de hand, maar zodra we 's avonds haar tandjes gaan poetsen weet ze hoe laat het is en zet het op een brullen. Dit houdt ze rustig een uur vol. Het gaat door merg en been Als we bij haar gaan kijken is ze meteen stil en wil spelen, echt verlatingsangst dus. Ze huilt zichzelf in slaap.. Hoe lang duurde dit ongeveer bij jullie kindjes?
hij had het hier met 4-6 maanden al. het duurde hier heel lang. zodra ie doorhad dat het bedtijd was s'avonds was het feest. na een tijd ging ie het ook overdag met de dutjes doen. die 2 maanden waren hier echt een hel voor mij want elke keer als ie wakker werd begon ie weer met huilen s'nachts. en als ie me zag was ie stil, en later pas als ik hem eruit haalde. hij huilde dan zo hard dat ie helemaal moest kokhalzen ervan, zo zielig. dan haalde ik hem er uit sinds dat ie 6 maanden was heeft ie het nog een enkele keer gedaan maar het gaat nu eindelijk goed hier de laatste tijd. ik denk dat het echt per kind verschilt
2 maanden? Jeetje, dat is lang! Kan me helemaal voorstellen dat dat erg slopend was Nikki wordt 's nachts gelukkig niet vaak wakker en als ze wakker wordt huilt ze een paar seconden en valt daarna weer in slaap. Maar dat kan natuurlijk nog veranderen.. (Al hoop ik van niet )
Hier juist overdag problemen: niet zozeer met slapen, maar wel met alleen worden gelaten in de kamer, als ik bv iets in de auto wil zetten, begint ie keihard te brullen! Zodra ik de kamer inkom gaat hij naar me lachen...geen idee hoe lang deze periode duurt, is hier nu ongeveer een week aan de gang
Ohh! Wat herkenbaar! Mijn zoontje heeft gisteren 2,5 uur gehuild voor hij ging slapen . Ik ben vanmorgen voor de zekerheid met hem naar de HA geweest om zn oren te laten controleren. Maar alles was gezond. Dus het zal hier ook verlaringsangst zijn. Tot aan snikken toe schreeuwen en ook soms spugen en hoestbuien van het huilen.
Hier ook....gisteravond ook een uur gehuild voordat meneertje in slaap viel (en hij was echt behoorlijk moe toen hij naar bed ging). Wat een beetje helpt bij hem is even eruit halen en samen in de schommelstoel liedjes zingen zodat hij weer rustig wordt en vertellen dat ik zo weer bij hem kom kijken. Het is vooral met slapen want als hij in de box zit en loop even de kamer uit bijvoorbeeld dan is er niets aan de hand. Maar als we bijvoorbeeld in de auto zitten en we parkeren dan gaat hij ook huilen, bang dat we hem niet meenemen ofzo! Op de creche brengen is trouwens ook huilen.
Deze fases kunnen heel zwaar zijn, alleen gaan ze meestal het snelste over als je toegeeft aan de behoefte van je baby. Dus goed inlezen over wat precies verlatingsangst betekent met 8-9 maanden. Baby krijgt besef dat mama weg kan gaan, alleen heeft ze geen besef van ruimte en tijd. Dus als mama weg is, is ze verdwenen, en ze kan een eeuwigheid wegblijven. Kindjes krijgen dan verschrikkelijke angst dat ze verlaten worden, en zijn gewoon doodsbang. Wij zijn in deze fases altijd bij de kinderen gebleven totdat ze rustig werden, of totdat ze sliepen. Zo kregen ze vertrouwen dat mama ze niet gaat verlaten, en dat mama en papa er zijn als ze geroepen worden. Na een tijdje kwam dat vertrouwen en kwam weer de heerlijke fase dat ik uitgezwaaid word uit de kamer.
mee eens Adi, heb me idd ook even verdiept en wij geven er ook gewoon aan toe, is alleen maar gezon voor de ouder-kind binding
Mijn dochter heeft er nu last van Het wordt nu iets minder, maar van de week heb ik 2 uur bij haar gezeten voordat ze sliep... BIk kon nog niet richting de deur lopen of ze ging alweer krijsen. Zelfs als ik dacht dat ze sliep... Nu zijn we zover dat we wel weggaan (dan huilt ze even), maar we laten de deur wagenwijd openstaan. We wonen in een appartement, gelijkvloers, dus waarschijnlijk hoort ze dan nog genoeg om niet in paniek te raken. Het heeft vandaag wel 2 uur geduurd voordat ze sliep, maar ze lag gewoon te woelen en mormelen en beetje te spelen. Pas toen ze echt goed sliep, hebben we de deur dicht gedaan. Ik hoop dat ze doorslaapt, want als ze vanacht wakker wordt, moet ik ook echt weer bij haar blijven voordat ze slaapt. Het is altijd een goede slaper geweest, die zelf in slaap viel als we haar op bed legden. Ik hoop dus dat deze fase niet te lang duurt Zelf heeft ze er weinig last van volgens mij, want ze is net zo vrolijk als altijd :d
Vanavond ging papa eerst even met haar op de stoel in de slaapkamer zitten, even knuffelen. Daarna liet hij haar zittend in haar bedje even spelen. We gingen heel stilletjes de kamer uit (ze had niet door dat we weg gingen, zo druk met spelen) en binnen 5 minuten was ze in slaap gevallen Ons kind blijft ons verbazen! Hopelijk gaat de verlatingsangst nu over.