Voor mij is het nog lang niet zover, maar ik ben wel eens benieuwd naar jullie meningen: alleen bevallen met de hoognodige personen erbij, of hele familie en cameraploeg uitnodigen? Foto's maken? Vriend/man erbij of niet? Mijn Russische vriendinnen vertelden mij dat ze hun echtgenoten er absoluut niet bij willen hebben, omdat ze wel eens hun zelfbeheersing zouden kunnen verliezen... Ik ging er altijd van uit dat ik de 'aanstichter' er bij zou willen hebben, maar op de Russische manier had ik het nog niet bekeken. (Trouwens, na het grapje van mijn vriend dat hij wel in de kroeg op mijn telefoontje zou wachten van dat het achter de rug is, heb ik iets anders voorgesteld: hij naast me, met zijn ballen in mijn hand. Ik pijn, hij pijn. Solidariteit ten top!)
Bij mij was mn man en de vk voor de rest wou ik er niemand bij hebben jammer genoeg kon mn man geen foto's maken want hij moest de vk helpen want de kraamverzorgster was er nog niet
Hahahahah geweldig! Ik wilde alleen mijn vriend erbij. Mijn moeder / zus en weet ik veel wie hadden erg de behoefte om er bij te zijn en anders minimaal op de gang te wachten! Ik had daar niet zo'n zin in en heb ze gezegd dat ik ze wel zou bellen als de kleine er was. Ik had uiteindelijk een turbobevalling, waarbij mijn vriend ECHT onmisbaar is geweest. Wij hebben het in het ziekenhuis behoorlijk met zn tweeen moeten doen (lagen er 3 tegelijk te bevallen, en er waren 2 verpleegsters en 1 vk). Als ik mijn moeder al had willen bellen had dat helemaal neit gekund, zo snel ging het. Bij een volgende zou ik het weer zo willen doen, lekker met zijn tweeen. Vond dat toch wel heel intens en bijzonder.
Hihi. Ik wil absoluut mn man erbij hebben. T is (ofwel líjkt) mij een geweldige ervaring (ook voor de man). Mn moeder is er bij. Mijn schoonmoeder (die kraamt). En uiteraard de vk. En de videocamera staat klaar op een statief. Foto's maakt mn moeder tussendoor.
Mijn vriend was erbij en het nodige ziekenhuispersoneel ik had mezelf ingesteld op thuisbevallen met mijn ma & zus erbij maar dat is anders verlopen omdat ik werd ingeleid in het ziekenhuis!.
Wat leuk maisy, je dochter erbij. Echt heel bijzonder. Ik was ook bij de geboorte van mijn zusje, maar toen was ik 2 jaar. Ik liep gewoon lekker rond. Ik speelde gewoon lekker door, Ik wil mijn vriend erbij, de VK en de kraamhulp. Misschien mijn moeder, maar dat weet ik nog niet zeker.
Ze wilde de navelstreng ook wel doorknippen hihi, hoe CUTE is dat dat ze haar eigen broertje officieel op de wereld knipt of hoe je dat ook zegt.
Wat mij betreft mijn vriend, de VK en wat verpleging als die rond loopt. Maar zeker geen (schoon)moeders/vriendinnen of wie dan ook. Wat foto's betreft: als ze geboren is, is het mij vroeg genoeg. Ik hoef geen foto van de geboorte zelf.
Ik doe het lekker alleen. De vader heeft de benen genomen, moeder wil er niet bij zijn, dus klaar de klus wel in m'n eentje (met vk en gynae uiteraard erbij)
ik wil alleen mijn man erbij hebben en vk enzo. Geen moeder ofzo. Brrrrr moet er niet aan denken! En alleen foto's of videoopname van de uk als ie geboren is vind ik genoeg. Wil geen camera geplaatst voor mijn doos hoor [-X
ik heb bij mijn ouste ook mijn man en moeder..Bij de tweede alleen mijn man want moeder paste op de oudste en nu wil ik ze weer allebei erbij
Ik had alleen mijn man erbij (als je de zusters, gyn, en kinderarts niet meerekend ) en ik had het niet anders gewild. Ik zou bij een volgende ook absoluut alleen mijn man erbij willen hebben.
Ik heb, toen ik mijn ouders met 8 weken vertelde dat ik zwanger was, ook meteen gevraagd of mijn moeder erbij wilde zijn. Dat vond ze erg ontroerend. Met 34 weken kwam ik in het ziekenhuis terecht met Helpp en Sibel bleek ook in stuit te liggen. Mijn moeder heeft zelf een traumatische ervaring gehad met stuitbevallen (mijn broer), dus toen ging ze wel aan het twijfelen, aangezien ik in stuit zougaan bevallen (er kon niet gedraaid worden en het ziekenhuis was zeer PRO stuitbevalling).Met 36.4 weken braken spontaan de vliezen, tijdens het bezoekuur, waar mijn moeder bij zat. Ze had dus min of meer geen keus meer . Mijn man heb ik gebeld, toen die ruim een uur of 1,5 later verscheen (hij werkt op een uur afstand, en ik had gezegd dat ie maar op zijn gemak moest doen, effe gaan douchen enzo, een kindje wordt immers niet in een uur geboren ), had ik reeds 6 cm ontsluiting. Ik was heel erg in mezelf gekeerd tijdens de bevalling, mijn man zat naast me, mijn moeder aan de zijkant. Verder was er de verloskundige, de verpleegkundige en de gyneacooog. Voor mijn moeder is het heel erg bijzonder geweest. Het was een supervlotte bevalling van 3,5 uur, en voor haar was het zoals ze zelf zegt, heel goed om te zien hoe het ook anders kan (een stuitbevalling dus)! Ik vind het achteraf ook nog steeds een hele fijne keuze met man en moeder, en zou er een eventuele volgende keer ook weer voor kiezen. Verder heeft mijn tante bij haar derde (en laatste) kind, haar zus gevraagd om bij de bevalling te zijn. Die zus heeft zelf geen kinderen. Dat is een bewuste keuze. Toch vond ze het wel heel bijzonder om dan toch ooit van heel erg dichtbij een bevalling mee te maken! Dat lijkt mij ook heel speciaal!
Lekker alleen mijn mannetje erbij en dan natuurlijk de VK en kraamhulp, daar kom je niet onderuit. Maar hoe minder hoe liver is ook hier het motto. Mijn man wil wel graag de bevalling filmen, voor mij hoeft dat niet zo nodig...
Hahaha. Nou ik zet m ook niet pontificaal op mn doos hoor! Ik vind t voor mn man, mijzelf en t kleintje later misschien wel leuk om terug te zien. Feit blijft wel dat dit beeldmateriaal 'binnen ons gezinnetje' blijft. Dus niemand krijgt t voor de rest te zien hoor!
Bij mij zouden zijn, mijn man, mijn moeder, schoonmoeder en mijn zusje. Maar mijn bevalling liep op een keizersnee uit, dus mocht alleen mijn man erbij. Ik was volledig bij, ze hadden mij verdoofd doormiddel van een ruggeprik. Dus van te voren kan je het nog zo mooi plannen allemaal, maar het kan ook anders lopen