Hallo Allemaal, Vorige week zijn er tijdens de routine controle wat voortekenen gevonden die konden wijzen op een vroeggeboorte. Ik moest daarom gisteren weer terug voor controle. De gynaecoloog vertelde dat als de bevalling nu spontaan zou beginnen ze niets meer tegenhouden omdat ik de 34 weken grens nu gepasseerd ben. Mijn vriend belde smiddafgs zijn moeder op om dit nieuws te vertellen. Hij kreeg gelijk een hele preek over zich heen en ze zei dat hij haar altijd kon bellen, ook al is het midden in de nacht, als de bevalling begonnen was. Ik en mijn vriend hebben al vanaf het begin besloten dat we de bevalling samen willen doen en de familie pas bellen op het moment dat het kindje gezond en wel op de wereld is gebracht. Mijn vriend zei dus ook dat hij haar zou bellen zodra het kindje geboren is. Toen werd ze boos en ging ze zelfs dreigen. Ze zei dat ze er perse bij wilde zijn omdat mijn eigen moeder er al niet bij is (omdat ik dat zelf wil!) en dat ze het ons nooit zou vergeven als we dit van haar afpakken (de bevalling dus...). Mijn vriend heeft nog geprobeerd erover te praten maar komt niet door die dikke plaat heen die ze voor haar hoofd heeft. Het is toch juist heel egoistisch van haar om dat zo te zeggen. Zij pakt mij nu het ideale totaalbeeld van mijn bevalling al af. Ik maak me er nu al druk om. Het laatste wat ik wil is ruzie in de familie. Ik ga sowieso van het weekend niet bij haar langs. Ik ben nu zo boos dat ik alleen maar ruzie zou gaan maken. Ik heb geen idee hoe we dit moeten oplossen. Ik weet toch dat ze het niet gaat begrijpen. Ook al zouden we niet bellen, zou ze zo in de auto stappen en naar het ziekenhuis komen als we niet thuis zijn. Pfff geen idee wat ik hier nu mee aan moet. Wat vinden jullie ervan? Overdrijf ik of zijn jullie het met me eens? En hebben jullie tips en/of trucs?
Zooo das brutaal van je schoonmoeder. Het is toch zeker jouw bevalling en die gaat toch zeker wel op jouw manier. Van mij kon ze echt in de hoogste boom gaan zitten hoor. Kom nou wat denkt ze wel niet. Maar ja, hoe los je het op? Eehm misschien gewoon even laten rusten en hopelijk begrijpt ze dat je ehet echt meent als je dit weekend niet langs komt?
Pfff.. gelukkig dezelfde reactie als mij tja wie weet gaat ze het nog begrijpen... ben bang van niet alleen. ik laat het nu ook maar rusten maar zit er wel heel erg mee! kan maar niet stoppen erover na te denken!
Probeer het toch maar los te laten. Zulke stress situaties kan je nu echt niet erbij gebruiken. Kan er gewoon pissig om worden als ik het zo lees haha, hormonen
Gewoon lekker laten kletsen en het op jouw manier doen. Als ze de kleine eindelijk mag vasthouden dan is ze waarschijnlijk ook zo weer vergeten waarom ze eigenlijk boos was Liefs Jessy
Ik heb ook zo'n geval. Mijn schoonmoeder wil ook dolgraag bij de bevalling zijn, niet in de verloskamer maar wachten op de gang. Mijn schoonmoeder is behoorlijk invalide en een dyalysepatient en kan helemaal niet lang zitten in een rolstoel. Ik vind dat dus een zwaar idee..dat ik lig te bevallen en het gevoel dat ik op moet schieten omdat er iemand wacht in de wachtkamer. Mijn vriendin wil ook daar wachten, maar daar heb ik minder problemen mee. Die is gezond. Mijn moeder wil er ook bij zijn en het punt is dat mijn schoonmoeder en moeder elkaar eigenlijk niet kennen, door een onenigheid 18 jaar geleden. Dus wat hebben die elkaar nu te vertellen in de wachtkamer? Misschien kunnen ze elkaar wel helemaal niet hebben. Mijn schoonmoeder is namelijk erg haantje de voorste en mijn moeder is een (lieve) moraalridder (het t.o. van mn schoonmoeder). Nou ja..je merkt het..ik kan me er behoorlijk druk over maken. Het liefst bel ik iedereen als de baby geboren is, want bovendien woont mn schoonmoeder op steenworp afstand van het ziekenhuis. Maar goed, het lijkt of ik er niets over te zeggen heb.
Toevallig kunnen mijn moeder en schoonmoeder elkaar ook niet zien of luchten... Dat is ook al een zorg wat je erbij krijgt. Pfffff... Ik laat gewoon niks horen als het begint... Mocht ze toch naar t ziekenhuis komen zal ze (hopelijk) heus niet zomaar de verloskamer binnenvallen (zie ik haar ook nog voor aan hoor! ).
Wat vervelend zeg dat je schoonmoeder zo reageert! Ik zou toch niet op haar dreigementen ingaan. Laat zien dat jij de baas bent over jouw bevalling.. dit maak je niet vaak mee en als ik jou was zou ik het doen zoals jij en je vriend het willen! Kan me best voorstellen dat jullie op dat moment privacy willen.. Pffff!
Wat een gemene vrouw. Jij bent de gene die het kindje op de wereld moet gaan zetten. Kan me heel goed voorstellen dat je dit samen met je partner wil doen. Ik hoop dat je schoonmoeder nog een beetje bijdraait. Succes
Jeetje wat een mens zeg. Ik zou inderdaad niet bellen als het begonnen is en voor de zekerheid in het ziekenhuis aangeven dat als ze toch komt je haar er absoluut niet bij wil hebben. Dat ze pas bij jullie mag als het kindje er is. Dan kunnen de zusters haar tegen houden en hoef jij je daar iets minder druk om te maken.
Jeetje meid wat een verhaal. Ik zou er inderdaad ook lak aan hebben wat je schoonmoeder zegt, ik weet het niet hoor, maar als je ligt te bevallen heb je meestal geen zin in "pottekijkers" je hebt het er druk zat mee om je kindje op de wereld te zetten. Ik zou zoiets hebben van: dan ben je maar lekker boos, zoek het maar uit, het is mijn bevalling. Ze is verdorie een volwassen vrouw die toch wel beter zou moeten weten. Nou ik wens je alvast een fijne bevalling toe zonder teveel familie gezeur. Liefs Mariska
ik zou het ook echt niet willen! dan maar boos zijn het is toch de bevalling en vind dit iets intiems dat je deelt met je man en jezelf. tja zo denk ik erover groetjes
Heeft je schoonmoeder daar even pech want het is jou leven en bevalling en laat jij daar nu eens even helemaal alleen het recht hebben over hoe en wat er gaat gebeuren. Laat je niet gek maken en als ze toch naar het ziekenhuis komt en de verpleging weet dat je er haar niet bij wilt hebben (ook niet op de gang) dan sturen ze haar zo weer weg hoor. Groetjes Anita
hoi hoi, vegeet niet: het is JOUW bevalling. Het is JOUW kind. jij ben t degene die er achteraf op terug moet kijken aan een 'prettige, naar jouw wensen' bevalling. En niet naar die van je schoonmoeder. Je neemt niets van haar af, zij neemt iets van jou af. Jij bent de moeder, hoe hard het ook klinkt, maar het is wel zo. Laat je geen schuldgeveol aanpraten. Mijn schoonmoeder heeft daar ook wel een handje van. Wel onbewust, maar ze doet t toch.. Ze heeft het niet gedaan rondom de bevalling maar e babytijd zeg maar tot nu (2,5 jaarlater doet ze het nog steeds) Echt willen claimen alsof het haar kind is.. Gewoon afpakken uit mijn armen zonder te vragen.. en heel veel dingen heb ik haar kwalijk genomen omdat ik elke keer maar heb toegeven.. Terwijl ik mijn gevoel en wensnen uitsprak. Maar dat heeft ze nooit gehoord.. ;-? Maar nu zijn we zoveel tijden verder en we hebben best wel heavy tijden gehad.. ik irriteer me nu ook mateloos aan haar... ik let nu op alles.. Want ik gaf een vinger en ze pakt de hele hand.. maar goed, geef niet toe, laat zien wat je stnadpunt is mbt de bevalling en de opvoeding.. Want dan begint het eigenlijk pas.. Want zoals ik het nu hoor, kan het na de bevalling ok nog wat worden;-( doe waar JIJ je goed bij voeld en je vriend natuurlijk.Maar uiteindelijk ben jij degen die het moet doe en dat wil je wel in de meest prettige situatie. Groetjes
Hoihoi, ik ben met een zigeuner getrouwd en daar is het zo dat de mannen niet bij de bevalling zijn, maar wel zussen, schoonzussen,nichten, moeder en schoonmoeder (allemaal vrouwen dus). Ik heb zelf geen zussen, maar wel 3 schoonzussen. Die zijn bij mijn bevalling geweest en mijn moeder was erbij. Zielig voor schoonmoeder (zeker omdat mijn eigen mama er wel bij was), maar die wilde ik er echt niet bijhebben. Heeft ze maar te accepteren. En iemand zei het net ook al, als de kleine er is, is ze het waarschijnlijk zo vergeten. Ik zou als ik jou was gewoon niet bellen! Succes ermee xxx
Lekker brutaal mens zeg. Een bevalling is iets intiems en niemand anders dan jij en je partner maken uit wie er bij de bevalling is, als zij er bij wilt zijn en jullie willen dat niet.. dan heeft zij lekker pech! Ik zou haar ook echt niet bellen als het daadwerkelijk begonnen is, ze hoort het wel als die kleine er is.
je hebt groot gelijk meid ik was juist hetzelfde had echt zoiets van dit is iets van mijn man en mij en niemand anders. echt egoistiscg van je moeder dat ze daar tussen wil komen ik zou echt voet bij stuk houden want je bevalling krijg je nooit meer terug hoor. zou het haar op een of andere manier proberen duidelijk te maken dat je echt de bevalling met je man alleen wil doen.