Onze zoon van bijna 17 maanden is nooit een goede slaper geweest. Hij heeft nog nooit doorgeslapen. Op goede nachten wordt 2 tot 3 keer wakker, maar op slechte nachten is hij 10x wakker en/of is hij uren wakker. Meestal is hij dan rustig wakker, babbelt wat etc. We nemen hem eigenlijk altijd bij ons als hij wakker wordt, want anders werd elke nacht een slechte nacht. We hebben een extra bed op zijn kamer staan, zodat we iig om de nacht een goede nacht hebben. Hier was prima mee te leven, we voelden ons beiden fit. Echter loopt het de laatste dagen niet meer zoals daarvoor. Van donderdag op vrijdag sliep hij al moeilijk, hij was weer vroeg wakker, zo rond 22 uur en is de gehele nacht veel wakker geweest en wou alleen maar bij mij op mijn arm slapen. Hij voelde ook erg heet, dus vrijdag getempt en hij had behoorlijke koorts. Dag thuis gebleven van kdv, veel op schoot gezeten, boekjes gelezen etc. Zijn humeur viel nog wel mee, maar hij was duidelijk niet lekker. Er komen kiezen door, dus die gaven we de schuld. Van vrijdag op zaterdag had hij best goed geslapen, echter wel weer op mijn arm, papa was niet goed genoeg. Zaterdag had hij alleen nog verhoging, maar was een belabberde dag, heel jengelig, huilen. Echt kiezenpijn dachten we. Echter wilde hij helemaal niet meer in zijn eigen bed slapen, zelfs niet voor een paar uurtjes. Alleen op mama sliep hij en dan ook nog een telkens een half uur om weer jengelig wakker te worden en dan weer in slaap moeten sussen. Zondag was de koorts helemaal weg, was hij weer vrolijk, at ook weer (hij had vrijdag en zaterdag niet gegeten, wel goed gedronken). Zo nu en dan moest hij wel zo nu en dan even huilen, greep ook naar zijn mond, dus wij denken nog steeds: die verrekte kiezen. 'S avonds wil papa hem op bed doen (we wisselen elke avond af), maar hij doet niks anders dan krijsen en onbedaarlijk huilen. Continue overstrekken en maar draaien en panisch met zijn handen rondslaan. Na 45 minuten een zetpil gegeven, want het leek op pijn. Daarna heb ik hem overgenomen, maakte geen enkel verschil, ook deed de zetpil niks, dus weer 45 minuten later maar een flesje melk gegeven. Die ging er dankbaar in, maar daarna ging het krijsen gewoon weer los. Na in totaal 2 uur krijsen hebben we besloten hem uit de situatie te halen en hebben we hem mee naar beneden genomen. Dat hielp, hij heeft nog met zijn loopwagen gesjeesd. Na 20 minuten ben ik zelf ook maar naar bed gegaan en sliep hij ook binnen 3 minuten. Weliswaar weer op mijn arm. Vannacht nog een paar keer een krijsaanval gehad, maar geen van allen zo erg als die eerste. En nu ben ik aardig kapot, ik slaap niet goed met een dreumes op mijn arm. Bovendien ben ik 28 weken zwanger, heb veel last van bekkeninstabiliteit en zeer lage bloeddruk (ik ben op een dropjesdieet). Vandaag is mijn vrije dag, gelukkig komen mijn ouders zodat ik een beetje bij kan tanken, maar hierna volgen 4 werkdagen... Herkent iemand dit? Kan hij zoveel last hebben gehad van zijn kiezen dat een zetpil niet helpt? Of houdt hij ons in de maling? En hoe krijg ik hem weer in zijn eigen bedje in slaap? Of gewoon tijdelijk in meegaan en houdt het op als zijn kiezen door zijn?
Lijkt wel op pijn. Ik zou naar de huisarts gaan. Hier dachten we eerst ook aan tandjes. Veel huilen, bij ons willen slapen, koorts.. Maar bleek een dubbele oorontsteking. Zetpillen hielpen ook nauwelijks, ze moest antibiotica. Er heerst van alles Maar ook als t zijn kiezen zijn zou ik er zoveel mogelijk in meegaan, hij stelt zich niet aan, stel je voor een paar kiezen die door je tandvlees heen drukken dat doet hartstikke zeer! Edit: hier 2/3 nachten bovenop mijn buik geslapen wat ze normaal gesproken nooit wilde. vanaf de dag dat ze zich beter voelde kon ze gewoon weer in haar eigen bed
Tja, hij heeft al buisjes, hij heeft van 5 maanden oud tot 12 maanden bijna continu oorontstekingen gehad. Maar goed, ik weet dat ze ondanks buisjes toch oorontstekingen kunnen krijgen. Wel raar dat de koorts weg is. Ik ben normaal wel van het meegaan in behoeftes, dus zal mijn strategie blijven volgen. En even een afspraak maken bij de huisarts.
Sprongetje? DNcwarenchet hier soms ook zulke fases van niet in bed willen slapen. En idd ik zou even de oortjes laten checken. Helemaal i.c.m. Met kiekjes krijgen kan dat flinke pijn geven
Bij ons was de 17 mnd sprong BY FAR de heftigste. Man man wat een toestand. Ik kreeg zelfs weer een beetje het depressieve gevoel van mijn pnd terug. Wat een ellende! 'S nachts huilen, overdag niet te genieten. Echt niet leuk. Inmiddels zijn we er uit. Ik weet natuurlijk niet of jouw zoon hier ook last van heeft maar het zou maar zo kunnen.
Hmm, een sprong. Daar heb ik nog niet eens aan gedacht... De oorontsteking denk ik eigenlijk toch niet, dan zou hij toch een loopoor moeten hebben ivm de buisjes. En ik zou verwachten dat de koorts dan aan zou houden en die is nu helemaal weg. Ondertussen heb ik wel koorts gekregen wat aan de ene kant een opluchting is. Iig een valide reden om me morgen ziek te melden. Gelukkig heb ik een hele fijne werkgever. Er is ook goed nieuws, hij viel vandaag goed in slaap en ligt nu in zijn eigen bedje te slapen De vraag is voor hoelang, maar elke minuut koester ik.